Φωτοστιγμές από την Θεία Λειτουργία της χθεσινής Κυριακής της Σαμαρείτιδος και της Παναγίας της Παραμυθίας στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη.
Ακολουθεί η ομιλία του Καθηγουμένου Αρχιμ. Βαρθολομαίου:
«Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει» ψάλλαμε και συνεχίζουμε να ψάλλουμε αυτές τις ημέρες, αγαπητοί μου. Και μέσα σ’ αυτήν την αναστάσιμη, την πανηγυρική και χαρμόσυνη ατμόσφαιρα της Λαμπρής, συναχθήκαμε κάτω από τους θόλους του Ιερού τούτου Ναού του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, για να δοξολογήσουμε την Παναγία την Παραμυθία.
Πριν ένα χρόνο υποδεχθήκαμε το ιερό αντίγραφο της Παναγίας της Παραμυθίας, από την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους, που μάς προσκόμισε ο Σεβαστός Ηγούμενος αυτής, Αρχιμ. Εφραίμ, τον οποίο για άλλη μια φορά εγκαρδίως ευχαριστούμε και στο πρόσωπο αυτού ολόκληρη την Αδελφότητα, για το μεγάλο αυτό δώρο, για την μεγάλη αυτή ευλογία.
Πριν από ένα χρόνο ατενίσαμε για πρώτη φορά την γλυκυτάτη μορφή της και αισθανθήκαμε στην ψυχή μας το άγγιγμα της μητρικής της αγάπης. Ζήσαμε συγκινητικές στιγμές. Αισθανθήκαμε ζωντανή την παρουσία της Παναγίας. Βιώσαμε κάτι το μοναδικό, το ανεπανάληπτο. Κι από τότε δεν την αφήσαμε μόνη. Πλήθη πιστών καθημερινά συρρέουν για να προσκυνήσουν τη χάρη της, για να ασπασθούν την ιερή της Εικόνα, για να εμπιστευθούν τον εαυτό τους στη Μητέρα του Χριστού.
Πιστεύω ότι ο Μεγαλομάρτυρας Άγιος Γεώργιος, ο έφορος και προστάτης μας, είχε φυλάξει τον χώρο αυτό, στο κέντρο του Ναού για την Παναγία Μητέρα του Χριστού μας και δική μας. Από την στιγμή που ενθρονίστηκε στον χώρο αυτό η Παναγία, σαν να γέμισε ο τόπος, σαν να ολοκληρώθηκε ο Ναός, έδωσε μια ξεχωριστή λαμπρότητα, μια ιδιαίτερη ευλογία η μορφή της Παναγίας μας.
Εορτάζει η Παναγία μας σήμερα. Η Παραμυθία. Σκιρτά η καρδιά κάθε πιστού, καθώς ασπάζεται ευλαβικά την Εικόνα της, ακούει τους ύμνους της, προσεύχεται στο όνομά της. Ηλεκτρίζεται και ελκύεται ο καθένας από την νοερή, την ζωντανή παρουσία της και φέρνει τα βήματά του πλησίον της, ακουμπά στο πρόσωπό της τα χείλη του. Οι ουρανοί, οι Άγγελοι και Αρχάγγελοι σκύβουν και παρακολουθούν με αγαλλίαση και θαυμασμό αυτή την τιμή και προσκύνηση.
Γιατί ονομάστηκε Παραμυθία; Ποιο είναι το ιστορικό γεγονός;
Παλαιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το Καθολικό, μετά το τέλος της ακολουθίας του Ορθρου, να ασπάζωνται την υπάρχουσαν τότε εικόνα της Παναγίας στον εξωνάρθηκα και εκεί ο Ηγούμενος παρέδιδε τα κλειδιά της κλεισμένης τις βραδυνές ώρες πύλης της Μονής στον θυρωρό για να ανοίξει.
Η παράδοση αναφέρει ότι την 21ην Ιανουαρίου του 1320, όταν έδινε ο Ηγούμενος τα κλειδιά στον θυρωρό, η εικόνα ζωντάνεψε και η Παναγία φώναξε· «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλ’ανεβήτε στα τείχη και διώξετε τους πειρατές.» Τότε ο βρεφοκρατούμενος στις αγκάλες της Θεοτόκου Ιησούς, κινώντας το χέρι Του έκλεισε το στόμα της Παναγίας Μητέρας Του και της είπε· «Μή Μητέρα μου, μή τους το λές. Αφησε τους να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα». Τότε η Κυρία Θεοτόκος με μεγάλη μητρική παρρησία προς τον Υιό και Θεό Της, πήρε το χεράκι του Χριστού και το κατέβασε από το στόμα Της και κλίνοντας προς τα δεξιά το κεφάλι Της, απέφυγε το χέρι του Χριστού και φώναξε στον Ηγούμενο για δεύτερη φορά· «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά να ανεβήτε στα τείχη και διώξετε τους πειρατές.» Και «κοιτάξετε να μετανοήσετε, γιατί ο Υιός μου είναι οργισμένος μαζί Σας.» Και επανέλαβε για τρίτη φορά «Σήμερα, μην ανοίξετε την πύλη της Μονής….». Μετά το τέλος του διαλόγου, η Κυρία Θεοτόκος και το Πανάγιον Βρέφος Της αποκαταστάθηκαν πάλι σαν εικόνα, πλην όμως στην μορφή που φαίνεται σήμερα, δηλαδή η Παναγία να κρατά το χεράκι του Χριστού κάτω απ’ το στόμα Της, να έχει γυρμένο το κεφάλι Της για να το αποφύγει και στην έκφραση του προσώπου Της να είναι γεμάτη με απέραντη επιείκεια, αγάπη και μητρική στοργή, ενώ ο Χριστός παρόλο που είναι βρέφος να έχη αυστηρό πρόσωπο σαν Κριτής.
Η εικόνα αυτή είναι όντως αχειροποίητος, διότι κατασκευάσθηκε στην μορφή που είναι σήμερα από την Χάρη του Θεού, μετά την θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας και την διάσωση της Μονής και ονομάσθηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδή παρηγοριά. Όπως λένε οι προσκυνητές της Μονής Βατοπαιδίου αλλά και της δικής μας Μονής, δεν χορταίνουν να βλέπουν η θέα της γλυκιάς εκφράσεως του προσώπου της Παναγίας που ξεκουράζει και παρηγορεί την ψυχή του ανθρώπου.
Αγαπητοί μου,
Η Παναγία η Παραμυθία είναι εδώ με την ίδια αγάπη και μάς περιμένει με την ίδια στοργή. Παραμένει εδώ, στον νέο της οίκο και περιμένει να μάς συναντήσει, να συναντήσει τον καθένα μας προσωπικά, για να μάς μεταδώσει τη γλυκύτητα, την παραμυθία του ουρανού.
Αυτό βλέπουμε ένα χρόνο τώρα, να γεμίζει το Μοναστήρι μας από ανθρώπους κάθε ηλικίας που έρχονται να δώσουν και να λάβουν αγάπη. Έρχονται για χάρη της Παναγίας μας αποδεικνύοντας πως σε μια εποχή που πολλοί λένε ότι δεν πιστεύουν, ότι δεν χρειαζόμαστε την Εκκλησία και τους Αγίους μας, σε μια εποχή που κάποιοι χλευάζουν με τον τρόπο τους αυτούς που πιστεύουν και άλλοι, δυστυχώς, αυτά που πιστεύουμε, υπάρχουν όμως πολλοί άνθρωποι, δόξα τω Θεώ, ανάμεσά μας που μπορεί να μη φωνάζουν, όμως πιστεύουν βαθιά, αληθινά.
Και αυτή η πίστη τους οδηγεί τα βήματά τους εδώ, στην Παναγία Μητέρα μας και στην ιερή της Εικόνα. Αυτή η πίστη είναι που τους κάνει, που μάς κάνει να υπομένουμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα της ζωής.
Αυτή η πίστη προς την Παναγία μας είναι το στήριγμα όλων των χριστιανών, γιατί όσο κι αν ορισμένοι θεωρούν τον εαυτό τους ισχυρό και νομίζουν ότι δεν έχουν ανάγκη από στήριγμα, έρχεται ώρα που όλοι χρειαζόμαστε ένα στήριγμα στη ζωή μας. Έρχεται ώρα που τα ανθρώπινα στηρίγματα καταρρέουν ή μάς εγκαταλείπουν, και το μόνο στήριγμα που μένει σταθερό και αμετακίνητο είναι η πίστη μας. Το μόνο στήριγμα που υπάρχει είναι η αγάπη της Παναγίας μας που πάντοτε είναι πρόθυμη να ακούσει τα αιτήματά μας και να τα μεταφέρει στον Υιό της· που είναι πάντοτε έτοιμη να μάς κρατήσει από το χέρι για να μη βυθιστούμε στην απογοήτευση και την απόγνωση και να μάς προσφέρει ελπίδα και παραμυθία. Που είναι πάντοτε διαθέσιμη να μάς βοηθήσει να περάσουμε από τις συμπληγάδες της ζωής και να μεταβάλλει τη λύπη μας σε χαρά και ευφροσύνη.
Κι αν όλα τα προσωνύμια της Παναγίας μας, τα οποία εκφράζουν το αναρίθμητο πέλαγος των χαρισμάτων και των δωρεών της, συγκινούν τις καρδιές των Ορθοδόξων, το προσωνύμιο «Παραμυθία» συγκινεί ιδιαιτέρως την ψυχή μας. Άλλωστε η λέξη παραμυθία δεν αποτελεί για την Παναγία απλά προσωνύμιο, δεν αποτελεί απλά έκφραση ελπίδας και προσδοκίας των αδύναμων ανθρώπων, αλλά αποτελεί απτή πραγματικότητα και καθημερινό βίωμα των Πατέρων και των ευλαβών προσκυνητών της Ιεράς Μονής μας.
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχει ανάγκη στη ζωή του και στον καθημερινό του αγώνα την παραμυθία της Θεοτόκου;
Ποιος θα μπορούσε να πει ότι βρήκε αποτελεσματικότερη και βαθύτερη παραμυθία από αυτή την οποία προσφέρει η Κύρια Θεοτόκος;
Αλλά και ποιος θα τολμούσε να πει ότι δεν αισθάνθηκε ποτέ την ανάγκη της παραμυθίας ή δεν κατέφυγε στην Παναγία για να την λάβει;
Ο Πανάγαθος Θεός στον καθημερινό μας αγώνα, στις ποικίλες δοκιμασίες της ζωής, δεν μάς εγκατέλειψε αβοήθητους και μόνους, αλλά μάς χάρισε ισχυρή παραμυθία για να απαλύνει τον πόνο μας, για να παρηγορεί την καρδιά μας, για να λαλεί αγαθά στην ψυχή μας, για να μάς θωπεύει στοργικά και να τείνει χείρα βοηθείας. Μάς χάρισε την Παναγία Μητέρα του, η οποία ανύστακτα αγρυπνάει για να παρακολουθεί τη ζωή μας, τον αγώνα και τις αγωνίες μας, τα δάκρυα και τις προσευχές μας. Αυτή είναι η παραμυθία των ανθρώπων, όλων μας.
Αγαπητοί μου,
Ας αγωνιστούμε φιλότιμα να επιδιώξουμε να απολαμβάνουμε την παραμυθία της Παναγίας, ως το πολυτιμότερο δώρο της, αποφεύγοντας κοσμικές παρηγορίες, που φυγαδεύουν από την ψυχή μας την θεομητορική παραμυθία.
Παναγία Παραμυθία, πόσα έχεις να μάς πεις από το πέλαγος του πλούτου των χαρισμάτων σου. Ενθουσίασέ μας, ανέβασέ μας στον ουρανό, δίδαξέ μας και άκουσε και τον δικό μας πόνο και αναστεναγμό. Τα δικά μας είναι θλιβερά, πεζά, πόνοι και πίκρες, όμως σκύψε και άκουσέ τα. Περισσότερο όμως μίλησέ μας, Εσύ σοφή και στοργική Μητέρα. Και εμείς, το υποσχόμαστε, θα σε ακούσουμε, Παναγία μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου