Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΠΕΜΠΤΗ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα   14:20-28;15:1-4
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἐξῆλθε ὁ Παῦλος σὺν τῷ Βαρνάβᾳ εἰς Δέρβην εὐαγγελισάμενοί τε τὴν πόλιν ἐκείνην καὶ μαθητεύσαντες ἱκανοὺς ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Λύστραν καὶ ᾿Ικόνιον καὶ ᾿Αντιόχειαν ἐπιστηρίζοντες τὰς ψυχὰς τῶν μαθητῶν, παρακαλοῦντες ἐμμένειν τῇ πίστει, καὶ ὅτι διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Χειροτονήσαντες δὲ αὐτοῖς πρεσβυτέρους κατ᾿ ἐκκλησίαν καὶ προσευξάμενοι μετὰ νηστειῶν παρέθεντο αὐτοὺς τῷ Κυρίῳ, εἰς ὃν πεπιστεύκασι· καὶ διελθόντες τὴν Πισιδίαν ἦλθον εἰς Παμφυλίαν, καὶ λαλήσαντες ἐν Πέργῃ τὸν λόγον κατέβησαν εἰς ᾿Αττάλειαν, κἀκεῖθεν ἀπέπλευσαν εἰς ᾿Αντιόχειαν, ὅθεν ἦσαν παραδεδομένοι τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ἔργον ὃ ἐπλήρωσαν. Παραγενόμενοι δὲ καὶ συναγαγόντες τὴν Ἐκκλησίαν ἀνήγγειλαν ὅσα ἐποίησεν ὁ Θεὸς μετ᾿ αὐτῶν, καὶ ὅτι ἤνοιξε τοῖς ἔθνεσι θύραν πίστεως· διέτριβον δὲ ἐκεῖ χρόνον οὐκ ὀλίγον σὺν τοῖς μαθηταῖς. Καί τινες κατελθόντες ἀπὸ τῆς ᾿Ιουδαίας ἐδίδασκον τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ἐὰν μὴ περιτέμνησθε τῷ ἔθει Μωῡσέως, οὐ δύνασθε σωθῆναι. Γενομένης οὖν στάσεως καὶ ζητήσεως οὐκ ὀλίγης τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Βαρνάβᾳ πρὸς αὐτούς, ἔταξαν ἀναβαίνειν Παῦλον καὶ Βαρνάβαν καί τινας ἄλλους ἐξ αὐτῶν πρὸς τοὺς ἀποστόλους καὶ πρεσβυτέρους εἰς ῾Ιερουσαλὴμ περὶ τοῦ ζητήματος τούτου. Οἱ μὲν οὖν προπεμφθέντες ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας διήρχοντο τὴν Φοινίκην καὶ Σαμάρειαν ἐκδιηγούμενοι τὴν ἐπιστροφὴν τῶν ἐθνῶν, καὶ ἐποίουν χαρὰν μεγάλην πᾶσι τοῖς ἀδελφοῖς. Παραγενόμενοι δὲ εἰς ῾Ιερουσαλὴμ ἀπεδέχθησαν ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας καὶ τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν πρεσβυτέρων, ἀνήγγειλάν τε ὅσα ὁ Θεὸς ἐποίησε μετ᾿ αὐτῶν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)
20 Ὅταν ὅμως τόν περικύκλωσαν οἱ μαθητές γιά νά τόν κηδεύσουν, ὁ Παῦλος μέ θεϊκή ἐπέμβαση συνῆλθε, σηκώθηκε ὑγιής καί μπῆκε στήν πόλη. Καί τήν ἄλλη μέρα ἔφυγε μαζί μέ τόν Βαρνάβα καί πῆγαν στή Δέρβη.
21 Καί ἀφοῦ κήρυξαν τό εὐαγγέλιο στήν πόλη ἐκείνη κι ἔκαναν πολλούς μαθητές, ἐπέστρεψαν στίς πόλεις Λύστρα, Ἰκόνιο καί Ἀντιόχεια,
22 στηρίζοντας ἀκόμη περισσότερο τίς ψυχές τῶν μαθητῶν, προτρέποντάς τους νά μένουν ἀμετακίνητοι στήν πίστη. Τούς ἔλεγαν ἀκόμη ὅτι πρέπει νά ὑποστοῦμε πολλές θλίψεις γιά νά εἰσέλθουμε στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Διότι ἔτσι τό ὅρισε ὁ Θεός, ἀλλά καί ἡ ἠθική κατάσταση τόσο τοῦ κόσμου ὅσο καί ἡ δική μας τό καθιστᾶ ἀναπόφευκτο.
23 Ἔπειτα μέ χειροτονίες καί εὐχές ἐγκατέστησαν πρεσβυτέρους σέ καθεμία Ἐκκλησία ξεχωριστά. Κι ἀφοῦ προσευχήθηκαν μέ θερμότερη ἀφοσίωση, καθώς οἱ προσευχές τους συνοδεύονταν μέ νηστεῖες, τούς ἐμπιστεύθηκαν στήν προστασία τοῦ Κυρίου, στόν ὁποῖο εἶχαν πιστέψει.
24 Ὕστερα περιόδευσαν τή χώρα τῆς Πισιδίας κηρύττοντας καί ἦλθαν στήν Παμφυλία.
25 Κι ἀφοῦ δίδαξαν τό λόγο τοῦ Θεοῦ στήν Πέργη, κατέβηκαν ἀπό τά ἠπειρωτικά μέρη στήν παραλιακή Ἀττάλεια.
26 Κι ἀπό ἐκεῖ ἀναχώρησαν μέ πλοῖο στήν Ἀντιόχεια· στήν πόλη δηλαδή ἀπό τήν ὁποία εἶχαν ξεκινήσει, ὅταν οἱ ἀδελφοί τούς εἶχαν παραδώσει στή χάρη τοῦ Θεοῦ γιά τό ἔργο τό ὁποῖο ὁλοκλήρωσαν. Ἔτσι τελείωσε ἡ πρώτη ἀποστολική πορεία.
27 Ὅταν ὁ Παῦλος καί ὁ Βαρνάβας ἔφθασαν ἐκεῖ, συνάθροισαν τήν Ἐκκλησία τῆς Ἀντιόχειας καί τούς διηγήθηκαν ὅσα εἶχε κάνει ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος τούς ἔδωσε τή χάρη του καί συνεργάστηκε μαζί τους. Τούς εἶπαν ἀκόμη ὅτι ὁ Θεός ἄνοιξε στούς ἐθνικούς τή θύρα μέσα ἀπ’ τήν ὁποία αὐτοί θά καλοῦνταν στήν πίστη καί θά σώζονταν.
28 Οἱ δύο ἀπόστολοι παρέμειναν ἀρκετό χρόνο ἐκεῖ στήν Ἀντιόχεια μαζί μέ τούς μαθητές.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΕ΄
Στό μεταξύ μερικοί πού εἶχαν ἔλθει ἀπό τήν Ἰουδαία στήν Ἀντιόχεια δίδασκαν τούς ἀδελφούς ὅτι, ἐάν δέν περιτέμνεσθε σύμφωνα μέ τό ἔθιμο πού ἐπικρατεῖ ἀπό πολύ παλιά, τό ὁποῖο ἀναγνωρίσθηκε καί νομοθετήθηκε καί ἀπό τόν Μωυσῆ, μόνο μέ τό βάπτισμα δέν εἶναι δυνατόν νά σωθεῖτε.
2 Ἐπειδή λοιπόν δημιουργήθηκε ἀναστάτωση καί μεγάλη συζήτηση ἀνάμεσα σ’ αὐτούς καί στόν Παῦλο καί τόν Βαρνάβα, γιά νά τά ἀναιρέσουν αὐτά, ἀποφάσισαν νά ἀνεβοῦν ὁ Παῦλος καί ὁ Βαρνάβας καί μερικοί ἄλλοι ἀπ’ αὐτούς στά Ἱεροσόλυμα πρός τούς ἀποστόλους καί τούς πρεσβυτέρους, γιά νά λυθεῖ ἐκεῖ αὐθεντικά καί ὁριστικά τό ζήτημα αὐτό.
3 Ἀφοῦ λοιπόν τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιόχειας τούς κατευόδωσαν, αὐτοί διέρχονταν τίς χῶρες τῆς Φοινίκης καί τῆς Σαμάρειας καί διηγοῦνταν στούς ἐκεῖ Χριστιανούς τήν ἐπιστροφή τῶν ἐθνικῶν στό Χριστό. Κι ἔτσι ἔδιναν μεγάλη χαρά σ’ ὅλους τούς ἀδελφούς.
4 Ὅταν ἔφθασαν στήν Ἱερουσαλήμ, τούς ἔγινε ὑποδοχή ἀπό τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί ἀπό τούς ἀποστόλους καί τούς πρεσβυτέρους. Κι αὐτοί διηγήθηκαν ὅσα ὁ Θεός ἔκανε μαζί τους μέ τή συνέργεια καί ἐνίσχυσή του στό κήρυγμα καί τό ἔργο τους. Καί βεβαίωσαν ὅτι μέ εὐνοϊκές περιστάσεις ἄνοιξε ὁ Θεός στούς ἐθνικούς θύρα πού τούς ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή πίστη.

(Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΕΚΔΟΣΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ “Ο ΣΩΤΗΡ”»)