Πρὸς Τιμόθεον Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα 2:20-26
Τέκνον Τιμόθεε, ἐν μεγάλῃ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν. ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἔσται σκεῦος εἰς τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον. τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φεῦγε, δίωκε δὲ δικαιοσύνην, πίστιν, ἀγάπην, εἰρήνην μετὰ τῶν ἐπικαλουμένων τὸν Κύριον ἐκ καθαρᾶς καρδίας. τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι γεννῶσι μάχας· δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ᾽ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον, ἐν πρᾳότητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας, καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ Διαβόλου παγίδος, ἐζωγρημένοι ὑπ᾽ αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα.
Νεοελληνική απόδοση:
Εἰς ἕνα μεγάλο σπίτι δὲν ὑπάρχουν μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ πύλινα· μερικὰ εἶναι προωρισμένα διὰ χρῆσιν ἀξιόλογον, ἄλλα δὲ διὰ χρῆσιν εὐτελῆ. Ἐὰν λοιπόν, καθαρίσῃ κανεὶς τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ αὐτά, θὰ εἶναι σκεῦος ἀξιόλογον, ἁγιασμένον καὶ χρήσιμον εἰς τὸν οἰκοδεσπότην, ἐτοιμασμένον διὰ κάθε ἔργον καλόν. Νὰ ἀποστρέφεσαι τὰς νεανικὰς ἐπιθυμίας καὶ νὰ ἐπιδιώκῃς τὴν δικαιοσύνην, τὴν πίστιν, τὴν ἀγάπην, τὴν εἰρήνην μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ ἐπικαλοῦνται τὸν Κύριον μὲ καθαρὴ καρδιά. Τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀνόητους συζητήσεις ἀπόφευγε, ἐπειδή, καθὼς ξέρεις, γεννοῦν μάχας. Ὁ δοῦλος ὅμως τοῦ Κυρίου, δὲν πρέπει νὰ μάχεται, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἤπιος πρὸς ὅλους, διδακτικός, ὑπομονητικός, διδάσκων μὲ πραότητα τοὺς ἀντιφρονοῦντας, μήπως τοὺς δόσῃ ποτὲ ὁ Θεὸς μετάνοιαν διὰ νὰ γνωρίσουν τὴν ἀλήθειαν καὶ συνέλθουν, ξεφεύγοντες ἀπὸ τὴν παγίδα τοῦ διαβόλου, ὅπου ἐκρατοῦντο αἰχμάλωτοι διὰ νὰ κάνουν τὸ θέλημά του.
Τέκνον Τιμόθεε, ἐν μεγάλῃ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν. ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἔσται σκεῦος εἰς τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον. τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φεῦγε, δίωκε δὲ δικαιοσύνην, πίστιν, ἀγάπην, εἰρήνην μετὰ τῶν ἐπικαλουμένων τὸν Κύριον ἐκ καθαρᾶς καρδίας. τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι γεννῶσι μάχας· δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ᾽ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον, ἐν πρᾳότητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας, καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ Διαβόλου παγίδος, ἐζωγρημένοι ὑπ᾽ αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα.
Νεοελληνική απόδοση:
Εἰς ἕνα μεγάλο σπίτι δὲν ὑπάρχουν μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ πύλινα· μερικὰ εἶναι προωρισμένα διὰ χρῆσιν ἀξιόλογον, ἄλλα δὲ διὰ χρῆσιν εὐτελῆ. Ἐὰν λοιπόν, καθαρίσῃ κανεὶς τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ αὐτά, θὰ εἶναι σκεῦος ἀξιόλογον, ἁγιασμένον καὶ χρήσιμον εἰς τὸν οἰκοδεσπότην, ἐτοιμασμένον διὰ κάθε ἔργον καλόν. Νὰ ἀποστρέφεσαι τὰς νεανικὰς ἐπιθυμίας καὶ νὰ ἐπιδιώκῃς τὴν δικαιοσύνην, τὴν πίστιν, τὴν ἀγάπην, τὴν εἰρήνην μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ ἐπικαλοῦνται τὸν Κύριον μὲ καθαρὴ καρδιά. Τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀνόητους συζητήσεις ἀπόφευγε, ἐπειδή, καθὼς ξέρεις, γεννοῦν μάχας. Ὁ δοῦλος ὅμως τοῦ Κυρίου, δὲν πρέπει νὰ μάχεται, ἀλλὰ νὰ εἶναι ἤπιος πρὸς ὅλους, διδακτικός, ὑπομονητικός, διδάσκων μὲ πραότητα τοὺς ἀντιφρονοῦντας, μήπως τοὺς δόσῃ ποτὲ ὁ Θεὸς μετάνοιαν διὰ νὰ γνωρίσουν τὴν ἀλήθειαν καὶ συνέλθουν, ξεφεύγοντες ἀπὸ τὴν παγίδα τοῦ διαβόλου, ὅπου ἐκρατοῦντο αἰχμάλωτοι διὰ νὰ κάνουν τὸ θέλημά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου