Όταν προσεύχεσαι και επιθυμείς πράγματα και καταστάσεις στη ζωή σου να αναρωτηθείς πρώτα αν κάνεις γι’ αυτά, διότι δεν κάνουν όλοι για όλα και μπορεί να είσαι κι εσύ μέσα σε αυτούς.
Για να το αντιληφθείς αυτό χρειάζεται διάκριση, κόπο και αγώνα. Όταν τοποθετηθείς εκεί ακριβώς με μετάνοια, θα προχωρήσεις σε δρόμους φωτεινούς, αλλιώς η ανικανοποίητη επιθυμία θα σε πιέζει μέχρι να διαλυθείς. Ό,τι και να έρθει στη ζωή σου, ακόμα και αν αυτό είναι το «όχι» του Θεού, να το αγκαλιάσεις γνωρίζοντας, ότι πίσω από τα πράγματα βρίσκεται ο Χριστός. Είτε αυτή η αγκαλιά έχει χαμόγελο, είτε έχει πολλά δάκρυα. Όταν κάτι το υποδέχεσαι με ταπείνωση και αγάπη, όσο άσχημο κι αν είναι, φωτίζεται ακόμα ένα μονοπάτι για να συναντήσεις Εκείνον.
Αν μείνεις στο «Γιατί σ’ εμένα» θα διαλυθείς. Αν σταθείς στο «Ελέησέ με Κύριε, έχω τα χάλια μου. Για την αγάπη Σου θα τα υπομείνω όλα!» η στάση αυτή θα γίνει ένας μικρός κόμπος στο φωτοστέφανο της δόξης που σε περιμένει στον Παράδεισο. Η αρχική αδυναμία αποδοχής των γεγονότων της ζωής σου είναι λογική, αλλά μην μείνεις εκεί. Αν μείνεις θα διαλυθείς. Να πεις ένα «Να είναι ευλογημένο Κύριε, εσύ ξέρεις» και προχώρα. Ό,τι συμβαίνει στη ζωή, μας οδηγεί στη σωτηρία μας από τη στιγμή που θα σταθώ πνευματικά στα γεγονότα.
Μην ψάχνεις απαντήσεις στα γιατί. Μπορεί η απάντηση να μην σε συμφέρει, μην μπαίνεις στον κόπο, ξέρει Εκείνος. Κάθε γεγονός στη ζωή μου είναι ένα υλικό που μου δίνεται για να κτίσω το σκαλοπάτι μου για τον ουρανό. Ανθρώπινα θα στεναχωρηθώ αλλά δεν θα πέσω σε απελπισία και ο λόγος είναι ο εξής : «Ξέρω Κύριε ότι Εσύ είσαι παντού και αυτό με αναπαύει».
Καλό αγώνα…
π. Σπυρίδων Σκουτής
https://simeiakairwn.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου