Ένα από τα πλέον σύγχρονα θαύματα του οσίου διηγείται ο μακαριστός ηγούμενος της Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος, Ιάκωβος, όπως το βίωσε.
Ο ηγούμενος, ο οποίος εκοιμήθη το 1991, κάποια στιγμή αρρώστησε και, παρά τις αντιρρήσεις του (ντρεπόταν να μην τον δουν γυμνό οι γιατροί), πείστηκε και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο της Χαλκίδας. Μετά τις απαραίτητες εξετάσεις, οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι χρειαζόταν άμεσα πολλαπλή χειρουργική επέμβαση.
Ο ηγούμενος είχε μιλήσει για εκείνες τις στιγμές: «… Ενώ λοιπόν υπέφερα και βρισκόμουν σε βαριά κατάσταση, παρακάλεσα τον Άγιο Δαυίδ λέγοντας: “Άγιέ μου Δαυίδ, σε παρακαλώ γρήγορα, σε δέκα λεπτά, να είσαι εδώ να με βοηθήσεις. Καθώς θα έρχεσαι πέρασε από το Προκόπι και πάρε μαζί σου και τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο και ελάτε να με βοηθήσετε τώρα που κινδυνεύω”. Αυτά νοερώς προσευχήθηκα. Δεν πέρασαν λίγα λεπτά, ανοίγει η πόρτα και βλέπω να μπαίνει μέσα ένας γέροντας ασπρογένειος, με πατερίτσα στο χέρι, συνοδευόμενος από έναν νεότερο, έως τριάντα χρόνων, με ράσο. Με πλησίασαν και με χαιρέτησαν. “Τι κάνεις, πάτερ Ιάκωβε; Μας γνωρίζεις ποιοι είμαστε;”. “Τι να κάνω, πατέρες μου; Υποφέρω. Δεν σας γνωρίζω ποιοι είστε”. “Εγώ είμαι ο γέρων Δαυίδ και από δω ο Ιωάννης ο Ομολογητής”, είπε δείχνοντας τον νεότερο, ο οποίος συγκατάνευσε και έκανε υπόκλιση στον Άγιο Δαυίδ. “Μη φοβάσαι”, μου είπε ο όσιος Δαυίδ. “Ήρθαμε να σε βοηθήσουμε”. Είδα το μέτωπο του Αγίου Δαυίδ ότι ήταν ιδρωμένο. Τόσο γρήγορα ήρθε ο άγιος να με βοηθήσει. Γυρίζω τότε στον γέροντά μου, τον πατέρα Νικόδημο, που ήταν δίπλα μου, και του λέω: “Γέροντα, εδώ είναι ο Άγιος Δαυίδ και ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος”.
Σκύβει ο γέροντάς μου στο αφτί και μου λέει: “Τι είναι αυτά που λες; Χάζεψες; Ποιος Άγιος Δαυίδ μου λες; Μη λες τέτοια πράγματα, να μην ακούσουν οι γύρω μας και πουν ότι ο πατήρ Ιάκωβος τα ’χασε”.
Όταν άκουσα τον γέροντά μου να λέει αυτά κατάλαβα ότι δεν έβλεπε τίποτε. Στη συνέχεια, καθώς με πήγαιναν στο χειρουργείο, είδα τον Άγιο Δαυίδ να ανοίγει την πόρτα του χειρουργείου με το ραβδί του και να μπαίνει μέσα, μαζί με τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Τους είδα να στέκονται κοντά μου στο χειρουργικό κρεβάτι. Με τη νάρκωση δεν κατάλαβα τίποτε, γιατί κοιμήθηκα. Ο χειρουργός αντιμετώπισε δύσκολη κατάσταση, γιατί χρειάστηκε να κάνει τρεις εγχειρήσεις μαζί. Για τη σκωληκοειδίτιδα που είχε σπάσει, για βουβωνοκήλη και σε κάποια άλλα σημεία του σώματός μου, χαμηλά. Έτσι, με τη βοήθεια των αγίων και τις φιλότιμες προσπάθειες του καλού χειρουργού σώθηκα.
Έλεγα έκτοτε συχνά: “Πολύ καλός ο χειρουργός. Με έσωσε”. Όμως, ω του θαύματος, είδα τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο που μου είπε: “Σ’ ακούω να λες, πάτερ μου, όλο για το χειρουργικό, ότι είναι καλός γιατρός και καλός άνθρωπος. Όσο καλός γιατρός και να είναι, το λεπίδι του δεν μπορούσε να σε θεραπεύσει. Εγώ, ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, διετάχθην με τον Άγιο Δαυίδ να σε θεραπεύσω. Ήταν σήμερα να φύγεις, αλλά εγώ σε άφησα για την αύριο”. Έτσι με αυτήν την παράταση ζω ακόμη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου