Κέντρο της ελευθερίας είναι η καρδιά μας!

Η σημερινή Κυριακή (Γ΄Μτθ, στ: 22-33), θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως η Κυριακή της ελευθερίας και της Δικαιοσύνης.
Κέντρο της ελευθερίας, μας λέει το Ευαγγέλιο, είναι η καρδιά μας! Γι’ αυτό προσέξτε πού θα τοποθετήσετε την καρδιά σας. Στον απλόχωρο ουρανό της ελευθερίας, ή στον αδιέξοδο φαύλο κύκλο της μέριμνας και της απληστίας!
Κανένα υλικό αγαθό δεν μπορεί να ελευθερώσει την καρδιά σας. Κι αν της προσφέρετε ακόμη ολόκληρο τον κόσμο, και πάλι θα απαιτεί να της προσφέρετε περισσότερα . Μόνο, αν στρέψετε την καρδιά σας προς το Θεό, θα βρείτε την ελευθερία. Γιατί η καρδιά του ανθρώπου είναι από τη φύση της άπειρη και μόνο, όταν συνταιριάζεται με τον άπειρο Θεό, μπορεί να ελευθερωθεί.
Κάποιοι εντούτοις διατείνονται ότι μπορούν να τα πάνε καλά και με το Θεό και με την πλεονεξία. Αλλά, στην περίπτωση αυτή, το Ευαγγέλιο, είναι ξεκάθαρο: Δεν μπορείτε, μας λέει, ταυτόχρονα να αγαπάτε το Θεό και το Μαμωνά. Αν αγαπάτε τον ένα θα αποστρέφεστε τον άλλο. Όπως ακριβώς κάποιος δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα υπηρέτης σε δύο αφεντικά.
Αλά εμείς και πάλι προβάλλουμε τις αντιρρήσεις μας: Αν δεν έχουμε υλικά αγαθά-λέμε- τότε πώς θα συντηρηθούμε; Πώς θα φάμε, θα πιούμε και θα ντυθούμε;
Και το Ευαγγέλιο μας αποκρίνεται: Ρίξτε μια ματιά στην περίγυρα φύση: Κοιτάξτε τα πουλάκια, πώς ζούνε λεύτερα και ανέμελα! Παρότι ούτε οργώνουν ούτε σπέρνουν ούτε συγκεντρώνουν τροφές σε αποθήκες. Κι όμως ο ουράνιος πατέρας μας φροντίζει να τους εξασφαλίζει την απαραίτητη τροφή…
Κι εξάλλου δέστε τα λουλούδια και τα χορτάρια, που και αυτά ζούνε λεύτερα και ανέμελα. Αφού ούτε γνέθουν ούτε υφαίνουν. Κι όμως ο ουράνιος πατέρας μας τα ντύνει με φορεσιές πιο όμορφες ακόμη κι απ’ αυτές, που φορούσε ο πάμπλουτος Σολομώντας.
Τέλος κοιτάξτε τον εαυτό σας: Ο Θεός, που σας έδωσε την αιώνια ψυχή, δεν θα φροντίσει να σας προσφέρει και την καθημερινή σας τροφή; Ή μήπως αυτός, που σας έδωσε το σώμα, δεν θα φροντίσει να σας δώσει και την ενδυμασία σας!
Αλλά και πάλι εμείς διατυπώνουμε τις αντιρρήσεις μας. Ναι, λέμε, αλλά εμείς πληροφορούμαστε ότι εκεί στην Αφρική και στην Ασία αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο εκατομμύρια άνθρωποι στερούνται και πεθαίνουν απ’ την πείνα και την ανέχεια. Πού είναι, λοιπόν, η πρόνοια του Θεού γι’ αυτούς τους ανθρώπους;
Και το Ευαγγέλιο και πάλι μας αποκρίνεται και μας λέει πως για τη δυστυχία και το θάνατο των εκατομμυρίων ανθρώπων δεν φταίει η αδιαφορία και η απρονοησία του Θεού, αλλά η ανθρώπινη αδικία και πονηρία:
«Το λυχνάρι του σώματος, μας λέει το Ευαγγέλιο, είναι ο οφθαλμός». «Αν το μάτι σου είναι υγιές, όλο σου το σώμα θα είναι φωτεινό. Αν το μάτι σου είναι άρρωστο όλο σου το σώμα θα βρίσκεται στο σκοτάδι». Παρόμοια με το μάτι, που είναι το λυχνάρι του σώματος, η δικαιοσύνη είναι το λυχνάρι για την κοινωνία. Αν υπάρχει στην κοινωνία δικαιοσύνη, τότε υπάρχει ομαλότητα και ειρήνη. Όταν όμως υπάρχει αδικία, τότε επικρατεί ακαταστασία. Και η κοινωνία περισσότερο ή λιγότερο γίνεται ζούγκλα.
Την ακαταστασία στην κοινωνία τη δημιουργεί το πονηρό και άπληστο μάτι των ανθρώπων. Που θέλουν να τα έχουν όλα αυτοί και οι άλλοι να μην έχουν τίποτε. Και αντί τα περισσευούμενα υλικά αγαθά, να τα δώσουν στους άλλους, για να επιβιώσουν, για να κάνουν τους συνανθρώπους τους ευτυχισμένους, τα κάνουν όπλα εξοντωτικά, με τα οποία επαυξάνουν και ολοκληρώνουν τη δυστυχία τους…
Αν όμως το μάτι των ανθρώπων ήταν απλό και γεμάτο αγάπη, τότε δεν θα υπήρχε ούτε ένας άνθρωπος, που θα κινδύνευε να πεθάνει από στερήσεις και δυστυχία. Αν η καρδιά τους ζούσε μέσα στην ελευθερία του Θεού, τότε δεν θα ένιωθε ξέχωρη και διαφορετική απ’ την καρδιά του οποιουδήποτε ανθρώπου. Τότε θα ένιωθε πως έχει μια ψυχή και μια καρδιά με όλους τους άλλους ανθρώπους. Και η ευτυχία ή η δυστυχία των άλλων, θα ήταν και δική του ευτυχία ή δυστυχία…
Όπως ένιωθαν και οι πρώτοι χριστιανοί. Οι οποίοι είχαν όλοι μια ψυχή και μια καρδιά. Και κανένας δεν έλεγε για τίποτε ότι είναι δικό του, αλλά ήταν όλα για όλους κοινά. Και δεν υπήρχε κανένας φτωχός ανάμεσά τους. Γιατί ο καθένας πρόσφερε ανάλογα με τις δυνάμεις του και έπαιρνε ανάλογα με τι ς ανάγκες του…
Που σημαίνει ότι, αν μείνουμε προσηλωμένοι στα υλικά αγαθά, τότε ισόβια θα σέρνουμε τις αλυσίδες της υποδούλωσής μας στην άπληστη αδικία και στην αγωνιώδη μέριμνα. Αν όμως στρέψουμε την καρδιά μας προς τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τότε θα ελευθερωθούμε αφενός απ’ το ζυγό της απληστίας και εξάλλου απ’ το ζυγό της ανάγκης. Κι έτσι θα λύσουμε όλα μας τα προβλήματα, από τα προσωπικά, τα οικογενεακά, τα κοινωνικά, μέχρι τα αιώνια….
Το κοινωνικό πρόβλημα μπορεί να λυθεί, όχι με τα ναζιστικά μέτρα του Χίτλερ ή του Γκέιτς ή του Σβαμπ ή του Χαράρι και γενικότερα της εωσφορικής Δύσης. Που θέλουν να εξοντώσουν τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, εφαρμόζοντας τα μέτρα του Αντίχριστου, αλλά απλά και μόνο με την εφαρμογή της διδασκαλίας του Χριστού.
Αφήστε, καταλήγει το Ευαγγέλιο, τον Ήλιο της Βασιλείας του Θεού και της Δικαιοσύνης του να φωτίσει τη ζωή σας, και όλα σας τα προβλήματα θα βρουν τη λύση τους…

https://papailiasyfantis.wordpress.com/
https://proskynitis.blogspot.com/