Ένας άνθρωπος που γνώρισε από πρώτο χέρι τι θα πει κατατρεγμός, αδικία, λοιδορία, μοναξιά και πόνος

Σε φθονούν χωρίς να τους έχεις ενοχλήσει; Σε αδικούν χωρίς να τους έχεις ποτέ σου, έστω κι άθελά σου αδικήσει; Διαδίδουν ολόγυρα για εσένα κάθε λογής ανυπόστατες κατηγορίες και ψεύδη; Νιώθεις πληγωμένος από την κακία και τον φθόνο ορισμένων ανθρώπων, συγγενών, «φίλων», γνωστών, συνεργατών;
Aν ναι, τότε να ξέρεις πως δεν είσαι μόνος! Έχεις έναν φίλο! Έναν αληθινό παρηγορητή, που μπορεί να σ' αισθανθεί, να σε κατανοήσει, να σ' ενισχύσει στη δοκιμασία σου.
   Έναν άνθρωπο που γνώρισε από πρώτο χέρι τι θα πει κατατρεγμός, αδικία, λοιδορία, μοναξιά και πόνος.
  Έναν άνθρωπο που βίωσε τον φθόνο των ανθρώπων, όχι γιατί διέπραξε κάποιο αποτρόπαιο έγκλημα, αλλά γιατί δεν άντεχαν την αξιοσύνη, την καθαρότητα, την φωτεινότητα της ψυχής και του βίου του!
   Έναν άνθρωπο που σήκωσε έναν τόσο βαρύ Σταυρό, για περισσότερα από τριάντα χρόνια και τον υπέμεινε σιωπηλά, με αξιοθαύμαστη δύναμη την οποία αντλούσε από την Πίστη του και την προσευχή.
  Έναν άνθρωπο που έγινε οικουμενικό παράδειγμα υπομονής, καρτερικότητας, ελπίδας και αγάπης!
Ο λόγος φυσικά για τον Άγιο της Συγνώμης, τον πολυαγαπημένο Άγιο Νεκτάριο! Διότι, αν δεν μπορεί να σε νιώσει ο Άγιος Νεκτάριος, τότε ποιος άλλος άνθρωπος μπορεί;
  Όσοι ευτύχησαν να τον γνωρίσουν και μας μετέφεραν την εμπειρία τους μέσα από καταγεγραμμένες μαρτυρίες, μιλούν για έναν άνθρωπο απλό και μειλίχιο, που άπαξ και καθόσουν κοντά του για λίγο, δεν σου έκανε καρδιά να φύγεις μετά! Τι κι αν ήταν αρχιερέας και Μητροπολίτης; Δεν ξεχώριζε από έναν απλό καλόγερο. Κυκλοφορούσε με το μοναχικό σκουφάκι του κι ένα σταυρουδάκι. Εργαζόταν σκληρά στο μοναστήρι του στην Αίγινα και προσευχόταν ώρες ολόκληρες, γονυπετής για όλο τον κόσμο. Ήταν ελεήμων. Δεν υπήρξε άνθρωπος να του ζητήσει βοήθεια και να μην ανταποκριθεί. Πονούσε για τον κάθε άνθρωπο που υπέφερε, αλλά και για τα ζώα ακόμη.
  Αλλά αυτό που αδυνατεί ανθρώπου νους να υπολογίσει και να κατανοήσει, ήταν η υπέρμετρη ανεξικακία του! Διαβάζοντας κανείς το βίο του, φρίττει κυριολεκτικά με όσα πέρασε από κάποιους ανθρώπους. Και όχι μόνο δεν αγανάκτησε μαζί τους, αλλά τους συγχώρησε μέσα από την καρδιά του! Και σ' όσους τον προέτρεπαν να μιλήσει, να διαμαρτυρηθεί για την αδικία εις βάρος του, έδειχνε τον ουρανό κι έλεγε: «Επάνω στον ουρανό ποιος είναι; Εκείνος βλέπει, ακούει και ξέρει».
Γι' αυτό σου λέω! Αν κι εσύ βιώνεις ένα τέτοιο μαρτύριο, μίλησέ του! Επικαλέσου τον! Ζήτα τις πρεσβείες του στον Πανάγαθο και Δίκαιο Θεό! Και να είσαι βέβαιος πως και το αίτημά σου θα μεταφέρει, αλλά θα βρεθεί κι αμέσως κοντά σου να σου προσφέρει αστείρευτη αντοχή για τον καθημερινό σου αγώνα!

Α.Β
https://proskynitis.blogspot.com/