Οι πονηροί και οι πλεονέκτες τιμωρούνται και σ’ αυτή και στην άλλη ζωή. Εδώ τους βασανίζει η αγωνία για την αιώνια καταδίκη τους, η υποψία των άλλων και η ίδια η αμαρτία, που καταστρέφει την ψυχή τους. Στην άλλη ζωή μάλιστα οι τιμωρίες τους είναι αβάσταχτες.
Από το άλλο μέρος οι δίκαιοι, ότι κι αν υποφέρουν εδώ, είναι ευτυχισμένοι γιατί δεν τους λείπει η μακαρία ελπίδα. Η βεβαιότητα μάλλον για τα αμέτρητα αγαθά της αιωνιότητας, όπως ακριβώς τα βρήκε ο φτωχός Λάζαρος.
Μη πιστέψετε πως μόνο ο Λάζαρος είχε πληγές και καρκινώματα. Πληγιασμένος ήταν και ο πλούσιος εκείνος. Γεμάτος έλκη ψυχικά, βρωμερότερα από τα σωματικά. Και όπως τα σκυλιά γλύφανε τις πληγές του φτωχού Λαζάρου, εκείνου γλύφανε οι δαίμονες τα φρικτά αμαρτήματα. Κι όπως ο ένας πεινούσε από ψωμί ο άλλος πεινούσε και δεν γεύθηκε ποτέ του τη νοστιμιά της αρετής.
Μ’ αυτές τις σκέψεις ας έχουμε μεγαλύτερη πνευματικότητα κι ας βλέπουμε ποια είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης του Θεού. Όποιον ο Θεός αγαπά τον παιδεύει και δίνει μάστιγες υπομονής σ’ εκείνον που τον έχει για παιδί του.
(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου