Με αφορμή το Έπος του 1940-1941

Για το ηρωικό έπος του 1940 όσοι το έζησαν είπαν:

- « Η 28η Οκτωβρίου ανήκει στις μεγάλες ημέρες του Έθνους. Πρέπει να την ξαναλογιζόμαστε κάθε φορά που ξανάρχεται. Να την κάνουμε παραμύθι εμείς, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τη ζήσαμε. Να τη λέμε στα παιδιά μας κι εκείνα στα παιδιά των παιδιών τους. Και έτσι πάντα να γίνεται. Και το παραμύθι να μην είναι ψυχρό, χωρίς χρώμα και χωρίς ψυχή. Να έχει κάτι από τον πόνο μας, από τον καημό της φυλής, από το πάθος μας και την υπηρηφάνεια μας....». ( Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος).

- Κι εμείς «ακολουθούντες το δύσκολο δρόμο της μνήμης ανηφορίζουμε αυτές τις μέρες, προς εκείνο το έπος νοιώθοντας πως από την αρχαιότητα αυτή είναι η πιο βαθειά και αιματηρή παράδοση του Ελληνισμού: να παλεύει να διανοίξει το χώρο της ελευθερίας. Η Ελλάδα τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του '40 «τινάχθηκε περήφανη και γέμισε η χώρα δάφνες και δόξα» ( « Η Ευθύνη»).

- Και έβαψαν τότε στο μανιφέστο τους οι νέοι συγγραφείς της Ελλάδος απευθυνόμενοι στους συναδέλφους τους ολόκληρου του κόσμου: «Για να κερδίσουμε αυτή τη μεγάλη δεν είναι μάχη, θα κάνουμε όλες τις θυσίες, όπως έκαναν πάντα οι Έλληνες, όταν πολεμούσαν για την ελευθερία...».

o Κι έκαναν πολλές θυσίες οι Έλληνες. «Τούτη η Πίνδος δεν είναι βουνό είναι χάος. Από χτες την ανεβαίνουμε και τελειωμό δεν έχει....». ( Χρήστος Ζαλοκώστας).

o «Τριγυρίζουμε πάνω στο χιόνι

o Με τις χλαίνες κοκαλιασμένες.

o Ποτέ δεν βγήκε ο ήλιος σωστός απ' τα

o Υψώματα του Μοράβα...

o Μα ό,τι κι αν γίνει εμείς θα επιζήσουμε...» ( Ν. Βρεττάκος).

o « Και ο λαός πίστευε πως θα τον βοηθήσει η προσβλημένη Παναγία...» ( Ηλ. Βενέζης).

§ Έτσι έγινε. Η Υπέρμαχος Στρατηγός έστεψε με θαυμαστές νίκες την παλικαριά και την πίστη των Ελλήνων.

§ «Τότε έγινε μεγάλος εορτασμός στη χώρα μας. Οι καμπάνες των Εκκλησιών χτυπούσαν χαρμόσυνα τρεις ημέρες και τα σπίτια βάλανε σημαίες.... Ο λαός έψελνε: «Τη υπερμάχω Στρατηγώ», και οι γυναίκες κλάψανε σιωπηλά, όταν μνημόνεψαν τους σκοτωμένους πολεμιστές». (Ηλ. Βενέζης).

Και αυτά συνέβησαν τότε, το 1940

Σήμερα;

Ταιριάζουν οι στίχοι του ποιητή Οδ. Ελύτη:

«Πέστε στον ήλιο

νάβρει έναν καινούργιο δρόμο

τώρα που πια η πατρίδα του

σκοτείνιασε στη γη».

Όμως « η μνήμη του έπους του 1940 αυτή την ώρα του Έθνους μας ζητάει πάλι να προασπίσουμε την ταυτότητα και την αξιοπρέπεια του λέγοντας «όχι» σε κάθε μορφή δουλείας που διαβαίνει τις πύλες της Ελλάδος» ( Γ. Δασκαλάκης).

Δεν πρέπει να λησμονούμε τις μεγάλες μέρες του 1940-41, που ,ε τον απαράμιλλο ηρωισμό και την πίστη τους οι παππούδες μας κέρδισαν τον θαυμασμό όλου του κόσμου. Και σήμερα μπορεί να αναστηθεί η πατρίδα μας, αν την εμπνέουν τα ίδια ιδανικά.

Πηγή: Περιοδικό «Η Δράση μας». τ. 502