Αγιογραφικό ανάγνωσμα

Τῌ ΔΕΥΤΕΡᾼ ΤΗΣ ΣΤ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
ιγ΄ 10 - 23
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τοῦ Ἰησοῦ εἶπον αὐτῷ· Διὰ τί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς τοὶς ὄχλοις; 11 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· Ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται. 12 ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ' αὐτοῦ. 13 διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ὅτι βλέποντες οὐ βλέπουσι καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι οὐδὲ συνιοῦσι, 14 μήποτε ἐπιστρέψωσι· καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία Ἡσαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· 15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. 16 ὑμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅτι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν ὅτι ἀκούουσιν. 17 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκουσαν. 18 Ὑμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος. 19 παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ αἴρει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς. 20 ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθέως μετὰ χαρᾶς λαμβάνων αὐτόν· 21 οὐκ ἔχει δὲ ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστι, γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζεται. 22 ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων, καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται. 23 ὁ δὲ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιῶν· ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὁ μὲν ἑκατόν, ὁ δὲ ἑξήκοντα, ὁ δὲ τριάκοντα. Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)
10 Καί τότε ἦλθαν κοντά του οἱ μαθητές καί τοῦ εἶπαν: Γιατί τούς μιλᾶς μέ παραβολές;
11 Καί ὁ Ἰησοῦς τούς ἀποκρίθηκε: Μιλάω μέ παραβολές, διότι σέ σᾶς πού ἔχετε καλή καί εἰλικρινή διάθεση δόθηκε ἀπό τόν Θεό ὡς χάρη νά μάθετε τίς μυστηριώδεις ἀλήθειες τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, σ’ ἐκείνους ὅμως δέν ἔχει δοθεῖ αὐτή ἡ χάρη.
12 Διότι σ’ ἐκεῖνον πού ἔχει πίστη καί προθυμία, θά δοθεῖ ἡ γνώση τῶν θείων μυστηρίων, καί θά δοθεῖ πλούσια καί μέ πλεονασμό. Ἀπό ἐκεῖνον ὅμως πού δέν ἔχει πίστη καί ἀγαθή διάθεση, θά τοῦ ἀφαιρεθεῖ καί ἡ λίγη ἀκόμη γνώση πού ἔχει.
13 Γι’ αὐτό τούς μιλῶ μέ παραβολές, διότι ἐνῶ βλέπουν τά θαύματά μου, δέν θέλουν νά δοῦν καί νά πιστέψουν, κι ἐνῶ ἀκοῦν τή διδασκαλία μου, δέν θέλουν νά ἀκούσουν καί νά ὠφεληθοῦν, οὔτε τήν κατανοοῦν,
14 καί συνεπῶς δέν μετανοοῦν ὥστε νά ἐπι­στρέ­ψουν κά­ποτε. Κι ἔτσι ἐπαληθεύ­εται πλήρως­ σ’ αὐτούς ἡ προφητεία τοῦ Ἡσαΐα, πού λέει: Θ’ ἀκούσετε μέ τά σω­μα­τικά σας αὐτιά τό κήρυγ­μα τῆς ἀλήθειας καί δέν θά τό κα­ταλάβετε. Καί βλέποντας μέ τά σωματικά σας μάτια θά δεῖτε, ἀλλά δέν θά δοῦν καί οἱ ψυχές σας γιά νά φωτισθοῦν, ἀλλά θά παραμείνετε πνευματικῶς τυ­φλοί. 
15 Καί θά τούς συμβεῖ αὐτό, διότι ἐξαιτίας τῆς κακῆς τους διαθέσεως ὁ νοῦς τοῦ λαοῦ αὐτοῦ σκληρύνθηκε καί σκοτίστηκε, καί μέ τά πνευματικά τους αὐτιά βαρι­ά­κουσαν καί ἔκλεισαν τά μάτια τῆς ψυχῆς τους· μή θέλοντας νά δοῦν κάποια φορά μέ τά πνευματικά τους μάτια καί νά ἀκούσουν μέ τά ἐσωτερικά τους αὐτιά καί νά κατανοήσουν μέ τήν καρδιά τή σωτηριώδη ἀλήθεια καί μέ τή μετάνοια νά ἐπιστρέψουν, ὁπότε καί θά τούς θεραπεύ­σω.
16 Αὐτά προεῖπε ὁ προφήτης γιά κείνους. Τά δικά σας ὅμως πνευματικά μάτια εἶναι ἄξια μακαρισμοῦ, διότι βλέ­­πουν. Ἀλλά καί τά αὐτιά τῶν ψυχῶν σας εἶναι μακάρια, διότι ἀκοῦνε.
17 Καί οἱ πνευματικές σας αἰσθήσεις εἶναι μακάριες, διότι ἀληθινά σᾶς λέω ὅτι πολλοί προφῆτες καί δίκαιοι ἐπεθύμησαν νά δοῦν αὐτά πού βλέπετε ἐσεῖς, καί δέν ἀξιώθηκαν νά τά δοῦν. Ἐπεθύμησαν καί νά ἀκούσουν αὐτά πού ἐσεῖς ἀκοῦτε, καί δέν τά ἄκουσαν. Διότι ἔζη­σαν σέ παλιότερα χρόνια καί δέν πρόφθασαν νά δοῦν τήν ἐπίγεια παρουσία μου.  
18 Ἐσεῖς λοιπόν πού δεχθήκατε ἀπό τόν Θεό τή δωρεά νά γνωρίσετε τά μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐ­ρανῶν, ἀκοῦστε τή σημασία τῆς παραβολῆς τοῦ σπορέα.
19 Ἀπό κάθε ἄνθρωπο πού ἀκούει τό λόγο τῆς βασι­λεί­ας καί ἐξαιτίας ἀδιαφορίας καί ψυχρότητος δέν τόν ἐννοεῖ, ἔρχεται ὁ πονηρός καί ἁρπάζει ἐκεῖνο πού ἔχει σπαρεῖ στήν καρδιά του. Αὐτός εἶναι ὁ πνευματικός σπό­ρος πού σπάρθηκε κοντά στό δρόμο· δηλαδή ὁ ἄν­θρωπος στοῦ ὁποίου τή ράθυμη ψυχή ἔπεσε ὡς σπό­ρος ὁ λόγος τοῦ θείου κηρύγματος, ἀλλά αὐτός δέν κατάλαβε τίποτε ἀπ’ αὐτόν.
20 Κι ἐκεῖνος πού σπάρθηκε στό πετρῶδες ἔδαφος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἀκούει τό λόγο τοῦ εὐαγγελίου κι ἀμέσως τόν δέχεται μέ χαρά. 
21 Ὁ λόγος ὅμως δέν ρίχνει μέσα του βαθιές ρίζες, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι ἀσταθής, καί ἡ προθυμία πού ἔδειξε διαρκεῖ λίγο χρόνο. Κι ὅταν συμβεῖ θλίψη ἤ διωγμός γιά τό λόγο τοῦ εὐαγγελίου, ἀμέσως ὁ ἄνθρωπος αὐτός σκοντάφτει καί χάνει τόν ἐνθουσιασμό καί τήν πίστη του.
22 Κι ἐκεῖνος πού σπάρθηκε στά ἀγκάθια εἶναι ὁ ἄν-­­θρω­πος πού ἀκούει τό λόγο, ἀλλά ἡ βασανιστική του ζάλη καί φροντίδα γιά τήν ἐπίγεια ζωή καί ἡ ἀπάτη πού τοῦ προξενεῖ ὁ πλοῦτος μέ τήν προσκόλληση στό χρῆμα καί μέ τήν εὐκολία τῶν ἀπολαύσεων καί τή ματαιό­τητα τῆς ἐπιδείξεως πνίγουν τό λόγο καί γίνεται ἄκαρπος.
23 Ὁ σπόρος ὅμως πού σπάρθηκε στήν καλή καί εὔ­φο­ρη γῆ εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἀκούει τό λόγο καί τόν κατανοεῖ. Κι αὐτός λοιπόν παράγει καρπό, καί ἀποδίδει ἄλλος ἑκατό κι ἄλλος ἑξήντα κι ἄλλος τριάντα φορές περισσότερο.9 Ἐκεῖνος πού ἔχει αὐτιά πνευματικά γιά νά ἀκούει, καί καλή διάθεση γιά νά δέχεται καί νά ἐγκολπώνεται αὐτά πού λέω, ἄς ἀκούει.

(Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΕΚΔΟΣΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ¨Ο ΣΩΤΗΡ¨»)