Στὴν ἄκρη ἑνὸς μεγάλου δάσους ζοῦσε κάποτε ἕνα μικρὸ ἀγόρι μὲ τὴ μητέρα του. Μιὰ μέρα αὐτὴ τὸ τιμώρησε αὐστηρὰ γιὰ κάποια ἀταξία του.
Τὸ παιδί, θυμωμένο καὶ ἐπαναστατημένο ἄρχισε νὰ φωνάζει:
«Σὲ μισῶ, σὲ μισῶ, σὲ μισῶ» κι ἔτρεξε μακριὰ μέσα στὸ δάσος φωνάζοντας: «Σὲ μισῶ, σὲ μισῶ, σὲ μισῶ».
Ὅταν πλησίασε σὲ μιὰ μεγάλη χαράδρα σταμάτησε τὸ τρέξιμο, ἀλλὰ τρέμοντας ἀπ’ τὴ παιδική του λύσσα, φώναξε πάλι:
«Σὲ μισῶ, σὲ μισῶ, σὲ μισῶ», καὶ ἡ ἠχὼ ἀπάντησε: «Σὲ μισῶ, σὲ μισῶ, σὲ μισῶ!».
Κατατρομαγμένο τὸ παιδὶ ἔτρεξε πίσω στὴ μητέρα του καὶ μὲ λυγμοὺς τῆς εἶπε γιὰ τὸν κακὸ ἄνθρωπο τοῦ δάσους, ποὺ τοῦ εἶπε : «Σὲ μισῶ»!
Καὶ ἡ μητέρα, καλὴ καὶ φρόνιμη ὅπως ἦταν, ὁδήγησε τὸ μικρό της γιὸ πάλι στὴ χαράδρα καὶ τοῦ εἶπε:
«Τώρα, παιδί μου, φώναξε: Σ’ ἀγαπῶ, σ’ ἀγαπῶ, σ’ ἀγαπῶ».
Τὸ μικρὸ ἀγόρι ἔκανε ὅ,τι τοῦ εἶπε ἡ μητέρα του καὶ ἡ ἠχὼ ἦρθε πίσω καθαρή, γλυκιά, σὰν τὸν ἦχο μακρινῆς καμπάνας:
«Σ’ ἀγαπῶ, σ’ ἀγαπῶ, σ’ ἀγαπῶ».
Καὶ ἡ μητέρα εἶπε:
«Παιδί μου, αὐτός εἶναι ὁ νόμος τῆς ζωῆς. Ὅ,τι δίνουμε αὐτὸ παίρνουμε». (Υ,94)
ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ, ἀπὸ τὸ βιβλίο “ Ἡ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν”
Τριμηνιαίο Ὀρθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό
Ἔτος Ε΄ – Ἀριθ. Φύλλου 17 – Σεπτέμβριος – Νοέμβριος 2018
Ἱεραποστολικός Σύλλογος «Κυριακή»
https://oikohouse.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου