«Ην γαρ πλούσιος σφόδρα…» (Αληθινή ιστορία)

Του Δημήτρη Σωτηρόπουλου, από το βιβλίο του «Σταλαγματιές Αγιορείτικες – Προσκυνητών Αναμνήσεις»

Κάθε φορά που αισθανόμαστε ότι η σύγχρονη ζωή με την απάνθρωπη, καταναλωτική της κοινωνία μας πνίγει, έρχεται κυριολεκτικά από το πουθενά ένα γεγονός να μας δώσει ελπίδα πως τίποτα δεν χάθηκε και – γιατί όχι – τα πράγματα θα καλυτερεύσουν στο μέλλον…

Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη, όταν σε μία επίσκεψή μου σε μεγάλη Αγιορειτικη Μονή έμαθα την ιστορία ενός νέου μοναχού, που τον λένε Συμεών.

Ο Συμεών, λοιπόν, είναι γόνος μιάς πολύ πλούσιας οικογένειας.

Σπούδασε σε ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια των Η.Π.Α κι εγινε περιζήτητος στην εργασία του, λόγω της μόρφωσής του. Αποτέλεσμα, σε πολύ μικρή ηλικία να έχει διευθυντική θέση σε μεγάλη εταιρεία, με ανάλογο μισθό.

Μέχρι πριν από 7 χρόνια περίπου, ζούσε μία «φυσιολογική» ζωή, από αυτήν που θα εύχονταν να έχουν πολλοί συνάνθρωποί μας. Τίποτα (;) δεν φαινόταν να του λείπει…

Έλειπε όμως το σημαντικότερο: Ο Θεός!

Κανείς δεν του τον είχε γνωρίσει. Από πουθενά δεν άκουσε για Εκείνον. Τον ανακάλυψε μόνος του, ενώ ζούσε μέσα στην απόλυτη ευδαιμονία της υλιστικής εποχής μας, που τον θεωρούσε απόλυτα «πετυχημένο» και δικό της… 

Έτσι, αποφάσισε να ασχοληθεί βαθύτερα με το θέμα: Κατευθύνθηκε στο Περιβόλι της Παναγίας, οπου αρχισε να συμμετέχει με δέος και κατάνυξη στις πολύωρες Ακολουθίες. Συνομίλησε με γεροντάδες και τους είπε τί τον βασανίζει. Ξεκίνησε να προγεύεται τη μοναστική ζωή.

 Ωσπου κάποια στιγμή, το αποφάσισε: Θα γίνει μοναχός!

 Ναί! Αυτός, ο διακεκριμένος – από πολύ νέος – στην επιστήμη του. Ο περιζήτητος στο επάγγελμά του. Ο μαθημένος σε μεγάλα πλούτη από τα γεννοφάσκια του.

 Κι ομως, απαρνήθηκε ολα τα παραπάνω: Για ένα τριμμένο ράσο. Για μία ζωή χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχείο. Για μια σκληρή και  συνεχή εργασία, χωρίς καμία υλική απολαβή.

Νά’ σαι καλά, Πατέρα Συμεών! Μας εδωσες λίγη, μα τόσο απαραίτητη δύναμη και τόνωση για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέσα στον κόσμο, που έδιωξε τον Θεό και θεοποίησε την υλη.

Εσύ, πήρες αντίστροφη πορεία: Ακολούθησες τον Χριστό, απαρνούμενος πολλών ειδών κοσμικές απολαύσεις. Έγινες, άθελά σου ίσως, ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους μας.

Κι απέδειξες πως ο πλούσιος νέος της σχετικής παραβολής, θα μπορούσε να είχε πάρει τον άλλο δρόμο: Αυτόν της άρνησης των επιγείων αγαθών, για τη διεκδίκηση των επουρανίων…!

Πηγή:hellas-orthodoxy.blogspot.gr