Περί υποκρισίας

Το πάθος της υποκρισίας είναι πάρα πολύ φοβερό και απεχθές. Οι υποκριτές κυκλοφορούν με ψεύτικη μάσκα. Αναζητούν κόλακες που θα σκύψουν να τους προσκυνήσουν. Κρύβουν τα σκουπίδια της καρδιάς τους, που είναι πολλά, και δείχνουν με πολύ επιτήδειο τρόπο τα ανύπαρκτα χωράφια της ψεύτικης ευλάβειας. Νομίζουν ότι έτσι ξεγελούν τους ανθρώπους. Τους ανθρώπους ίσως, αν και λίγο δύσκολο, τον Θεό όμως όχι. Κάποια στιγμή βγαίνει στην επιφάνεια το αληθινό τους πρόσωπο και τότε το πέσιμο είναι μεγάλο και ο θόρυβος φοβερός, ακούγεται στα πέρατα της οικουμένης. Καμουφλαρισμένοι με τα πέπλα της απάτης, κυνηγούν τους επαίνους και τα λιβανίσματα. Νομίζουν ότι τους προσθέτουν κάτι παραπάνω.

Για τον υποκριτή δεν έχει σημασία η καρδιά αλλά το πρόσωπο. Τα καταφέρνει σαν άλλος ηθοποιός να σκεπάζει αριστοτεχνικά το ψέμα. Κάνει τον φιλάνθρωπο ενώ στην πραγματικότητα είναι μισάνθρωπος. Προσποιείται τον ευλαβή και τον άγιο, ενώ οι πράξεις της ζωής του αποδεικνύουν το αντίθετο. Το στόμα του μιλάει με το Θεό, αλλά η καρδιά του μιλάει με το διάβολο. Ο υποκριτής μπορεί να αλλάξει χίλιες μορφές την ημέρα. Ξέρει μόνο να ξεγελά. Κρύβεται παντού. Διαπιστώνει κανείς την παρουσία του και στον τόπο της εργασίας και στην κοινωνία και σ᾽ αυτή την εκκλησία. Η τέχνη του υποκριτή είναι αρκετά γνωστή στο κλειστό μέρος των ανθρώπων. Είναι κακή τέχνη. Τη μισούν αυτοί που τη βλέπουν, αλλά την αγαπά εκείνος που την αρκεί. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος επισημαίνει· «Εἰσί γάρ, εἰσίν ἀθλιώτεροί τινες», υπάρχουν και κάποιοι πιο αξιολύπητοι. Αυτοί επαμφοτερίζουν στην πίστη. Δεν σέβονται τα του Θεού. Οι υποκριτές είναι στους αδύνατους λοντάρια και στους δυνατούς σκυλιά που γλείφουν. Τιμούν ότι ευχαριστεί τους άλλους και όχι ότι τους συμφέρει. Η υποκρισία είναι μια κατάσταση που κάνει τον άνθρωπο διπρόσωπο. Μάλιστα μέσα στην εκκλησιαστική ζωή ο υποκριτής εμπαίζει και το Θεό και τους ανθρώπους. Προφασίζεται ευλάβεια και ασκητική ζωή, ενώ στην ιδωτική του ζωή καταλύει τους νόμους του Θεού και απροφάσιστα κάνει αυτό που θέλει, έστω κι αν αυτό είναι αντίθετο με το Ευαγγέλιο και τις παραδόσεις της Εκκλησίας. Δημιουργεί την εντύπωση πως είναι επιστήθιος φίλος κάποιου και σε κάποια ευκαιρία τον προδίδει. Είναι διχασμένη προσωπικότητα. Θέλει και το Θεό, αλλά τον τραβάει και ο κόσμος.