Μετὰ τὴν ἅλωση τῆς φύσης παίρνει σειρὰ ἡ ἅλωση τῆς φύσης μας. Μιὰ ποὺ κηδεύσαμε τὸ ἱερὸ καὶ τὸ ἀποσυνδέουμε ἀπὸ τὴ ζωή, ὥρα νὰ τὸ ἀποσυνδέσουμε καὶ ἀπὸ τὸν βίο μας. Σιγὰ σιγά, σὲ ἀνεπαίσθητες ἀφομοιώσιμες δόσεις. Κλιμακωτὰ ἡ ἀλλοτρίωση τῆς ἀντίληψης. Ἔτσι σὲ πρώτη φάση ἀφαιροῦνται ἀπὸ τὴν παιδεία ὅσα στοχεύουν στὴν ἀγωγή. Ἐξοστρακίζονται θεολογία, φιλοσοφία, ποίηση καὶ ὅ,τι φέρνει τὸν ἄνθρωπο ἀντιμέτωπο μὲ τὸ αἴνιγμα τῆς ὕπαρξής του. Δίχως «γράμματα σπουδάγματα τοῦ Θεοῦ τὰ πράγματα», δίχως μέτρο, ἀρετὴ καὶ μυσταγωγία ὁ ὑπαρξιακὸς ἄξονας στρέφεται-διαστρέφεται πρὸς κατανάλωση, ἡδονὴ καὶ φιλαυτία.
Δίχως ἱερότητα, δίχως μυστήριο δὲν ἔχουμε πιὰ νὰ λογοδοτήσουμε πουθενά. Ὅ,τι θέλουμε κάνουμε. Δόλια περνάμε στὴν «ἐλευθερία τῶν ἐπιλογῶν», ποὺ οἱ «διαμορφωτὲς τῆς κοινῆς γνώμης» χειραγωγοῦν καὶ κατευθύνουν μὲ τὶς λάγνες σειρῆνες τῶν ΜΜΕ. Χρόνους καὶ χρόνους πολιορκούμεθα ἀπὸ τὶς μαύρες τρύπες αὐτοῦ τοῦ ἄσελγου σύμπαντος. Ἀπεκδυόμαστε οὐσίες.
Κατερίνα Ἀθηνιώτη-Παπαδάκη
Ἀπὸ προγονικὴ βίγλα, Π.Ε.Τεῦχος 304, Μάϊος 2018
https://proskynitis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου