Τό μεγάλο Δεῖπνο

Ἡ παραβολή τοῦ μεγάλου δείπνου, τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Προπατόρων, εἰκονίζει καθαρά τήν Ἐκκλησία καί μάλιστα  τήν κατ΄ἐξοχήν  ἔκφρασή της στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ἡ πρόσκληση, δηλαδή, πρὸς τοὺς γνωστοὺς τοῦ οἰκοδεσπότη νά συμμετάσχουν στό μεγάλο δεῖπνο εἶναι πρόσκληση γιά νά γίνουν μέλη τῆς Ἐκκλησίας, νά κοινωνήσουν τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Οἱ προσκεκλημένοι τῆς παραβολῆς εἶναι ὅλοι ἐκείνοι πού ἔχουν γνώση τοῦ Θεοῦ, πού ἔχουν ἀκούσει τό Εὐαγγέλιο καί καλοῦνται ἀπό τό Χριστό νά συμμετάσχουν στήν Ἀλήθεια τῆς κοινωνίας μαζί Του. Ἐξέπεσαν, ὡστόσο, ἀπό τή Χάρι Του ἐξαιτίας τοῦ ἀσθενοῦς λογισμοῦ τους καί τῆς προσκολλήσεώς τους στά ὑλικά καί βιοτικά πράγματα. Μέ τήν ἄρνησή μας νά δεχθοῦμε τή θεία πρόσκληση γιά τό δεῖπνο τῆς βασιλείας, γιά τή θεία Κοινωνία, δέν ματαιώνουμε τό ἔργο τοῦ Θεοῦ ἀλλά μόνο τή δική μας σωτηρία. Ὁ Θεός συνεχίζει νά πραγματοποιεῖ τό σχέδιο τῆς ἀγάπης Του καί παρά τή δική μας ἄρνηση. Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ δέν ἐξαρτᾶται λοιπόν ἀπό τή θέληση ἤ τή διάθεση τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ἀπό τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος ἔχει τή δύναμη νά ζωοποιήσει τόν ἄνθρωπο καί νά τόν μεταμορφώσει. Ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ ὑπερβαίνει τίς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες. Ἡ Ἐκκλησία, ὅπου τό πνευματικό δεῖπνο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ προσφέρεται σέ ὅλους μας καθημερινά, εἶναι ὁ χῶρος στόν ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος θεραπεύεται ἀπό κάθε πνευματική ἀσθένεια ἤ ἀναπηρία καί μεταμορφώνεται σέ τέκνο τοῦ Θεοῦ. Μέσα στήν Ἐκκλησία ἀκούγεται ἡ διαρκής ὑπενθύμιση καί ἡ διαρκής ἀνανέωση τῆς προσκλήσεως πού ὁ Χριστός ἀπευθύνει σέ ὅλους μας. Ἡ πρόσκληση  εἶναι ἀνοικτή πάντα σέ κάθε ἄνθρωπο: Ἐάν δὲν θέλει νὰ ἀποκλεισθεῖ ὁριστικά ἀπό τή Βασιλεία Του χρειάζεται νά τὴν ἀποδεχθεῖ ἐν ἐλευθερίᾳ, μέ ταπείνωση καὶ ἐνθουσιασμό. Ὁ Θεός δέν ματαιώνει γιά κανένα λόγο τόν ἐρχομό τῆς Βασιλείας Του, γιατί, ὅταν ἀπορρίπτεται ἡ πρόσκλησή Του ἀπό τους «κλητούς», Ἐκεῖνος στρέφεται πρός τούς «ἐκλεκτούς». Θά κληθοῦμε λοιπόν νά μετάσχουμε στή χαρά τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος μας καί μέσῳ αὐτῆς στήν ἐσχατολογική τοποθέτηση τῆς ζωῆς μας. Ἐχομε τὴ δυνατότητα νά βιώσομε ἀπό τώρα τὴν ἀγαλλίαση τῆς συμμετοχῆς στό δεῖπνο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό, ὅπως ταιριάζει στόν προσκαλοῦντα, ἄς καλλωπίσουμε τὴν  ψυχῆς μας μέ τήν ἱερά ἐξομολόγηση καί τή θεία Κοινωνία. Αὐτά εἶναι τά ἀπαραίτητα ἐφόδια γιά νά ἀξιωθοῦμε νά ὁδεύσουμε πρός τόν Νυμφῶνα τόν θεῖο τῆς Δόξης τοῦ Θεοῦ.