Θέλοντας ο μακάριος Ιωάννης, να διορθώσει εκείνους τους ράθυμους, που δεν συμμετείχαν με επιμέλεια στις ιερές ακολουθίες, έκανε κάτι το αξιομνημόνευτο.
Μιαν επίσημη ημέρα, επειδή είχε διαπιστώσει, ότι πολλοί αμελείς έβγαιναν μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου από την εκκλησία και φλυαρούσαν άσκοπα μεταξύ τους, αφήνει κι αυτός την θεία ιερουργία, βγαίνει από τον ναό και κάθεται μαζί με όλους τους άλλους.
Όλοι παραξενεύτηκαν μ’ αυτό.
”Δεν πρέπει, να απορείτε. Όπου βρίσκονται τα πρόβατα, εκεί εξάπαντος πρέπει, να είναι και ο βοσκός. Γιατί, τις λειτουργικές συνάξεις, τις κάνουμε σύμφωνα με την παράδοση για σας και για την δική σας ωφέλεια.
Αν λοιπόν, εσείς κάθεστε έξω, τότε είναι ανώφελος ο κόπος μας. Να, γιατί αποφάσισα, όταν εσείς βγαίνατε έξω, να βγαίνω κι εγώ μαζί σας. Κι όταν πάλι μπαίνατε, να μπαίνω κι εγώ”.
Έτσι διορθώθηκαν πολλοί και λυτρώθηκαν από την κακή συνήθεια. Αλλά κι εκείνους, που ασύνετα συζητούσαν μέσα στην εκκλησία, φρόντιζε όσο μπορούσε, να τους διορθώνει.
Αν όμως έβλεπε κανέναν, μετά από μια και δυο συμβουλές να μην διορθώνεται, τον έβγαζε αμέσως έξω, λέγοντάς του και τον Δεσποτικό λόγο ,,,Τον οίκον του Θεού, οίκον προσευχής δει είναι,,, .
Εκείνους πάλι, που συμμετείχαν με ευλάβεια και κατάνυξη στις ακολουθίες, τους επαινούσε, επιδοκίμαζε την φιλοθεΐα τους, ακόμα και με τιμητικά αξιώματα τους επιβράβευε.
Από τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος
https://www.askitikon.eu/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου