Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Γ´ 19 - 26
19 Οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμος λέγει τοῖς ἐν τῷ νόμῳ λαλεῖ, ἵνα πᾶν στόμα φραγῇ καὶ ὑπόδικος γένηται πᾶς ὁ κόσμος τῷ Θεῷ, 20 διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ· διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας. 21 Νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη Θεοῦ πεφανέρωται, μαρτυρουμένη ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητῶν, 22 δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς πάντας καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς πιστεύοντας· οὐ γάρ ἐστι διαστολή· 23 πάντες γὰρ ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, 24 δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 25 ὃν προέθετο ὁ Θεὸς ἱλαστήριον διὰ τῆς πίστεως ἐν τῷ αὐτοῦ αἵματι, εἰς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ διὰ τὴν πάρεσιν τῶν προγεγονότων ἁμαρτημάτων 26 ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ Θεοῦ, πρὸς ἔνδειξιν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ ἐν τῷ νῦν καιρῷ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεως Ἰησοῦ.

Νεοελληνική απόδοση:
Γνωρίζομεν δέ, ὅτι καὶ αὐτὰ καὶ ὅσα ἄλλα λέγει ὁ νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὰ λέγει εἰς ἐκείνους, ποὺ διετέλουν ὑπὸ τὸν νόμον καὶ διηυθύνοντο ἀπὸ αὐτόν, δηλαδὴ εἰς τοὺς Ἰουδαίους. Διὰ νὰ βουλωθῇ ἔτσι κάθε στόμα καὶ διὰ νὰ γίνῃ ὅλος ὁ κόσμος ὑπόλογος καὶ ὑπόδικος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 20 Εἶναι δὲ ὑπόδικος ὅλος ὁ κόσμος, διότι εἶναι ἀδύνατον νὰ τηρήσῃ ὁ ἄνθρωπος ἐπακριβῶς ὅλον τὸν νόμον, χωρὶς νὰ παραβῇ τοῦτον, ἔστω καὶ μίαν φοράν. Συνεπῶς ἀπὸ ἔργα ὑπακοῆς εἰς τὸν νόμον δὲν θὰ ἀναγνωρισθῇ δίκαιος κανεὶς θνητὸς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Διότι μὲ τὸν νόμον ἐπιτυγχάνεται μόνον τὸ νὰ γνωρίσῃ καλὰ ὁ ἄνθρωπος τὴν ἁμαρτωλήν του κατάστασιν. 21 Τώρα ὅμως, χωρὶς ὁ παλαιὸς νόμος να συντελέσῃ εἰς τίποτε ἄλλο, ἔχει φανερωθῇ δικαίωσις, τὴν ὁποίαν παρέχει ὁ Θεός, καὶ ἡ δικαίωσις αὐτὴ μαρτυρεῖται καὶ προφητεύεται ἀπὸ τὸν νόμον καὶ τοὺς Προφήτας. 22 Ἡ δικαίωσις δὲ αὐτὴ δίδεται ἀπὸ τὸν Θεὸν διὰ μέσου τῆς πίστεως εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν εἰς ὅλους καὶ πίπτει ἀφθόνως ἐπάνω εἰς ὅλους ὅσοι πιστεύουν. Διότι δὲν ὑπάρχει διάκρισις Ἰουδαίων καὶ ἐθνικῶν. 23 Δὲν ὑπάρχει δὲ διάκρισις, διότι ὅλοι ἀνεξαιρέτως ἡμάρτησαν καὶ στεροῦνται τὴν δόξαν, ποὺ κατέχει καὶ παρέχει ὁ Θεός. 24 Καὶ συνεπῶς γίνονται ὅλοι δίκαιοι καὶ σώζονται δωρεὰν μὲ τὴν χάριν, τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς ὡς βασιλεὺς πανάγαθος δίδει εἰς ἡμᾶς τοὺς καταδίκους. Μᾶς ἀπηλευθέρωσεν ὁ Θεὸς ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν διὰ τῆς ἑξαγορᾶς, τὴν ὁποίαν μὲ τὸ λύτρον τοῦ αἵματός του ἔκαμεν ὁ Ἰησοῦς Χριστός, 25 τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς πρὸ πάντων τῶν αἰώνων ὥρισε νὰ γίνῃ μέσον ἐξιλασμοῦ καὶ συμφιλιώσεως τῶν ἀνθρώπων μετὰ τοῦ Θεοῦ διὰ μέσου τῆς πίστεως. Καὶ ὥρισεν ὁ Θεὸς νὰ γίνῃ ὁ ἐξιλασμὸς αὐτὸς μὲ τὸ αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ δειχθῇ ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποίαν ὑπῆρχε κίνδυνος νὰ παραγνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι ἕνεκα τῆς ἀτιμωρησίας τῶν ἁμαρτημάτων, τὰ ὁποῖα εἶχον κάμει προτοῦ ἔλθῃ ὁ Χριστός, 26 καταχρώμενοι τὴν ἀνοχήν, ποὺ ἐδείκνυεν ὁ Θεός. Ἔδωκε δηλαδὴ τὸ αἷμα του ὁ Χριστὸς ὡς θυσίαν ἐξιλασμοῦ διὰ νὰ δείξῃ ὁ Θεὸς τὴν δικαιοσύνην του εἰς τὸν παρόντα καιρόν, ὥστε νὰ εἶναι αὐτὸς δίκαιος, ἰκανοποιημένος μὲ τὴν θυσίαν τοῦ Υἱοῦ του διὰ τὰς ἁμαρτίας μας, καὶ συγχρόνως νὰ ἀναγνωρίζῃ καὶ νὰ καθιστᾷ δίκαιον κάθε ἁμαρτωλόν, ποὺ εἰς τὸ ἑξῆς ἐλατήριον καὶ κυριαρχοῦσαν δύναμιν μέσα του θὰ ἔχῃ τὴν πίστιν εἰς τὸν Ἰησοῦν.