Στα εξομολογητήρια – δύο φορές την εβδομάδα στα Τρίκαλα και μια στην Καλαμπάκα – τον περικύκλωνε πλήθος νέων και παιδιών, χάριν των οποίων ο Γέροντας δεν σκεπτόταν κόπο, χρόνο, δάκρυα, προσευχές, κακοπάθεια και άδικες κατηγορίες.
Έτσι, γίνεται πατέρας «υιών» και » θυγατέρων» του Θεού. Ζη και αισθάνεται ως αληθινός απόστολος. Η ζωή του είναι αφιερωμένη στον Θεό και στα τέκνα του, τέκνα του Θεού. Όλα αυτά εντελώς ελεύθερα, χωρίς να υποχρεώνη κανένα και χωρίς να περιμένει τίποτα από κανένα. Από το σύνολο αυτών των νέων αρχίζουν να ξεχωρίζουν και μοναχικές κλίσεις και κλήσεις. Δεν προτρέπει κανένα να αφιερωθεί και δεν αποτρέπει κανένα. Ο καθένας από μόνος του αποφασίζει, αξιοποιώντας τα χαρίσματα του Θεού με τη βοήθεια του Γέροντος.
Έδινε απαντήσεις, μάλλον έδειχνε διεξόδους και η απόφασις δική σου. Κάποτε, όταν κάποιος του είπε: » δεν μου λέτε το ένα που πρέπει, να τελειώνουμε; » , του απάντησε: » Λάθος μοναστήρι διάλεξες». Η συμβουλή του δεν καταργούσε την ελευθερία, ούτε την ευθύνη της αποφάσεως. Ο σεβασμός στην ελευθερία του άλλου ήταν το πιο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του.
«Τι είναι ο Γέροντας;» έλεγε σε παιδιά, φοιτητές τότε. «Ένα σκαμνί. Πατάς, και φθάνεις στον Θεόν’ του δίνεις μετά μια κλωτσιά και μένεις κρατούμενος από τον Θεόν! Δηλαδή πρέπει να μάθεις ο ίδιος να κρατιέσαι από τον Θεόν». Την σύνδεσι των παιδιών του με τον Θεό λαχταρούσε και αυτή τον ενδιέφερε.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β ΕΤΟΣ 2020 ΑΡΙΘΜ 45
https://simeiakairwn.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου