Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΓΕΝΕΣΙΣ Γ´ 21 - 24
21 Καὶ ἐποίησε Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ καὶ τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους καὶ ἐνέδυσεν αὐτούς. 22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ ᾿Αδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. 23 καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτὸν Κύριος ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς ἐργάζεσθαι τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη. 24 καὶ ἐξέβαλε τὸν ᾿Αδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβὶμ καὶ τὴν φλογίνην ρομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς.

Νεοελληνική απόδοση:
21 Καὶ ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος δὲν παραβλέπει τὰ δημιουργήματά του ὅταν εὑρίσκωνται εἰς τὴν γυμνότητα καὶ τὴν ἐντροπήν, διέταξε να περιβληθοῦν ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ γυναῖκα του μὲ ἔνδυμα ταπεινόν, ἀλλὰ ἀνώτερον ἀπὸ τὰ φύλλα τῆς συκιᾶς, μὲ τὰ ὁποῖα εἶχαν καλύψει μόνοι τὴν γυμνότητά των· τὸ ἔνδυμα αὐτό, ποὺ θὰ τοὺς ἐπροφύλασσε ἀπὸ τὶς καιρικὲς συνθῆκες, ἦσαν χιτῶνες καμωμένοι ἀπὸ δέρματα ζώων. 22 Καὶ ὁ παντοδύναμος Τριαδικὸς Θεὸς εἶπε: «Νά· ὁ Ἀδὰμ ἐξετροχιάσθη· ἡ ἁμαρτία τὸν ἐσκότισε τόσον, ὥστε νὰ νομίζῃ ὅτι εἶναι ὡς θεός. Νά· δεν ἔγινε Θεός, ἀλλ' ὡς θεός, ἱκανὸς νὰ διακρίνῃ τὸ καλὸν ἀπὸ τὸ κακόν! Καὶ τώρα ἂς προσέξωμεν μήπως ἀπλώσῃ τὸ χέρι του καὶ μὲ τρόπον ἀνάρμοστον καὶ καταφρονητικὸν λάβῃ ἀπὸ τὸν καρπὸν τοῦ δένδρου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσῃ αἰωνίως καὶ προχωρῇ ἀπὸ τοῦ κακοῦ εἰς τὸ χειρότερον καὶ γίνῃ αὐτὸς καὶ τὸ κακὸν ἀθάνατον». 23 Διὰ τοῦτο ὁ παντοδύναμος καὶ ἀπειροτέλειος Θεὸς ἔδιωξε τὸν Ἀδὰμ ἀπὸ τὸν Παράδεισον τῆς εὐτυχίας καὶ τῆς μακαριότητος, διὰ νὰ καλλιεργῇ τὴν γῆν, ποὺ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸν Παράδεισον, καὶ ἀπὸ τὸ χῶμα τῆς ὁποίας ἐπλάσθη· ἡ κουραστικὴ ἐργασία θὰ τὸν ἐβοηθοῦσε εἰς ταπεινοφροσύνην καὶ θὰ τοῦ ὑπενθύμιζεν ὅτι ἡ σωματικὴ κατασκευή του προέρχεται ἀπὸ χῶμα. 24 Ἔβγαλε δὲ τὸν Ἀδὰμ καὶ τὸν ἔβαλε νὰ κατοικήσῃ ἀπέναντι ἀπὸ τὸν Παράδεισον τῆς εὐτυχίας καὶ τῆς μακαριότητος, διὰ νὰ τὸν βλέπῃ καὶ ἀναλογίζεται κάθε ἡμέραν ἀπὸ ποία ἀγαθὰ ἔχει ἐκπέσει καὶ εἰς ποίαν κατάστασιν ὠδήγησε τὸν ἑαυτόν του. Καὶ διέταξεν ὁ Θεὸς τὰ Χερουβίμ, μίαν ἀπὸ τὶς ἀγγελικὲς τάξεις, καὶ τὴν περιστρεφομένην φλογίνην ρομφαίαν, ποὺ συμβολίζει τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι δραστικὴ ὡς φλόγα φωτιᾶς, νὰ φυλάττουν τὸν δρόμον, ποὺ ὡδηγοῦσε πρὸς τὸ δένδρον τῆς ζωῆς, τὸ ὁποῖον ἦταν μέσα εἰς τὸν Παράδεισον.