Τρίτη 11 Απριλίου 2023

Αγιογραφικό ανάγνωσμα



Τῌ ΑΓΙᾼ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛῌ ΤΡΙΤῌ
Εἰς τὴν Λειτουργίαν
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
κδ΄ 36 - κστ΄ 2
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Περὶ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μὴ ὁ πατὴρ μου μόνος. 37 ὥσπερ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 38 ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, 39 καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. 40 τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ εἷς παραλαμβάνεται καὶ ὁ εἷς ἀφίεται· 41 δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μυλῶνι, μία παραλαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται. 42 γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται. 43 Ἐκεῖνο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασε διορυγῆναι τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. 44 διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται. 45 Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος, ὃν κατέστησεν ὁ κύριος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ; 46 μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. 47 ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν. 48 ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, χρονίζει ὁ κύριός μου ἐλθεῖν, 49 καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συνδούλους αὐτοῦ, ἐσθίῃ δὲ καὶ πίνῃ μετὰ τῶν μεθυόντων, 50 ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, 51 καὶ διχοτομήσει αὐτὸν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. 2 πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραὶ. 3 αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ' ἑαυτῶν ἔλαιον· 4 αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν. 5 χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον. 6 μέσης δὲ νυκτὸς κραυγὴ γέγονεν· ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται, ἐξέρχεσθε εἰς ἀπάντησιν αὐτοῦ. 7 τότε ἠγέρθησαν πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι καὶ ἐκόσμησαν τὰς λαμπάδας αὐτῶν. 8 αἱ δὲ μωραὶ ταῖς φρονίμοις εἶπον· δότε ἡμῖν ἐκ τοῦ ἐλαίου ὑμῶν, ὅτι αἱ λαμπάδες ἡμῶν σβέννυνται. 9 ἀπεκρίθησαν δὲ αἱ φρόνιμοι λέγουσαι· μήποτε οὐκ ἀρκέσῃ ἡμῖν καὶ ὑμῖν· πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τοὺς πωλοῦντας καὶ ἀγοράσατε ἑαυταῖς. 10 ἀπερχομένων δὲ αὐτῶν ἀγοράσαι ἦλθεν ὁ νυμφίος, καὶ αἱ ἕτοιμοι εἰσῆλθον μετ' αὐτοῦ εἰς τοὺς γάμους, καὶ ἐκλείσθη ἡ θύρα. 11 ὕστερον δὲ ἔρχονται καὶ αἱ λοιπαὶ παρθένοι λέγουσαι· κύριε κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν. 12 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς. 13 γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται. 14 Ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, 15 καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. 16 πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα· 17 ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο. 18 ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. 19 μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει μετ' αὐτῶν λόγον. 20 καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ' αὐτοῖς. 21 ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. 22 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε· κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ' αὐτοῖς. 23 ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. 24 προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε, ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· 25 καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. 26 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! 27 ἔδει οὖν σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. 28 ἄρατε οὖν ἀπ' αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα· 29 τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται· ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ' αὐτοῦ. 30 καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. 31 Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ' αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ· 32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ' ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, 33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· 35 ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, 36 γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με. 37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρός σε; 40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41 Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ' ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ· 42 ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43 ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ' ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον. 1 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς πάντας τοὺς λόγους τούτους, εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· 2 Οἴδατε ὅτι μετὰ δύο ἡμέρας τὸ πάσχα γίνεται, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς τὸ σταυρωθῆναι.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)
36 Γιά τήν ἡμέρα ἐξάλλου ἐκείνη καί τήν ὥρα πού θά γίνει ἡ δευτέρα παρουσία καί ἡ κρίση, κανείς δέν γνωρίζει πότε ἀκριβῶς θά εἶναι αὐτές, οὔτε ἀκόμη οἱ οὐράνιοι ἄγγελοι, παρά μόνον ὁ Πατέρας μου.
