Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

῾Η μετάνοια τοῦ Πέτρου ἀνοίγει τόν δρόμο σέ ὅλους μας




Το Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. γνατίου

Μεγάλο μέρος τς κολουθίας τς Μεγάλης Τετάρτης εναι φιερωμένο σέ να γεγονός πό τά πιό συγκλονιστικά το Θείου Δράματος, τήν προδοσία το Διδασκάλου πό να μαθητή Του. Μέ διαίτερο ποτροπιασμό τό προσεγγίζει κάθε Χριστιανός, μιά πού μορφή το ᾿Ιούδα ποτελε τήν πιό παίσια πό σες δήγησαν στό Σταυρό τόν Σωτήρα. Κανείς δέν θά βρεθε νά τόν δικαιολογήσει στούς αἰῶνες.
Γιά τούς ποιητές μως τν πέροχων μνων, ᾿Ιούδας εναι τό πρόσωπο πού τούς πασχολε καί ζητον νά βρον ποιό ταν κενο πού τόν μετέβαλε πό μαθητή σέ προδότη. Οχι πώς δέν τούς πασχολε τό πρόσωπο καί ο πράξεις του. Ο Πατέρες, καί ατν τό πνεμα καί τίς προθέσεις κολούθησαν ο ποιητές τν μνων, θέλουν περισσότερο νά σταθον καί νά καταδικάσουν χι τό πρόσωπο, λλά τήν πράξη του, νά καταδικάσουν τήν προδοσία καί χι τόν προδότη, νά στιγματίσουν καί κενον, μά κυρίως τήν κακία του, νά δηγήσουν τούς Χριστιανούς νά τήν μισήσουν. Ο κακός μαθητής χει δη καταδικαστε καί πό τό τέλος τς ζως του, μά κυρίως πό τό τι γινε συνώνυμος μέ τήν κακία ατή, χει σχεδόν χρηστευθε λέξη προδότης καί ντικατασταθε πό τό “᾿Ιούδας”.
Η πάνθρωπη συμπεριφορά μως παραμένει καί συχνά λκει πρός ατή πολλούς πό τούς νθρώπους, τούς Χριστιανούς, σο ποτροπιασμό καί ν δοκιμάζουν ατοί πό τό πρόσωπο καί τή διαγωγή το χάριστου μαθητ. Τά Πάθη πού μνημονεύουμε καί συμπορευόμαστε μέ τό θο θύμα τς μαρτίας τν νθρώπων, τό Χριστό, σκοπό χουν χι μόνο νά μς φέρουν κοντά Του, συνοδίτες στό δρόμο πρός τό Γολγοθ καί συμμέτοχους στή χαρά τς ᾿Αναστάσεως, λλά καί νά μς διδάξουν. Νά μς πομνήσουν μερικές λήθειες, πού καθημερινότητα καί ο πολλές μέριμνες τς ζως κάνουν νά χουν χάσει πολύ πό τήν σημασία τους γιά μς τούς καθημερινούς νθρώπους.
Μία πό ατές, πό τίς πιό φοβερές καί πάνθρωπες, εναι καί προδοσία καί το Θεο καί τν συνανθρώπων μας. ᾿Αναρίθμητο εναι τό πλθος καί σων ριστικά παρνήθηκαν τόν Σωτήρα, μά καθόλου λιγότεροι καί ατοί πού μέ τίς πράξεις καί τά λόγια τους δέν δυσκολεύονται νά Τόν προδώσουν καί νά βρεθον μακριά Του.
Καταδικάζουμε τό μαθητή καί τή μικροψυχία του. Δέν δυσκολευόμαστε μως καί νά κολουθήσουμε τά χνη το προδότη. ᾿Ατόπημα, πού τό διέκρινε νά συμβαίνει στή ζωή καί πολιτεία τν πιστν Του ᾿Ιησος, μέ τή γνωστή πόμνηση πώς ποιος ντραπε γι’ Ατόν καί γιά τή διδασκαλία Του μέσα στήν πιστη καί μαρτωλή γενεά, θά ντραπε γι’ ατόν καί Υός το ᾿Ανθρώπου ταν λθει μέ λη τή δόξα Του. Γιατί καί ατό εναι ρνηση, εναι προδοσία. Καί μοιάζει, πως ζωή καί Ιστορία τό βεβαιώνουν, νά μήν εναι τόσο δύσκολο, οτε σπάνιο νά φτάσει κανείς ς ατή τήν ρνηση.
Τοτο θά ταν καταδικαστικό γιά μς τούς νθρώπους, ν πό τό πλθος τν μορφν πού παρελαύνουν στή διήγηση τν γεγονότων το Θείου Δράματος, δέν πρχε καί ατή το κλεκτο Του μαθητ, το Πέτρου. Το Πέτρου πού Τόν ρνήθηκε, ντράπηκε νά μολογήσει πώς πρξε μαθητής Του τήν ρα πού Διδάσκαλος δικαζόταν καί βάδιζε τά πρτα βήματα πρός τό Σταυρικό θάνατο. Ομως τήν ρνηση, τήν προδοσία, τήν ξαγόρασε ελικρινής μετάνοια καί τά πικρά δάκρυα, σέ σημεο πού νά τόν ναγνωρίσει σάν τήν πέτρα, τό στέρεο καί κλόνητο θεμέλιο, πού πάνω σ’ ατό θά οκοδομοσε ᾿Αναστημένος Κύριος τήν ᾿Εκκλησία Του.
Κακίζει ᾿Εκκλησία μας τήν προδοσία, μά δέ σταματ στήν καταδίκη, δέν μένει σ’ ατή. Προβάλλει ταυτόχρονα καί τή μετάνοια, πού μεταφράζεται σέ σωτερική ναδίπλωση καί σέ θερμά, καυτά πό τήν γνησιότητά τους δάκρυα, πού δηγον στήν αώνια ζωή, στήν ποκατάσταση κ δεξιν το Σωτρος. Αρνηση καί ατή το ᾿Ιούδα μέ τραγική κατάληξη, ρνηση καί κείνη το Πέτρου μέ σωτηρία. Παρήγορη πόμνηση γιά λους μας ατό τό ζεγος, γιά νά μήν πελπιζόμαστε, κι ν ο περιστάσεις μς δηγον σέ παράδεκτη διαγωγή, ετυχς πάρχει μετάνοια καί τά θερμά δάκρυα! Η μετάνοια το Πέτρου νοίγει τό δρόμο σ’ λους μας πρός τή μετάνοια καί τή σωτηρία λλά καί τή χαρά πού χαρίζει ᾿Ανάσταση!

Από το βιβλίο « Χριστός πού σταυρώνουμε» τν κδόσεων ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου