Η σιωπηλή προσευχή

Οι πατέρες
Της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας
Τοποθετούν τη σιωπή
Την οποία ονομάζουν ησυχία
Στην αρχή της ζωής της προσευχής
Αλλά τη θεωρούν επίσης
Και τελικό επίτευγμα της προσευχής.
Ησυχία είναι η κατάσταση εκείνη
Κατά την οποία όλες οι δυνάμεις της ψυχής
Και όλες οι σωματικές λειτουργίες
Είναι σε απόλυτη ηρεμία και σιωπή.
Είναι ακόμα η κατάσταση εκείνη
Όπου βρισκόμαστε αυτοσυγκεντρωμένοι με τέλεια νήψη
Ελεύθεροι και αμέτοχοι σε κάθε ταραχή ή κίνηση.
Οι Πατέρες σε πολλά κείμενά τους παρομοιάζουν την ησυχία με τα νερά της λίμνης.
Όταν τα νερά κυματίζονται
Και μάλιστα έντονα δεν αντανακλούν πια τον ουρανό και τα γύρω δέντρα.
Όταν όμως είναι ήσυχα καθρεφτίζουν τον ουρανό και τα δέντρα της όχθης
Τόσο καθαρά σαν να `ταν πραγματικά.
Οι Πατέρες χρησιμοποιούν και μια άλλη παρομοίωση.
Όταν η λάσπη δεν έχει κατασταλάξει στον πυθμένα της λίμνης
Το νερό δεν είναι διάφανο και δεν καθρεφτίζει τα γύρω πράγματα.
Το ίδιο συμβαίνει και με την κατάσταση της ψυχής μας.
''Μακάριοι είναι εκείνοι που έχουν καθαρή καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό'' (Ματθ. 5, 8).
Όσο το χώμα δεν έχει κατασταλάξει και πλέει μέσα στο νερό
Το νερό είναι θολό και δεν αντανακλά τίποτα.
Και όσο η επιφάνεια της λίμνης έχει κύματα, δεν μπορεί να καθρεφτίσει αυτά που είναι γύρω της.
Έτσι και η ψυχή μας.
Αν δεν σιωπήσει, δεν θα μπορέσει να αποκτήσει πνευματική όραση.
Όταν όμως η σιωπή μάς φέρει ενώπιον του Θεού
Τότε η ψυχή γεύεται μια ησυχία άλλου είδους, πολύ πιο απόλυτη.
Είναι η ησυχία εκείνη
Κατά την οποία η ψυχή όχι μόνο είναι ήρεμη και αυτοσυγκεντρωμένη ενώπιον του Θεού
Αλλά είναι και πλημμυρισμένη με δέος και λατρεία γι ` Αυτόν.
Αυτή η ''ησυχία" ενώνει την ψυχή του ανθρώπου με το Θεό
Όπως χαρακτηριστικά λέει και  Julian of Norwich.

Αρχιεπισκόπου Anthony Bloom
http://lllazaros.blogspot.