Η Προσευχή του Ιησού υπέρ των Μαθητών Του

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεριώτης
Συγκλονιστική είναι η Αρχιερατική Προσευχή που απεύθυνε ο Χριστός στον Πατέρα Του. Του λέει, ότι Τον δόξασε επί της γης και στους ανθρώπους, διακηρύττοντας παντού το Όνομά Του, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου.
Ο σταυρικός θάνατος ολοκλήρωσε το έργο που ο Πατέρας Τού ανέθεσε πάνω στη γη. Τώρα ήρθε πλέον η ώρα να μεταβεί πάνω στους κόλπους του Πατέρα Του, να καθίσει δίπλα στο θρόνο του Ουρανού.
Όμως σκέφτεται τους μαθητές Του, τα πνευματικά παιδιά Του, που τα αγαπά στοργικά και μεριμνά γι’ αυτά. Όσο ήταν στον κόσμο αυτό τα προστάτευε, τώρα θα παραμείνουν μόνοι σαν πρόβατα ανάμεσα σε αιμοδιψείς λύκους. Ζητάει από τον Πατέρα να τους προστατεύει, όχι μονάχα από τους τυράννους και ασεβείς αυτού του κόσμου, αλλά από τους εαυτούς τους. Διότι γνωρίζει τα πτωτικά χαρακτηριστικά και τις αμαρτίες αυτού του κόσμου, και της ανθρώπινης φύσης. Ζητάει από τον Θεό να τους φυλάει από έριδες, διαιρέσεις και εγωισμούς. Μόνο έτσι θα αποτελέσουν ένα ενιαίο πνευματικό σώμα, κατά το πρότυπο της θεότητας, δηλαδή της Αγίας Τριάδας.
Μεγάλη ευλογία για τους μαθητές Του αλλά και για το ανθρώπινο γένος, τότε και τώρα, αυτή η προσευχή του Ιησού προς τον ουράνιο Πατέρα Του. Σε αυτή φανερώνεται ο Θεός με την κύρια ιδιότητά του, δηλαδή: Θεός της Αγάπης.
Μεταξύ των προσώπων της Αγίας Τριάδος υπάρχει αγάπη, συνεχής και άπειρη. Αυτό συνεπάγεται και άπειρη συνεχή τέλεια και αδιάσπαστη ενότητα, η οποία αποτελεί πρότυπο για το ανθρώπινο γένος. Όσο πιο πολύ κατά Θεόν αγάπη έχουν οι άνθρωποι, τόσο στερεότερη ενότητα και ομοφροσύνη θα επικρατεί ανάμεσά τους. Ο ένας θα υπηρετεί τον άλλον, θα θυσιάζεται για τον συνάνθρωπό του, θα έχει απέναντί του καλοσύνη και επιείκεια για κάθε τους σφάλμα. Δεν θα είναι σκληρός και καταδικαστικός για τους σφάλλοντας αδελφούς του. Αυτό οδηγεί σε ασφάλεια το οικοδόμημα της Εκκλησίας, σε δύναμη και βεβαιότητα, τους δε πιστούς σε χαρά και αγαλλίαση απερίγραπτη.
Η Εκκλησία παραμένει ακλόνητη έτσι ανά τους αιώνες ως πνευματικό σώμα με κεφαλή τον Χριστό και μετά τους πιστούς ενωμένους αρμονικά και αδιάσπαστα μεταξύ τους. Έτσι από τους κόλπους της αναδεικνύει Αγίους και Πατέρες, Οσίους και Μάρτυρες και πύλαι Άδου «ου κατισχύνουσιν αυτούς».

http://www.nyxthimeron.com/