Παροιμιῶν τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. ΙΑ', 19 - ΙΒ', 6)
Υἱὸς δίκαιος γεννᾶται εἰς ζωήν, διωγμὸς δὲ ἀσεβοῦς εἰς θάνατον. Βδέλυγμα Κυρίῳ διεστραμμέναι ὁδοί, δεκτοὶ δὲ αὐτῷ πάντες ἄμωμοι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν. Χειρὶ χεῖρας ἐμβαλὼν ἀδίκως, οὐκ ἀτιμώρητος ἔσται κακῶν. Ὁ δὲ σπείρων δικαιοσύνην, λήψεται μισθὸν πιστόν. Ὥσπερ ἐνώτιον χρυσοῦν ἐν ῥινὶ ὑός, οὕτω γυναικὶ κακόφρονι κάλλος. Ἐπιθυμία δικαίων πᾶσα ἀγαθή, ἐλπὶς δὲ ἀσεβῶν ἀπολεῖται. Εἰσίν, οἳ τὰ ἴδια σπείροντες πλείονα ποιοῦσιν· εἰσὶ δὲ καὶ οἳ συνάγοντες τὰ ἀλλότρια, ἐλαττονοῦνται. Ψυχὴ εὐλογουμένη πᾶσα ἁπλή, ἀνὴρ δὲ θυμώδης οὐκ εὐσχήμων, ὁ συνέχων σῖτον, ὑπολείποιτο αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν, εὐλογία δὲ εἰς κεφαλὴν τοῦ μεταδιδόντος. Τεκταινόμενος ἀγαθά, ζητεῖ χάριν ἀγαθήν, ἐκζητοῦντα δὲ κακὰ καταλήψεται αὐτόν. Ὁ πεποιθὼς ἐπὶ τῷ πλούτῳ αὐτοῦ, οὗτος πεσεῖται. Ὁ δὲ ἀντιλαμβανόμενος δικαίων, οὗτος ἀνατελεῖ, ὁ μὴ συμπεριφερόμενος τῷ ἑαυτοῦ οἴκῳ, κληρονομήσει ἄνεμον, δουλεύσει δὲ ἄφρων φρονίμῳ. Ἐκ καρποῦ δικαιοσύνης φύεται δένδρον ζωῆς, ἀφαιροῦνται δὲ ἄωροι ψυχαὶ παρανόμων. Εἰ ὁ μὲν δίκαιος μόλις σῴζεται, ὁ ἀσεβὴς καὶ ἁμαρτωλὸς ποῦ φανεῖται; ὁ ἀγαπῶν παιδείαν, ἀγαπᾷ αἴσθησιν, ὁ δὲ μισῶν ἐλέγχους, ἄφρων. Κρείσσων ὁ εὑρίσκων χάριν παρὰ Κυρίῳ, ἀνὴρ δὲ παράνομος παρασιωπηθήσεται, οὐ κατορθώσει ἄνθρωπος ἐξ ἀνόμου, αἱ δὲ ῥίζαι τῶν δικαίων οὐκ ἐξαρθήσονται. Γυνὴ ἀνδρεία στέφανος τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς, ὥσπερ δὲ ἐν ξύλῳ σκώληξ, οὕτως ἄνδρα ἀπόλλυσι γυνὴ κακοποιός. Λογισμοὶ δικαίων κρίματα, κυβερνῶσι δὲ ἀσεβεῖς δόλους. Λόγοι ἀσεβῶν δόλιοι εἰς αἷμα, στόμα δὲ ὀρθῶν ῥύσεται αὐτούς.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Ἰωάννου Κολιτσάρα)
19. Ἄνθρωπος δίκαιος θά ζήση εὐτυχισμένην ζωήν, ὁ ἀσεβής ὅμως, ὁ ὁποῖος ἐπιδιώκει τό κακόν, θά καταλήξη στόν ὄλεθρον.
20. Οἱ διεστραμμένοι τρόποι ζωῆς τοῦ ἀσεβοῦς εἶναι ἀποκρουστικοί καί μισητοί ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ἐξ ἀντιθέτου εἶναι ἀγαπητοί εἰς αὐτόν οἱ ἀκέραιοι καί ἄμωμοι εἰς ὄλας τάς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς των.
21. Ἐκεῖνος πού δίδει τό χέρι του στό χέρι τοῦ ἄλλου καί συνάπτει συμφωνίαν διά τήν πραγματοποίησιν ἀδίκων ἔργων, δέν θά μείνη ἀτιμώρητος παρά Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Ὅποιος ὅμως σκορπίζει παντοῦ τά ἔργα τῆς ἀρετῆς θά πάρη τόν πρέποντα μισθόν.
22. Ὅ,τι εἶναι τό χρυσό σκουλαρίκι εἰς τήν μύτην τοῦ χοίρου, κάτι τέτοιο εἶναι καί τό κάλλος εἰς τήν ἀσύνετον καί μέ ἁμαρτωλά φρονήματα γυναίκα.
23. Ὅλαι αἱ ἐπιθυμίαι τῶν δικαίων εἶναι ἀγαθαί καί θά πραγματοποιηθοῦν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Κάθε δέ πονηρά ἐλπίς τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων, διότι εἶναι κακή, θά καταστραφῆ.
24. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι σκορπίζουν ἁπλόχερα τά ἀγαθά των διά τήν ἐξυπηρέτησιν τῶν ἄλλων καί μέ τήν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ ἀποκτοῦν πολύ περισσότερα. Ὑπάρχουν δέ ἐξ ἀντιθέτου καί ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι, ἄν καί διαρκῶς συγκεντρώνουν ὑλικά ἀγαθά μέ παρανόμους τρόπους, πάντοτε στεροῦνται.
25. Ὁ εὐθύς, ὁ ἄκακος ἄνθρωπος ἔχει πάντοτε τάς εὐλογίας ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ καί τόν ἔπαινον ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. Ἄνθρωπος ὅμως, πού ἀποθηριώνεται ἀπό τόν θυμόν, ἔχει ἀποκρουστικήν συμπεριφοράν καί κακήν τήν ἐμφάνισιν.
26. Δί' ἐκεῖνον, πού συνάγει καί κρύπτει τό σιτάρι ἐν καιρῶ λιμοῦ, μέ τόν σκοπόν νά τό πωλήση πανάκριβα, ὅλοι εὔχονται νά τοῦ τό λεηλατήσουν ξένοι ἐπιδρομεῖς καί ἐχθροί. Ἡ εὐλογία δέ τοῦ Θεοῦ χορηγεῖται πλουσία εἰς ἐκεῖνον πού δίδει καί στούς ἄλλους.
27. Αὐτός πού σκέπτεται πάντοτε καί πράττει τό καλόν, ἐπιδιώκει καί εὑρίσκει πολλήν χάριν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνον ὅμως, ὁ ὁποῖος ἐπιζητεῖ νά πράττη τά κακά εἰς βάρος τῶν ἄλλων, αὐτά τά κακά θά ἐπιπέσουν ἐπί τῆς κεφαλῆς του καί θά τόν συντρίψουν.
28. Ἐκεῖνος, πού ἔχει πεποίθησιν καί ἐλπίδα στόν πλοῦτον του, θά πέση καί θά καταστραφῆ. Ἐκεῖνος ὅμως, πού βοηθεῖ καί ὑποστηρίζει τούς ἀναξιοπαθοῦντας δικαίους, αὐτός θά ἀνατείλη ὡσάν λαμπρός ἥλιος.
29. Ἐκεῖνος, πού δέν ζῆ καί δέν συμπεριφέρεται καλά μέσα στό σπίτι του, θά κληρονομήση ἀέρα, θά γίνη δηλαδή πτωχός. Ὁ ἄμυαλος καί ἀσύνετος θά καταντήση δοῦλος στόν συνετόν.
30. Ἀπό τούς καρπούς καί τά ἔργα τῆς δικαιοσύνης φυτρώνει καί μεγεθύνεται τό δένδρον τῆς μακρᾶς καί εὐτυχισμένης ζωῆς· ἐνῶ ἡ ζωή τῶν παρανόμων ἀνδρῶν ἀφαιρεῖται πρόωρα.
31. Ἐάν ὅμως καί αὐτός ἀκόμη ὁ δίκαιος μόλις καί μετά βίας σώζεται, ὁ ἀσεβής καί ὁ ἁμαρτωλός πῶς θά τολμήση νά παρουσιασθῆ ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ;
1. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τήν κατά Θεόν παιδείαν καί μόρφωσιν, ἀγαπᾶ τήν ἀληθινήν γνῶσιν καί ὀρθήν διάκρισιν. Ὅποιος ὅμως μισεῖ καί ἀποστρέφεται τούς ἐλέγχους, εἶναι ἀνόητος καί ἀσύνετος.
2. Πολύ καλύτερος ἀπό ὅλους εἶναι ὁ ἄνθρωπος, πού εὐρῆκε καί ἔλαβε χάριν διά τῆς εὐσεβείας του ἀπό τόν Κύριον. Ὁ δέ παράνομος ἄνθρωπος θά λησμονηθῆ ἀπό τόν Θεόν καί τούς ἀνθρώπους.
3. Κανείς ἄνθρωπος δέν θά προκόψη καί δέν θά κατευοδωθῆ μέ τάς παρανομίας του. Αἱ ρίζαι ὅμως τῶν δικαίων μένουν στερεαί στό ἔδαφος, ὥστε καί αὐτοί καί οἱ ἀπόγονοι των νά μή χαθοῦν.
4. Γυνή ἐργατική, δραστήρια καί ἐνάρετος, εἶναι στέφανος δόξης διά τόν ἄνδρα της. Ἐξ ἀντιθέτου ἡ κακότροπος γυναίκα καταστρέφει τόν ἄνδρα της, ὅπως ὁ σκώληξ κατατρώγει τό ξύλον.
5. Αἱ σκέψεις, αἱ κρίσεις καί αἱ ἀποφάσεις τῶν δικαίων εἶναι πάντοτε ὀρθαί, ἐνῶ οἱ ἀσεβεῖς μηχανεύονται καί πρωτοστατοῦν εἰς δόλια σχέδια.
6. Οἱ λόγοι τῶν ἀσεβῶν εἶναι πάντοτε γεμάτοι δολιότητα καί ἐπιβουλήν. Τό στόμα ὅμως τῶν εἰλικρινῶν καί ἐντίμων ἀνθρώπων λέγει πάντοτε τήν ἀλήθειαν, ἡ ὁποία καί τούς λυτρώνει ἀπό τάς δολιότητας τῶν κακῶν.
(Κεφ. ΙΑ', 19 - ΙΒ', 6)
Υἱὸς δίκαιος γεννᾶται εἰς ζωήν, διωγμὸς δὲ ἀσεβοῦς εἰς θάνατον. Βδέλυγμα Κυρίῳ διεστραμμέναι ὁδοί, δεκτοὶ δὲ αὐτῷ πάντες ἄμωμοι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν. Χειρὶ χεῖρας ἐμβαλὼν ἀδίκως, οὐκ ἀτιμώρητος ἔσται κακῶν. Ὁ δὲ σπείρων δικαιοσύνην, λήψεται μισθὸν πιστόν. Ὥσπερ ἐνώτιον χρυσοῦν ἐν ῥινὶ ὑός, οὕτω γυναικὶ κακόφρονι κάλλος. Ἐπιθυμία δικαίων πᾶσα ἀγαθή, ἐλπὶς δὲ ἀσεβῶν ἀπολεῖται. Εἰσίν, οἳ τὰ ἴδια σπείροντες πλείονα ποιοῦσιν· εἰσὶ δὲ καὶ οἳ συνάγοντες τὰ ἀλλότρια, ἐλαττονοῦνται. Ψυχὴ εὐλογουμένη πᾶσα ἁπλή, ἀνὴρ δὲ θυμώδης οὐκ εὐσχήμων, ὁ συνέχων σῖτον, ὑπολείποιτο αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν, εὐλογία δὲ εἰς κεφαλὴν τοῦ μεταδιδόντος. Τεκταινόμενος ἀγαθά, ζητεῖ χάριν ἀγαθήν, ἐκζητοῦντα δὲ κακὰ καταλήψεται αὐτόν. Ὁ πεποιθὼς ἐπὶ τῷ πλούτῳ αὐτοῦ, οὗτος πεσεῖται. Ὁ δὲ ἀντιλαμβανόμενος δικαίων, οὗτος ἀνατελεῖ, ὁ μὴ συμπεριφερόμενος τῷ ἑαυτοῦ οἴκῳ, κληρονομήσει ἄνεμον, δουλεύσει δὲ ἄφρων φρονίμῳ. Ἐκ καρποῦ δικαιοσύνης φύεται δένδρον ζωῆς, ἀφαιροῦνται δὲ ἄωροι ψυχαὶ παρανόμων. Εἰ ὁ μὲν δίκαιος μόλις σῴζεται, ὁ ἀσεβὴς καὶ ἁμαρτωλὸς ποῦ φανεῖται; ὁ ἀγαπῶν παιδείαν, ἀγαπᾷ αἴσθησιν, ὁ δὲ μισῶν ἐλέγχους, ἄφρων. Κρείσσων ὁ εὑρίσκων χάριν παρὰ Κυρίῳ, ἀνὴρ δὲ παράνομος παρασιωπηθήσεται, οὐ κατορθώσει ἄνθρωπος ἐξ ἀνόμου, αἱ δὲ ῥίζαι τῶν δικαίων οὐκ ἐξαρθήσονται. Γυνὴ ἀνδρεία στέφανος τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς, ὥσπερ δὲ ἐν ξύλῳ σκώληξ, οὕτως ἄνδρα ἀπόλλυσι γυνὴ κακοποιός. Λογισμοὶ δικαίων κρίματα, κυβερνῶσι δὲ ἀσεβεῖς δόλους. Λόγοι ἀσεβῶν δόλιοι εἰς αἷμα, στόμα δὲ ὀρθῶν ῥύσεται αὐτούς.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Ἰωάννου Κολιτσάρα)
19. Ἄνθρωπος δίκαιος θά ζήση εὐτυχισμένην ζωήν, ὁ ἀσεβής ὅμως, ὁ ὁποῖος ἐπιδιώκει τό κακόν, θά καταλήξη στόν ὄλεθρον.
20. Οἱ διεστραμμένοι τρόποι ζωῆς τοῦ ἀσεβοῦς εἶναι ἀποκρουστικοί καί μισητοί ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ἐξ ἀντιθέτου εἶναι ἀγαπητοί εἰς αὐτόν οἱ ἀκέραιοι καί ἄμωμοι εἰς ὄλας τάς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς των.
21. Ἐκεῖνος πού δίδει τό χέρι του στό χέρι τοῦ ἄλλου καί συνάπτει συμφωνίαν διά τήν πραγματοποίησιν ἀδίκων ἔργων, δέν θά μείνη ἀτιμώρητος παρά Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Ὅποιος ὅμως σκορπίζει παντοῦ τά ἔργα τῆς ἀρετῆς θά πάρη τόν πρέποντα μισθόν.
22. Ὅ,τι εἶναι τό χρυσό σκουλαρίκι εἰς τήν μύτην τοῦ χοίρου, κάτι τέτοιο εἶναι καί τό κάλλος εἰς τήν ἀσύνετον καί μέ ἁμαρτωλά φρονήματα γυναίκα.
23. Ὅλαι αἱ ἐπιθυμίαι τῶν δικαίων εἶναι ἀγαθαί καί θά πραγματοποιηθοῦν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Κάθε δέ πονηρά ἐλπίς τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων, διότι εἶναι κακή, θά καταστραφῆ.
24. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι σκορπίζουν ἁπλόχερα τά ἀγαθά των διά τήν ἐξυπηρέτησιν τῶν ἄλλων καί μέ τήν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ ἀποκτοῦν πολύ περισσότερα. Ὑπάρχουν δέ ἐξ ἀντιθέτου καί ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι, ἄν καί διαρκῶς συγκεντρώνουν ὑλικά ἀγαθά μέ παρανόμους τρόπους, πάντοτε στεροῦνται.
25. Ὁ εὐθύς, ὁ ἄκακος ἄνθρωπος ἔχει πάντοτε τάς εὐλογίας ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ καί τόν ἔπαινον ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. Ἄνθρωπος ὅμως, πού ἀποθηριώνεται ἀπό τόν θυμόν, ἔχει ἀποκρουστικήν συμπεριφοράν καί κακήν τήν ἐμφάνισιν.
26. Δί' ἐκεῖνον, πού συνάγει καί κρύπτει τό σιτάρι ἐν καιρῶ λιμοῦ, μέ τόν σκοπόν νά τό πωλήση πανάκριβα, ὅλοι εὔχονται νά τοῦ τό λεηλατήσουν ξένοι ἐπιδρομεῖς καί ἐχθροί. Ἡ εὐλογία δέ τοῦ Θεοῦ χορηγεῖται πλουσία εἰς ἐκεῖνον πού δίδει καί στούς ἄλλους.
27. Αὐτός πού σκέπτεται πάντοτε καί πράττει τό καλόν, ἐπιδιώκει καί εὑρίσκει πολλήν χάριν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνον ὅμως, ὁ ὁποῖος ἐπιζητεῖ νά πράττη τά κακά εἰς βάρος τῶν ἄλλων, αὐτά τά κακά θά ἐπιπέσουν ἐπί τῆς κεφαλῆς του καί θά τόν συντρίψουν.
28. Ἐκεῖνος, πού ἔχει πεποίθησιν καί ἐλπίδα στόν πλοῦτον του, θά πέση καί θά καταστραφῆ. Ἐκεῖνος ὅμως, πού βοηθεῖ καί ὑποστηρίζει τούς ἀναξιοπαθοῦντας δικαίους, αὐτός θά ἀνατείλη ὡσάν λαμπρός ἥλιος.
29. Ἐκεῖνος, πού δέν ζῆ καί δέν συμπεριφέρεται καλά μέσα στό σπίτι του, θά κληρονομήση ἀέρα, θά γίνη δηλαδή πτωχός. Ὁ ἄμυαλος καί ἀσύνετος θά καταντήση δοῦλος στόν συνετόν.
30. Ἀπό τούς καρπούς καί τά ἔργα τῆς δικαιοσύνης φυτρώνει καί μεγεθύνεται τό δένδρον τῆς μακρᾶς καί εὐτυχισμένης ζωῆς· ἐνῶ ἡ ζωή τῶν παρανόμων ἀνδρῶν ἀφαιρεῖται πρόωρα.
31. Ἐάν ὅμως καί αὐτός ἀκόμη ὁ δίκαιος μόλις καί μετά βίας σώζεται, ὁ ἀσεβής καί ὁ ἁμαρτωλός πῶς θά τολμήση νά παρουσιασθῆ ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ;
1. Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τήν κατά Θεόν παιδείαν καί μόρφωσιν, ἀγαπᾶ τήν ἀληθινήν γνῶσιν καί ὀρθήν διάκρισιν. Ὅποιος ὅμως μισεῖ καί ἀποστρέφεται τούς ἐλέγχους, εἶναι ἀνόητος καί ἀσύνετος.
2. Πολύ καλύτερος ἀπό ὅλους εἶναι ὁ ἄνθρωπος, πού εὐρῆκε καί ἔλαβε χάριν διά τῆς εὐσεβείας του ἀπό τόν Κύριον. Ὁ δέ παράνομος ἄνθρωπος θά λησμονηθῆ ἀπό τόν Θεόν καί τούς ἀνθρώπους.
3. Κανείς ἄνθρωπος δέν θά προκόψη καί δέν θά κατευοδωθῆ μέ τάς παρανομίας του. Αἱ ρίζαι ὅμως τῶν δικαίων μένουν στερεαί στό ἔδαφος, ὥστε καί αὐτοί καί οἱ ἀπόγονοι των νά μή χαθοῦν.
4. Γυνή ἐργατική, δραστήρια καί ἐνάρετος, εἶναι στέφανος δόξης διά τόν ἄνδρα της. Ἐξ ἀντιθέτου ἡ κακότροπος γυναίκα καταστρέφει τόν ἄνδρα της, ὅπως ὁ σκώληξ κατατρώγει τό ξύλον.
5. Αἱ σκέψεις, αἱ κρίσεις καί αἱ ἀποφάσεις τῶν δικαίων εἶναι πάντοτε ὀρθαί, ἐνῶ οἱ ἀσεβεῖς μηχανεύονται καί πρωτοστατοῦν εἰς δόλια σχέδια.
6. Οἱ λόγοι τῶν ἀσεβῶν εἶναι πάντοτε γεμάτοι δολιότητα καί ἐπιβουλήν. Τό στόμα ὅμως τῶν εἰλικρινῶν καί ἐντίμων ἀνθρώπων λέγει πάντοτε τήν ἀλήθειαν, ἡ ὁποία καί τούς λυτρώνει ἀπό τάς δολιότητας τῶν κακῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου