...Πως είναι δυνατόν να σβήσουν την αλαζονεία; Αν γνωρίσεις το Θεό. Γιατί, αν το πάθος εμφανίζεται εξ αιτίας της άγνοιας που έχουμε για το Θεό, αν γνωρίσουμε αυτόν, κάθε αλαζονεία απομακρύνεται. Σκέψου καλά τη γέεννα, σκέψου τους πολύ καλύτερους από σένα, σκέψου πόσα οφείλεις στο Θεό να πληρώσεις. Αν αυτά τα καταλάβεις, γρήγορα ταπείνωσες το φρόνημα, γρήγορα το έκαμψες. Αλλά δεν μπορείς να τα κάμεις αυτά; Είσαι πιο αδύναμος; Σκέψου τον παρόντα βίο, την ίδια την ανθρώπινη φύση, πως ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα. Όταν δεις κάποιον να μεταφέρεται νεκρός στην αγορά και να ακολουθούν παιδιά ορφανά, χήρα γυναίκα να οδύρεται, τους φίλους καταλυπημένους, σκέψου τη μηδαμινότητα των παρόντων πραγμάτων και ότι δεν διαφέρουν σε τίποτε από τη σκια και τα όνειρα.
... αναλογίσου τη φύση μας, από που πλάσθηκε και που τελειώνει. Σκέψου όταν κοιμάσαι τι αξία έχεις, δεν μπορεί και το μικρό θηρίο να σε σκοτώσει; Πολλούς συχνά κι ένα μικρό ζωΰφιο που έπεσε από το ταβάνι τους έβγαλε το μάτι η έγινε αιτία κάποιου άλλου κινδύνου. Τι δηλαδή; Δεν είσαι από όλα τα θηρία ο πιο αδύναμος; Αλλά τι λες; Ότι υπερέχεις ως προς το λογικό; Μα να, δεν έχεις λογικό, γι' αυτό η υπερηφάνεια είναι απόδειξη του παραλογισμού σου. Γιατί πες μου, για ποιό πράγμα καμαρώνεις; Για τη σωματική σου ευεξία; Αλλά η νίκη ανήκει στα άλογα ζώα. Αυτό το έχουν και οι ληστές και οι φονιάδες και οι τυμβωρύχοι. Μήπως για σύνεση; Αλλά δεν είναι γνώρισμα της σύνεσης η μεγαλοφρόνηση. Με αυτό λοιπόν πρώτα στερείς τον εαυτό σου από το να γίνεις συνετός.
Ας καταστείλουμε τα φρονήματά μας, ας γίνουμε μετριόφρονες, ταπεινοί και επιεικείς. Γιατί αυτούς προ πάντων τους μακάρισε ο Χριστός, λέγοντας "μακάριοι οι ταπεινόφρονες στο πνεύμα" και πάλι φώναζε λέγοντας "μάθετε από μένα ότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά". Γι' αυτό έπλυνε τα πόδια των μαθητών, δίδοντας σε μας παράδειγμα ταπεινοφροσύνης."
"Γιατί τέτοια είναι η φύση της υπερηφάνειας, σπάει το δεσμό της αγάπης, αποκόπτει τον πλησίον και κάνει τον υπερήφανο να ζει απομονωμένος. Και όπως ένας τοίχος όταν φουσκώσει γκρεμίζει την οικοδομή, έτσι ακριβώς και η ψυχή όταν φουσκώσει από υπερηφάνεια δεν ανέχεται τη συναναστροφή με άλλον, πράγμα που έπαθε και η Κόρινθος τότε. Και μεταξύ τους συγκρούστηκαν και κομμάτιασαν την εκκλησία και όρισαν στον εαυτό τους πάρα πολλούς άλλους δασκάλους και αφού χωρίσθηκαν σε φατρίες και ομάδες κατέστρεψαν το κύρος της εκκλησίας. (Α Κορ. α 10-13). Γιατί το κύρος της εκκλησίας το διατηρούν οι πιστοί όταν είναι ενωμένοι μεταξύ τους σαν ένα σώμα"
Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
http://1myblog.pblogs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου