Το παράδειγμα του Κυρίου μας, που απέφευγε να εκτεθεί άσκοπα, έχει πολλά να μάς πει. Τίποτε δεν πρέπει να κάνουμε με διάθεση υπερβολής. Ούτε συντηρητικοί να είμαστε αλλά ούτε και φιλελεύθεροι στα πνευματικά θέματα. Ακόμη και στις κοσμικές υποθέσεις μας να ενεργούμε συνετά. Πάντοτε να ακολουθούμε τη μέση οδό που διατηρεί η Εκκλησία μας.
Να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα:
Ας δούμε το παράδειγμα της νηστείας. Άλλοι νηστεύουν πολύ κι άκριτα, κι άλλοι, ίσως είναι οι πιο πολλοί, καθόλου. Ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης λέει πως ο άνθρωπος οφείλει να είναι «δόκιμος ζυγοστάτης», δηλαδή καλή ζυγαριά. Ούτε την ασιτία να επικροτήσει, γιατί θα τον οδηγήσει στην ατονία και στην κατάρρευση, αλλά ούτε και την πολυφαγία, γιατί θα τον οδηγήσει στην ασωτία. Οι διάφορες πνευματικές ασκήσεις της αρετής να είναι σύμμετρες με τις δυνάμεις μας για να έχουμε κανονική πνευματική πρόοδο. Πολλές φορές άνθρωποι που πρωτογνώρισαν τον Χριστό, έπεσαν με τα μούτρα στην πνευματική ζωή κι όταν έφυγε ο ζήλος ξαναγύρισαν στις προηγούμενες συνήθειές τους κι έγιναν χειρότεροι «καί γίνεται τά ἒσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων» (Ματθ. ιβ´ 45).
Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα ζητήματα. Δεν πρέπει να βλέπουμε παντού εχθρούς της Εκκλησίας, αλλά ούτε και να αμνηστεύουμε αυτούς που την διαβάλλουν και την συκοφαντούν. Στην πνευματική ζωή να υπάρχει ένα μέτρο. Στη συναναστροφή μας με τους άλλους να έχουμε διάκριση, ώστε να αντιληφθούμε ποιος είναι ο κατάλληλος καιρός για να μιλήσουμε στον άλλο για τον Χριστό και για θέματα πνευματικά. Ενδέχεται αντί για καλό να κάνουμε κακό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου