Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2024

Σημασία έχει τι λέει ο Θεός. Ο Θεός βλέπει τον κόπο και τον μόχθο σου



Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου
Δεν υπάρχει δηλητήριο χειρότερο από το δηλητήριο της ασπίδος και του βασιλίσκου, και δεν υπάρχει μεγαλύτερη κακία από την φιλαυτία. Αυτή σε καταστρέφει, σε εξαχρειώνει, σε διαλύει, σε σκοτώνει και σε πετάει μακριά από τον Θεόν.
Φιλαυτία σημαίνει, το κριτήριο να είμαι πάντα εγώ. Εγώ έτσι νομίζω, εγώ έτσι νοιώθω· να σας πω πως το νοιώθω, πως το καταλαβαίνω, τι θα με αναπαύση;
Δηλαδή, τα πάντα τα βλέπω εν σχέσει με το δικό μου κριτήριο, με τις δικές μου γνώμες και επιθυμίες.
Και επειδή κανείς δεν αναγνωρίζει την φιλαυτία του, γι’ αυτό, λέγει ο άγιος, ας σας πω τουλάχιστον και τούτο, μήπως και το καταλάβετε: Η φιλαυτία είναι δηλητήριο, χειρότερο και από το δηλητήριο της ασπίδος και του βασιλίσκου.
Από την φιλαυτία αποκτάς καρπούς, που είναι σαν τα νόθα παιδιά τα οποία τα απορρίπτουν οι μητέρες τους, τα πετούν και δεν τα θέλουν, ή πηγαίνουν στα δικαστήρια, μήπως κάποιος τα υιοθετήση, και τα καημένα γυρίζουν από εδώ και από εκεί.
Τα δικά σου νόθα παιδιά γυρίζουν όλον τον κόσμο και μεταδίδουν τις πληγές σου. Και αυτά είναι: έπαινοι εν καρδία, το να αναγνωρίζης τον εαυτό σου, ή το να θέλης να σε επαινούν. Αυτά είναι η καταδίκη σου, και έτσι αποδεικνύεις ότι είσαι δυστυχής και ότι ως δυστυχής θα πεθάνης.
Παρόμοια με την φιλαυτία είναι και η αυταρέσκεια που σημαίνει: ότι κάνω, θέλω να το κάνω τέλειο, για να μου το αναγνωρίζουν. Όταν μου πουν, αυτό δεν το κάνεις σωστά, τότε διαφωνώ.
Θέλω να είμαι πλήρης: να έχω χαρίσματα, να είμαι καλά στην υγεία μου, να με καταλαβαίνουν. Αυτά είναι τα πετώμενα παιδιά μας, που αποκαλύπτουν ότι είμαστε δηλητηριασμένοι.
Υπάρχουν όμως και άλλα.
Η πορνεία και η κενοδοξία. Ποια είναι η πορνεία των μοναχών; Το να αγαπούν όσα εγκατέλειψαν, και κενοδοξία είναι η ελαφρότητα, το να επιδιώκουμε πράγματα που δεν έχουν καμία αξία.
Λέγω σε κάποιον: Το χειροτέχνημα που έκανες, θα μπορούσε να γίνη καλύτερο. Και λέγει μέσα του ο αδελφός: Αντί να μου πη μπράβο, που κουράσθηκα τρεις μήνες για να το κάνω, μου λέει ότι θα μπορούσε να γίνη καλύτερο; Η αντίδρασις του αδελφού κρύβει ελαφρότητα.
Διότι, τι σημασία έχει τι θα σου πη ο Γέροντας; Σημασία έχει τι λέει ο Θεός. Ο Θεός βλέπει τον κόπο και τον μόχθο σου. Εάν δεν έκανες το χειροτέχνημα καλό γιατί δεν πρόσεξες, τότε διέπραξες πλημμέλημα, αμάρτησες.
Εάν όμως το έκανες με όλη σου την καρδιά και με όλο σου τον κόπο και με όλο σου το ενδιαφέρον, αλλά δεν άρεσε στον άλλον, το σημασία έχει αυτό; Εσύ πες: «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον» (Ψαλμ. 112, 2).

Απόσπασμα από το βιβλίο: «Λόγος περί νήψεως – ερμηνεία στον άγιο Ησύχιο» – Αρχ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Ίνδικτος, Γ’ έκδοση, 2007,
https://www.askitikon.eu/

Πραγματικά η υπομονή στις θλίψεις και τις αδικίες είναι ανώτερη από τις αλυσίδες και τα τρίχινα πουκάμισα



Γέροντας Ζωσιμάς της Σιβηρίας

«Δεν μπορούμε να κοιτάμε με το ένα μάτι στον ουρανό και με το άλλο στη γη. Έτσι δεν μπορούμε να έχουμε την ψυχή μας κολλημένη και στα επίγεια και στα επουράνια. Ένα από τα δύο πρέπει να διαλέξουμε και να επιζητούμε, ή τον ουρανό ή τη γη».

Αναστατώνεστε με τις εναντίον μου αδικίες, πανουργίες και συκοφαντίες. Αλλά γίνεται τίποτα χωρίς παραχώρηση του Θεού; Η ανεξιχνίαστη πρόνοιά Του είναι πάντα σωτήρια για μας,τόσο στις ευεργεσίες όσο και στις δοκιμασίες.

Οι άνθρωποι είναι μόνο τα όργανα εκτελέσεως του θελήματός Του. Γι’αυτό ακόμα κι όταν μας βλάπτουν, πρέπει να τους θεωρούμε μεγάλους ευεργέτες και να προσευχόμαστε γι’αυτούς.

«Πραγματικά η υπομονή στις θλίψεις και τις αδικίες είναι ανώτερη από τις αλυσίδες και τα τρίχινα πουκάμισα. Ο Χριστός δεν μας έδωσε εντολή για τέτοια πράγματα, αλλά μας πρόσταξε να αγαπάμε τους εχθρούς μας και να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς.

Ναι, πρέπει να τους τιμάμε σαν ευεργέτες μας, γιατί αυτοί, με ζημία των δικών τους ψυχών, συμβάλλουν στη σωτηρία των δικών μας».

Αδικώντας μας και διώκοντάς μας δεν κάνουν τίποτ’ άλλο παρά να μας σπρώχνουν με τη βία στη Βασιλεία των Ουρανών, παρόλο που έτσι κινδυνεύουν να καταποντιστούν οι ίδιοι στον άδη. Πώς λοιπόν να μην τους ευγνωμονεί κανείς; Και πώς να μην προσεύχεται στον Κύριο να τους ελεήσει;

https://www.askitikon.eu/

Οι άγιοι εάν δεν είχαν ελαττώματα, δεν θα ήταν άγιοι



Αρχιμ.Δανιήλ Αεράκης
Οι άγιοι είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, με ελαττώματα, είπε στην εισαγωγή του λόγου του ο π. Δανιήλ.. Εάν δεν είχαν ελαττώματα δεν θα ήταν άγιοι, γιατί τα ελαττώματα των αγίων αναδεικνύουν την υπερβάλλουσα δόξα της χάριτος του Θεού και την δύναμη που έχει η μετάνοια.
Στον ουρανό δεν υπάρχει κανείς αναμάρτητος. Τους αγίους μας δεν τους πήραμε από το σαλόνι της αναμαρτησίας, είπε χαρακτηριστικά. Τους πήραμε από την λάσπη της αμαρτίας. Και μας τους έφεραν η μετάνοια και η ελεημοσύνη.
Το Ευαγγέλιο έχει ένα μεγαλείο. Δεν κρύβει τις πτώσεις, τις αδυναμίες και τα ελαττώματα των αγίων, των αποστόλων και των ίδιων των ευαγγελιστών.
Έτσι αναφέρονται, η άρνηση του Πέτρου, η ολιγοπιστία του Θωμά, η αδυναμία του Ιωάννη για τα πρωτεία, η φονική μανία του Σαύλου μετέπειτα Παύλου κ.α.
Για όλες τις αμαρτίες, υπάρχει η λύτρωση. Για όλες τις αδυναμίες, υπάρχει η δύναμη. Για όλες τις ασθένειες, υπάρχουν τα ιάματα.
Απάντησε στο σπουδαιότατο ερώτημα, όπως το χαρακτήρισε, γιατί η Αγία Γραφή δεν κρύβει τα ελαττώματα και τις αδυναμίες των αγίων και των αποστόλων.
Πέντε είναι οι λόγοι, ανέφερε:
* «Κατ’ αρχήν για να φανεί ότι δεν υπάρχει κανείς αναμάρτητος και αλάθητος. Μόνο ο Κύριος είναι αναμάρτητος, και όπως γράφουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, δεν μπορούσε να αμαρτήσει.
Η Παναγία είναι αναμάρτητη, αλλά «κατά χάριν». Μέχρι να την αποκτήσει, είχε κι Εκείνη την ανθρώπινη αδυναμία.»
*Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι η Αγία Γραφή δεν είναι ένα παραμύθι, που ωραιοποιεί τους ήρωες της, ώστε να τους παρουσιάζει ιδανικούς. Είναι το βιβλίο της αλήθειας.
*Επίσης, για να φανούν οι δύο μεγάλες δυνάμεις. Η μία δύναμη είναι η χάρις του Θεού. Δεν πήρε αγίους για να τους κάνει αγιότερους, αλλά πήρε αγρίους να τους κάνει αγίους, μικρούς και τους κάνει μεγάλους, αμαρτωλούς και τους κάνει ενάρετους.
*Η άλλη δύναμη είναι η μετάνοια που κάνει τον αμαρτωλό, άγιο. Παίρνει τον ληστή και τον κάνει απόστολο, παίρνει την γη και την κάνει ουρανό.
*Και ο τελευταίος λόγος για τον οποίον η Αγία Γραφή δεν κρύβει τα ελαττώματα και τις αδυναμίες των αγίων και των αποστόλων, είναι ότι δεν συμφωνεί ο Χριστός με μερικές ενέργειες θρησκευτικές των ανθρώπων της εποχής του.
Στα Ευαγγέλια και τους Αποστόλους όλοι οι χριστιανοί λέγονται άγιοι. Όχι γιατί
ήταν αναμάρτητοι, αλλά γιατί ποθούσαν την αγιότητα. Άγιος σημαίνει ο ξεχωρισμένος, αυτός που έχει ξεκοπεί από τον κόσμο.
Αυτός που αγαπάει τον Χριστό, αγωνίζεται και μετανοεί.
Από την στιγμή που κάποιος αφιερώνεται στον Χριστό, θέλει να εφαρμόσει το θέλημα του Θεού.
Τρία κοινά πράγματα είχαν όλοι οι άγιοι στην Εκκλησία:
Η ακτημοσύνη δια μέσου της ελεημοσύνης. Επίσης όλοι οι άγιοι είχαν θερμή αγάπη, θείο έρωτα στον Χριστό.Η τρίτη αρετή που την έχουν όλοι οι άγιοι, είναι η μεγάλη αγάπη στην Αγία Γραφή.
Κλείνοντας αναφέρθηκε στη θεία Λειτουργία, όταν ο λειτουργός καλεί τους πιστούς που με πόθο και πίστη προσέρχονται, να μεταλάβουν. Τους ειδοποιεί «Τα Άγια τοις Αγίοις».
«Δεν είμαστε άγιοι, αμαρτωλοί είμαστε.
Δεν πάμε να κοινωνήσουμε γιατί είμαστε άγιοι, αλλά γιατί θέλουμε να γίνουμε άγιοι. Άγιος είναι μόνο Ένας.»
«Δεν είμαστε άγιοι, αμαρτωλοί είμαστε. Δεν πάμε να κοινωνήσουμε γιατί είμαστε άγιοι, αλλά γιατί θέλουμε να γίνουμε άγιοι. Άγιος είναι μόνο Ένας.»

https://www.askitikon.eu/

Ὁ Θεός ἔσκυψε καί εἶπε στό παιδί του τόν Δαβίδ αὐτά που θέλει να ἀκούει



Ο γείτονάς μου ὁ Γερο-Ἰωσήφ, 106 ἐτῶν σήμερα, μοὗ΄πε ἕνα πρωϊνὸ ποὺ τὸν βρῆκα μὲ τὸ Ψαλτήρι στὸ χέρι: Ὁ Θεὸς ἔσκυψε καὶ εἶπε στὸ παιδί του τὸν Δαβὶδ αὐτὰ ποὺ θέλει να ἀκούει! (Ὡραία κουβέντα ἀλήθεια, ὅλο σοφία).
Ο ταπεινὸς εἶναι ὁ ἄφοβος, ὁ ἐλεύθερος, ὁ εἰρηνικός, ὁ μακάριος. Ὁ ταπεινὸς εἶναι ὁ ἔξυπνος, ὁ ὡραῖος, ὁ εὐγενής, ὁ νηφάλιος. Δὲν φοβᾶται νὰ μὴν πέσει, γιατὶ εἶναι χάμω.
Δὲν ἀνησυχεῖ, δὲν ἀναμένει εἰδήσεις, δὲν τὸν πτοοῦν οἱ κρίσεις, ἐπαινετικὲς ἢ μή, δὲν δειλιᾶ, δὲν ἀγωνιᾶ, δὲν ἔχει ἄγχος κι ἀγωνίες. Εἶναι ὁ κερδισμένος. Σίγουρα τὸν ἀγαπᾶ ὁ Θεὸς καὶ ποτὲ δὲν θὰ τὸν ἀφήσει, ἀφοῦ ἐκεῖ ἀναπαύεται τὸ πνεῦμα του.
῾Ο παπα-Τύχων τῆς Καψάλας ἔλεγε: Ὁ Θεὸς κάθε πρωΐ εὐλογεῖ τὸν κόσμο μὲ τὸ δεξί του χέρι, ὅταν δεῖ ὅμως ταπεινὸ τὸν εὐλογεῖ καὶ μὲ τὰ δυό του χέρια!

Μωυσέως Αγιορείτου
https://www.askitikon.eu/

Άγιέ μου Δαυΐδ, εσύ να λειτουργήσης» και γίνομαι καλά και λειτουργώ.



Σκέφτομαι ότι ίσως να είναι η τελευταία και παρακαλώ τον Άγιο:
«Άγιέ μου Δαυΐδ, εσύ να λειτουργήσης» και γίνομαι καλά και λειτουργώ.
Λέω το πρωί του Αγίου:
«Άγιέ μου Δαυΐδ, έχω τώρα τα πόδια, την δισκοπάθεια, την καρδιά μου, αν με βοηθήσης θα λειτουργήσω, αν δεν με βοηθήσης, βγες μόνος και λειτούργα».
Μου λένε:
«Πρόσεχε στην Λειτουργία, μην σε κόψη κανένας κρύος ιδρώτας και πέσης, ουαί και αλλοίμονό σου!».
Εγώ όμως έκανα τον σταυρό μου και λέω, «περιμένουν αυτοί οι πονεμένοι άνθρωποι (βοήθεια)».
Όταν μπήκα στην Λειτουργία, δεν ξέρω, δεν αισθανόμουνα κόπο, τίποτε, με βοηθά η Χάρις του Θεού.
Η προσευχή στηρίζει τον άνθρωπο. Παιδιά μου, δεν λειτουργάω εγώ, άλλος λειτουργάει.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλικης
https://proskynitis.blogspot.com/

Απ' αυτό που βιώ­νου­με στη διάρ­κεια μιας Θείας Λει­τουρ­γί­ας,μπο­ρού­με να κα­τα­λά­βου­με,το τι θέση θα έχου­με στην αιω­νιό­τη­τα...



«Απ' αυτό που βιώ­νου­με στη διάρ­κεια μιας Θείας Λει­τουρ­γί­ας, μπο­ρού­με να κα­τα­λά­βου­με, το τι θέση θα έχου­με στην αιω­νιό­τη­τα, για το αν κά­νου­με ή όχι για τον πα­ρά­δει­σο! Είναι μια προ­σω­πι­κή συ­νάν­τη­ση με το Χρι­στό τετ α τετ. 
Ό,τι νιώ­θου­με μέσα στην Εκκλη­σία κατά τη Θεία Λει­τουρ­γία, έτσι θα νιώ­σου­με και κατά την Δευ­τέ­ρα Πα­ρου­σία, στην οποία ο Χρι­στός θα μας κρί­νει. 
Και όταν κα­νείς αι­σθά­νε­ται ωραία, μέσα στη Θεία Λει­τουρ­γία, τότε προ­γεύ­ε­ται σαν σπερ­μα­τι­κή Χάρη, την πραγ­μα­τι­κή Βασι­λεία των Ουρα­νών μέσα του.»

+Γέροντας Εφραίμ, 
Δικαίος της Ιεράς Σκήτης του Αγίου Ανδρέα (Σαράι) Αγίου Όρους.
https://proskynitis.blogspot.com/

«Δέομαί Σου ελεήμον Κύριε, ίνα γνωρίσωσί σε εν Πνεύματι Αγίω πάντες οι λαοί της γης».



Στον άπιστο δίνω αυτή τη συμβουλή. Ας πει: «Κύριε, αν υπάρχεις, φώτισέ με και θα Σε υπηρετήσω με όλη την καρδιά μου και με όλη την ψυχή μου».
Και ο Κύριος οπωσδήποτε θα φωτίσει μια τέτοια ταπεινή σκέψη και προθυμία για την υπηρεσία του Θεού. Δεν πρέπει, όμως, να λέει: «Αν υπάρχεις, τότε παίδεψέ με», γιατί αν έρθει η τιμωρία, είναι δυνατό να μη βρεις τη δύναμη να ευχαριστήσεις τον Θεό και να μετανοήσεις…
[...] Κύριε , δώσε να γνωρίσουν όλοι οι λαοί της γης πόσο μας αγαπάς και ποια θαυμαστή ζωή χαρίζεις σε όσους πιστεύουν σε Σένα.
Κι εγώ έχασα τη χάρη και φωνάζω μαζί με τον Αδάμ: «Σπλαγχνίσου με Κύριε. Δώσε μου πνεύμα ταπεινώσεως και αγάπης».
Κι αν έδωσες σ’ εμέ τον αμαρτωλό τη χάρη να Σε γνωρίσω με το άγιο Πνεύμα, τότε σε ικετεύω, Κύριε, να δώσης να σε γνωρίση όλος ο κόσμος.
Και συλλογίζεται η ψυχή:«Θα προσεύχομαι για όλο το ανθρώπινο γένος, για να επιστρέψουν όλοι οι άνθρωποι στον Κύριο και ν’ αναπαυθούν κοντά Του, γιατί η αγάπη του Θεού «πάντας θέλει σωθήναι»….

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
https://proskynitis.blogspot.com/

Ο όσιος Δαυίδ ο εν Ευβοία ο θαυματουργός



Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου - Καθηγητού
Ένας από τους πλέον συμπαθείς και δημοφιλείς αγίους της Εκκλησίας μας είναι και ο όσιος Δαυίδ ο εν Ευβοία. Μάλιστα έχοντας τη φήμη του θαυματουργού, χιλιάδες πιστοί τον ευλαβούνται και τον επικαλούνται  και εκείνος συχνά ανταποκρίνεται, φανερώνοντας τη δύναμη του Θεού, ο οποίος χαριτώνει όσους θέλουν να ζήσουν σύμφωνα με το δικό Του θέλημα.
      Γεννήθηκε γύρω στα 1490, στη Γαρδενίτσα Φθιώτιδος, απέναντι από την Εύβοια. Ήταν γιός ενάρετου και ευλαβούς ιερέα, ο οποίος φρόντισε να γεμίσει την ψυχή του παιδιού του με βαθιά πίστη στο Θεό και ευλάβεια. Νήπιο ακόμη τον βοηθούσε στις ιερές ακολουθίες, ώστε ο ναός είχε γίνει το δεύτερο σπίτι του. Ο Θεός τον αξίωσε, όντας τριών ετών, να βιώσει μια εξαιρετική πνευματική εμπειρία, η οποία σφράγισε την κατοπινή του ζωή. Μια νύχτα του φανερώθηκε ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και τον οδήγησε σε παρακείμενο ναό, αφιερωμένο στο όνομά του. Έμεινε εκεί όρθιος και ξυπόλυτος για έξι ολόκληρες ημέρες μπροστά στην εικόνα του αγίου, βυθισμένος σε ώριμες για την ηλικία του θεωρήσεις και προβληματισμούς. Έμαθε να αγαπά την προσευχή και την ησυχία. Γι’ αυτό και όταν έφτασε στην εφηβεία, ζήτησε την άδεια από τους γονείς του, αναχώρησε, αναζητώντας πνευματικό πατέρα και πνευματικές εμπειρίες. Πληροφορήθηκε ότι κάποιος ονομαστός ιερομόναχος, ονόματι Ακάκιος, άνθρωπος αρετής και σοφίας,  είχε τη φήμη του ώριμου πνευματικού καθοδηγητή. Πήγε λοιπόν κοντά του και ζήτησε να γίνει υποτακτικός του. 
       Ο Ακάκιος τον δέχτηκε με ευχαρίστηση στη Μονή του και έντυσε το μοναχικό σχήμα. Νωρίς αναδείχτηκε υποδειγματικός μοναχός, δείχνοντας τέλεια υπακοή στον γέροντά του. Με πνεύμα ταπεινώσεως και αποκοπής του ιδίου θελήματος, ασκούνταν στην αδιάλειπτη προσευχή. Σύντομα φάνηκαν τα πρώτα σημάδια της πνευματικής του προόδου και των αρετών του. Ώρες ολόκληρες καθόταν κοντά στον πνευματικό του πατέρα και άκουγε τις νουθεσίες του, αποκαλύπτοντάς του την οδό της μοναχικής τελειώσεως, η οποία οδηγεί στον αγιασμό και στη θέωση.
       Ο πνευματικός του, λίγο καιρό αργότερα, αναζητώντας  τόπο για μεγαλύτερη πνευματική άσκηση, κατέφυγε στο όρος Όσσα της Θεσσαλίας. Ο Δαυίδ τον ακολούθησε. Σε ένα ταξίδι του ο Ακάκιος στο Άγιον χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, αφήνοντας στη Μονή Μεγίστης Λαύρας τον Δαυίδ. Ο Ακάκιος στην Πόλη χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και στη συνέχεια εκλέχτηκε μητροπολίτης Άρτης και Ναυπάκτου  από τον Πατριάρχη Ιερεμία. Κάλεσε μαζί του και τον Δαυίδ για βοηθό του. 
      Αυτή ήταν μια νέα αρχή για τον μοναχό Δαυίδ, τον οποίο καθόλου δεν είχε επηρεάσει η κοσμική ζωή της ηπειρώτικης μεγαλούπολης. Μαζί με τα καθήκοντα, που του είχε αναθέσει ο πνευματικός του, ασκούσε με ακρίβεια τον μοναχικό του κανόνα. Έκανε ολονυκτίες, νήστευε και προσεύχονταν αδιάκοπα, κάνοντας τέλεια υπακοή στον πνευματικό του πατέρα. Ο Ακάκιος τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και τον όρισε ηγούμενο της Ιεράς Μονής της Θεοτόκου της Βαρνάκοβας, στο ομώνυμο όρος κοντά στη Ναύπακτο. Πρόκειται για το «Άγιο Όρος της Δυτικής Ελλάδος», στο οποίο ζούσαν πλήθος ασκητών, όπου μέχρι σήμερα σώζονται τα απομεινάρια τους. 
       Εκεί ο Δαυίδ θέλησε να εφαρμόσει τις μοναχικές αρχές, που είχε διδαχθεί από τον γέροντα πνευματικό του. Όμως γρήγορα απογοητεύτηκε, διότι οι υποτακτικοί του δεν ήταν πρόθυμοι να ακολουθήσουν τις δικές του αρχές. Γι’ αυτό και έφυγε από τη Μονή, αναζητώντας νέους τόπους, για περισσότερη ησυχία και άσκηση. 
Εγκαταστάθηκε, στο όρος Στείρι, κοντά στον Παρνασσό, όπου υπέστη λυσσαλέες επιθέσεις του σατανά.  Η φήμη του δεν άργησε να γίνει γνωστή στη γύρω περιοχή. Το ασκητήριό του είχε γίνει τόπος έλξης πολλών ανθρώπων, οι οποίοι έτρεχαν στον άγιο ασκητή να ακούσουν λόγια παρηγοριάς και σωτηρίας.
       Ο όσιος έζησε σε χρόνια δύσκολα, όπου οι Ορθόδοξοι Έλληνες στέναζαν κάτω από την φρικτή και απάνθρωπη τουρκική δουλεία. Δεν άργησε να υποστεί και αυτός τα δεινά της σκλαβιάς. Κατηγορήθηκε ότι έκρυψε στο ασκητήριό του έναν σκλάβο δραπέτη. Οι τούρκοι τον συνέλαβαν και τον υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια, τα οποία υπέφερε με μεγάλη καρτερία και ηρωισμό. Ύστερα από πολύ καιρό απελευθερώθηκε χάρις στα λύτρα που κατέβαλαν ευσεβείς κάτοικοι της περιοχής. 
      Κατόπιν, αποφάσισε να αλλάξει και πάλι τόπο ασκήσεως. Κατέφυγε στις Ροβιές της βόρειας Εύβοιας, όπου ίδρυσε την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Η φήμη του και πάλι δεν άργησε να διαδοθεί. Σύντομα εγκαταστάθηκαν μαζί του κάποιοι μαθητές του, οι οποίοι επιθυμούσαν να τον μιμηθούν στην άσκηση και στην αγιότητα. Παράλληλα ασκούσε μια πρωτοφανή φιλανθρωπία. Έδειχνε την αγάπη του έμπρακτα στους φτωχούς και κατατρεγμένους, στα πρόσωπα των οποίων έβλεπε τον ίδιο το Χριστό. Μοίραζε αλύπητα τα εφόδια της Μονής αδιακρίτως σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους.
      Κάποτε αναγκάστηκε να ταξιδέψει στην Πελοπόννησο για να συμφιλιώσει κάποιους επισκόπους, οι οποίοι είχαν διαφορές μεταξύ τους, μη μπορώντας να διανοηθεί διχοστασίες ανάμεσα σε Χριστιανούς και μάλιστα επισκόπους. Το πλοίο που τον μετέφερε ναυάγησε και ο ίδιος σώθηκε εκ θαύματος. 
     Ξαναγύρισε στη Μονή του και αφοσιώθηκε  περισσότερο στην πνευματική του άσκηση, όπου ο Θεός τον αξίωσε και του προορατικού χαρίσματος. Πρόβλεψε τον θάνατό του και αφού έδωσε τις τελευταίες του νουθεσίες προς τους μαθητές του, παρέδωσε την ψυχή του στο Χριστό, στον Οποίο υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή. 
     Ήταν 1η Νοεμβρίου του έτους 1589 ή 1601. Ο τάφος του και τα ιερά του λείψανα και δει η κάρα του, επιτελούν πολλά θαύματα.  Η μνήμη του τιμάται την ημέρα της οσιακής κοιμήσεώς του, την 1η Νοεμβρίου.                                       
      Ο όσιος Δαβίδ ανήκει στη χορεία των μεγάλων ασκητών της Εκκλησίας μας, ο οποίος πολέμησε με συνέπεια, σε όλον του τον βίο, τον τριπλό εχθρό: τον διάβολο, τον κόσμο και τη σάρκα. Με τον προσωπικό του αγώνα χαριτώθηκε από το Θεό, να γίνει σκεύος εκλογής και κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Ο αγιασμένος αυτός άνθρωπος του Θεού μπορεί να αποτελέσει για και μας τους πιστούς ασφαλής οδοδείκτης της πνευματικής ζωής, και νοητός φάρος στους ασέληνους πνευματικά καιρούς που ζούμε. 

http://www.nyxthimeron.com/

Αγιογραφικό ανάγνωσμα



ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΒ´ 2 - 12
2 οὐδὲν δὲ συγκεκαλυμμένον ἐστὶν ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται· 3 ἀνθ’ ὧν ὅσα ἐν τῇ σκοτίᾳ εἴπατε, ἐν τῷ φωτὶ ἀκουσθήσεται, καὶ, ὃ πρὸς τὸ οὖς ἐλαλήσατε ἐν τοῖς ταμείοις, κηρυχθήσεται ἐπὶ τῶν δωμάτων. 4 Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου· μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι. 5 ὑποδείξω δὲ ὑμῖν τίνα φοβηθῆτε· φοβήθητε τὸν μετὰ τὸ ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλεῖν εἰς τὴν γέενναν· ναί, λέγω ὑμῖν, τοῦτον φοβήθητε. 6 οὐχὶ πέντε στρουθία πωλεῖται ἀσσαρίων δύο; καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἐπιλελησμένον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· 7 ἀλλὰ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται. μὴ φοβεῖσθε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε. 8 Λέγω δὲ ὑμῖν· πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ· 9 ὁ δὲ ἀρνησάμενός με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀπαρνηθήσεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. 10 καὶ πᾶς ὃς ἐρεῖ λόγον εἰς τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· τῷ δὲ εἰς τὸ ἅγιον Πνεῦμα βλασφημήσαντι οὐκ ἀφεθήσεται. 11 ὅταν δὲ προσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπὶ τὰς συναγωγὰς καὶ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, μὴ μεριμνᾶτε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε· 12 τὸ γὰρ ἅγιον Πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἃ δεῖ εἰπεῖν.

Ερμηνευτική απόδοση:
Ἀλλ’ ἡ ὑποκρισία των αὐτὴ δὲν θὰ μείνῃ διὰ παντὸς σκεπασμένη. Τίποτε δὲν ὑπάρχει, ὁσονδήποτε καλὰ καὶ ἂν εἶναι σκεπασμένον, ποὺ νὰ μὴ ξεσκεπασθῇ εἰς τὸ τέλος καὶ φανερωθῇ, καὶ δὲν ὑπάρχει κρυφό, ποὺ δὲν θὰ γίνῃ γνωστόν. 3 Διότι δὲ ὁλα θὰ φανερωθοῦν, δι’ αὐτό, ὅσα καὶ σεῖς ἠρχίσατε νὰ λέγετε μυστικά, ἰδιαιτέρως ἀνακοινοῦντες τὰς ἀληθείας τοῦ εὐαγγελίου εἰς ἐμπίστους ἀκροατάς, θὰ ἀκουσθοῦν εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος. Καὶ ἐκεῖνο, ποὺ ὡμιλήσατε εἰς τὸ αὐτὶ μέσα εἰς τὰ ἰδιαίτερά σας δωμάτια, θὰ κηρυχθῇ ἐπάνω ἀπὸ τίς ταράτσες, ὥστε νὰ ἀκουσθῇ ἀπὸ ὅλους καὶ νὰ κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον μετὰ πάσης δημοσιότητος. 4 Λέγω δὲ εἰς σᾶς τοὺς φίλους μου· θὰ ἀντιμετωπίσετε κινδύνους καὶ διωγμούς. Μὴ παρασυρθῆτε εἱς ὑποκρισίαν διὰ νὰ ἀσφαλισθῆτε ἀπὸ αὐτούς. Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ θανατώνουν τὸ σῶμα καὶ ὕστερα δὲν ἠμποροῦν νὰ κάμουν τίποτε περισσότερον. 5 Θὰ σᾶς ὑποδείξω δὲ ἐγώ, ποῖον νὰ φοβηθῆτε. Νὰ φοβηθῆτε ἐκεῖνον, ποὺ ἀφοῦ σᾶς θανατώσῃ καὶ σᾶς ἀφαιρέσῃ τὴν πρόσκαιρον καὶ ἐπίγειον ζωήν, ἔχει ἐξουσίαν νὰ σᾶς ρίψῃ καὶ εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ τῆς κολάσεως. Ναί, σᾶς λέγω, αὐτὸν πρέπει νὰ φοβηθῆτε. 6 Τοὺς ἀνθρώπους μὴ τοὺς λογαριάζετε. Διότι καὶ ἂν ἀκόμη σᾶς θανατώσουν, μὴ νομίσετε, ὅτι ὁ Θεὸς σᾶς ἐγκατέλιπε καὶ δι’ αὐτὸ θανατώνεσθε. Ὄχι. Πέντε σπουργίτια δὲν πωλοῦνται δύο ἀσσάρια, δηλαδὴ εἴκοσι λεπτά; Καὶ ὅμως οὔτε ἕνα ἀπὸ αὐτὰ δὲν εἶναι ξεχασμένον καὶ ἐγκαταλελειμμένον ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. 7 Ὅσον δὲ διὰ σᾶς, μάθετε, ὅτι ἀκόμη καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς σας ὅλαι ἔχουν ἀριθμηθῆ. Καὶ ἠξεύρει ὁ Θεὸς καὶ τὰ πλέον ἀσήμαντα καὶ ἐλάχιστα, ποὺ ἡμπορεῖ νὰ σᾶς συμβοῦν. Ἀφοῦ λοιπὸν παρακολουθεῖ ὁ Θεὸς ὅσα σᾶς συμβαίνουν, μὴ φοβεῖσθε. Εἶσθε σεῖς ἀσυγκρίτως ἀνώτεροι ἀπὸ πολλὰ σπουργίτια. 8 Διὰ δὲ τοὺς διωγμοὺς καὶ τοὺς κινδύνους, εἰς τοὺς ὁποίους ἐνδέχεται νὰ ἐκτεθῆτε διὰ τὴν πρὸς ἐμὲ πίστιν σας, σᾶς λέγω· καθέναν, ὁ ὁποῖος θὰ μὲ ὁμολογήσῃ ὡς Σωτῆρα του καὶ Θεόν του ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ κατατρέχουν τὴν πίστιν μου, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Θεάνθρωπος Μεσσίας θὰ τὸν ὁμολογήσῃ καὶ θὰ τὸν συστήσῃ ὡς λάτριν του καὶ ὡς πιστόν του ἀκόλουθον ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως. 9 Ἐκεῖνον δέ, ποὺ θὰ μὲ ἀρνηθῇ ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους, θὰ τὸν ἀρνηθῶ ἐξ ὁλόκληρου καὶ ἐγὼ ἐμπρὸς εἰς τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ. 10 Ὑπάρχει ἐν τούτοις καὶ ἄλλη πολὺ βαρυτέρα ἁμαρτία ἀπὸ τὴν ἄρνησιν τοῦ ὀνόματός μου. Καθένας, ποὺ θὰ εἴπῃ λόγον ἐναντίον τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ σκανδαλιζόμενος ἀπὸ τὸ ἀσθενὲς φαινόμενον τῆς ἀνθρωπίνης φύσεώς του, ἐνδέχεται νὰ μετανοήσῃ καὶ νὰ συγχωρηθῇ. Ἐκεῖνος ὅμως, ποὺ θὰ εἴπῃ βλάσφημον λόγον κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, συκοφαντῶν ἐθελοκάκως τὰς φανερὰς ἐνεργείας τοῦ Πνεύματος, δὲν θὰ συγχωρηθῇ. Αὐτὸς ἔχει πλέον πωρωθῆ καὶ δὲν ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ μετανοήσῃ. 11 Ἀλλὰ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ ὁποῖον οἱ διῶκται τοῦ εὐαγγελίου μου καὶ τῶν ὀπαδῶν μου διατρέχουν τὸν κίνδυνον νὰ βλασφημήσουν καὶ νὰ μείνουν δι’ αὐτὸ ἀσυγχώρητοι, διὰ σᾶς θὰ εἶναι διδάσκαλος καὶ ὁδηγὸς καὶ προστάτης. Ὅταν δηλαδὴ σᾶς ὁδηγήσουν πρὸς δίκην ἐμπρὸς εἰς τὰς συναγωγὰς καὶ εἰς τὰς ἀρχὰς καὶ εἰς τὰς ἐξουσίας, μὴ ζαλισθῆτε ἀπὸ τὴν ταραχώδη φροντίδα περὶ τοῦ πῶς ἢ τί θὰ ἀπολογηθῆτε ἢ τί θὰ εἴπετε. 12 Διότι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα θὰ σᾶς διδάξῃ κατ’ αὐτὴν τὴν ὥραν ἐκεῖνα, ποὺ πρέπει νὰ εἴπετε, ὥστε ὅχι μόνον τοὺς ἑαυτούς σας πειστικῶς νὰ ὑπερασπίσετε, ἀλλὰ καὶ τὴν σωτηριώδη ἀλήθειαν νὰ διακηρύξετε.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ



 Πώς λοιπόν δεν είναι παράλογο, να μην ζητεί κανείς λόγο από τον ιατρό, όταν τον βλέπει να καυτηριάζει και να κόβει την σάρκα του ασθενούς και να τον βασανίζει με ασιτία, ενώ την απερίγραπτη σοφία και ανεκδιήγητη φιλανθρωπία και φροντίδα του Θεού (την Θεία Πρόνοια), να την περιεργάζεται και να ασχολείται μ' αυτήν λεπτομερειακά; 

(Ιερός Χρυσόστομος)