Όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί είμαστε δια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος εμβολιασμένοι στην Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού. Μετέχοντας συνειδητά στη θεία Λειτουργία, μετέχουμε στη Βασιλεία του Θεού, γευόμαστε τον Παράδεισο. Βρισκόμαστε με τη χάρη του Θεού στα έσχατα, τα οποία «ἢδη καί ὂχι ἀκόμη» καταυγάζουν τη ζωή μας. Στο λυκόφως των ειδώλων και όλων των «φασμάτων» της πραγματικότητας που κινδυνέψαμε και κινδυνεύουμε να πιστέψουμε, ανατέλλει το φως της Βασιλείας και μεθυστικά μάς καλεί.
Εμπόδια σε αυτή την αγωνιστική πορεία αποτελούν οι βιοτικές μέριμνες, οι οποίες υποδηλώνονται με τον «ἀγρό», το τρυφηλός βίος των πέντε αισθήσεων που υποδηλώνεται από τα «πέντε ζευγάρια βοδιῶν» και που ακοκτηνώνει τον άνθρωπο κάνοντάς τον να ψάχνει αλήθεια, αγάπη κι ελευθερία εκεί που δεν υπάρχουν. Αυτός ο τρόπος ζωής επηρεάζει και τη συζυγική ζωή. Έτσι, ένας γάμος τέτοιων προδιαφραγών αποτελεί σοβαρότατο εμπόδιο στην πνευματική ζωή, που σημαίνει συνάντηση με τον Χριστό.
Στα προβληματικά ζευγάρια των καιρών μας, ο προσεκτικός μελετητής της σημερινής παραβολής θα ανακαλύψει ένα επίσης προβληματικό υπέδαφος τρυφηλού βίου και πλεονεξίας που απο-ανθρωποποιούν τον άνθρωπο, και τον αποκλείουν από το Δείπνο της Βασιλείας. Έτσι, ο σύντροφος – σύζυγος καταλήγει σε αντικείμενο χρήσης, αντί να είναι και να γίνεται ολοένα και περισσότερο πρόσωπο αγάπης.
(Από τη Φωνή Κυρίου 2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου