«Πολλοί δέ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καί ἔσχατοι πρῶτοι» (Ματθ. 19.30).
Αὐτούς τούς λόγους τοῦ Κυρίου μᾶς ὑπενθύμισε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων, ἡ ζωή τῶν ὁποίων ἀποτελεῖ συγχρόνως τή περιφανέστερη καί ἀσφαλέστερη ἐπιβεβαίωσή τους.
Δέν εἶναι ὅμως ἡ μοναδική φορά κατά τήν ὁποία ὁ Χριστός τονίζει στούς μαθητές του ὅτι ἡ ἱεράρχηση τῶν προτεραιοτήτων καί τῶν ἐπιλογῶν πού κάνουν οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἐντελῶς διαφορετική ἀπό τή δική του. Εἶναι ἀπολύτως ἀντίστροφη. Καί αὐτός ἀκριβῶς εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ὁ Ἰησοῦς τό ἐπαναλαμβάνει, ἔτσι ὥστε νά μήν ὑπάρχουν παρανοήσεις καί παρεξηγήσεις τῶν λόγων του.
Οἱ ἄνθρωποι ἀντιδροῦμε στόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα κάποιοι ἀμφισβητοῦν τήν πίστη καί ἀμφιβάλλουν γιά τό Εὐαγγέλιο μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι ἡ πίστη εἶναι ξεπερασμένη ὑπόθεση στήν ἐποχή μας καί δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά τήν προσεγγίσει καί νά τήν ἀποδεχθεῖ, ἀφοῦ δέν μπορεῖ νά τήν κατανοήσει μέ τή λογική.
Ὅμως, ἀδελφοί μου, ἡ πίστη εἶναι θεμελιώδης ἀρχή τῆς ζωῆς καί τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου, καί ὁ ἄνθρωπος πιστεύει, χωρίς νά ἐλέγχει τήν ἀκρίβεια ἤ τήν ὀρθότητά τους, ἀναρίθμητα δεδομένα τῆς ζωῆς καί τῆς καθημερινότητός του. Πιστεύει ὡς ὀρθά χωρίς νά ἐλέγχει καί νά μπορεῖ νά ἐλέγξει τά πορίσματα τῆς ἐπιστήμης, ἔστω καί ἄν ἡ ἴδια ἡ ἐπιστήμη στή συνέχεια τά ἀναιρεῖ καί τά ἀνατρέπει.
Ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο δέν μπορεῖ ἤ δέν θέλει νά πιστεύσει ὁ ἄνθρωπος στόν Χριστό καί νά ἀκολουθήσει τό Εὐαγγέλιό του εἶναι διότι ὁ λόγος του ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τήν ἀνθρώπινη φύση, ὄχι τήν ἀληθινή, ὄχι αὐτή πού ἔπλασε ὁ Θεός, ἀλλά τήν πεπτωκυῖα ἀνθρώπινη φύση, τή ἀνθρώπινη φύση ὅπως ἔγινε μετά τήν πτώση καί τήν παραμόρφωση καί διαστροφή πού τῆς προξένησε ἡ ἁμαρτία.
Δέν μπορεῖ καί δέν θέλει νά πιστεύσει ὁ ἄνθρωπος ὅτι εἶναι δυνατόν ἡ πίστη στόν Χριστό νά τοῦ ἀνατρέπει τίς βεβαιότητές του, νά ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τίς φιλοδοξίες του καί τόν ἐγωισμό του.
Δέν εἶναι εὔκολο νά τό δεχθεῖ αὐτό ὁ ἄνθρωπος. Τό βλέπουμε ἀκόμη καί στούς δύο μαθητές του, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, οἱ ὁποῖοι τόσα εἶχαν ἀκούσει καί ζήσει κοντά στόν Χριστό καί ὅμως λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος του ἐπιδιώκουν τήν πρωτοκαθεδρία, ὅταν θά ἔλθει ἐν δόξῃ.
Γνωρίζει πολύ καλά ὁ Χριστός ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύση δυσκολεύεται νά κατανοήσει τή θεία αὐτή ἱεράρχηση, γιατί ἀνατρέπει ὅσα θεωροῦσε ἐπιδιωκτέα καί ἐπιθυμητά. Ποιός ἄνθρωπος δέν ἐπιθυμεῖ νά πρωτεύσει καί νά διακριθεῖ; Καί ὅμως ἀκούει τόν Χριστό νά τοῦ λέει ὅτι οἱ τελευταῖοι θά γίνουν πρῶτοι καί οἱ πρῶτοι τελευταῖοι, καί ἀντιδρᾶ. Ἀντιδρᾶ, γιατί ἀντιδρᾶ ὁ ἐγωισμός του, πού νομίζει ὅτι τά πάντα τελειώνουν σέ αὐτή τή ζωή, ὅτι ἐπάνω ἀπό ὅλα εἶναι ἡ τιμή καί ἡ δόξα πού προσφέρουν οἱ ἄνθρωποι, καί ἀρκεῖ νά ἐπιδιώκουμε αὐτή τή δόξα γιά νά εὐτυχήσουμε στή ζωή μας.
Ὅμως ὁ Χριστός δέν ἀναφέρεται σέ αὐτή τή ζωή, στήν ἐπίγεια ζωή, γιατί αὐτή εἶναι ἕνα πέρασμα, εἶναι μία προετοιμασία γιά τήν αἰώνια· γι᾽ αὐτό καί ἐπιμένει ὅτι ὅσοι εἶναι πρῶτοι θά γίνουν τελευταῖοι.
Δέν ἀντιτίθεται ὁ Χριστός στή φυσική τάση τοῦ ἀνθρώπου νά προοδεύει καί νά πρωτεύει. Αὐτός, ἄλλωστε, τοῦ τήν ἔδωσε. Ἐπιδιώκει ὅμως νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν προσκόλληση σέ αὐτή, ἡ ὁποία εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἐγωιστικῆς διαστροφῆς τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.
Δέν ζητᾶ ὁ Χριστός ἀπό τόν ἄνθρωπο νά ἐγκαταλείψει τήν προσπάθεια γιά διάκριση. Θέλει ὅμως νά τόν ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἐμμονή σέ αὐτή πού μπορεῖ νά τόν ὁδηγήσει σέ δεκάδες ὑποχωρήσεις καί πτώσεις ἠθικές καί ἀξιακές.Ἐπιδιώκει νά κατανοήσουμε ὅτι, ἐάν θέλουμε νά ζήσουμε μαζί του αἰώνια, θά πρέπει νά εἶναι Ἐκεῖνος ἡ πρώτη προτεραιότητά μας.
Ἀσφαλῶς καί μποροῦμε καί πρέπει νά ἀγωνιζόμασθε καί γιά ὅλα τά ἄλλα στή ζωή μας, ἀρκεῖ αὐτά νά μήν μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν κύριο στόχο μας. Ἀρκεῖ νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά τά θυσιάσουμε γιά τήν ἀγάπη μας πρός τόν Χριστό καί τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
Καί αὐτό, ἀδελφοί μου, μᾶς διδάσκουν μέ τό παράδειγμά τους οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι Πάντες. Πολλοί ἀπό αὐτούς ἦταν διακεκριμένοι κατά κόσμον. Ἦταν ἔνδοξοι στρατηγοί, διαπρεπεῖς ἐπιστήμονες, φημισμένοι σοφοί, ἄρχοντες καί βασιλεῖς, ἦταν πρῶτοι γιά τά μέτρα τοῦ κόσμου καί ἀπολάμβαναν τή δόξα καί τίς τιμές τῶν ἀνθρώπων. Δέν δίστασαν ὅμως νά τά ἀπαρνηθοῦν ὅλα αὐτά, νά τά θεωρήσουν τιποτένια, νά τά θεωρήσουν σκύβαλα, προκειμένου νά μήν χωρισθοῦν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἔγιναν μέ τή θέλησή τους ἔσχατοι γιά τόν κόσμο, καί ἀναδείχθηκαν ἔτσι πρῶτοι κατά Θεόν. Δοξάσθηκαν ἀπό τόν Χριστό, δοξάζονται καί ἀπό τήν Ἐκκλησία του καί ἀποτελοῦν γιά ὅλους μας τή ζωντανή ἐπιβεβαίωση ὅτι καμία θυσία ἡ ὁποία γίνεται γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι χαμένη καί καμία ἐπιλογή σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι μάταιη καί ἄσκοπη, ἀλλά χαρίζει στόν ἄνθρωπο τήν αἰώνια μακαριότητα κοντά στόν Θεό καί τόν καθιστᾶ ἄξιο τῆς ἀγάπης του, αὐτῆς πού ἀπολαμβάνουν οἱ ἅγιοι Πάντες στόν οὐρανό.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου