Το ξυπνητήρι του Θεού

Το ξυπνητήρι του Θεού ξυπνάει όλους εμάς…

Σύγχρονοι διάλογοι βασισμένοι στους λόγους του αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

-Μα τι είναι πάλι αυτό που λέτε, Παπούλη μου; Τι ξυπνητήρια… Αφού ο Θεός είναι Πνεύμα, Ακοίμητος, Πανταχού Παρών. Έχει καμιά σχέση και ανάγκη από ξυπνητήρι, όπως εγώ που μετά βίας το ακούω το πρωί;

-Ακριβώς όπως τα λες, παιδί μου. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη να ξυπνήσει ο Ίδιος, αλλά φροντίζει να ξυπνήσει εμάς, εμένα, εσένα… και γι’ αυτό χρησιμοποιεί το δικό Του μοναδικό ξυπνητήρι.

Πλησιάσαμε και καθίσαμε πιο κοντά στον Γέροντα με τον φίλο μου, τον Μανώλη.

-Η αστειεύεστε, Παπούλη, ή έχετε να μας πείτε απόψε κάτι πολύ ενδιαφέρον, μια που είναι καιρός των ωριαίων στο Σχολείο και μας χρειάζονται τα ξυπνητήρια για επανάληψη το πρωί, είπα και τον κοίταξα κατάματα.

-Μην καθυστερείς τον Γέροντα, Ηλία, άφησέ τον να μας λύσει το γρίφο επιτέλους.

Ποιο είναι το ξυπνητήρι του Θεού, για όλους εμάς, Πάτερ;

-Να, βρε παιδιά, όταν βλέπουμε τους συνανθρώπους μας, τους συμμαθητές σας εσείς, να ζουν μακριά από τον Θεό μια ζωή χωρίς σκοπό και νόημα, δεν στενοχωρούμαστε;

-Κάπως έτσι…

-Αλήθεια είναι αυτό, Γέροντα. Ναι.

-Με τη στενοχώρια όμως δεν κάνουμε απολύτως τίποτα. Είναι παθητική ή καλύτερα, αρνητική στάση.

-Θέλω σ’ αυτό το σημείο να πω κάτι εξομολογητικά.

-Τι είναι, Μανώλη;

-Καμιά φορά στενοχωριούνται και με μας οι γονείς μας. Για το πως μιλάμε, πως αφήσαμε την Εκκλησία και τη Θρησκεία… Μας κάνουν και καμιά υπόδειξη και τότε, Γέροντα, γίνομαι μπουρίνι, αντιδρώ και φεύγω ακόμα πιο μακριά.

-Εσύ, Μανώλη, σε τέτοιες ώρες δεν κερδίζεις, αλλά χάνεις που δεν δέχεσαι μύγα στο σπαθί σου, αλλά είναι αλήθεια πως ούτε και οι μεγάλοι κερδίζουν κάτι με τις υποδείξεις τους, αν μάλιστα γίνονται σε λάθος ώρα. Υπάρχει, λοιπόν, ένα μυστικό. Αν το καταλάβουμε, θα βοηθήσουμε, εμείς οι μεγάλοι εσάς κι εσείς τους συνομηλίκους σας.

-Πες το μας, Παπούλη.

-Το μυστικό είναι να κουρντίσουμε το ξυπνητήρι του Θεού, για ν’ αρχίσει να χτυπάει!…

Κι έρχομαι στον γρίφο, παιδιά. Το ξυπνητήρι του Θεού είναι η αγάπη Του για τον κάθε άνθρωπο, για το κάθε ανθρωπάκι αυτής της γης.

Η δική μας αγάπη για τον διπλανό μας, όταν είναι σωστή κι αληθινή, πρέπει να γίνεται προσευχή γι’ αυτόν. Έτσι κουρντίζουμε το ξυπνητήρι του Θεού, δηλαδή προσελκύουμε το βλέμμα της αγάπης Του, ώστε να ενεργήσει η χάρη Του πάνω στο συγγενή, στο φίλο μας. Αυτή η παντοδύναμη Θεία αγάπη, με τη Χάρη της περιλούζει, διεγείρει τον άνθρωπο και τον κάνει να στραφεί προς τη Θεία Αγάπη. Με άλλα λόγια, του ανοίγει το δρόμο για να βρει τον Θεό, δηλαδή την αληθινή χαρά και ευτυχία! Ότι εμείς δεν μπορούμε, το κάνει το ξυπνητήρι του Θεού, η Αγάπη και η Χάρη Του.

-Γέροντα, δυσκολεύομαι να αγαπάω όλους τους συμμαθητές μου. Μερικοί μου τη δίνουν στα νεύρα, δεν τους αντέχω.

-Εγώ πάλι δεν ανέχομαι να δείχνω ενδιαφέρον σε κάποιον, να κάνω θυσίες, κι εκείνος να με πληρώνει με την αδιαφορία του. Θέλω να καταλαβαίνουν αυτό που τους προσφέρω και να μου το δείχνουν κιόλας.

-Τώρα αρχίζετε τον αγώνα της ζωής, καλόπαιδα, είστε άπειροι, αλλά πρέπει σωστά να ξεκινήσετε, να περπατάτε από τώρα. Ένα θα πω: Να μην είμαστε τσιγκούνηδες στην αγάπη. Όπως ο Καλός Θεός μας αγαπάει με τα κουσούρια μας. Κι εμείς, λοιπόν, ας σκορπίζουμε σε όλους την αγάπη μας, αδιαφορώντας για τη στάση τους.

Τώρα χρειαζόμαστε εμείς το ξυπνητήρι του Θεού.

-Δηλαδή, Παπούλη;

-Να, όταν μας ξυπνήσει η αγάπη του Θεού κι έρθει μέσα μας η χάρη Του, δεν θα ενδιαφερόμαστε αν μας αγαπάνε ή όχι, αν μας μιλάνε με καλοσύνη ή όχι. Θα νιώθουμε την ανάγκη εμείς να τους αγαπάμε όλους χωρίς ανταλλάγματα. Είναι εγωισμός να θέλουμε οι άλλοι να μας μιλάνε με καλοσύνη, να μας φέρονται κατά τα γούστα μας.

-Χμ… Ψιλά γράμματα, Γέροντα… και δυσκολεύομαι… αλλά και μου αρέσουν, όπως τα λέτε.

-Μανώλη, Ηλία, να θυμάστε στη ζωή σας πως, όσες φορές θα αγαπάτε χωρίς να επιδιώκετε να σας αγαπάνε, θα μαζεύονται όλοι κοντά σας σαν τις μέλισσες.

Και μην ξεχνάτε το ξυπνητήρι του Θεού!

Ε.Π.

Περιοδικό «Προς τη ΝΙΚΗ»,

Νοέμβριος 2016 – Τεύχος 801

https://proseuxi.gr/