ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Ε´ 11 - 14, Ϛ´ 1 - 8
11 Περὶ οὗ πολὺς ἡμῖν ὁ λόγος καὶ δυσερμήνευτος λέγειν, ἐπεὶ νωθροὶ γεγόνατε ταῖς ἀκοαῖς. 12 καὶ γὰρ ὀφείλοντες εἶναι διδάσκαλοι διὰ τὸν χρόνον, πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν ὑμᾶς τίνα τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λογίων τοῦ Θεοῦ, καὶ γεγόνατε χρείαν ἔχοντες γάλακτος καὶ οὐ στερεᾶς τροφῆς. 13 πᾶς γὰρ ὁ μετέχων γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης· νήπιος γάρ ἐστι· 14 τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ.1 Διὸ ἀφέντες τὸν τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστοῦ λόγον ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα, μὴ πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας ἀπὸ νεκρῶν ἔργων, καὶ πίστεως ἐπὶ τὸν Θεόν, 2 βαπτισμῶν διδαχῆς, ἐπιθέσεώς τε χειρῶν, ἀναστάσεώς τε νεκρῶν καὶ κρίματος αἰωνίου. 3 καὶ τοῦτο ποιήσομεν, ἐάνπερ ἐπιτρέπῃ ὁ Θεός. 4 ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος ἁγίου 5 καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος, 6 καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας. 7 γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ’ αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον ὑετόν καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι’ οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ· 8 ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους, ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν.
11 Περὶ οὗ πολὺς ἡμῖν ὁ λόγος καὶ δυσερμήνευτος λέγειν, ἐπεὶ νωθροὶ γεγόνατε ταῖς ἀκοαῖς. 12 καὶ γὰρ ὀφείλοντες εἶναι διδάσκαλοι διὰ τὸν χρόνον, πάλιν χρείαν ἔχετε τοῦ διδάσκειν ὑμᾶς τίνα τὰ στοιχεῖα τῆς ἀρχῆς τῶν λογίων τοῦ Θεοῦ, καὶ γεγόνατε χρείαν ἔχοντες γάλακτος καὶ οὐ στερεᾶς τροφῆς. 13 πᾶς γὰρ ὁ μετέχων γάλακτος ἄπειρος λόγου δικαιοσύνης· νήπιος γάρ ἐστι· 14 τελείων δέ ἐστιν ἡ στερεὰ τροφή, τῶν διὰ τὴν ἕξιν τὰ αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρὸς διάκρισιν καλοῦ τε καὶ κακοῦ.1 Διὸ ἀφέντες τὸν τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστοῦ λόγον ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα, μὴ πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας ἀπὸ νεκρῶν ἔργων, καὶ πίστεως ἐπὶ τὸν Θεόν, 2 βαπτισμῶν διδαχῆς, ἐπιθέσεώς τε χειρῶν, ἀναστάσεώς τε νεκρῶν καὶ κρίματος αἰωνίου. 3 καὶ τοῦτο ποιήσομεν, ἐάνπερ ἐπιτρέπῃ ὁ Θεός. 4 ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος ἁγίου 5 καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος, 6 καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας. 7 γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ’ αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον ὑετόν καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι’ οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ· 8 ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους, ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν.
Νεοελληνική απόδοση:
Διὰ τὸν Μελχισεδὲκ αὐτὸν ὡς τύπον τῆς ἀρχιερωσύνης τοῦ Χριστοῦ ἔχομεν νὰ εἴπωμεν πολλά, ποὺ δύσκολα ἑρμηνεύονται καὶ ἐξηγοῦνται, ἐπειδὴ ἔχετε γίνει βραδεῖς καὶ δύσκολοι εἰς τὸ νὰ ἀκούετε μὲ τὰ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς σας, ὥστε νὰ κατανοῆτε τὰς ὑψηλὰς ἀληθείας. 12 Καὶ σᾶς ἀποκαλῶ ὀκνοὺς καὶ βαρήκοους, διότι ἐνῷ ἔπρεπε νὰ εἶσθε διδάσκαλοι, ἕνεκα τοῦ χρόνου ποὺ ἐμεσολάβησεν, ἀφ’ ὅτου ἐγίνατε Χριστιανοί, πάλιν ἔχετε ἀνάγκην νὰ σᾶς διδάσκουν, ποῖαι εἶναι αἱ πρῶται καὶ εἰς τὰς ἀρχὰς διδασκόμενοι στοιχειώδεις ἀλήθειαι τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐκαταντήσατε νὰ ἔχετε ἀνάγκην ὅπως τραφῆτε μὲ γάλα, δηλαδὴ μὲ τροφὴν πνευματικὴν κατάλληλον διὰ ἀρχαρίους. Καὶ δὲν εἶσθε προωδευμένοι, ὥστε νὰ χρειάζεσθε στερεὰν καὶ ὑψηλοτέραν πνευνατικὴν τροφὴν καὶ διδασκαλίαν. 13 Διότι καθένας, ποὺ τρέφεται μόνον μὲ πνευματικὸν γάλα καὶ διδάσκεται στοιχειώδεις ἀληθείας, δὲν ἔχει πεῖραν καὶ δὲν γνωρίζει τὴν διδασκαλίαν, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὴν δικαιοσύνην καὶ τὸν ἀκριβῆ ἐνάρετον βίον. Καὶ δὲν γνωρίζει τὴν διδασκαλίαν αὐτήν, διότι πνευματικῶς εὑρίσκεται εἰς νηπιακὴν κατάστασιν καὶ δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἐννοήσῃ ὑψηλὴν καὶ ἀνωτέραν διδασκαλίαν. 14 Ἡ στερεὰ δὲ καὶ ὑψηλοτέρα πνευματικὴ τροφὴ εἶναι διὰ τελείους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ τὴν ἄσκησιν καὶ συνήθειαν ἔχουν τὰ πνευματικὰ αἰσθητήρια γυμνασμένα εἰς τὸ νὰ διακρίνουν εὔκολα μεταξὺ τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ, τῆς ἀληθείας καὶ τῆς πλάνης. 1 Αφοῦ λοιπὸν πρὸ πολλοῦ εἶσθε μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦτο ἂς ἀφήσωμεν τὰς στοιχειώδεις διδασκαλίας περὶ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι διὰ τοὺς ἀρχαρίους, καὶ ἂς προχωρῶμεν πρὸς τὴν τελειοτέραν διδασκαλίαν. Καὶ ἂς μὴ θέτωμεν πάλιν θεμέλιον ἀρχίζοντες ἀπὸ τὴν μετάνοιαν διὰ τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας, ποὺ νεκρώνουν τὴν ψυχήν, καὶ ἀπὸ τὴν πίστιν εἰς τὸν Θεόν, 2 καὶ ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν, ποὺ μᾶς διαφωτίζει νὰ κάνωμεν διάκρισιν τῶν ἰουδαϊκῶν βαπτισμῶν καὶ πλύσεων ἀπὸ τὸ χριστιανικὸν βάπτισμα· καὶ ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν περὶ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν, ποὺ γίνεται διὰ νὰ μεταδοθοῦν τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· καὶ ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν περὶ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν καὶ τῆς μελλούσης κρίσεως, εἰς τὴν ὁποίαν θὰ κριθῇ τὸ αἰώνιον μέλλον μας. 3 Καὶ θὰ κατορθώσωμεν τὴν πρόοδον αὐτὴν πρὸς τὴν τελειοτέραν διδασκαλίαν μὲ τὴν βοήθειαν καὶ ἐνίσχυσιν τοῦ Θεοῦ. 4 Εἶναι δὲ ἀπαραίτητον νὰ προοδεύωμεν πάντοτε καὶ νὰ μὴ ὀπισθοχωροῦμεν. Διότι εἶναι ἀδύνατον ἐκείνους, ποὺ ἔλαβαν μίαν φορὰν γιὰ πάντα τὸν φωτισμὸν τῆς χριστιανικῆς ἀληθείας καὶ ἐδοκίμασαν μὲ τὴν προσωπικήν των πεῖραν τὴν γλυκύτητα καὶ τὸ ὕψος τῆς δωρεᾶς, ποὺ μᾶς δίδεται ἀπὸ τὸν ἐπουράνιον Θεὸν μὲ τὴν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ ἔγιναν μέτοχοι τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, 5 καὶ οἱ ὁποῖοι ἐδοκίμασαν πόσον γλυκὺς εἶναι καὶ πόσον εἰρηνεύει καὶ χαροποιεῖ τὴν ψυχὴν ὁ ἐν τῷ εὐαγγελίῳ λόγος τοῦ Θεοῦ, καὶ οἰ ὁποῖοι ἔλαβαν πεῖραν καὶ τῶν ὑπερφυσικῶν δυνάμεων καὶ θαυμάτων, ποὺ ἤρχισαν τώρα εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ Μεσσίου, πρόκειται δὲ νὰ ἐκδηλωθοῦν μὲ τελειότητα εἰς τὴν μέλλουσαν ζωήν, 6 καὶ οἱ ὁποῖοι ὕστερα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἐξέπεσαν, εἶναι ἀδύνατον νὰ ξανακαινουργώνῃ κανεὶς αὐτοὺς πρὸς μετάνοιαν. Καὶ εἶναι ἀδύνατον, διότι αὐτοὶ μὲ τὴν ἀποστασίαν των ξανασταυρώνουν πάλιν πρὸς καταστροφὴν τοῦ ἑαυτοῦ των τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν διαπομπεύουν καὶ ἀπέναντι τοῦ κόσμου. 7 Ἂς μὴ καταχρώμεθα λοιπὸν τὰς θείας δωρεάς, διότι θὰ συμβῇ καὶ μὲ ἡμᾶς ὅτι συμβαίνει μὲ τὴν γῆν. Ἡ γῆ δηλαδή, ἡ ὁποία ἔπιε τὴν βροχήν, ποὺ πίπτει συχνὰ εἰς αὐτήν, καὶ γεννᾷ χόρτον καὶ λαχανικὰ ὠφέλιμα καὶ χρήσιμα εἰς ἐκείνους, διὰ τοὺς ὁποίους καλλιεργεῖται, λαμβάνει εὐλογίαν ἀπὸ τὸν Θεόν. 8 Ὅταν ὅμως βγάζῃ ἔξω ἀγκάθια καὶ τριβόλους, τότε γίνεται ἄχρηστος καὶ πλησιάζει νὰ πέσῃ ἐπάνω της ἡ κατάρα, τὸ τέλος δὲ θὰ εἶναι νὰ παραδοθῇ εἰς τὴν φωτιάν, διὰ νὰ καοῦν τὰ ἀγκάθια καὶ οἱ τρίβολοι, ποὺ ἐφύτρωσαν εἰς αὐτήν. Ἔτσι καὶ αἱ ψυχαὶ τῶν ἀνθρώπων σὰν ἄλλα χωράφια καλλιεργοῦνται ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ δέχονται σὰν ἄλλην βροχὴν τὰς θείας δωρεὰς διὰ νὰ καρποφορήσουν ἀρετάς. Ἀλλοίμονον δὲ εἰς ἐκείνους ποὺ ἐπιμένουν νὰ παράγουν τὰ ἀγκάθια καὶ τοὺς τριβόλους τῶν κακιῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου