Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ: «Πάντες γάρ υἱοί Θεοῦ ἐστε διά τῆς πί­στεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3.26).



 «Πάντες γάρ υἱοί Θεοῦ ἐστε διά τῆς πί­στεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3.26).
Ἀνάμεσα στά στοιχεῖα πού διαφορο­ποι­οῦν τήν πίστη στόν Χριστό ἀπό τήν πί­στη σέ ἄλλες θρη­σκεῖ­ες καί ἰδεο­λο­γίες εἶναι καί ἡ θε­με­λιώδης ἀρχή τῆς πί­στεώς μας πού προ­βάλ­λει ἐνώ­πι­όν μας κα­τά τή σημερινή ἑορτή τῆς ἁγίας ἐν­δό­ξου με­γα­λο­μάρ­τυρος Βαρ­βά­ρας.
Καί ἡ θεμελιώδης αὐ­τή ἀρχή προβάλλε­ται ἀφε­νός μέσα ἀπό τό ἀπο­­στο­λικό ἀνάγνω­σμα, τό ὁποῖο ὅρισε ἡ Ἐκκλησία μας νά δια­βά­ζεται κατά τήν ἡμέρα τῆς μνήμης τῆς ἁγίας Βαρβά­ρας καί ἀφετέ­ρου μέσα ἀπό τήν ἴδια τή ζωή καί τό μαρ­τύ­ριο τῆς τιμωμένης ἁγί­ας.
Ποιά εἶναι αὐτή ἡ θε­με­λιώδης ἀρχή; Τήν ἀκού­­σα­με νά τήν τονί­ζει ὁ ἀπό­στο­λος Παῦλος πρός τούς Γα­λάτες. «Πάν­τες γάρ υἱοί Θε­οῦ ἐστε διά τῆς πίστεως τῆς ἐν Χρι­στῷ Ἰησοῦ». Ὅλοι, δηλαδή, εἶστε παι­διά τοῦ Θεοῦ καθώς πιστεύετε στόν Ἰη­σοῦ Χριστό.
Καμιά θρησκεία, ἀδελ­φοί μου, στόν κόσμο δέν ὑπο­σχέθηκε κάτι τέ­τοιο στόν ἄνθρω­πο. Καμιά θρη­σκεία στόν κόσμο δέν ὑποσχέ­θη­κε νά ἀνα­δείξει τούς πι­στούς της υἱούς τοῦ Θεοῦ· μόνο ἡ θρη­σκεία πού ἵδρυ­σε ὁ Χριστός καί ἡ πίστη πού μᾶς κληροδότησε κά­νουν τόν ἄν­θρω­πο ὄχι ἁ­πλῶς καλύτερο ἤ εὐτυ­χέ­στερο ἀλλά υἱό τοῦ Θεοῦ.
Ἡ σημασία αὐ­τῆς τῆς μεγά­λης δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρω­πο γίνεται εὐκο­λό­τερα κα­τανοητή, ὅταν συνει­δη­­το­ποιή­σουμε τό μέ­γε­­θος τῆς διαφο­ρᾶς τοῦ Θεοῦ πού πι­στεύουμε ἐμεῖς ἀπό τούς ψεύτι­κους θε­ούς τῶν ἄλλων θρη­σκειῶν.
Ἄν καί εὔκολα θά μπο­­ροῦ­σαν οἱ ἄλλες θρη­­σκεῖ­ες νά ὑπο­σχε­θοῦν κάτι τέτοιο στούς πι­­στούς τους, ἐφόσον πο­τέ δέν θά πραγ­μα­το­ποι­εῖ­το, παρόλα αὐ­τά δέν τό ὑπόσχονται, για­τί οἱ θεοί τους, ἀνύπαρ­κτοι στήν πραγματι­κό­τη­τα, ἐφό­­σον εἶ­ναι πλά­σματα τῆς φαντα­σίας τῶν ἀν­θρώπων, ἔχουν τά ἴδια ἐλαττώ­ματα μέ τούς ἀν­θρώ­πους, εἶναι γε­­μάτοι ἐγωι­­σμό πού δέν τούς ἐπι­τρέπει νά δοῦν κά­ποιον ἄλλο νά στέκεται δί­πλα τους.
Ἀντίθετα ὁ Θεός, στόν ὁ­ποῖο πιστεύ­ουμε ἐμεῖς οἱ χρι­στιανοί, καθώς εἶναι Θε­ός ἀληθινός, Θεός ὡς πρός τή φύση του καί δη­μιουρ­γός τῶν πάντων, δέν φοβᾶ­ται μή­­πως ἡ δόξα του σκια­σθεῖ, ἄν παραχω­ρήσει καί σέ μᾶς τούς ἀνθρώ­πους τή χάρη τῆς υἱο­θε­σίας καί μᾶς ἀνα­δείξει παιδιά του.
Καί ὄχι μόνο δέν φο­βᾶται, ἀλλά μᾶς καλεῖ καί μᾶς προ­­τρέ­πει, νά γίνουμε παι­διά του, νά γίνου­με κληρο­νόμοι τῆς βα­σιλείας του, νά γί­νουμε μέτοχοι τῆς αἰω­νίου ζωῆς καί τῶν ἀτε­λευ­τήτων ἀγαθῶν του τά ὁ­ποῖα δη­μιούρ­γησε γιά νά τά ἀπολαύ­σουμε μα­ζί του.
Καί τό­σο πολύ μάλι­στα ἐπιθυ­μεῖ ὁ Θεός νά μᾶς κά­νει παιδιά του, ὥστε ἀπέ­στει­λε γι’ αὐτό τόν σκο­πό τόν ἴδιο τόν μονογενῆ του Υἱό στόν κόσμο, τόν ἔστει­λε ὡς ἄν­θρωπο πού θυσιά­σθη­­κε γιά μᾶς, προ­κει­μέ­νου νά ἀπο­κτή­­σου­­με τή δυ­νατότητα νά γί­νουμε υἱοί του κα­τά χά­ρη μέ μία καί μόνη προ­ϋπόθεση, νά πι­στεύ­­σου­με σ’ αὐτόν.
Αὐτή τήν προϋπόθεση ἐκ­πλήρωσε σέ τέλειο βα­θ­μό καί ἡ ἑορτα­ζόμε­νη σήμερα ἁγία μεγα­λο­μάρ­τυς Βαρβά­ρα. Πί­στευ­σε στόν Χριστό τό­σο βαθειά καί τόσο οὐ­σια­­στικά, ὥστε δέν ὑπο­λό­γισε τίποτε, οὔτε τήν ἴδια τή ζωή της, προκει­μένου νά μήν ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Πίστευσε στήν ὑπόσχεση τοῦ Χρι­στοῦ ὅτι μέ τήν πίστη της μπορεῖ νά γίνει θυ­γάτερα τοῦ οὐρανίου Πα­­τρός καί ἔτσι δέν δυ­σκο­λεύ­θηκε καθό­λου νά ἀρνη­θεῖ τόν σαρκι­κό της πατέρα πού ἤθελε νά τήν ἀπομα­κρύ­νει ἀπό τήν πίστη στόν Χριστό. Προ­τίμησε τό μαρ­τύ­ριο, ἀπόδειξη τῆς γεν­ναίας καί εἰλικρι­νοῦς πί­στε­ώς της, καί κέρδισε μέ  αὐ­τό τήν υἱο­θεσία τοῦ Θε­οῦ. Ἔγινε γνήσιο τέκνο τοῦ Θεοῦ καί ὡς τέτοιο τι­μᾶται καί μεγαλύνε­ται ἀπό ὅλους μας.
Ἀδελφοί μου, ὁ Θεός δέν ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς τό μαρτύριο ὡς ἀπόδειξη τῆς πί­στεώς μας γιά νά μᾶς ἀναδείξει τέκνα του. Ζητᾶ ὅμως νά τοῦ ἀπο­δείξουμε τήν πίστη μας μέ τά ἔργα τῆς ἀγά­πης μας πρός αὐτόν ἴδιο τόν Θεό. Καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό ἐκ­φρά­ζεται μέ τήν τή­ρη­ση τῶν ἐντολῶν, κα­θώς κατά τή δια­βε­βαί­ωση τοῦ Χρι­στοῦ αὐτός πού τη­ρεῖ τίς ἐντολές εἶναι αὐτός πού τόν ἀγαπᾶ. Ὅσο πιό συνει­δη­τά ζοῦμε σύμ­φωνα μέ τίς ἐντολές του Θε­οῦ, τόσο πιό πολύ ἀπο­δεικνύ­ουμε ὅτι τόν ἀγα­ποῦμε καί ὅσο πιό πολύ τόν ἀγαποῦμε τό­σο βαθύ­τερα τόν πι­στεύ­ουμε καί γινόμαστε ἔστι οἰκεῖοι, τέκνα του ἀγα­πη­τά σ’ αὐτή τή ζωή καί κλη­ρο­νόμοι τῆς βασι­λείας του αἰωνίως.
Αὐτήν τήν πραγματι­κό­τη­τα εὔχομαι νά μᾶς ἀξιώ­σει ὅλους ὁ Θεός νά ζήσου­με διά τῶν πρε­σβειῶν τῆς ἁγί­ας ἐν­­δό­ξου ἱερομάρτυ­ρος Βαρ­βά­ρας.
 
 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
http://imverias.blogspot.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου