Η Ευσπλαχνία είναι ανώτερη τέχνη…

Αυτή η τέχνη (ευσπλαχνία) είναι ανώτερη από όλες. Το εργαστήριό της έχει κτιστεί στους ουρανούς.

Τα εργαλεία της δεν είναι κατασκευασμένα από σίδηρο και χαλκό, αλλά από αγαθότητα και καλή διάθεση. Αυτής της τέχνης (ευσπλαχνία) δάσκαλος είναι ο Χριστός και ο Πατέρας Του.

Γιατί λέγει ο Χριστός: «Γίνεσθε ευσπλαχνικοί, όπως ο Πατέρας σας» (Λουκά 6, 36).

Το θαυμαστό βέβαια είναι, ότι παρόλο που είναι τόσο πολύ ανώτερη από τις άλλες τέχνες δεν χρειάζεται ούτε κόπο, ούτε χρόνο, για να την κατορθώσει κανείς αρκεί να θελήσει και το παν κατορθώθηκε.

Αυτό είναι εκείνο, στο οποίο μπορούμε να μοιάσουμε στο Θεό, η Ελεημοσύνη και η ευσπλαχνία.

Όταν λοιπόν δεν έχουμε αυτήν την ομοιότητα, είμαστε στερημένοι από κάθε αρετή. Δεν είπε ο Κύριος, «αν νηστεύετε, θα είσθε όμοιοι με τον ουράνιο Πατέρα σας» δεν είπε «αν παρθενέψετε», ούτε είπε «αν προσεύχεσθε, θα είσθε όμοιοι με τον ουράνιο Πατέρα σας» γιατί κανένα από αυτά δεν αναφέρεται στο Θεό, ούτε ο Θεός ασχολείται με κάποιο από αυτά. Αλλά τι λέγει; «Να είσθε σπλαχνικοί προς τους ανθρώπους όπως σπλαχνικός είναι πρός όλους ο ουράνιος Πατέρας σας». Αυτό είναι το έργο του Θεού.

Έχουμε και από τη φύση μας, κάποια κλίση ευσπλαχνίας. Γι’ αυτό και αγανακτούμε δια τους αδικούμενους και, όταν βλέπουμε άλλος να σκοτώνονται, λυγίζουμε εσωτερικά και όταν βλέπουμε ανθρώπους να πενθούν, δακρύζουμε.

Γιατί επειδή ο Θεός θέλει πάρα πολύ να εργάζονται οι άνθρωποι το έργο της Ελεημοσύνης, διέταξε τη φύση να προσφέρει πολλά σ’ αυτό, δείχνοντας έτσι ότι η πράξη είναι πάρα πολύ αγαπητή και σπουδαία γι’ Αυτόν.

Αφού λοιπόν κατανοήσουμε αυτό καλά, και τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας, και τους συγγενείς μας ας τους οδηγήσουμε στο σχολείο της Ελεημοσύνης και αυτό προ πάντων ας μαθαίνει ο άνθρωπος, γιατί αυτό σημαίνει άνθρωπος.

«Γιατί άνθρωπος είναι κάτι σπουδαίο και αξίζει πάρα πολύ ο άνθρωπος που είναι ελεήμων» (Παροιμ. 20, 6).

Γιατί, αν δεν έχει αυτό το γνώρισμα εξέπεσε και από την ιδιότητα του ανθρώπου. Αυτό κάνει τους σοφούς. Και γιατί απορείς, αν αυτό σημαίνει άνθρωπος; Αυτό είναι και ο Θεός.

Γιατί λέει: «Γίνεσθε σπλαχνικοί προς τους συνανθρώπους σας, όπως και ο Πατέρας σας είναι προς όλους πολυεύσπλαχνος» (Λουκά 6, 36).

Τίποτε δεν προσελκύει τόσο το έλεος του Θεού, όσο η ευσπλαχνία που εμείς δείχνουμε στους άλλους ανθρώπους.

Τον καιρό που δεν κάνουμε Ελεημοσύνες, να τον θεωρούμε σαν να μην υπάρχουμε στην ζωή.

Αφού αναγνωρίσουμε όλους τους νόμους και της Καινής και της Παλαιάς Διαθήκης που μιλάνε για την Ελεημοσύνη, ας δείξουμε μεγάλη προθυμία γι’ αυτή την αρετή.

Γιατί αυτή καθαρίζει της αμαρτίες: «Δώσε Ελεημοσύνη και όλα θα σας είναι καθαρά» (Λουκά 11, 41).

Αυτή, είναι ανώτερη από την θυσία: «Ευσπλαχνία θέλω και όχι υλικές θυσίες» (Ωσ. 6, 6). Αυτή ανοίγει σε σένα τους ουρανούς: «Οι προσευχές σου και οι Ελεημοσύνες σου ανέβηκαν στον ουρανό για να σε θυμάται συνεχώς ο Θεός» (Πραξ. 10, 4). Αυτή είναι πιο αναγκαία και από την παρθενία γιατί από έλλειψη Ελεημοσυνών. Έμειναν έξω από τον νυμφώνα οι πέντε εκείνες μωρές παρθένες ενώ από τις πράξεις της Ελεημοσύνης εισήλθαν οι άλλες πέντε φρόνιμες (Ματθ. 25, 1-12).

Αυτά που γίνονται δεν είναι ανάλογα με την αξία των ευεργετουμένων, αλλά με την ουσία του Θεού, επειδή αυτή η ίδια η ουσία Του χαίρεται με τη δικαιοσύνη.

https://proseuxi.gr/