Αναχώρηση…από αγάπη και προστασία…

Πολλές φορές η φυγή δεν είναι δειλία αλλά ευλογία για σένα και φιλανθρωπία για τον άλλον.
Όταν δεν χωράς, καλό είναι να φεύγεις ώστε να αδειάζει ο χώρος. Να το κάνουμε από αγάπη και σεβασμό όχι από κακία , μίσος και διχόνοια. Όταν ο άλλος δεν σε θέλει πια μη ρωτήσεις λόγους και αιτίες αν δεν θέλει να σου πει. Απλά φύγε αθόρυβα και με χαμόγελο.
Κάπου διάβασα «Όταν δεν χωράς , μη στριμώχνεσαι»… Πόσο αλήθεια…
Μην κρατήσεις άσχημες καταστάσεις και εικόνες μέσα σου. Κράτησε τα όμορφα και αναχώρησε αλλά συνέχισε την προσευχή για σένα και τον άλλον. Να φωτίζει ο Κύριος τις καρδιές και τις αποφάσεις.
Φύγε από αγάπη διότι χώρος για σένα δεν υπάρχει πια. Μπορεί να είναι λυπηρό αλλά είναι μια αλήθεια που οφείλεις να αποδεχτείς. Έλεγε ο Μακαριστός Σιατίστης Παύλος : «Όταν κάποιος μου είπε ότι η γυναίκα του του είπε να χωρίσουνε ,του είπα να κάτσει να της φτιάξει τη βαλίτσα και να την διευκολύνει στη φυγή της. Τελικά αυτή η αγαπητική του στάση και πράξη την αλλοίωσε και η αγαπή άνθισε και πάλι».
Όταν ο άλλος σε έχει βγάλει από το μονοπάτι της ζωής του καλύτερα να φύγεις διότι περιμένει κάτι άλλο και σίγουρα δεν είναι εσύ…
Όταν είσαι ευτυχισμένος χωρίς εμένα δεν έχω λόγο να σε πιέσω και να σε αναγκάσω για τίποτα. (Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.)
Αν δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε αυτή την αγάπη ώστε να γίνουμε δύο όμορφα λουλούδια, θα καταντήσουμε δύο κάκτοι σε μια σχέση γεμάτη από άμμο μια απέραντης άγονης ερήμου.
Άλλο να σταυρωθείς για αγάπη για το Χριστό και άλλο να σταυρώσεις τον άλλον . . .
Θα υπομένω για χάρη του Χριστού ως σκεύος εκλογής αγάπης και μαρτυρίας, αλλά δεν θέλω να υπομένω ως κάκτος στη ζωή του άλλου αν δεν μπορώ να γίνω λουλούδι. Αν όμως ο άλλος είναι κάκτος; Θα τον αγκαλιάσω.. Δεν μπορώ όμως με δικές μου δυνάμεις χωρίς την ευλογία και τη δύναμη του Κυρίου.
Πολλές φορές η επιμονή μας μπορεί να είναι καρφί στην καρδιά του άλλου.
Η αγάπη με το ζόρι δεν καρποφορεί. Σαν να αγαπάς ένα λουλούδι και να του ρίξεις ένα τόνο νερό, θα σαπίσει.
Αν η παρουσία μου γίνεται ο εφιάλτης σου καλύτερα να φύγω ώστε η απουσία μου να γίνει ο παράδεισος σου.
Δεν θα επιμένω , δεν θέλω να με αγαπάς με το ζόρι. Θα κάνω υπομονή και αν δεν με θες θα φύγω από αγάπη. Αφού η παρουσία μου είναι κάκτος στη ζωή σου , θα φύγω μήπως και φυτρώσει κάποιο λουλούδι. Δεν έχει σημασία ποιος φταίει, εξάλλου ποιος μπορεί να το δει καθαρά;
Μην προσπαθείς να αλλάξεις τη γνώμη του άλλου αν δεν θέλει. Δεν μπορείς να μιλάς σε έναν τυφλό για τον ήλιο διότι δεν θα σε καταλάβει. Άφησε την προσευχητική σου σιωπή να γίνει το χωνευτήριο της κακίας και του μίσους του άλλου και μετά κάνε τα μαθήματα αυτά πνευματικές μεταμορφώσεις.
Πολλές φορές η φυγή είναι προστασία. Λέει ένα Πατερικό Ρητό : «Φεύγε και σώζου!» Φεύγεις από τους δαίμονες, διότι υπάρχει κίνδυνος να σε στρατολογήσουν. Όπου υπάρχει φωτιά δεν πλησιάζω διότι μπορεί να γίνω λάδι αναζωπύρωσης αν δεν μπορέσω τελικά να τη σβήσω. Μια ευλογημένη πνευματική στάση είναι να μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Δεν έχω εμπιστοσύνη διότι ξέρω ότι είμαι αδύναμος. Στα πνευματικά δεν το παίζω μάγκας διότι θα γίνω μαριονέτα του διαβόλου οπότε καλύτερα να είμαι δούλος του Κυρίου να αντλώ, δύναμη από Εκείνον.
Δεν χρειάζεται να κάνουμε θόρυβο. Ο ήλιος και το φως δεν κάνουν θόρυβο διότι απλά δεν χρειάζεται. Τελικά ευλογημένα είναι τα αθόρυβα!!! Η προσευχητική σιωπή , το βλέμμα, η αγκαλιά, η αγιότητα! Δεν χρειάζεται να κάνουν θόρυβο! Δηλώνουν παρουσία μέσα από την αθόρυβη ουσία! Η ευχή (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με) σε πολλούς Αγίους συντονιζόταν με τους χτύπους της καρδιάς!
Υπάρχει η φλόγα που θερμαίνει και η φλόγα που κατακαίει, ανάλογα ποια είναι η πηγή. Η φλόγα του Χριστού μεταμορφώνει, ενώ η φλόγα του διαβόλου θανατώνει και καταστρέφει.
Τη φλόγα του Κυρίου θα την αγκαλιάσω ενώ τη φωτιά του διαβόλου δεν θα την πλησιάσω …Θα φύγω…..
Προσοχή στις φωτιές, και τις επιμονές. Καλό κουράγιο….

π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr
https://simeiakairwn.wordpress.com/