37 Πραγματικά κανείς δέν ξέρει πότε θά ἔλθει ἐκείνη ἡ ἡμέρα. Διότι ὅπως συνέβη μέ τίς ἡμέρες τοῦ Νῶε, ἔτσι θά γίνει καί ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
38 Ὅπως δηλαδή στίς ἡμέρες πού προηγήθηκαν ἀπό τόν κατακλυσμό ἐξακολουθοῦσαν οἱ ἄνθρωποι νά τρῶνε καί νά πίνουν ἀσυλλόγιστα, νά νυμφεύονται καί νά παντρεύουν τά παιδιά τους, χωρίς νά τούς ἔρχεται καμία σκέψη μετανοίας γιά τήν ἁμαρτωλή ζωή τους, μέχρι ἐκείνη τήν ἡμέρα πού μπῆκε ὁ Νῶε στήν κιβωτό,  
39 καί δέν κατάλαβαν τίποτε ὥσπου ἦλθε ὁ κατακλυσμός καί τούς ἀφάνισε ὅλους, ἔτσι θά γίνει καί ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ξαφνικά καί χωρίς νά τήν περιμένουν οἱ ἄνθρωποι τῆς ματαιότητος.
40 Ἡ στενή σας μάλιστα σχέση καί συμβίωση στή ζωή αὐτή δέν θά σᾶς ἐμποδίσει νά χωρισθεῖτε καί νά ἔχετε διαφορετική θέση ὁ ἕνας ἀπ’ τόν ἄλλο κατά τή δευτέρα παρουσία. Πράγματι, τότε δύο θά εἶναι στόν ἀγρό· ὁ ἕνας παραλαμβάνεται ἀπ’ τούς ἀγγέλους γιά τόν παράδεισο, κι ὁ ἄλλος ἀφήνεται γιά νά τιμωρηθεῖ στήν κόλαση.
41 Δύο γυναῖκες θά ἀλέθουν στόν ἴδιο μύλο· ἡ μία παραλαμβάνεται καί ἡ ἄλλη ἀφήνεται.
42 Γρηγορεῖτε λοιπόν, διότι δέν ξέρετε ποιά ὥρα ἔρχεται ὁ Κύριός σας, καί συνεπῶς πρέπει νά εἶστε πάντοτε ἕτοιμοι.
43 Ἀπό τήν πείρα σας μάλιστα γνωρίζετε κι ἐκεῖνο,
ὅτι δηλαδή ἐάν γνώριζε ὁ οἰκοδεσπότης σέ ποιό τρίωρο τῆς νύχτας ἔρχεται ὁ κλέφτης, θά ἀγρυπνοῦσε καί δέν θά ἄφηνε νά τοῦ διαρρήξουν τό σπίτι του.
44 Γι’ αὐτό κι ἐσεῖς, ἀφοῦ δέν ξέρετε πότε θά ἔλθει ὁ Κύριος, πρέπει νά ἑτοιμάζεστε διαρκῶς. Διότι ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ἔρχεται γιά τόν καθένα ἀπό ἐσᾶς μέ τόν θάνατο καί γιά ὅλους μαζί κατά τή δευτέρα του παρουσία σέ ὥρα πού δέν περιμένετε.
45 Ποιός ἄραγε νά εἶναι ὁ ἔμπιστος δοῦλος καί μυαλωμένος, στόν ὁποῖο ὁ Κύριος ἔδωσε εἰδική ἐξουσία (στήν Ἐκκλησία του) καί τόν ἐγκατέστησε ἐπιστάτη γιά νά φροντίζει τούς ἄλλους δούλους καί νά τούς δίνει τήν ἀνάλογη τροφή στόν κατάλληλο χρόνο;
46 Μακάριος κι εὐτυχισμένος θά εἶναι ὁ δοῦλος ἐκεῖνος πού, ὅταν ἔλθει ὁ Κύριός του, θά τόν βρεῖ νά ἐνεργεῖ καί νά συμπεριφέρεται ἔτσι, φρόνιμα δηλαδή καί πιστά.
47 Ἀληθινά σᾶς λέω ὅτι θά τόν ἐγκαταστήσει ἐπιστάτη καί διαχειριστή σ’ ὅλα τά ὑπάρχοντά του.
48 Ἐάν ὅμως πεῖ ἀπό μέσα του ὁ κακός ἐκεῖνος δοῦλος· ἀργεῖ νά ἔλθει ὁ κύριός μου,
49 κι ἀρχίσει νά χρησιμοποιεῖ ἐγωιστικά τήν ἐξουσία του καί νά χτυπᾶ τούς συνδούλους του, νά τρώει μάλιστα καί νά πίνει μ’ ἐκείνους πού μεθοῦν, ζητώντας μέ κάθε τρόπο νά εὐχαριστήσει τόν ἑαυτό του,
50 θά ἔλθει ὁ Κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου μιά μέρα πού δέν θά τόν περιμένει καί κάποια ὥρα πού δέν θά τήν ὑποψιάζεται,
51 καί τότε θά τόν τεμαχίσει στά δύο παίρνοντας τήν ψυχή του μέ αἰφνιδιαστικό θάνατο, καί θά τόν ρίξει στόν τόπο πού τιμωροῦνται οἱ ὑποκριτές. Ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι θά κλαῖνε καί θά τρίζουν τά δόντια τους.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΕ΄
Τότε, ὅταν δηλαδή ἔλθει ὁ Μεσσίας κατά τή δευτέρα του παρουσία, ἡ ἔλευση αὐτή τῆς οὐράνιας βασιλείας του καί ὅσα θά συμβοῦν τότε θά μοιάζουν μέ ὅ,τι ἔγινε σέ δέκα παρθένες. Αὐτές λοιπόν, ἀφοῦ πῆραν τά λυχνάρια τους, βγῆκαν νά ὑποδεχθοῦν τό γαμπρό, πού θά ἐρχόταν τή νύχτα νά παραλάβει τή νύφη.
2 Πέντε ὅμως ἀπ’ αὐτές ἦταν φρόνιμες καί μυαλωμένες, ἐνῶ οἱ πέντε ἄλλες ἦταν ἀσυλλόγιστες καί ἀνόητες.
3 Καί οἱ ἀνόητες αὐτές, ὅταν πῆραν τά λυχνάρια τους, δέν πῆραν μαζί τους καί λάδι.
4 Οἱ φρόνιμες ὅμως μαζί μέ τά ἀναμμένα λυχνάρια τους πῆραν καί λάδι στά εἰδικά δοχεῖα τους.
5 Ἐπειδή ὅμως ἀργοῦσε τή νύχτα νά ἔλθει ὁ γαμπρός, νύσταξαν ὅλες καί κοιμοῦνταν.
6 Κατά τά μεσάνυχτα ὅμως ἀκούστηκε φωνή μεγάλη: Ἰδού, ὁ γαμπρός ἔρχεται· βγεῖτε νά τόν προϋπαντήσετε.
7 Τότε σηκώθηκαν ὅλες οἱ παρθένες ἐκεῖνες καί ἑτοίμασαν καί τακτοποίησαν τά λυχνάρια τους.
8 Οἱ ἀνόητες ὅμως εἶπαν στίς φρόνιμες: Δῶστε μας ἀπό τό λάδι σας, διότι τά λυχνάρια μας σβήνουν.
9 Ἀλλά οἱ φρόνιμες ἀποκρίθηκαν: Δέν μποροῦμε νά σᾶς δώσουμε, διότι ὑπάρχει φόβος νά μή φθάσει τό λάδι καί γιά μᾶς καί γιά σᾶς. Πηγαίνετε καλύτερα σ’ ἐκείνους πού πουλοῦν καί ἀγοράστε γιά τά λυχνάρια σας. 
10 Ὅταν ὅμως αὐτές πήγαιναν νά ἀγοράσουν, ἦλθε ὁ γαμπρός. Καί οἱ ἕτοιμες παρθένες μπῆκαν μαζί του στήν αἴθουσα τοῦ γάμου κι ἔκλεισε ἡ θύρα.
11 Ὕστερα ὅμως φθάνουν καί οἱ ὑπόλοιπες παρθένες κι ἄρχισαν νά λένε: Κύριε, κύριε, ἄνοιξέ μας.
12 Αὐτός ὅμως τούς ἀποκρίθηκε: Ἀληθινά σᾶς λέω, δέν σᾶς γνωρίζω.
13 Τό συμπέρασμα λοιπόν τῆς παραβολῆς εἶναι ὅτι πρέπει νά εἶστε προνοητικοί, μέ τήν ψυχή σας πάντοτε νά λάμπει ἀπό τό φῶς τῆς ἀρετῆς καί ἐφοδιασμένοι μέ τό λάδι τῆς ἐσωτερικῆς θερμότητος καί δυνάμεως. Αὐτό θά σᾶς τό προμηθεύει ἡ σταθερή ἐπικοινωνία σας μέ τόν Θεό. Κι ἔτσι νά περιμένετε τόν ἐρχομό τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ἄγρυπνοι καί ἕτοιμοι πάντοτε. Διότι δέν ξέρετε τήν ἡμέρα οὔτε τήν ὥρα πού θά ἔλθει, γιά νά εἰσέλθετε μαζί του στήν εὐφροσύνη, τήν εὐτυχία καί τή χαρά τῶν γάμων του.
14 Γιά νά σᾶς βρεῖ λοιπόν ὁ Κύριος ἕτοιμους, δέν ἀρκεῖ νά εἶστε μόνο προνοητικοί καί φρόνιμοι, ἀλλά καί δραστήριοι καί ἐπιμελεῖς· διότι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί ἡ κρίση καί ἀνταπόδοση πού θά κάνει ὁ Κύριος θά μοιάζει μ’ ἕναν ἄνθρωπο πού σκόπευε νά ταξιδέψει, ὁ ὁποῖος κάλεσε τούς δούλους του καί τούς παρέδωσε τά ὑπάρχοντά του, γιά νά ζητήσει ἀπ’ αὐτούς μετά ἀπό καιρό λογαριασμό γιά τή διαχείρισή τους.
15 Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔδωσε σέ ἄλλον πέντε τάλαντα, σέ ἄλλον δύο καί σέ ἄλλον ἕνα· στόν καθέναν ἔδωσε ἀνάλογα μέ τήν ἱκανότητα πού εἶχε νά ἐμπορευθεῖ τά ὅσα θά τοῦ ἔδινε. Κι ἔφυγε ἀμέσως γιά τό ταξίδι. (Δηλαδή ὁ Θεός προίκισε κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά μέ διάφορα χαρίσματα, γιά νά τά χρησιμοποιήσει γιά τό καλό καί τήν ὠφέλεια τοῦ συνανθρώπου του).
16 Ἐκεῖνος λοιπόν πού πῆρε τά πέντε τάλαντα, πῆγε, ἐργάστηκε μ’ αὐτά καί κέρδισε ἄλλα πέντε τάλαντα.
17 Τό ἴδιο κι ἐκεῖνος πού πῆρε τά δύο τάλαντα, κέρδισε ἄλλα δύο. Καί οἱ δύο αὐτοί δοῦλοι χρησιμοποίησαν στόν ἴδιο βαθμό καλῆς διαθέσεως καί ζήλου τίς ἱκανότητες καί τά χαρίσματα πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός γιά τή δική του δόξα καί τήν ὠφέλεια τῶν συνανθρώπων τους.
18 Ἐκεῖνος ὅμως πού πῆρε τό ἕνα τάλαντο, πῆγε καί ἔσκαψε στή γῆ κι ἔκρυψε ἐκεῖ τό χρῆμα τοῦ κυρίου του. Δηλαδή δέν καταχράσθηκε τό τάλαντο, ἀλλά ἔδειξε ἀμέλεια καί δέν ἐργάστηκε νά τό ἐπαυξήσει.
19 Ὕστερα λοιπόν ἀπό πολύ χρόνο ἦλθε ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων κι ἔκανε λογαριασμό μαζί τους.
20 Κι ἀφοῦ προσῆλθε ἐκεῖνος πού πῆρε τά πέντε τάλαντα, πρόσφερε ἄλλα πέντε τάλαντα καί εἶπε: Κύριε, πέντε τάλαντα μοῦ παρέδωσες· νά, ἄλλα πέντε τάλαντα κέρδισα μ’ αὐτά.
21 Τότε τοῦ εἶπε ὁ κύριός του: Πολύ καλά, δοῦλε καλέ καί πιστέ! Σέ λίγα ἤσουν πιστός, σέ πολλά θά σέ ἐγκαταστήσω. Μπές μέσα γιά νά ἀπολαύσεις τήν ἴδια χαρά μέ τόν κύριό σου. Ἀφοῦ φάνηκες πιστός στά πέντε τάλαντα, ἔλα νά γίνεις συγκυρίαρχος στή μεγάλη περιουσία μου. Ἔλα νά ἀπολαύσεις τήν ἀπεριόριστη μακαριότητα τοῦ οὐρανοῦ.
22 Πλησίασε κατόπιν κι ἐκεῖνος πού πῆρε τά δύο τάλαντα καί εἶπε: Κύριε, δύο τάλαντα μοῦ παρέδωσες· νά, ἄλλα δύο τάλαντα κέρδισα μ’ αὐτά.
23 Καί ὁ κύριός του τοῦ εἶπε: Πολύ καλά, δοῦλε καλέ καί πιστέ! Σέ λίγα ἤσουν πιστός, σέ πολλά θά σέ ἐγκαταστήσω. Μπές καί σύ μέσα νά ἀπολαύσεις τή χαρά τοῦ κυρίου σου. 
24 Πλησίασε ὅμως κι ἐκεῖνος πού εἶχε πάρει τό ἕνα τάλαντο καί εἶπε: Κύριε, σέ κατάλαβα ὅτι εἶσαι ἄνθρωπος σκληρός· διότι θερίζεις ἐκεῖ πού δέν ἔσπειρες καί μαζεύεις στήν ἀποθήκη σου ἀπό ἐκεῖ πού δέν σκόρπισες καί δέν λίχνισες τόν ἁλωνισμένο καρπό.
25 Κι ἐπειδή φοβήθηκα, πῆγα καί ἔκρυψα τό τάλαντό σου μέσα στή γῆ. Ὁρίστε, ἔχεις τό χρῆμα σου.  
26 Τότε ὁ κύριός του τοῦ ἀποκρίθηκε: Κακέ καί τεμπέλη δοῦλε! Γνώριζες ὅτι θερίζω ἐκεῖ πού δέν ἔσπειρα, καί μαζεύω ἀπό ἐκεῖ πού δέν σκόρπισα.
27 Ἔπρεπε λοιπόν ἐσύ νά καταθέσεις τό χρῆμα μου στούς τραπεζίτες, κι ὅταν θα ἐρχόμουν ἐγώ, θά ἔπαιρ­να μέ τόκο αὐτό πού μοῦ ἀνήκει.
28 Πάρτε λοιπόν ἀπ’ αὐτόν τό τάλαντο καί δῶστε το σ’ ἐκεῖνον πού ἔχει τά δέκα τάλαντα.
29 Διότι σέ καθέναν πού ἔχει καί αὔξησε μέ ἐπιμέλεια καί ζῆλο ἐκεῖνο πού τοῦ δόθηκε, θά τοῦ δοθοῦν κι ἄλλα καί θά ἔχει καί περίσσευμα. Ἀπό ἐκεῖνον ὅμως πού τοῦ δόθηκαν χαρίσματα ἀλλά τά παραμέλησε καί δέν τά ἐργάστηκε ὥστε νά ἔχει κι αὐτός κάτι μέ τή δική του ἐργασία, θά τοῦ πάρουν κι αὐτό τό λίγο πού τοῦ δόθηκε καί τό ἄφησε ἀκαλλιέργητο.
30 Καί τόν ἄχρηστο δοῦλο βγάλτε τον ἀπό ἐδῶ καί ρίξτε τον στό πιό ἀπομακρυσμένο ἀπό τή βασιλεία μου καί ἀπομονωμένο σκοτάδι. Ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι θά κλαῖνε καί θά τρίζουν τά δόντια τους. 
31 Ὅταν λοιπόν ἔλθει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου μέ τή δόξα του καί μαζί του ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, τότε θά καθίσει σέ θρόνο ἔνδοξο καί λαμπρό.
32 Καί θά συναχθοῦν μπροστά του ὅλα τά ἔθνη, ὅλοι δηλαδή οἱ ἄνθρωποι πού ἔζησαν ἀπ’ τήν ἀρχή τῆς δημιουργίας μέχρι τό τέλος τοῦ κόσμου. Καί θά τούς χωρίσει τόν ἕνα ἀπό τόν ἄλλο, ὅπως ὁ βοσκός χωρίζει τά πρόβατα ἀπό τά γίδια.
33 Καί θά τοποθετήσει τούς δικαίους, πού εἶναι ἥμεροι σάν τά πρόβατα, στά δεξιά του· ἐνῶ τούς ἁμαρτωλούς, πού εἶναι ἀτίθασοι καί ἄτακτοι σάν τά γίδια, θά τούς βάλει στά ἀριστερά του.
34 Τότε θά πεῖ ὁ βασιλιάς σ’ ἐκείνους πού θά εἶναι στά δεξιά του: Ἐλᾶτε ἐσεῖς πού εἶστε εὐλογημένοι ἀπό τόν Πατέρα μου, κληρονομῆστε τή βασιλεία πού ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιά σᾶς ἀπό τότε πού θεμελιωνόταν ὁ κόσμος.
35 Σᾶς ἀνήκει ἡ κληρονομιά αὐτή· διότι πείνασα καί μοῦ δώσατε νά φάω, ἤμουν διψασμένος καί μοῦ δώσατε νά πιῶ, ἤμουν ξένος καί δέν εἶχα ποῦ νά μείνω καί μέ περιμαζέψατε στό σπίτι σας,
36 ἤμουν γυμνός καί μέ ντύσατε, ἀρρώστησα καί μέ ἐπισκεφθήκατε, ἤμουν μέσα στή φυλακή καί ἤλθατε νά μέ δεῖτε καί νά μέ παρηγορήσετε.
37 Τότε θά τοῦ ἀποκριθοῦν οἱ δίκαιοι: Κύριε, πότε σέ εἴδαμε πεινασμένο καί σέ θρέψαμε, ἤ διψασμένο καί σοῦ δώσαμε νά πιεῖς;
38 Καί πότε σέ εἴδαμε ξένο καί σέ περιμαζέψαμε, ἤ γυμνό καί σέ ντύσαμε;
39 Καί πότε σέ εἴδαμε ἄρρωστο ἤ φυλακισμένο καί ἤλθαμε νά σέ ἐπισκεφθοῦμε;
40 Τότε θά τούς ἀποκριθεῖ ὁ βασιλιάς: Ἀληθινά σᾶς λέω ὅτι κάθε τι πού κάνατε σ’ ἕναν ἀπό τούς φτωχούς αὐτούς ἀδελφούς μου πού φαίνονταν ἄσημοι καί πολύ μικροί, τό κάνατε σέ μένα.
41 Τότε θά πεῖ καί σέ κείνους πού θά εἶναι στά ἀριστερά του: Ἐσεῖς πού ἀπό τά ἔργα σας γίνατε καταραμένοι, φύγετε μακριά ἀπό μένα στό πῦρ τό αἰώνιο, πού ἔχει ἑτοιμασθεῖ γιά τό διάβολο καί τούς ἀγγέλους του.
42 Διότι πείνασα καί δέν μοῦ δώσατε νά φάω, δίψασα καί δέν μοῦ δώσατε νά πιῶ,
43 ἤμουν ξένος καί δέν μέ περιμαζέψατε νά μέ φιλοξενήσετε, ἤμουν γυμνός καί δέν μέ ντύσατε, ἤμουν ἄρρωστος καί μέσα στή φυλακή καί δέν μέ ἐπισκεφθήκατε.  
44 Τότε θά τοῦ ἀποκριθοῦν κι αὐτοί: Κύριε, πότε σέ εἴδαμε νά πεινᾶς ἤ νά διψᾶς ἤ νά εἶσαι ξένος ἤ γυμνός ἤ ἄρρωστος ἤ φυλακισμένος, καί δέν σέ ὑπηρετήσαμε;
45 Τότε θά τούς ἀποκριθεῖ: Ἀληθινά σᾶς λέω, κάθε τι πού δέν κάνατε σ’ ἕναν ἀπ’ αὐτούς πού ὁ κόσμος θεωροῦσε πολύ μικρούς, οὔτε σέ μένα τό κάνατε.
46 Καί θά ὁδηγηθοῦν αὐτοί σέ κόλαση πού δέν θά ἔχει τέλος, ἀλλά θά εἶναι αἰώνια· ἐνῶ οἱ δίκαιοι θά πᾶνε γιά νά ἀπολαύσουν ζωή αἰώνια.               
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΣΤ΄
1 Ὅταν τελείωσε ὁ Ἰησοῦς ὅλους τούς λόγους αὐτούς, εἶπε στούς μαθητές του:
2 Ξέρετε ὅτι μετά ἀπό δύο ἡμέρες εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα, καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου θά παραδοθεῖ γιά νά σταυρωθεῖ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου