ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Β´ 18 - 22
18 Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαῖων νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ· Διατί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσι; 19 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος, ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ’ αὐτῶν ἐστι, νηστεύειν; ὅσον χρόνον μεθ’ ἑαυτῶν ἔχουσι τὸν νυμφίον, οὐ δύνανται νηστεύειν. 20 ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις. 21 οὐδεὶς ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπιρράπτει ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ· εἰ δὲ μήγε, αἴρει τὸ πλήρωμα αὐτοῦ, τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. 22 καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ῥήσσει ὁ οἶνος ὁ νέος τοὺς ἀσκούς, καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοί ἀπολοῦνται· ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινούς βλετέον.
18 Καὶ ἦσαν οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαῖων νηστεύοντες. καὶ ἔρχονται καὶ λέγουσιν αὐτῷ· Διατί οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου καὶ οἱ τῶν Φαρισαίων νηστεύουσιν, οἱ δὲ σοὶ μαθηταὶ οὐ νηστεύουσι; 19 καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος, ἐν ᾧ ὁ νυμφίος μετ’ αὐτῶν ἐστι, νηστεύειν; ὅσον χρόνον μεθ’ ἑαυτῶν ἔχουσι τὸν νυμφίον, οὐ δύνανται νηστεύειν. 20 ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις. 21 οὐδεὶς ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπιρράπτει ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ· εἰ δὲ μήγε, αἴρει τὸ πλήρωμα αὐτοῦ, τὸ καινὸν τοῦ παλαιοῦ, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. 22 καὶ οὐδεὶς βάλλει οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μή, ῥήσσει ὁ οἶνος ὁ νέος τοὺς ἀσκούς, καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοί ἀπολοῦνται· ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς καινούς βλετέον.
Νεοελληνική απόδοση:
Καὶ οἱ μαθηταὶ τοῦ Ἰωάννου, καθὼς καὶ οἱ μαθηταὶ τῶν Φαρισαίων ἐνήστευον τὰς νηστείας, ποὺ εἶχαν ἐπικρατήσει ἀπὸ μόνην τὴν παράδοσιν καὶ συνήθειαν. Καὶ ἔρχονται μερικοὶ καὶ λέγουν εἰς αὐτόν· Διατὶ οἱ μαθηταὶ τοῦ Ἰωάννου καὶ τῶν Φαρισαίων νηστεύουν, καὶ τηροῦν τὰς νηστείας, ποὺ μᾶς παρέδωκαν οἱ παλαιοτεροι ραββίνοι, οἱ δὲ ἰδικοί σου μαθηταὶ δὲν νηστεύουν; 19 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς· Μήπως εἶναι δυνατὸν οἱ προσκαλεσμένοι εἰς γάμον φίλοι τοῦ γαμβροῦ, ἐφ’ ὅσον χρόνον ὁ γαμβρὸς εἶναι μαζί των καὶ ἐορτάζεται ὁ γάμος, νὰ πενθοῦν καὶ νὰ νηστεύουν; Ὅσον καιρὸν ἔχουν μαζί τους τὸν γαμβρόν, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ νηστεύουν. Ἔτσι καὶ οἱ μαθηταί μου, ἐφ’ ὅσον ἐγὼ ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας εἶμαι μαζί τους, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ πενθοῦν καὶ νὰ νηστεύουν. 20 Θὰ ἔλθουν ὅμως ἡμέραι, ὅταν θὰ τοὺς πάρουν τὸν νυμφίον, καὶ τότε θὰ νηστεύσουν καὶ θὰ πενθήσουν κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας. 21 Καὶ διὰ νὰ σᾶς ὁμιλήσω καταληπτότερα μὲ κάποιο παράδειγμα, σᾶς λέγω· Κανεὶς δὲν ράπτει ἐπάνω εἰς παλαιὸν ροῦχον ἐμβάλωμα ἀπὸ τεμάχιον ὑφάσματος καινούργιου. Ἐὰν ὅμως δὲν προσέξῃ κανεὶς εἰς αὐτό, τότε τὸ τεμάχιον, ποὺ ἐτέθη ὡς συμπλήρωμά του, μαζεύει καὶ παίρνει ἀπὸ τὸ ροῦχον, τὸ καινούργιον δηλαδὴ ἐμβάλωμα ἀποσπᾷ ἀπὸ τὸ παλαιὸν ροῦχον τὸ μέρος, ἐπὶ τοῦ ὁποίου εἶναι αἱ ραφαί, καὶ τὸ σχίσιμον γίνεται χειρότερον. Ἔτσι καὶ ἡ νέα διδασκαλία δὲν εἶναι ὠφέλιμον νὰ προσκολληθῇ ἐπάνω εἰς ἐξωτερικοὺς τύπους, ποὺ ἐπάληωσαν πλέον καὶ εἶναι ἐφθαρμένοι. Διότι καὶ οἱ ἐξωτερικοὶ τύποι θὰ ἀχρηστευθοῦν ἐπιβλαβῶς καὶ ἡ διδασκαλία μου θὰ νοθευθῇ. 22 Καὶ κανεὶς δὲν βάζει μοῦστον εἰς παληοὺς ἀσκούς. Εἰ δ’ ἄλλως, σπάζει ὁ μοῦστος τοὺς ἀσκοὺς καὶ ὁ οἶνος χύνεται ἔξω καὶ οἱ ἀσκοὶ θὰ χαθοῦν. Ἀλλὰ πρέπει κανεὶς νὰ βάζῃ μοῦστον εἰς ἀσκοὺς καινούργιους. Ἔτσι καὶ οἱ Φαρισαῖοι μὲ τοὺς ἀκολούθους των εἶναι ἀσκοὶ παλαιοί, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ βαστάσουν τὴν νέαν διδασκαλίαν μου, τὴν ὁποίαν θὰ παραλάβουν οἱ μαθηταί μου, ποὺ ὁμοιάζουν πρὸς νέους ἀσκούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου