Πάνω απο τις Καρυές, προς το Βατοπέδι είναι το κελλί του Αγίου Γεωργίου "Φανερωμένου". Εκεί ασκήτευαν έξι "Χατζη - Γεωργιάτες" με Γέροντα τον μεγαλύτερο παράδελφο τους, Γερο - Ευλόγιο. Αργότερα δε, είχαν προστεθεί άλλοι δύο αδελφοί στη Συνοδία τους, ο Πατήρ Παχώμιος και ο Πατήρ Γεώργιος και έγιναν εγγόνια του Χατζη - Γεώργη.
Χαίρεται κανείς, όταν βλέπει αυτή την αγία Πατερική συνέχεια και θεία μετάδοση της Καλογερικής, από τους Οσίους Παππούδες στον Όσιο Πατέρα Χατζη - Γεώργη και από τον πατέρα στα παιδιά και στα εγγόνια! Αξίζει, φυσικά, να γράψει πολλά γι' αυτούς όπως και για τον Γερο-Ευλόγιο. Επειδή όμως έγραψε και ένας πατέρας από τη Σιμωνόπετρα, πατριώτης του, γι' αυτό εγώ θα περιοριστώ μόνο σ'ενα περιστατικό από το τέλος της ζωής του, πως πάλευε με τους δαίμονες μέχρι τα βαθιά του γεράματα ο αθλητής του Χριστού Γερο-Ευλόγιος!
Όταν είχε γεράσει πια ο Γέροντας, αφού είχε περάσει τα εκατό του χρόνια, καθόταν σε ένα καναπέ και έλεγε συνέχεια την ευχή. Μια μέρα λοιπόν οι δύο υποτακτικοί του, ο Πατήρ Παχώμιος και ο Πατήρ Γεώργιος, είχαν πάει να μάσουν ελιές και ο Γέροντας έκλεισε την πόρτα και ακουμπισμένος στον καναπέ έλεγε την ευχή. Για μια στιγμή άκουσε πολύ θόρυβο μέσα στο κελλί του και διέκοψε την ευχή. Όρμησαν τότε επάνω του τριάντα δαίμονες, τον πέταξαν κάτω στο πάτωμα και τον έδειραν γερά. Φυσικά, δεν μπορούσε να σηκωθεί πια το Γεροντάκι μετά από τόσο πολύ ξύλο.
Όταν έγινε μεσημέρι, γύρισαν οι Πατέρες από τη δουλειά και φώναζαν τον Γέροντα να τους ανοίξει την πόρτα. Αλλά που να ακούσει το καημένο Γεροντάκι και πως να σηκωθεί στην κατάσταση που βρισκόταν; Ο Πατήρ Γεώργιος, ανήσυχος πέρασε από ένα παραθυράκι, άνοιξε την πόρτα και προχώρησαν και οι δύο Πατέρες με αγωνία στο κελλί του Γέροντα. Αλλά τί να ιδούν; Τον Γέρο - Ευλόγιο πεσμένο στο πάτωμα, χτυπημένο και να τους λέει ψύχραιμα:
- Ακούς! Τριάντα δαίμονες μαζεύτηκαν, για να με δείρουν! δεν ήταν ένας και δύο!
Στο κελλί του είχε ένα ξύλινο Σταυρό κρεμασμένο και μπροστά του συνήθως προσευχόταν. Κάποτε, την ώρα που προσευχόταν, ήρθε ένας διάβολος από το παράθυρο, για να πειράξει τον Γέροντα. Βλέπει ξαφνικά ο Γερο Ευλόγιος τον Σταυρό να ξεκρεμιέται μόνος του, να πλησιάζει το διάβολο και να εξαφανίζεται αμέσως ο έξω απο εδώ. Μετά είδε πάλι το Σταυρό μόνο του να ξανακρεμιέται στη θέση του.
Έτσι αγωνιζόταν ο Γερο - Ευλόγιος μέχρι τα εκατόν οκτώ του χρόνια. Και αφού ωρίμασε πια πνευματικά και έπρεπε να αναχωρήσει απ'αυτή τη ζωή για την αιώνια με τον πνευματικό του πλούτο, έλαβε πληροφορία από τον Θεό να ετοιμασθεί και αν ετοιμάσει και τα Καλογέρια του, δίνοντας τις τελευταίες του συμβουλές μαζι με την ευχή του:
-Εγώ Καλόγερια μου, φεύγω πια, πηγαίνω κοντά στον Άγιο Αντώνιο. Αργότερα θα έρθετε κι εσείς εκεί κοντά, στον Παράδεισο. Εσύ, Πάτερ Γεώργιε, θα ζήσεις ογδόντα χρόνια.
Ζήτησε μετά και κοινώνησε και ανεπαύθει εν Κυρίω ο ευλογημένος του Θεού Ευλόγιος στις 11-4-1948.
Ο Πατήρ Γεώργιος λοιπόν, όταν έκλεισε τα ογδόντα, έλεγε:
-Εφέτος θα πεθάνω. έτσι μου είπε ο Γέροντας.Ο γιατρός βλέποντας τη δυνατή κράση του, του έλεγε:
-Εσύ θα ζήσεις άλλα τριάντα χρόνια
Μόλις έκλεισε τα ογδόντα ο πατήρ Γεώργιος, έκλεισε και τα μάτια του, και όλοι θαύμασαν!
(Αγιορείται Πατέρες & Αγιορείτικα - Γέροντος Παϊσίου - Έκδοση Ιερό Ησυχαστήριο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος - Σουρωτή Θεσσαλονίκης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου