Νὰ θεωρῆς τὸν ἑαυτό σου ἀνάξιο γιὰ ὁποιοδήποτε πνευματικὸ δῶρο, διότι στὴν οὐσία τέτοιος ἀκριβῶς εἶσαι.
Στὴν προσευχή σου νὰ μὴ ζητᾶς γιὰ ἄλλα δῶρα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν προσευχὴ καὶ τὴν παράδοσι στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Διότι ὁ Θεὸς δὲν δίδει στοὺς ὑπερηφάνους ποὺ ζητοῦν δῶρα, ὁράματα καὶ ἀποκαλύψεις, ἀλλὰ σὲ αὐτοὺς ποὺ θεωροῦν τὸν ἑαυτό τους ἀνάξιο ὄχι μόνον γιὰ ὁποιοδήποτε χάρισμα, ἀλλὰ ἐπίσης ἀκόμη καὶ γι᾿ αὐτὴ τὴν γεμάτη θλίψεις ζωή.
Αὐτοὶ ἀναγνωρίζουν τὴν ἁμαρτωλότητά τους καὶ τὸ μέτρο τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς ἁμαρτωλότητός μας ἀποτελεῖ τὸ μέτρο τῆς καθάρσεως τῆς καρδιᾶς μας ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο στὴν ἄσκησι τῆς νοερᾶς προσευχῆς εἶναι τὸ πιὸ πολύτιμο.
«Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου…», ἔτσι προσευχόταν ὁ ῞Αγιος ᾿Εφραὶμ ὁ Σῦρος καὶ δὲν ζητοῦσε δωρεές…
τοῦ Ρώσου ᾿Αρχιεπισκόπου τῶν Κατακομβῶν ᾿Αντωνίου Γολὶν-Μιχαήλοβσκ, † 1976
http://inpantanassis.blogspot.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου