«Όλοι όσοι σπουδάζουν, γνωρίζουν ποια μαθήματα είναι των αρχαρίων, ποια των μεσαίων και ποια των διδασκάλων. Ας προσέξουμε καλά, μήπως, ενώ σπουδάζουμε χρόνια, περνούμε ακόμη τον καιρό μας με τις ασχολίες και τα μαθήματα των αρχαρίων. Τι πιο μεγάλη ντροπή! Να βλέπεις έναν ηλικιωμένο γέροντα να πηγαίνει στο δημοτικό σχολείο!» (λόγ. κστ΄ 14).
Πιστεύεις ότι είσαι αγωνιστής χριστιανός: είσαι της Εκκλησίας, προσεύχεσαι, θέλεις να μελετάς, δείχνεις μ’ ένα λόγο σπουδή για τα θεία και τα πνευματικά. Κάποιες στιγμές μάλιστα επισημαίνεις ότι υφέρπει αδιόρατα μέσα σου και ένας «δίκαιος» λογισμός: «μπορεί να έχω φτάσει σε κάποια μέτρα αγιότητας! Το αποδεικνύει το… πολυχρόνιο των πνευματικών μου αγώνων. Από παιδί στην Εκκλησία». Πρόσεξε! λέει ο άγιος. Μπορεί να είσαι χρόνια στην Εκκλησία, αλλά να βρίσκεσαι ακόμη στο στάδιο των αρχαρίων! «Ηλικιωμένος γέροντας στο Δημοτικό»!
Δεν αμφισβητεί ο άγιος ότι κάνεις πράγματα πνευματικά: είσαι σε διαδικασία σπουδής. Γιατί αν παρέμενες στάσιμος – δεν έκανες τίποτε – θα σήμαινε ότι κατρακυλάς με μεγάλη ταχύτητα προς τα κάτω: στην πνευματική ζωή ή προχωρείς ή οπισθοχωρείς· μεσαία κατάσταση, δηλαδή στασιμότητα, δεν υπάρχει. Ο λόγος του Κυρίου δεν επιδέχεται αμφισβήτηση: «ο μη ων μετ’ εμού κατ’ εμού εστι, και ο μη συνάγων μετ’ εμού σκορπίζει». Η πνευματική ζωή, η χριστιανική εκκλησιαστική ζωή δηλαδή, είναι αδιάκοπη πορεία προς τα εμπρός. Μαζί με τον Κύριο να ζεις τη ζωή του Κυρίου! Και η ζωή του Κυρίου είναι αδιάκοπη έξοδος προς τον κόσμο και τον άνθρωπο, ζωή δηλαδή θυσιαστικής αγάπης, όπου το προσωπικό συμφέρον νοείται ως προτεραιότητα του συμφέροντος του πλησίον, του κάθε συνανθρώπου. Έτσι, κατά το πρότυπο το δικό Του, δεν ορίζει την αγάπη ο Κύριος; «Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει, ίνα τις θη την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού». «Μηδείς τα εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος» (απ. Παύλος).
Συνεπώς, ο όσιος εννοεί όχι ότι είσαι σε πορεία πτώσης, αλλ' ότι ίσως να μην είσαι στον ρυθμό που πρέπει: απόλυτα συντονισμένος μ’ Εκείνον! Να παρουσιάζεις δηλαδή αρρυθμία στη ζωή σου. Δεν έχεις πάθει… έμφραγμα, αλλά και δεν λειτουργεί εντελώς κανονικά και η πνευματική σου καρδιά. Το πρόβλημά σου έτσι θα είναι η ακηδία, η πνευματική τεμπελιά: ελαφρώς ή βαρέως, πάντως… θα σέρνεσαι!
«Είναι η μεγαλύτερη ντροπή»! Η οριστική αποτίμηση του οσίου. Δεν θέλεις να σκεφτείς τι θα έλεγε για πολλούς – τους περισσότερους; - σημερινούς χριστιανούς, που όχι Δημοτικό, αλλ’ ούτε καν Παιδικό Σταθμό δεν έχουν πάει…
http://pgdorbas.blogspot./2017/03/52.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου