Τό πρῶτο πού τονίζει ἡ εὐαγγελική περικοπή εἶναι ἡ συγχώρηση. Χωρίς τήν συγχώρηση δέν θά δοῦμε πρόσωπο Θεοῦ, δέν θά ἀξιωθούμε τοῦ Παραδείσου. Δέν θά ἔχουμε καρπό στήν πνευματική μας ζωή, ἐάν δέν συγχωρήσουμε μέσα ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας, τόν καθένα, ὅ,τι κι ἄν μᾶς ἔχει κάνει. Ἐμείς ὁφείλουμε νά ἐφαρμόζουμε τήν εὐαγγελική ἐντολή, νά συγχωροῦμε μέσα ἀπό τήν καρδιά μας ὅλους τούς ἀνθρώπους. Τό δεύτερο σημεῖο στό ὁποῖο ἀναφέρεται ἡ εὐαγγελική περικοπή εἶναι ἡ νηστεία. Δέν μπορεῖ νά νοηθεῖ Μεγάλη Τεσσαρακοστή χωρίς νηστεία. Ἡ νηστεία εἶναι ἕνας θεοσύστατος θεσμός, ὡφέλιμος καί ἀναγκαῖος γιά τή σωτηρία μας. Ἡ νηστεία πού εἶναι ἡ εὐπρέπεια τῶν Ἀγγέλων, εἶναι συνομήλικη μέ τήν ἀνθρωπότητα, ὅπως λέει ὁ Μέγας Βασίλειος. Εἶναι φάρμακο τῆς ψυχῆς ἀλλά καί τοῦ σώματος. Εἶναι χαλινάρι κατά τῶν παθῶν. Ὁ Χριστός μέ τήν τεσσαρακονθήμερη νηστεία Του ἀναπτύσσει τή δυνατότητα νά λέει ὄχι στό δικό Του θέλημα γιά νά μπορεῖ νά λέει ναί στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί δείχνει τό δρόμο τῆς ἀντίστροφης πορείας ἀπό ἐκεῖνη τοῦ Ἀδάμ. Τό τρίτο θέμα τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς εἶναι «μή θησαυρίζετε θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς, ὃπου σής καί βρώσις ἀφανίζει». Ὅποιος ἀπό μᾶς θεωρεῖ σημαντικό κάτι ἀπ’ αὐτά πού ἔχει, ἐκεῖ βρίσκεται ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά του. Ἄν πιστέψουμε ὅτι μέσα στήν καρδιά μας πολύτιμος θησαυρός εἶναι ὁ Χριστός καί ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, τότε μόνο θά σωθοῦμε. Γιά τό λόγο αὐτό ὁ Χριστός μᾶς συνιστά νά ἀποσπάσουμε τήν καρδιά μας ἀπ’ ὅλα αὐτά καί νά θησαυρίζουμε στόν οὐρανό. Ἐπομένως, ἐκεῖνο πού χρειάζεται εἶναι νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό καί νά τόν θεωρήσουμε ὡς τόν πολύτιμο θησαυρό μας. Ν’ ἀγαπήσουμε τήν ἀληθινή ζωή, νά μετανοήσουμε καί νά ἀγωνισθοῦμε μέ φιλότιμο τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἀκολουθώντας πιστά καί εὐσυνείδητα τίς πανάγιες αὐτές ἐντολές τοῦ Κυρίου μας θά πετύχει καί θά καρποφορήσει ὁ πνευματικός μας ἀγώνας, ὥστε μέ καθαρή καρδιά νά ἑορτάσουμε πραγματικά τά Πάθη τοῦ Κυρίου καί τήν Ἀνάσταση ἀλλά καί νά κερδίσουμε τήν αἰώνιο ζωή.
Α.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου