«Mή φοβοῦ, θύγατερ Σιών, ἰδού ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται, καθήμενος ἐπί πῶλον ὄνου».
Ἡ προφητεία ἐπιβεβαιώνεται σήμερα, καθώς ὁ Xριστός εἰσέρχεται στήν Ἱερουσαλήμ «ἐπί πῶλον ὄνου». Ἀσυνήθιστη ἐμφάνιση γιά βασιλέα. Ὅμως ὁ Xριστός δέν εἶναι σάν τούς ἐγκόσμιους βασιλεῖς καί ἄρχοντες, δέν εἶναι «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Θά τό δηλώσει, ἄλλωστε, καί ὁ ἴδιος σέ λίγες ἡμέρες, ἀπαντώντας στήν ἐρώτηση τοῦ Πιλάτου «ἐσύ τί λέγεις γιά τόν ἑαυτό σου;». «Ἡ βασιλεία ἡ ἐμή οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου».
Ἡ βασιλεία μου, λέγει ὁ Xριστός, δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τίς βασιλεῖες τοῦ κόσμου, μέ αὐτές πού στηρίζουν τή δύναμη καί τήν ἐξουσία τους στήν αὐστηρότητα, στόν πλοῦτο καί στή μεγαλοπρέπεια. Ὅλα αὐτά εἶναι «σχήματα τοῦ κόσμου», πού παρέρχονται μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου καί σβήνουν. Ἡ δική μου βασιλεία δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό αὐτά τά ἐξωτερικά γνωρίσματα γιά νά ἐπιβληθεῖ στούς ἀνθρώπους, γιατί ζεῖ καί ὑπάρχει μέσα στίς καρδιές τους. Δέν εἶναι ἐπίγεια καί γι’ αὐτό δέν εἶναι καί πρόσκαιρη. Ἡ δική μου βασιλεία εἶναι οὐράνια καί πνευματική, γι’ αὐτό εἶναι καί αἰώνια καί ἀτελεύτητη. Ἡ δική μου βασιλεία δέν στηρίζεται οὔτε στή βία, τήν ὑποκρισία ἤ τήν κολακεία, γιατί ὅλα αὐτά δέν ἀποτελοῦν ἰσχυρά ἐρείσματα μιᾶς πνευματικῆς καί αἰώνιας βασιλείας. Tό μεγαλεῖο της βρίσκεται στήν ταπείνωση, γιατί «ὅποιος θέλει νά εἶναι μέγας, πρέπει νά εἶναι πρωτίστως ὑπηρέτης τῶν ἄλλων». Tό μεγαλεῖο βρίσκεται στήν ἀγάπη, γιατί αὐτή εἶναι πού κερδίζει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.
Γι’ αὐτό καί ὁ Xριστός εἰσέρχεται σήμερα στά Ἱεροσόλυμα ὄχι μέ τή συνοδεία τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἀρχαγγέλων του, οὔτε περιβεβλημένος τή δόξα τῆς θεότητός του. Ἔρχεται «ἐπί πῶλον ὄνου», καλύπτοντας τό μεγαλεῖο τῆς θεότητός του, ὅπως καί σέ ὅλη τή διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, κάτω ἀπό τό μεγαλεῖο τῆς ταπεινώσεώς του. Ἔρχεται «ἐπί πῶλον ὄνου», καί ὄχι «ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ», γιά νά μήν τρομοκρατήσει τό πλάσμα του μέ τήν ἐπιβλητική ἐμφάνισή του. Ὁ σκοπός του δέν εἶναι νά διεκδικήσει τή δόξα τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά νά ἀνυψώσει τόν ἄνθρωπο στή δόξα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ σημερινή του εἴσοδος στήν ἁγία πόλη, πού χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση, εἶναι τό προανάκρουσμα ὅσων θά ἀκολουθήσουν τίς ἑπόμενες ἡμέρες, κατά τίς ὁποῖες κινούμενος ἀπό ἀγάπη θά φθάσει στό ἔσχατο ὅριο τῆς ταπεινώσεως, τή σταυρική θυσία. Θά πορευθεῖ ὁ Xριστός ἀνάμεσα στό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ὄχι «ἐπί πῶλον ὄνου», ἀλλά φέροντας τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου χάριν τῆς δικῆς μας σωτηρίας.
Ποιά εἶναι ὅμως ἡ δική μας στάση ἀπέναντι στή δική του ἀγάπη καί στή δική του ταπείνωση καί πῶς μποροῦμε νά ἀξιοποιήσουμε τήν προσφορά τῆς ἀγάπης καί τῆς ταπεινώσεώς του γιά τή σωτηρία μας;
Πρώτη προϋπόθεση εἶναι νά διώξουμε ἀπό τήν ψυχή μας τόν φόβο. Tό «μή φοβοῦ» τοῦ προφήτου ἀπευθύνεται καί σέ μᾶς, ἀπευθύνεται καί σέ ὅσους σήμερα διστάζουν νά πλησιάσουν τόν Xριστό, νά τόν προσεγγίσουν μέσα ἀπό τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπό φόβο. Ὁ Xριστός δέν μᾶς πλησιάζει ὡς φοβερός κριτής καί τιμωρός, μᾶς πλησιάζει ὡς φιλάνθρωπος δεσπότης, ἕτοιμος νά μᾶς συγχωρήσει. Ὅσοι ὑποκύπτουν στόν φόβο, στεροῦνται τήν εὐκαιρία νά ἀπολαύσουν τῆς χρηστότητος τοῦ Kυρίου.
Ἄς ἐκδιώξουμε, λοιπόν, ἀπό τήν ψυχή μας τόν φόβο, ἀντικαθιστώντας τον μέ τήν ἀγάπη, ἡ ὁποία, σύμφωνα μέ τόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη, «ἔξω βάλλει τόν φόβο». Ἡ ἀγάπη εἶναι, ἄλλωστε, ἡ δεύτερη προϋπόθεση, γιά νά ὑποδεχθοῦμε στήν ψυχή μας τόν Xριστό, γιατί ἡ ἀγάπη μᾶς κάνει νά τόν δεχόμαστε ὄχι μόνο στίς εὐχάριστες στιγμές, ὅπως ἔκαναν σήμερα οἱ Ἰουδαῖοι, ἀλλά καί στίς στιγμές τῆς δυσκολίας καί τοῦ πόνου, μᾶς κάνει νά τόν δεχόμαστε καί νά τόν μήν τόν ἀρνούμαστε σάν τόν Πέτρο στίς κρίσιμες ὧρες τῆς ζωῆς μας, μᾶς κάνει νά τόν ἀγαποῦμε καί νά μήν τόν ἐγκαταλείπουμε καί ὅταν ἀκόμη βρίσκεται ἐπάνω στόν σταυρό.
Ὑπάρχει ὅμως καί μία τρίτη προϋπόθεση, καί αὐτή εἶναι ἡ ταπείνωση. Ἡ ταπείνωση εἶναι πού μᾶς κάνει νά συνειδητοποιοῦμε τό πραγματικό μέτρο τῆς ἁμαρτωλότητός μας ἀλλά καί τήν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ· μᾶς κάνει νά συνειδητοποιοῦμε ὅτι δέν ζητοῦμε τή χάρη του οὔτε ἀναμένουμε τή σωτηρία μας ὡς ἀνταπόδοση τῆς ἀρετῆς ἤ τῶν καλῶν μας ἔργων, ἀλλά ὡς ἐπιβεβαίωση τῆς ἀγάπης του.
Ἀδελφοί μου, καθώς ὁ Xριστός θά πορεύεται ἀπό σήμερα πρός τό πάθος, ἄς προσπαθήσουμε νά τόν πλησιάσουμε καί ἐμεῖς μέ αὐτές τίς τρεῖς προϋποθέσεις· καί τότε θά μπορέσουμε νά τόν ὑποδεχθοῦμε στήν ψυχή μας ὄχι μόνο ὡς Ἐσταυρωμένο ἀλλά καί ὡς Ἀναστάντα, γιά νά συναναστήσει καί ἐμᾶς στή δική ζωή καί στή δική του βασιλεία.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου