Ασκούμαι θα πει ταπεινώνω την ψυχή μου, για να γίνει δοχείο δεκτικό της χάρης του Θεού. Η νηστεία, η προσευχή, η ελεημοσύνη είναι οι πράξεις μας εκείνες που εκφράζουν ενώπιον του Θεού την ταπεινοφροσύνη, την ελπίδα και την αγάπη μας σε Κείνον. Το ιδεώδες του Ευαγγελίου είναι ασκητικό, που σημαίνει πως πρώτος αγώνας και κανόνας στον βίο μας είναι η αποφυγή της γαστριμαργίας. Δεν είναι ο μοιχός ή ο πόρνος μόνο ακάθαρτος, αλλά και ο κοιλιόδουλος, ο οποίος είναι δούλος άλλης ηδονής.
Η νηστεία δεν είναι βέβαια αρετή καθεαυτή. Είναι άριστο μέσο πνευματικής άσκησης και ασφαλής οδός που οδηγεί τον πιστό στην αρετή. Αρκεί να μην γίνεται φαρισαϊκά. Γι᾽ αυτό ο Ιησούς Χριστός απαγορεύει τους Μαθητές Του να τη διατυμπανίζουν και τους καλεί η ευσέβειά τους να ξεπεράσει εκείη των Γραμματέων και των Φαρισαίων· αλλιώς δεν θα μπουν στη βασιλεία των Ουρανών (Ματθ. ε´ 20). Αυτό σημαίνει πως η νηστεία έχει ορισμένους κινδύνους, να καταντήσει δηλαδή τυπολατρία ή έστω μια άσχετη εγκράτειας «δίαιτα». Και το χειρότερο; Να οδηγήσει σε υπεροψία και επίδειξη τον πιστό «ὃπως φανῇ τοῖς ἀνθρώποις» (Ματθ. ς´ 16).
Η νηστεία χωρίς την αγάπη για τον συνάνθρωπο δεν είναι αρεστή στον Θεό· γι᾽ αυτό δεν μπορεί να χωρισθεί ούτε από την ελεημοσύνη ούτε από την προσευχή. Την όποια άσκηση ο κάθε πιστός την κάνει για την αγάπη του Θεού και όχι για να την παρουσιάσει ενώπιόν Του σαν καλό έργο και άρα αυτοδίκαια να Του ζητάει τη σωτηρία (Λουκ. ιη´ 11-12). Δίκαια ο Ιησούς Χριστός διδάσκει πως η νηστεία πρέπει να γίνεται με κάθε διακριτικότητα, την οποία γνωρίζει ο πιστός. Γιατί αυτή είναι η καθαρή έκφραση της ελπίδας σε Κείνον, μια νηστεία ταπεινή, που υψώνει όμως την ψυχή στον Θεό· ναι, γιατί μόνο Εκείνος βλέπει και ενεργεί «ἐν τῷ κρυπτῷ» (Ματθ. ς´ 17-18). Η αληθινή νηστεία που γίνεται μετάνοια οδηγεί στη διαρκή αναζήτηση του Κυρίου και ανοίγει διάπλατα την πύλη του Παραδείσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου