ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΒ´ 1 - 8
1 Ο ἀγαπῶν παιδείαν, ἀγαπᾷ αἴσθησιν, ὁ δὲ μισῶν ἐλέγχους ἄφρων. 2 κρείσων ὁ εὑρὼν χάριν παρὰ Κυρίῳ, ἀνὴρ δὲ παράνομος παρασιωπηθήσεται. 3 οὐ κατορθώσει ἄνθρωπος ἐξ ἀνόμου, αἱ δὲ ρίζαι τῶν δικαίων οὐκ ἐξαρθήσονται. 4 γυνὴ ἀνδρεία στέφανος τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς· ὥσπερ δὲ ἐν ξύλῳ σκώληξ, οὕτως ἄνδρα ἀπόλλυσι γυνὴ κακοποιός. 5 λογισμοὶ δικαίων κρίματα, κυβερνῶσι δὲ ἀσεβεῖς δόλους. 6 λόγοι ἀσεβῶν δόλιοι, στόμα δὲ ὀρθῶν ρύσεται αὐτούς. 7 οὗ ἐὰν στραφῇ ὁ ἀσεβής, ἀφανίζεται, οἶκοι δὲ δικαίων παραμένουσι. 8 στόμα συνετοῦ ἐγκωμιάζεται ὑπὸ ἀνδρός, νωθροκάρδιος δὲ μυκτηρίζεται.
1 Ο ἀγαπῶν παιδείαν, ἀγαπᾷ αἴσθησιν, ὁ δὲ μισῶν ἐλέγχους ἄφρων. 2 κρείσων ὁ εὑρὼν χάριν παρὰ Κυρίῳ, ἀνὴρ δὲ παράνομος παρασιωπηθήσεται. 3 οὐ κατορθώσει ἄνθρωπος ἐξ ἀνόμου, αἱ δὲ ρίζαι τῶν δικαίων οὐκ ἐξαρθήσονται. 4 γυνὴ ἀνδρεία στέφανος τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς· ὥσπερ δὲ ἐν ξύλῳ σκώληξ, οὕτως ἄνδρα ἀπόλλυσι γυνὴ κακοποιός. 5 λογισμοὶ δικαίων κρίματα, κυβερνῶσι δὲ ἀσεβεῖς δόλους. 6 λόγοι ἀσεβῶν δόλιοι, στόμα δὲ ὀρθῶν ρύσεται αὐτούς. 7 οὗ ἐὰν στραφῇ ὁ ἀσεβής, ἀφανίζεται, οἶκοι δὲ δικαίων παραμένουσι. 8 στόμα συνετοῦ ἐγκωμιάζεται ὑπὸ ἀνδρός, νωθροκάρδιος δὲ μυκτηρίζεται.
Νεοελληνική απόδοση:
Εκεῖνος ποὺ ἀρέσκεται εἰς τὴν κατὰ Θεὸν παιδαγωγίαν, ἀγαπᾷ νὰ καταστῇ ἱκανὸς ὅπως διακρίνῃ τὸ καλὸν ἀπὸ τοῦ κακοῦ. Ὅποιος δὲ μισεῖ τοὺς ἐκ τῆς παιδαγωγίας τοῦ Θεοῦ ἐλέγχους, αὐτὸς εἶναι ἀνόητος καὶ ἄμυαλος. 2 Δὲν συγκρίνεται μὲ κανένα ὁ ἄνθρωπος, ποὺ εὗρε χάριν καὶ ἔλεος ἀπὸ τὸν Κύριον, ὁ παραβάτης ὅμως τοῦ θείου νόμου θὰ λησμονηθῇ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ. 3 Ἀπὸ τὴν ἀδικίαν καὶ τὴν παρανομίαν δὲν θὰ προκόψῃ ποτὲ ὁ ἄνθρωπος. Αἱ ρίζαι ὅμως τῶν δικαίων θὰ μείνουν ἀσάλευτοι καὶ ἀνεκρίζωτοι, μετὰ δὲ τὴν θύελλαν θὰ βλαστήσουν πάλιν. Τὸ γένος των δὲν θὰ χαθῇ. 4 Ἡ ἐργατικὴ καὶ ἀκατάβλητος εἰς ἀρετὴν σύζυγος εἶναι στέφανος δόξης διὰ τὸν σύζυγόν της. Ὅπως δὲ τὸ σκουλήκι κατατρώγει τὸ δένδρον καὶ τὸ ξηραίνει, ἔτσι καὶ ἡ κακὴ γυναῖκα μὲ τὴν διαγωγήν της καταστρέφει τὸν ἄνδρα της. 5 Αἱ σκέψεις τῶν ἐναρέτων ἀνθρώπων εἶναι πάντοτε ὀρθαὶ καὶ δίκαιαι, ἐνῷ οἱ ἀσεβεῖς τεχνάζονται καὶ ἐπινοοῦν σκοποὺς δολίους καὶ πονηρούς. 6 Οἱ λόγοι τῶν ἀσεβῶν εἶναι δόλιοι καὶ πονηροί. Τὸ στόμα δὲ τῶν εἰλικρινῶν καὶ εὐθέων μὲ τὴν γλῶσσαν τῆς ἀληθείας θὰ τοὺς σώσῃ ἀπὸ δολίας ἐπιβουλάς. 7 Ὅπου καὶ ἂν καταφύγῃ ὁ ἀσεβὴς κατὰ τὴν ὥραν τῆς θείας ὀργῆς, ἡ ὁποία τὸν καταδιώκει, θὰ ἀφανισθῇ, τὰ σπίτια ὅμως τῶν δικαίων παραμένουν ἀσάλευτα. 8 Τὸ στόμα τοῦ συνετοῦ καὶ φρονίμου ἀνθρώπου ἐπαινεῖται καὶ ἐγκωμιάζεται ἀπὸ κάθε σοβαρὸν καὶ φρόνιμον ἄνδρα διὰ τὰς σοφὰς συμβουλὰς ποὺ δίδει καὶ τοὺς καλοὺς λόγους ποὺ λέγει, ἐνῶ ὁ χονδροκέφαλος καὶ ἀνόητος ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτωλότητός του, περιφρονεῖται δι’ ὅσα θὰ εἴπῃ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου