«Έχει τεράστια σημασία να υπάρχει κάποιος που να προσεύχεται πραγματικά μέσα στην οικογένεια…»

Γέρων Θαδδαίος Βιτόβνιτσα
Έχει τεράστια σημασία να υπάρχει κάποιος που να προσεύχεται πραγματικά μέσα στην οικογένεια. Η προσευχή προσελκύει τη Χάρη του Θεού και την αισθάνονται όλα τα μέλη της οικογένειας, ακόμα κι εκείνοι των οποίων η καρδιά έχει παγώσει. Πάντα να προσεύχεστε.
Μπορείτε να δείτε και μόνοι σας πώς μπορεί κανείς να δημιουργήσει αρμονία ή δυσαρμονία μέσα σε μια οικογένεια, ανάλογα με το είδος των λογισμών και των ευχών που κάνει. Αν η κεφαλή της οικογένειας είναι φορτωμένη με σκοτούρες και λογισμούς σχετικούς με κάποια δυσκολία, τότε η ειρήνη σε κείνη την οικογένεια διαταράσσεται. Όλα τα μέλη της οικογένειας καταθλίβονται — δεν έχουν ειρήνη και παραμυθία. Η κεφαλή της οικογένειας πρέπει να ακτινοβολεί αγαθότητα προς όλα τα μέλη της οικογένειας του.
Έτσι λειτουργεί η «μηχανή των λογισμών» μας.
Όταν ήμουν νέος δεν ήξερα ότι δεν πρέπει ποτέ να κάνουμε αρνητικούς λογισμούς για τους βιολογικούς ή πνευματικούς μας γονείς. Δεν πρέπει ποτέ να τους πληγώνουμε, ούτε καν στους λογισμούς μας. Εκείνο τον καιρό, δεν ήξερα ότι η προσβολή προς τον άλλο έχει τέτοιες αρνητικές συνέπειες προς όλους μας. Υπέφερα πολύ με το να πληγώνω τον πατέρα μου στους λογισμούς μου, και δεν μπορώ να μετανοήσω επαρκώς γι’ αυτό. Ο πατέρας μου ήταν ένας ήσυχος και πράος άνθρωπος, απίστευτα αγαθός προς τον καθένα. Ουδέποτε στη ζωή του αρρώστησε, διότι είχε πάντοτε ειρήνη και τα εσώτερα όργανα του σώματος του λειτουργούσαν χωρίς άγχος. Στοχαζόταν τη ζωή του σαν να ήταν ένα φιλμ. Όταν τον προσέβαλε ενίοτε κάποιος, εκείνος δεν το έπαιρνε, κατάκαρδα — ήταν ήσυχος και πράος άνθρωπος. Θα ήμουν ευτυχής αν είχα κληρονομήσει τον χαρακτήρα του.
Ήρθε κάποτε να με δει ένα κορίτσι. Οι γονείς του ήταν κι οι δύο γιατροί. Ήρθε στη Βιτόβνιτσα και με ρώταγε διάφορα πράγματα. Αγαπούσε πάρα πολύ την οικογένεια της αλλά όχι τη μητέρα της. Όταν τη ρώτησα γιατί, μου απάντησε ότι η μητέρα της πάντοτε ήθελε γιο… Την ικέτεψα να μην κάνει πόλεμο στη μητέρα της, η οποία την εξέθρεψε στη μήτρα της, τη γέννησε και τη μεγάλωσε… Τώρα εκείνο το κορίτσι είναι η μόνη παρηγοριά της μητέρας της στη ζωή. Δύο φορές έφυγε για το μοναστήρι, αλλά ο πατέρας της την έφερε και πάλι πίσω στο σπίτι. Της είπα να μη στενοχωρεί τους γονείς της και να έχει υπομονή, διότι μπορεί κανείς να είναι μοναχός ακόμα και χωρίς ράσα. 0 Κύριος δεν απαιτεί από μας να φοράμε ράσα, απαιτεί να είμαστε αγαθοί και καλοί.
Τιμωρούμε τα παιδιά μας, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε αυτό, διότι αποτύχαμε να τους διδάξουμε τον σωστό τρόπο. Μια γυναίκα γιατρός μου έλεγε παλιότερα σε ένα γράμμα της, «Με τον άντρα μου, που είναι επίσης γιατρός, έχουμε ένα γιο. 0 γιος μας έχει ήδη διαλύσει ολοσχερώς τρία αυτοκίνητα — δόξα τω Θεώ παραμένει ζωντανός. Τώρα θέλει να του αγοράσουμε κι άλλο αυτοκίνητο, αλλά δεν έχουμε πλέον τα μέσα. Όταν γυρίζουμε σπίτι από τη δουλειά, προσπαθεί να μας αποσπάσει χρήματα με τη βία. Τι να κάνω για να λύσω αυτό το πρόβλημα;». Της είπα ότι δεν φταίει άλλος κανείς πέρα από τους ίδιους.
Είχαν ένα γιο και του έκαναν όλα τα καπρίτσια από την πρώτη του παιδική ηλικία. Όταν ήταν νεότερος, οι απαιτήσεις του ήταν μικρές, αλλά τώρα που μεγάλωσε, το ίδιο έκαναν κι εκείνες. Το μόνο πράγμα που μπορούν τώρα να κάνουν είναι να αφιερώσουν πολλή αγάπη και πολλή φροντίδα στον γιο τους, ώστε να συνέλθει ίσως και να καταλάβει ότι οι γονείς του το μόνο που έχουν στον νου τους είναι το δικό του συμφέρον. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος πέρα από τον τρόπο της αγάπης. Βλέπετε από αυτό το παράδειγμα πόσο μπορούμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας και τις ζωές των πλησίον μας με τους λογισμούς μας. Εύχομαι να έχετε επιτυχίες προς αυτή την κατεύθυνση.
Βλέπετε πόσο μεγάλη είναι η δύναμη των βιολογικών αλλά και των πνευματικών γονέων; Πολλές φορές έχω δει να επαληθεύονται οι προβλέψεις των βιολογικών και των πνευματικών γονέων στις ζωές των παιδιών τους.
Κάποτε με άφησε άναυδο το πώς δύο συγκεκριμένοι ευσεβείς γονείς σκότωσαν το παιδί τους με τους λογισμούς τους. 0 μοναχογιός τους ήταν ένα ευσεβές παιδί, που γαλουχήθηκε στην πίστη από μικρό. Ήταν σαν άγγελος και είχε μια απίστευτη καλοσύνη. Κάποτε ήρθε μια κοπέλα από την πόλη του και του ζήτησε τη βοήθεια του. Το ζήτημα είχε ως εξής: εκείνη είχε μείνει έγκυος από κάποιον και ήθελε από τον ευσεβή εκείνο νέο να την παντρευτεί, διότι οι γονείς και τα αδέρφια της ήταν πολύ αυστηροί.
Αν άρχιζε να φαίνεται η εγκυμοσύνη της, η μοναδική της λύση θα ήταν να αυτοκτονήσει. Ο νεαρός άνδρας συγκατατέθηκε να προχωρήσουν σ’ αυτό τον λευκό γάμο. Συμφώνησαν πως όταν το παιδί θα γεννηθεί και θα μάθει να περπατάει, θα πάρει ο καθένας τον ξεχωριστό του δρόμο. Καθώς όμως η πόλη τους ήταν πολύ μικρή, το όλο ζήτημα έγινε γρήγορα γνωστό, και η μητέρα του νεαρού άνδρα δεν μπορούσε να αντέξει τη ντροπή. 0 πατέρας, από την άλλη πλευρά, είπε ότι δική του ήταν η ζωή (του γιου τους) κι όχι της μητέρας του. Όμως εκείνη δεν άκουγε τίποτα. «Δεν θέλω να τον ξαναδώ στα μάτια μου ζωντανό!», είπε. Κι αυτό ακριβώς συνέβη. Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο γιος σκοτώθηκε σε δυστύχημα με τη μοτοσυκλέτα. Αλλόφρων η μητέρα ήρθε σε μένα.
«Εσύ η ίδια σκότωσες το γιο σου», της είπα. «Οι λογισμοί ενός ανθρώπου είναι πολύ ισχυροί. Είπες ότι εύχεσαι να μην τον ξαναδείς ζωντανό και αυτό ακριβώς είναι που συνέβη». Κάποιες φορές οι γονείς μας κάνουν λάθος, αλλά για μας τα παιδιά τους, έχουν δίκιο, και πρέπει να τους υπακούσουμε. Τότε θα έχουμε την ευλογία τους.

Γέρων Θαδδαίος Βιτόβνιτσα – ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
https://simeiakairwn.wordpress.com/