Η μεγαλύτερη παρηγοριά του χριστιανού

«Και είστε απόλυτα πλήρεις κοντά σ’ αυτόν…» Κολοσσαείς 2:10
Η μεγαλύτερη παρηγοριά του χριστιανού
Ένας ηλικιωμένος χριστιανός ήταν ετοιμοθάνατος. Ένας νεαρός, χριστιανός κι αυτός, τον ρώτησε: «Αδελφέ, θέλεις να σου διαβάσω το πιο παρήγορο εδάφιο από το Λόγο του Θεού;». «Ναι», απάντησε εκείνος. Κι ο νέος άρχισε να διαβάζει: «Στο σπίτι του Πατέρα μου υπάρχουν πολλοί χώροι διαμονής. Διαφορετικά θα σας το έλεγα…» (Ιωάν. 14:2). «Όχι, όχι», είπε ο ετοιμοθάνατος. «Δεν είναι αυτό το πιο παρήγορο εδάφιο, αλλά το επόμενο». 
Κι ο νέος συνέχισε: «Κι αφού πάω και σας ετοιμάσω τόπο, θα έρθω πάλι θα και θα σας πάρω κοντά μου για να είστε κι εσείς όπου είμαι εγώ.» (εδ. 3). «Αυτή είναι η πιο παρήγορη υπόσχεση», είπε ο πιστός. «Δεν είναι οι χώροι διαμονής που επιθυμώ περισσότερο, αλλά λαχταρώ να συναντηθώ μ’ Εκείνον, το Σωτήρα μου, και να είμαι μαζί Του για πάντα». Ναι, ξέρουμε εμείς οι πιστοί πως «θα Τον δούμε όπως ακριβώς είναι». (Α’ Ιωάν. 3:2).
(Σ.Α.Ι.)
«Για τίποτε μην ανησυχείτε, αλλά σε κάθε περίπτωση να παρουσιάζετε με την προσευχή και τη δέηση και με πνεύμα ευγνωμοσύνης τα αιτήματά σας στο Θεό» (Φιλ. 4:6)
Ίσως έχετε ακούσει τη φράση: «Γιατί ν’ ανησυχείς όταν μπορείς να προσευχηθείς;». Αυτό είναι αλήθεια. Κι όμως, από τον τρόπο που αντιδρούν μερικοί χριστιανοί στις δοκιμασίες, φαίνεται πως έχουν αλλάξει το σύνθημα αυτό σε: «Γιατί να προσευχηθείς, αφού μπορείς να ανησυχείς;». 
Ίσως να σας φαίνεται αστείο, αλλά δυστυχώς έτσι αντιμετωπίζουν πολλοί πιστοί τις δυσκολίες και τα προβλήματα της ζωής. Αντί ν’ αναθέτουν όλα τα βάρη τους στον Κύριο και να περιμένουν να τους βοηθήσει, επιμένουν να προσπαθούν να τα λύσουν μόνοι τους.
Μια ευσεβής χριστιανή είχε μάθει το μυστικό να νικά τη μέριμνα. Παρόλο που από πολλά χρόνια είχε μείνει χήρα, είχε κατορθώσει να μεγαλώσει τα έξι δικά της παιδιά, και άλλα δώδεκα που είχε υιοθετήσει. Όταν κάποιος δημοσιογράφος τη ρώτησε πώς μπορούσε να είναι τόσο ήρεμη και ισορροπημένη κάτω από τόσο μεγάλο φορτίο, εκείνη απάντησε:
«Έχω ένα συνέταιρο».
«Και ποιος είναι αυτός;», τη ξαναρώτησε εκείνος.
«Κάποια μέρα, πριν από πολλά χρόνια, προσευχήθηκα: Κύριε, εγώ θα κάνω τη δουλειά, κι Εσύ θ’ αναλάβεις όλη την ανησυχία μου», απάντησε εκείνη.

(Εκδόσεις «Ο Λόγος»)
http://inpantanassis.blogspot.com/