Ο Χριστός μιλώντας στους δύο μαθητές για το μαρτύριο του αίματος, εξεικόνισε την πορεία κάθε χριστιανού, ο οποίος αν θέλει να ζήσει, όπως Εκείνος, οφείλει να τον ομολογεί σε κάθε πτυχή της ζωής του, είτε ακολουθήσει τον δρόμο της ευλογημένης συζυγίας, είτε αυτόν της ευλογημένης μοναστικής αγαμίας.
Πέρασε ο καιρός των θεαματικών μαρτυρίων, τουλάχιστον σε μαζική κλίμακα, όπως γίνονταν στα χρόνια των διωγμών, όπου και η ιδιότητα και μόνο του χριστιανού αρκούσε για να διώκεται κανείς απανταχού της αυτοκρατορίας. Χωρίς να αμνηστεύουμε πολλά σημερινά περιστατικάαγρίων διωγμών, ο σημερινός αγώνας των χριστιανών ισοδυναμεί κυρίως με αυτό που ονομάζουμε αναίμακτο μαρτύριο συνειδήσεως. Ο χριστιανός σηκώνει τον χρηστό ζυγό του Χριστού, παλεύει με τα όπλα, που η Εκκλησία θέτει στη διάθεσή του ενάντια στο τριπλό κακό, τον κόσμο, τη σάρκα και τον διάβολο, αντιμετωπίζοντας πολλές φορές τα πικρά σχόλια και τηνε ιρωνία, ακόμη και την εχθρική συμπεριφορά του κόσμου που ολόκληρος «ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α´ Ιωάν. ε´ 19). Κάποτε ο πόλεμος γίνεται αδυσώπητος. Επιστρατεύονται κυβερνήσεις, νομοθεσίες, μέσα μαζικής ενημέρωσης, παγκόσμιοι μηχανισμοί, με σκοπό να πληγεί η Εκκλησία και οι χριστιανοί. Αν και κάποτε κάποιοι, ευτυχώς πολύ λίγοι, καταντούν ριψάσπιδες, στην πλειοψηφία τους οι χριστιανοί αγωνίζονται αποφασιστικά και νικούν, διότι στο πηδάλιο της Εκκλησίας στέκει ο ίδιος ο Χριστός, η δόξα και το καύχημά τους. Και το αψευδές στόμα του Χριστού δηλώνει οριστικά και αμετάκλητα, ότι «πύλαι ᾃδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ις´ 18). Φαίνεται κάποιες φορές το νοητό σκάφος της Εκκλησίας να κλυδωνίζεται, δίνει την εντύπωση ότι θα καταποντιστεί, αλλά πάντοτε διασώζεται.
Θεμελιωμένη πάνω στα αίματα των μαρτύρων της και πάνω στην πέτρα της σώζουσας ομολογίας, ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού του ζώντος, ζυμώνει, προσλαμβάνει, αλλοιώνει τον κόσμο, ναοποιεί τον άνθρωπο «ἀφθαρτίζοντάς τον θεοπρεπέστατα», όπως ψάλλουμε στον Κανόνα του Μεγάλου Σαββάτου.
(Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου