Συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους από μάς να έχουμε λανθασμένη αντίληψη για τους άλλους και μερικές φορές και για τους κοντινούς μας ανθρώπους. Έχουμε σχηματίσει την ιδέα πως οι πιο πολλοί είναι κακοί, υποκριτές, κρυψίνοες, με πολλά ελαττώματα και λίγες αρετές. Με βάση τις ψευδείς εκτιμήσεις μας δε διστάζουμε να τους κατηγορούμε και να τους προσάπτουμε καταστάσεις που δεν έχουν δημιουργήσει. Ιδιαίτερα καταφέρονται οι μεγαλύτεροι εναντίον των νέων θεωρώντας τους πιο πολλούς διεφθαρμένους και έκλυτους. Το ίδιο κάνουμε και για τους πιο μεγάλους στην ηλικία. Λίγο – πολύ τους καταλογίζουμε αμαρτίες, που πιθανώς να μην έχουν, και τους βάζουμε στην κόλαση. Ξεχνάμε πως είμαστε κι εμείς άνθρωποι υποκείμενοι στα ίδια πάθη και τις ίδιες αμαρτίες. Η φιλαυτία μας όμως δεν μάς αφήνει να δούμε καθαρά τα δικά μας, ενώ νομίζουμε πως η κρίση μας για τους άλλους είναι ασφαλής. Μοιάζουμε με το Ζακχαίο που δεν μπορούσε να δει το Χριστό. Τα βιοτικά πράγματα και ο «ὂχλος τῶν παθῶν», κατά τους Πατέρες, δε μάς αφήνουν να γνωρίσουμε το Χριστό. Αντίθετα, η μετάνοια μάς ανοίγει τους ορίζοντες της σωτηρίας μας. Ας βιώσουμε τη μετάνοια για να αναγεννηθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου