tag:blogger.com,1999:blog-71566128440243306372024-03-29T11:12:52.064+02:00ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΠΑΝΩΣΗΦΗMONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.comBlogger30635125tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-89246383850104521632024-03-29T11:12:00.001+02:002024-03-29T11:12:07.041+02:00 Η μεγάλη πλάνη των καλών ανθρώπων...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDgm-RhveO3uPeLsJhnYacpIQFk-COyXY8UExO1HWyrMdkRdxXt6J-7cCCGq_p3D_ey0fLQ0LZybDVJrYa1I-0aqwb-g1ars6LqJpWRgeKlDDrJi0R5ulkPPLtrPxzshyphenhyphenoxDh9qp6DrTL9aJh_Rf5UHKafHIoVgJaP2y-yNiXZg-o44dKT1eINr9vGl7A/s600/%CE%97%20%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%20%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B7%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%20%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CF%89%CE%BD....jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDgm-RhveO3uPeLsJhnYacpIQFk-COyXY8UExO1HWyrMdkRdxXt6J-7cCCGq_p3D_ey0fLQ0LZybDVJrYa1I-0aqwb-g1ars6LqJpWRgeKlDDrJi0R5ulkPPLtrPxzshyphenhyphenoxDh9qp6DrTL9aJh_Rf5UHKafHIoVgJaP2y-yNiXZg-o44dKT1eINr9vGl7A/s320/%CE%97%20%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%20%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B7%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%20%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CF%89%CE%BD....jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Από την μία προσέχουν να μην πατήσουν και σκοτώσουν ακόμα και τα μυρμήγκια και από την άλλη σκοτώνουν τον εαυτόν τους, μένοντας μακριά από τον Χριστό.<br />Αυτό είναι ο λόγος που οι καλοί άνθρωποι δεν σώζονται, αλλά κολάζονται.<br />Σώζονται μόνο οι πραγματικά Χριστιανοί, οι μετανοημένοι Χριστιανοί…<br />Εκείνοι που έχουν οργανική και μυστηριακή σχέση (εξομολογούνται, Κοινωνούν) με τον Χριστό.<br />Ακούς τον άλλον να λέει:<br />– Ε, μπορεί στην Εκκλησία να μην πηγαίνω, μπορεί να μην Κοινωνώ, αλλά δεν πειράζω κανέναν! Δεν βλάπτω κανέναν! Γιατί να κολαστώ;<br />– Γιατί είσαι πνευματικά νεκρός, γι’ αυτό θα κολαστείς…!<br />Ο Χριστός είπε, ότι όποιος δεν τρώει τη Σάρκα Μου και δεν πίνει το Αίμα Μου, δεν έχει ζωή Αιώνια! Θα τον διορθώσεις;;;<br />Δεν το ξέρουν οι άνθρωποι…<br /><br />+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-40854615025037714602024-03-29T11:10:00.000+02:002024-03-29T11:10:41.309+02:00 Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOg4xd4_XrhN5p0piqQZ-AnL9GW1CBEOzKGdefDsrAymUeLtrvxd3dw9d_EfP9hEhWEqT_NzXKNXjOHcxC2TuMFXSxUR9so4FaHbcWyOJx2RdFRTyUJ7OiSyIFsN3WxMLbxrjo6sjC_cQ7MBTxJAV1VR7OE08vViB_2IA7uDpUSwJJWTo95RlCfZUiytQ/s640/%CE%9D%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1,%20%CE%B1%CE%B3%CF%81%CF%85%CF%80%CE%BD%CE%AF%CE%B1,%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="442" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOg4xd4_XrhN5p0piqQZ-AnL9GW1CBEOzKGdefDsrAymUeLtrvxd3dw9d_EfP9hEhWEqT_NzXKNXjOHcxC2TuMFXSxUR9so4FaHbcWyOJx2RdFRTyUJ7OiSyIFsN3WxMLbxrjo6sjC_cQ7MBTxJAV1VR7OE08vViB_2IA7uDpUSwJJWTo95RlCfZUiytQ/s320/%CE%9D%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1,%20%CE%B1%CE%B3%CF%81%CF%85%CF%80%CE%BD%CE%AF%CE%B1,%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE.jpg" width="221" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Λέει το ρητό: «νηστεία, αγρυπνία, προσευχή ουράνια χαρίσματα λαβών». Τι ωραία, τι παρηγορητικά λόγια που είπαν οι άγιοι Πατέρες, για να μας ικανοποιήσουν! Έφεραν πρώτα πρώτα τη νηστεία, τη μητέρα των αρετών, για να μας προθυμοποιήσουν· κατόπιν την αγρυπνία και έπειτα την προσευχή.<br />Νηστεία θα πιάσουμε και εμείς, αδελφές· να παύσουν πια οι θόρυβοι· να παύσουν οι φασαρίες και οι ταραχές αυτής της ανόητης της κοιλιάς. Έφθασαν οι ημέρες της νηστείας· της καλής νηστείας. Όταν ο άνθρωπος θέλει να ζητήσει οτιδήποτε από τον Θεό, πρέπει να νηστέψει, για να του το δώσει. <br />Είναι τόσο ικανοποιητική, τόσο αποτελεσματική η νηστεία. Καταπραΰνει τα νεύρα, καταπαύει τα πάθη, αποθηκεύει την υπομονή μέσα στην καρδιά, καθαρίζει τον νου, αδυνατίζει τις συγχύσεις και τα σκάνδαλα· διότι κάθε σύγχυση και ταραχή παύει, όπου γίνεται η νηστεία. Διώκεται η λογομαχία, φεύγει η πολυλογία, και ο άνθρωπος γίνεται κατανυκτικός, γίνεται πράος, σιωπηλός και δυσκολοκίνητος στο να λέει.<br />Διότι η εγκοπή του φαγητού δεν δίνει διάθεση στη γλώσσα να ομιλεί· έστω και καλά λόγια· και αυτά ακόμα βαρύνεται να τα πει. Μόνο καταγίνεται ημέρα και νύκτα να ικετεύει τον Θεό· διότι κατόπιν από τη νηστεία θα έλθει η αγρυπνία και κατόπιν η προσευχή.<br />Δεν λησμονεί ο νηστευτής καμία αρετή· διότι η νηστεία θα τα φέρει όλα. Η νηστεία μαραίνει όλα τα πάθη· αποφεύγει τους περιπάτους και τα πεζοδρόμια· δεν επιθυμεί τις συνομιλίες· ομιλώ για καλογέρους, για εδώ μέσα λέω· διότι για τον άλλον κόσμο δεν έχω να πω τίποτα. Όταν πεινά η κοιλιά, αφήνει το στόμα να ομιλεί; Αφήνει τα μάτια να μετεωρίζονται και να περιεργάζονται εδώ και εκεί; Αφήνει τα αυτιά ελεύθερα να ακροάζονται; Όχι! Αλλά θέλει ο άνθρωπος όλο να ησυχάζει· όλα τα μέλη να είναι ήρεμα και γαλήνια· τότε θα έλθει και η χάρη του Θεού.<br />Γι’ αυτό λέει: «νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών». Κανένα πράγμα δεν κάνει κέφι στον νηστευτή. Η νηστεία ταπεινώνει το σώμα και ησυχάζει το πνεύμα· η αγρυπνία λεπταίνει τον νου και τον κάνει να σκέπτεται όλο τα ουράνια. Στην αγρυπνία ακολουθεί η προσευχή, η οποία ικετεύει, για να έλθει η χάρη του Αγίου Πνεύματος.<br />Και εγώ, με αυτό το βρωμισμένο και αχρείο σώμα που βλέπετε εμπρός σας, τα δοκίμασα και τα είδα αυτά ένα καιρό. Ούτε να ομιλεί έχει κέφι αυτός που νηστεύει, ούτε να κοιμάται ούτε για κανένα άλλο πράγμα φροντίζει· μόνο σκέπτεται, μόνο φωτίζεται, πως να βρει τρόπους, για να εξιλεώσει τον Θεό.<br />Αυτά τα τρία αρμόζουν σ’ εμάς, αδελφές, να τα εργαζόμαστε: νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, για να λάβομε ουράνια χαρίσματα. Άλλο δεν γυρεύεις, όταν έχεις αυτά, παρά μόνο να βρεις κανένα καντουνάκι να καθίσεις ένα κουβαράκι, με δεμένα χέρια, με συμμαζεμένο νου και σώμα και να φωνάζεις ενδομύχως: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Μέρα-νύκτα αυτά ζητεί η νηστεία. Πάλι, αν φας καλά και χορτάσεις την κοιλιά σου, δεν έχει παρά να βαρύνεις και να σου έλθει ύπνος. Κοιλιά γεμάτη δεν κατορθώνει καμία αρετή.<br />Αυτά όλα τα ξέρετε σεις καλύτερα από μένα· αλλά θέλω να σας δώσω κάποια προθυμία, θέλω να σας δυναμώσω· διότι φθάσαμε στη νηστεία, αδελφές· θα πληθύνουν οι αγρυπνίες, θα πληθύνουν οι προσευχές, και θέλω να σας σκουντήσω, τρόπον τινά, για να προβείτε σ’ αυτά. <br />Η προσευχή δεν είναι κανένα έργο κοπιαστικό· δεν είναι να κτυπάς τα χέρια σου και τα πόδια σου και να κουράζεις το σώμα σου· είναι μια εργασία εσωτερική· είναι μία κατάνυξη θερμή της ψυχής. Χρειάζεται όμως η προσευχή να είναι ενωμένη με τη νηστεία και με την αγρυπνία· ένα σώμα να είναι. Θα μας πολεμήσει όμως ο σατανάς σ’ αυτά, και αλίμονο, αν μας κυριεύσουν τα εναντία. Διότι η νηστεία μαραίνει τα πάθη, η αγρυπνία τα νεκρώνει και η προσευχή δίνει φτερά στον άνθρωπο, τον ανεβάζει στους ουρανούς, χαρίζει ουράνια χαρίσματα.<br />Δεν δίνονται όμως αυτά απλώς και ως έτυχε. Θα κοπιάσεις, θα μοχθήσεις, θα αγωνισθείς, για να τα απολαύσεις. Πρέπει να φύγουν τα ακάθαρτα, διότι δυσκολεύεται να έλθει η χάρη του Θεού στην ακάθαρτη καρδιά. Δυσκολεύεται να δώσει ο Θεός τη χάρη Του στον εν αμελεία και στον εν κραιπάλη και μερίμναις βιοτικαίς. Δεν δίνονται τα ουράνια χαρίσματα όπου δεν υπάρχουν αυτά τα τρία: νηστεία, αγρυπνία, προσευχή…<br />Φύγετε, αδελφές, την πολυφαγία και πιάστε την εγκράτεια· όχι όμως μόνο στο φαγητό, αλλά και στη γλώσσα και στους οφθαλμούς και στα χέρια και στα πόδια και παντού. Δεν είναι μόνο να εγκρατευόμαστε και να νηστεύουμε στα φαγητά και έπειτα να έχουμε χίλια-δυο μέσα στον νου μας να μας συγχύζουν και να μας ανησυχούν.<br />Γι’ αυτό είναι ανάγκη παντού να έχουμε χαλινάρι. Αν δεν βάλεις χαλινάρι προπάντων στη γλώσσα και στον νου σου, δεν είναι εύκολο να λάβεις ουράνια χαρίσματα…<br />Ο δε Θεός της ειρήνης και της αγαθοσύνης να εξαποστείλει τα ουράνια χαρίσματα· να μαράνει τα πάθη μας και να διώξει τους πειρασμούς. Όχι να τους διώξει, διότι δεν είναι καλό να φύγουν οι πειρασμοί, αλλά να μας δώσει δύναμη να πολεμούμε και να τους νικούμε. Η Κυρία Θεοτόκος, η βοήθεια των ασθενών και η δύναμη των αδυνάτων, να δώσει και σ’ εμάς δύναμη και βοήθεια.<br /><br />(16 Απριλίου 1946)<br />Από το περιοδικό “Ορθ. Φιλόθεος Μαρτυρία”, Διδαχές από άγιες μορφές, Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, σελ. 17.<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-9655816051726502922024-03-29T11:08:00.001+02:002024-03-29T11:08:23.201+02:00 Περί του πνευματικού κόσμου<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3qJuTi79DQL8-JHZj36uYw_-5bD95cvGndfOPxID-3Nsr2rBd14HsuuaTDd5_OWXGqKyN1uXDgMtSWGPxTEIwAcvFKluZ2L2M_50v9G-k4uN2BtHoLUExJ8jxfnlODKvcnKtWSsLFbNGWGTIEJyhEPpf_OPrfknWxdAghDXy2Gqztj8wRw0bClbmy8yQ/s469/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="353" data-original-width="469" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3qJuTi79DQL8-JHZj36uYw_-5bD95cvGndfOPxID-3Nsr2rBd14HsuuaTDd5_OWXGqKyN1uXDgMtSWGPxTEIwAcvFKluZ2L2M_50v9G-k4uN2BtHoLUExJ8jxfnlODKvcnKtWSsLFbNGWGTIEJyhEPpf_OPrfknWxdAghDXy2Gqztj8wRw0bClbmy8yQ/s320/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AF%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%20%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Γέροντας Θαδδαίος<br /><br />Όταν ήμουν στον ενοριακό ναό του Βλάσκι Ντολ ήρθε ένας χωρικός να με δει και να μου πει την ιστορία του. Να τι μου διηγήθηκε:<br />Καθόταν στα σκαλοπάτια του σπιτιού του, κουρασμένος έπειτα από ένα επίπονο μεροκάματο στα χωράφια, όταν εμφανίστηκε απ᾿ το πουθενά ένας ξένος. Ο χωρικός φαντάστηκε ότι ο άνθρωπος εκείνος ήταν κάποιος απρόσμενος επισκέπτης στο σπίτι του, αλλά ο ξένος τον προσκάλεσε να βαδίσουν για λίγο μαζί. Έτσι κι έγινε. Ο χωρικός δεν είχε ιδέα πού τον οδηγούσε ο ξένος. Στην πορεία, εμφανίστηκε έξαφνα μπροστά τους μια γυναίκα. Έλαμπε ολόκληρη. Ρώτησε:<br />«Πού τον πηγαίνεις;» κι ο ξένος μονομιάς εξαφανίστηκε. Κατόπιν, ρώτησε τον παραξενεμένο χωρικό, «Ξέρεις πού βρίσκεσαι;». Εκείνος της απάντησε όχι. Τότε η γυναίκα του έδωσε ένα χαστούκι και ξαναέκανε την ερώτηση. Ο χωρικός συνέχιζε να μην αναγνωρίζει πού βρισκόταν. Η γυναίκα τον χαστούκισε για δεύτερη φορά και τότε εκείνος αναγνώρισε το σπίτι του και τα γύρω χωράφια. <br />Η γυναίκα τού ζήτησε να γυρίσει σπίτι του. Ο χωρικός θέλησε να την ευχαριστήσει, αλλά εκείνη είχε ήδη εξαφανιστεί. Όταν πήγε σπίτι του, το πρώτο πράγμα που τον ρώτησε η σύζυγός του ήταν: «Τι είναι αυτό γύρω από τον λαιμό σου;». Εκείνος κοίταξε και είδε στο λαιμό του μια θηλιά. Ο ξένος -επρόκειτο προφανός για κάποιον δαίμονα- τον οδηγούσε να πάει να κρεμαστεί. Ο χωρικός μού ζήτησε να του δώσω μια μικρή χάρτινη εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, διότι πίστευε ότι ήταν εκείνη που τον έσωσε.<br />Βλέπετε λοιπόν ότι κάποιες φορές ο Θεός επιτρέπει στην Υπεραγία Θεοτόκο ακόμα και να εμφανιστεί σε μας, προκειμένου να μας σώσει.<br />Ένας άνθρωπος της ύλης δεν μπορεί να καταλάβει έναν πνευματικό άνθρωπο. Ό,τι λέει ένας πνευματικός άνθρωπος αποτελεί για τον άνθρωπο της ύλης μια φαντασία, διότι η ουράνια λογική είναι ολότελα διαφορετική από τη λογική του κόσμου τούτου. Ωστόσο, όταν συζητά κανείς με έναν άνθρωπο της ύλης μπορεί ίσως να τον κάνει να συμπεράνει ότι υπάρχει τελικά κάτι που κινεί τον κόσμο, και ότι υπάρχει αρμονία στο σύμπαν και δυσαρμονία στη γη.<br />Επομένως, οι υιοί του φωτός έχουν κληθεί να λάμψουν με τη ζωή τους όσο περισσότερο μπορούν, ώστε να σκορπίσουν το φως παντού. Διότι ο Κύριος είπε, «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην, και τι θέλω εἰ ήδη ανήφθη!» (Λουκ. 12: 49). Αυτό το πυρ είναι η θεία αγάπη.<br />Εμείς οι χριστιανοί έχουμε κληθεί να σκορπίσουμε στη γη την ατμόσφαιρα του ουρανού, την αιωνιότητα, την αγάπη, την ειρήνη, την αλήθεια και την ηρεμία. Αλλά είναι πολύ δύσκολο, αφού εκ νεότητός μας έχουμε μάθει την οργή και την ανυπακοή· έχουμε εθιστεί στο να ανταποδίδουμε τα ραπίσματα και να προσεγγίζουμε τον καθένα με δυσπιστία καί επιφυλακτικότητα. Έχουμε επιτρέψει να μπει στην καρδιά μας πολύ κακό και πρέπει τώρα να απαλλαγούμε από δαύτο.<br />Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας διδάσκει ότι όλο το κακό προέρχεται πρωτίστως από μας και δευτερευόντως από τον διάβολο. Αν επαγρυπνούμε, τηρώντας κραταιό στην πίστη τον νου και την καρδιά μας, δεν έχει σε μας πρόσβαση ο διάβολος. <br />Ο διάβολος ενεργεί μονάχα πάνω στους δικούς μας κακούς λογισμούς και επιθυμίες. Όταν οργιζόμαστε ή φθονούμε, ή όταν συντηρούμε μέσα μας για μεγάλο χρονικό διάστημα βίαια συναισθήματα απέναντι σε κάποιον, ανοίγουμε από μόνοι μας το παράθυρο της καρδιάς μας στους δαίμονες.<br />Εκείνοι κατόπιν τρέφουν τις αμαρτίες μας και τις καλλιεργούν, κι εμείς δεν μπορούμε να τους ξεφορτωθούμε εύκολα. Ενίοτε βαλτώνουμε σε μια συγκεκριμένη αμαρτία για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, που καθίσταται αυτή δεύτερη φύση μας. Σ᾿ αυτή την περίπτωση, μόνο ο Θεός μπορεί να μας σώσει, τόσο από τον ίδιο μας τον εαυτό όσο και από τα νύχια των δαιμόνων.<br />Η μετάβαση από αυτή τη ζωή στην αιωνιότητα είναι πολύ δύσκολη. Πριν από αυτό μας το πέρασμα, μπορούμε να προσευχηθούμε, αλλά μετά από αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για τον εαυτό μας -μόνο τα αγαπημένα μας πρόσωπα μπορούν να μας βοηθήσουν με τις προσευχές τους. Στην κατάσταση που θα μας βρει ο Κύριος την ώρα του θανάτου μας, έτσι και θα μας κρίνει.<br />Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να προσευχόμαστε για τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έχουν αναχωρήσει από αυτή τη ζωή· αυτό είναι το πιο σημαντικό που χρειάζονται από μας. Ο Κύριος εισακούει τις προσευχές μας, όταν προσευχόμαστε εκ καρδίας, ακόμα κι αν είμαστε μεγάλοι αμαρτωλοί. Ο Κύριος κοιτάζει συνεχώς μέσα στην καρδιά μας, οπότε αν στραφούμε προς το πρόσωπό Του εκ βάθους καρδίας, τότε κι Εκείνος θα είναι μαζί μας εκεί. Θα ακούσει τις προσευχές μας ακόμα κι αν είμαστε πολύ αμαρτωλοί, αλλά συνάμα θά περιμένει από μας να μετανοήσουμε όσο ακόμα είναι καιρός.<br />Εμφανίστηκε σε όραμα κάποτε η Υπεραγία Θεοτόκος μπροστά σε κάποιον από τους Αγίους Πατέρες, ο οποίος ποθούσε να πληροφορηθεί πόσο γρήγορη είναι η κίνηση του πνεύματος. Του είπε: «Όταν ζητάμε μεσολάβηση, λαμβάνουμε συχνά βοήθεια άμεσα, ειδικά όταν βρισκόμαστε μεταξύ ζωής και θανάτου. Λαμβάνουμε βοήθεια άμεσα, αν κραυγάσουμε εκ βάθους καρδιάς». <br />Η Υπεραγία Θεοτόκος απάντησε ότι το πνεύμα ανταποκρίνεται με την ταχύτητα της σκέψης κι ακόμα γρηγορότερα. Με τους λογισμούς μας μπορούμε να είμαστε παντού σε χρόνο μηδέν. Μπορεί να μην έχουμε καν τον χρόνο να σκεφτούμε και η βοήθεια είναι κιόλας εδώ. Είναι μια ταχύτητα αφάνταστη. Ο νους του ανθρώπου μπορεί να διαπεράσει την αιωνιότητα μέσα σε μια και μόνο στιγμή.<br />«Υπάρχει διαρκής πόλεμος μεταξύ καλού και κακού. Επιθυμούμε να είμαστε καλοί, αλλά τα πνεύματα της πονηρίας δεν θέλουν να έχουμε ούτε ένα καλό χαρακτηριστικό στην προσωπικότητά μας – μόνο αρνητικά. Γι᾿ αυτό και πρέπει να πολεμάμε. Δεν μπορούμε να πολεμάμε μόνοι μας, αλλά ο Κύριος είναι προστάτης μας, διότι από τη στιγμή που θα Του ζητήσουμε ειλικρινά να μας βοηθήσει, θα έρθει αμέσως προς βοήθειά μας.<br />Κάποτε που ήμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, είδα σε όραμα τον Σωτήρα να μου λέει ότι πρέπει να προσπέσω στην Υπεραγία Μητέρα Του, διότι εκείνη είναι η προστάτις των μοναχών. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να πασχίζουμε διαρκώς· αυτός είναι ο λόγος που έχουμε «πόλεμο λογισμών». Αυτός ο πόλεμος των λογισμών δεν μαίνεται εναντίον σάρκας και αίματος, αλλά εναντίον των πονηρών πνευμάτων, που κρατούν τον αιώνα τούτο, (πρβλ. Εφεσ. 6, 12). Ο απόστολος Παύλος λέει, «Τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἠγώνισμαι… τήν πίστιν τετήρηκα» (Β΄ Τιμ. 4:7).<br />Κι έτσι, πρέπει πάντοτε να προσπίπτουμε στον Κύριο και την Υπεραγία Θεοτόκο. Πρέπει να προσευχόμαστε να μας αξιώσει να Τον αγαπήσουμε όπως Τον αγαπούν η Υπεραγία Θεοτόκος, οι άγγελοι και οι Άγιοι. <br />Ο παντοδύναμος Κύριος μπορεί σίγουρα να μας βοηθήσει σ᾿ αυτό. Ποθεί να είμαστε έτσι, ώστε να είμαστε εν αγάπη μαζί Του, εγκολπωμένοι για πάντα και για όλη την αιωνιότητα. Εύχομαι να προσεύχεστε όλοι σας στον Κύριο να σας αξιώσει να Τον αγαπήσετε κατ᾿ αυτό τον τρόπο. Έτσι θα νιώσετε ειρήνη, ηρεμία στην καρδιά σας, διότι θα έχετε δώσει την καρδιά σας σ᾿ Εκείνον που είναι άπειρος και που μπορεί να σας χαρίσει απεριόριστη αγάπη και ειρήνη.<br /><br />Από το βιβλίο: «Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας»<br />Εκδόσεις: Εν πλω<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-65025727688393344012024-03-29T11:06:00.001+02:002024-03-29T11:06:39.870+02:00 Μαθήματα πραγματικής ταπεινοφροσύνης, για τους δύσκολους καιρούς, για την ευχή του Ιησού<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggYVPAX3ZEkztr0pM2WaXNFIB1-1hpyW49Y9aGgZeh-F4OMBGz7mROL50qM7jkp-e3IO4rBHlYYpjUbojwSQTNbBue0DJEIjX0mU3SjEtV81okdvycOj3jTDo_PoPmUX82Yf0gdIEr1T4zh9wyMGzRYcapx6nUVM3kLWGfdJtYnamsJ8C_pYn1LXyzPa0/s601/%CE%9C%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%86%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%82,%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B4%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%82,%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="407" data-original-width="601" height="217" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggYVPAX3ZEkztr0pM2WaXNFIB1-1hpyW49Y9aGgZeh-F4OMBGz7mROL50qM7jkp-e3IO4rBHlYYpjUbojwSQTNbBue0DJEIjX0mU3SjEtV81okdvycOj3jTDo_PoPmUX82Yf0gdIEr1T4zh9wyMGzRYcapx6nUVM3kLWGfdJtYnamsJ8C_pYn1LXyzPa0/s320/%CE%9C%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1%20%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82%20%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%86%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%82,%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B4%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%82,%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CE%B7%CF%83%CE%BF%CF%8D.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσας<br />«Η γαρ δύναμις μου εν ασθενεία τελειούται»<br />Μέρα με τη μέρα ο αριθμός των πνευματικών του παιδιών αυξανόταν [του οσίου Σεραφείμ της Βίριτσας]. Όλοι έφευγαν από το κελλί του ανανεωμένοι, ειρηνικοί, χαρούμενοι.<br />Τα λόγια του στάρετς ήταν πάντοτε μαθήματα πραγματικής ταπεινοφροσύνης:<br />– Ο ίδιος ο Κύριος είπε στον απόστολο Παύλο: «Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται». Και ο απόστολος Παύλος, έχοντας προσωπική πείρα του μεγαλείου αυτών των λόγων, έλεγε: «Όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμι». Ας διατηρούμε, λοιπόν, κι εμείς, όπως ο απόστολος Παύλος, γαλήνη στις ασθένειες, στις θλίψεις, στις αδικίες, στους διωγμούς, στους κατατρεγμούς για το όνομα του Χριστού. Μόνον όταν δεχθούμε το θέλημα του Κυρίου, το οποίο αποκαλύπτεται στους ανθρώπους ακριβώς μέσα από τα μεγάλα προβλήματα, τις μεγάλες αρρώστιες και τους διωγμούς, τότε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε και τη δική μας αδυναμία και θα επιδιώξουμε την εξ ύψους βοήθεια. Μόνον έτσι γεννιέται η αληθινή πίστη, ελπίδα και προσευχή, όταν έχουμε πλήρη συνείδηση της μηδαμινότητάς μας. Αυτή η πίστη δεν μένει ποτέ αναπάντητη και μετακινεί βουνά.<br />Για τους δύσκολους καιρούς και τους διωγμούς που περνούσε ο ρωσικός λαός και που πολλοί αδυνατούσαν να καταλάβουν το θέλημα του Θεού ο στάρετς έλεγε:<br />– Ήλθε η ώρα της μετάνοιας και της ομολογίας. Ο ίδιος ο Κύριος τιμωρεί το ρωσικό λαό για τις αμαρτίες του και μέχρις ότου ο ίδιος ο Κύριος δεν ελεήσει τη Ρωσία, δεν υπάρχει νόημα να πηγαίνει κανείς αντίθετα στο άγιο θέλημά Του. Η ζοφερή νύχτα θα σκεπάσει για πολύν καιρό τη γη της Ρωσίας. Μας περιμένουν πολλές θλίψεις και βάσανα. Γι’ αυτό και μας διδάσκει ο Κύριος: «Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών». Δεν μας μένει παρά να προσευχόμαστε στον Κύριο και να τον εκλιπαρούμε να μας συγχωρέσει. Ας θυμόμαστε ότι «ο Θεός αγάπη εστί» και ας ελπίζουμε στο αμέτρητο έλεός Του.<br />Πολλούς εκείνο τον καιρό συμβούλευε να προσεύχονται με την ευχή του Ιησού:<br />– Η αδιάλειπτη προσευχή της μετανοίας είναι ο καλύτερος τρόπος για να ενωθεί το πνεύμα μας με το Πνεύμα του Θεού. Παράλληλα, αυτή η προσευχή είναι και η πνευματική μάχαιρα που καταστρέφει κάθε αμαρτία.<br />Ο στάρετς είχε προβλέψει την εντατικοποίηση των απροκάλυπτων διωγμών, όταν ολόκληρη η χώρα είχε γίνει ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η ευχή του Ιησού, την οποία επεμελείτο ο ίδιος και τα πνευματικά του παιδιά, ήταν ένα ισχυρό όπλο σ’ όλους όσοι βρίσκονταν στο κράτος που είχε κηρύξει πόλεμο κατά του Θεού.</div><div style="text-align: justify;"><br />Από το βιβλίο, ο «Στάρετς Σεραφείμ της Βίριτσα, 1866-1949», του Αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνόπουλου, νυν Μητροπολίτη Αργολίδας, των εκδόσεων Ακρίτας.<br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-57196500627075834842024-03-29T11:03:00.002+02:002024-03-29T11:03:59.585+02:00 Η σκάλα της συγχωρητικότητας<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdYdh6CwwnEiwquAi5cC23VETP1fTMt7mizSh_Y_8BU-2wMYjuJ8iZ4ki_aVk8zK4kRZNCk3mar4MieW5dwcevTySNK9eMpPkJWUVAgJ1su9UklIfEpqtZ26FfidNhS6QlkAdDIJrCmVeuirupzv2DRZLfL4-8IR1s4nmT9_qlgAteSYTJVxdwl4zTTTc/s800/%CE%97%20%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="800" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdYdh6CwwnEiwquAi5cC23VETP1fTMt7mizSh_Y_8BU-2wMYjuJ8iZ4ki_aVk8zK4kRZNCk3mar4MieW5dwcevTySNK9eMpPkJWUVAgJ1su9UklIfEpqtZ26FfidNhS6QlkAdDIJrCmVeuirupzv2DRZLfL4-8IR1s4nmT9_qlgAteSYTJVxdwl4zTTTc/s320/%CE%97%20%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />«Πρόσεξε μετρώντας προς τα επάνω …<br />Πρώτο σκαλί, να μην κάνεις αρχή στην αδικία!<br />Δεύτερο μετά την αρχή, να μην ανταποδώσεις το ίσο!<br />Tρίτο να μην προξενήσεις ό,τι έπαθες αλλά να μείνεις ήσυχος!<br />Tέταρτο, να προσφέρεις τον εαυτό σου στην αδικία!<br />Πέμπτο, να προσφερθείς για πολύ περισσότερα απ’ όσα θέλει<br />εκείνοςπου επιθυμεί την αδικία σου!<br />Έκτο, να μη μισήσεις αυτόν που σε έβλαψε!<br />Έβδομο, να τον αγαπήσεις επιπλέον!<br />Όγδοο, να τον ευεργετήσεις και από πάνω!<br />Ένατο, να παρακαλείς ταυτόχρονα προς χάριν του τον Θεό!<br />Bλέπεις ύψος πνεματικότητας;»</div><div style="text-align: justify;"><br />[Απ’ το έργο μας «ΡΟΔΟΣΤΑΓΜΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ»]<br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-9974782109161393732024-03-29T11:02:00.001+02:002024-03-29T11:02:09.426+02:00 Σέ ευχαριστώ Κύριε, για όλα…<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSMpnPZXs6y6lklvPgS6UtEYk_HBGnyoS8ZNiI691STxscNNGmgeNbKgJbXof1-U9QgnpdSPopCABAxgCTQe_ge6mxe-T26ch9UkZMerWr4oVhheeNmgOHDpw-pQzxQE-iVK5XiZZEBr8-mi0_MT3nVq-F6eb2zPujuAQfiAvTTLa88_AswiR9yLn34lM/s750/%CE%A3%CE%AD%20%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%20%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5,%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%8C%CE%BB%CE%B1%E2%80%A6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="750" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSMpnPZXs6y6lklvPgS6UtEYk_HBGnyoS8ZNiI691STxscNNGmgeNbKgJbXof1-U9QgnpdSPopCABAxgCTQe_ge6mxe-T26ch9UkZMerWr4oVhheeNmgOHDpw-pQzxQE-iVK5XiZZEBr8-mi0_MT3nVq-F6eb2zPujuAQfiAvTTLa88_AswiR9yLn34lM/s320/%CE%A3%CE%AD%20%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%20%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5,%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%8C%CE%BB%CE%B1%E2%80%A6.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Κύριε, ὅλη ἡ φύση ὑμνολογεῖ καί δοξάζει τό Ἅγιο Ὄνομά Σου…Ὅλα τά δημιούργησες μέ τάξη, ἁρμονία, ἰσορροπία καί ὀμορφιά.<br />Ἐσύ Πανάγαθε Θεέ, μέ τοποθέτησες πάνω στή γῆ. Ἐσύ, Ἄριστε Τεχνίτη, στερέωσες γιά χάρη μου τό θόλο τοῦ οὐρανοῦ.<br />Ἐσύ μοῦ ἀνάβεις τό φῶς τοῦ ἡλίου κάθε ἡμέρα. Ἐσύ ἀναβλύζεις τίς πηγές μέ γάργαρο νερό.<br />Μέ τή Θεία καί Ἀγαθή βουλή Σου δημιούργησες τά δέντρα μέ τούς καρπούς, τά καταπράσινα βοσκοτόπια, τά ὑπέροχα καί εὐωδιαστά λουλούδια.<br />Μέ τό Θεῖον πρόσταγμά Σου ἐμφανίστηκαν ἐπάνω στή γῆ ὅλων τῶν εἰδῶν τά ζῶα, μικρά καί μεγάλα.<br />Στό τέλος, δημιούργησες ἐμένα αὐτεξούσιο καί μέ ψυχή ἀθάνατη, καί μέ κατέστησες ἐξουσιαστή ὅλων τῶν δημιουργημάτων Σου.<br />Ὅλα γύρω μου εἴναι σταλαγματιές τῆς δικῆς Σου ἀγάπης.<br />Καί τά ἔμψυχα καί τά ἄψυχα, καί τά βουνά καί ἡ θάλασσα, καί τό ἡλιοβασίλεμα καί ὁ ἔναστρος οὐρανός.<br />Γι’ αὐτό κι ἐγώ Σέ δοξάζω καί Σέ εὐχαριστῶ γιά ὅσα μοῦ χάρισες.<br />Γιά τή φύση πού δημιούργησες καί μοῦ τήν παραχώρησες νά τήν ἀπολαμβάνω καί νά τήν διαχειρίζομαι μέ ἀγάπη καί φροντίδα προκειμένου νά μέ διακονεῖ καί νά κατανοῶ τό μέγεθος τῆς ἀγάπης Σου.<br />Γιά τόν ἥλιο πού σκορπᾶ παντοῦ τό φῶς του. Γιά τά λουλούδια πού εὐωδιάζουν. Γιά τά πουλιά καί τά ζῶα πού μέ ψυχαγωγοῦν καί μέ διδάσκουν.<br />Γιά τά εὐχάριστα καί τά δυσάρεστα τῆς ζωῆς, πού μοῦ μιλοῦν γιά τήν ἀγάπή Σου καί συγκλονίζεται ἡ καρδιά μου.<br />Γιά ὅλα αὐτά Σ’ εὐχαριστῶ καί Σοῦ ζητῶ ν’ μέ ἐλεήσεις Κύριε καί νά μέ φωτίζεις ὥστε νά ζῶ σύμφωνα μέ τό θέλημά Σου, καί νά χαίρομαι κάθε τί πού μέ περιβάλλει.<br />Ἀκόμη νά ἐκτιμῶ, νά προστατεύω καί νά θαυμάζω ὅλα τά δημιουργήματά Σου, ὥστε νά μήν ἀποκοπῶ ἀπό αὐτά, γιατί αὐτό μέ ἀπομακρύνει ἀπό Ἐσένα, τόν Πατέρα μου τόν Προστάτη, Πλάστη καί Δημιουργό μου. Ἀμήν.</div><div style="text-align: justify;"><br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-68586164033198126202024-03-29T11:00:00.001+02:002024-03-29T11:00:30.196+02:00 “Παναγία μου, δεν είναι κανένας Άγιος στο περιβόλι σου να με σώσει;”<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-FzswgXFuhYegz0I7-9GSj0PPMKLeMp_joH3_c2IdX6zkrPa0VnOpWK_qtaG4vCK-tXWWGAQM2kfiqM6cyhGsywpr87yPyn1z2nCx-LEdd0FzGXksPbPEErkYGpseFVva5QYBxee1BIJEX6dRtCEV07sCA7tWrRduTjPoaDJURpvKbqyJLgmbyfzeYaU/s700/%E2%80%9C%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%BC%CE%BF%CF%85,%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82%20%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%B9%20%CF%83%CE%BF%CF%85%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%83%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9;%E2%80%9D.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="438" data-original-width="700" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-FzswgXFuhYegz0I7-9GSj0PPMKLeMp_joH3_c2IdX6zkrPa0VnOpWK_qtaG4vCK-tXWWGAQM2kfiqM6cyhGsywpr87yPyn1z2nCx-LEdd0FzGXksPbPEErkYGpseFVva5QYBxee1BIJEX6dRtCEV07sCA7tWrRduTjPoaDJURpvKbqyJLgmbyfzeYaU/s320/%E2%80%9C%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%20%CE%BC%CE%BF%CF%85,%20%CE%B4%CE%B5%CE%BD%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82%20%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%B9%20%CF%83%CE%BF%CF%85%20%CE%BD%CE%B1%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%83%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9;%E2%80%9D.png" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />~ Έναν Μάιο ήμουν αρχοντάρης στην μετάνοιά μου –στην αγιορειτική Σιμωνόπετρα. Συνηθίζαμε να μαζεύουμε τους προσκυνητές και να διηγούμαστε την ιστορία της Μονής, ώστε κάτι να κερδίζουν φεύγοντας.<br />Όταν τελείωνε η ιστορία της Μονής, λέγαμε διάφορα, δίναμε τον λόγο και στους προσκυνητές. Εκείνο το απομεσήμερο, μετά τον εσπερινό, ο κόσμος ήταν ελάχιστος. Ανάμεσά τους ένας κύριος με έντονη την Χαλκιδικιώτη προφορά, που –το έβλεπες- ήθελε κάτι να πει. Με το δικό μας «πες και συ, πατριώτη», ξεκίνησε.<br />-Έρχομαι από τις Καρυές, από το Κουτλουμούσι, τελείωσε η Τράπεζα και έφυγα. Τον βρήκα τον γέροντα που με έσωσε και είμαι πολύ χαρούμενος.<br />Η αγωνία μας άρχισε να αυξάνει. Τι έγινε;<br />Πάτερ, μου, συνέχισε ο προσκυνητής μας, είμαι από απέναντι, από την Συκιά. Και όπως είδατε, τις προάλλες, είχε ένα ξαφνικό μπουρίνι. Με τόσες καλωσύνες ο καιρός, βουτήξαμε νωρίς νωρίς φέτος. Αλλά το μπουρίνι μας τα χάλασε. Εγώ, μόλις ξεκίνησε, με βρήκε μέσα στην θάλασσα και δεν πρόφτασα να βγω. Αναποδογύρισε βάρκες, πήρε ομπρέλλες, χαλασμός. Εγώ μέσα στο νερό, πνίγομαι. Από την παραλία με βλέπουν να χάνομαι αλλά κανένας δεν τολμάει να μπει για να με βοηθήσει. Και εγώ σβύνω, χάνομαι. Όταν κουράστηκα να παλεύω με το κύμα, δίχως αποτέλεσμα, σηκώνω τα χέρια επάνω και με όση δύναμη με είχε μείνει φωνάζω: <br />Έ, Παναγία μου, δεν είναι κανένας άγιος στο περιβόλι σου να με σώσει;<br /><br />Έ, και τότε, έγινε το θαύμα. Βλέπω μέσα από τα σύννεφα να κατεβαίνει ένα χέρι στο κύμα και να με αρπάζει. Και ένα πρόσωπο φεγγαράτο, χαμογελαστό να με βλέπει. Σαν να άκουσα και μία φωνή να με λέει «Παΐσιος». Το χέρι με απίθωσε έξω, σε ασφαλές μέρος, στην παραλία.<br />Τρέξαν άνθρωποι κοντά μου και ρωτούσαν να μάθουν τι έγινε. Εγώ ήμουν χαμένος, χαρούμενος, αλλά δεν μπορούσα να βγάλω άχνα. Με κόπηκε η φωνή. Συνήλθα και εξήγησα τί έγινε. Την άλλη μέρα ακριβώς, ήρθα στο Όρος και άρχισα να ψάχνω, χωρίς να ρωτάω για όνομα.<br />Μόνο γυρνούσα από μοναστήρι σε μοναστήρι και έβλεπα τους καλογήρους στα πρόσωπα. Έφτασα και στις Καρυές, αλλά είχα αρχίσει να κουράζομαι. Εκεί συζητώντας είπα αν ξέρει κανένας κάποιον Παΐσιο, τον ψάχνω μέρες τώρα. Αλλά το τί έγινε δεν ήθελα να το φανερώσω, το έκρυβα. Για τον γεροΠαΐσιο δεν είχα ακούσει, δεν ήξερα τίποτα. Με λένε:<br />-Πάνε στο Κουτλουμούσι. Είχαν αγρυπνία; πανήγυρη; κάτι τέτοιο είπαν, και θα είναι και ο γερο Παΐσιος στην Τράπεζα. Ακόμα δεν τελείωσαν. Κατέβα στο Κουτλουμούσι.<br />Φτάνω στο Μοναστήρι. Ήταν η ώρα που οι πατέρες από το καθολικό πήγαιναν στην Τράπεζα. Τα μάτια μου δεκατέσσερα να βλέπω τα πρόσωπα. Και ξαφνικά βλέπω κάποιον γεροντάκο μισοσκυμένο και θυμάμαι εκείνο το πρόσωπο. Χωρίς κουβέντα ορμάω και τον πιάνω από τα πόδια – πώς δεν τον γκρέμισα – και πέφτω στα γόνατα. ΓεροΠαΐσιε, με έσωσες, έβγαλα μια κραυγή.<br />– Φύγε, ευλογημένε, να πούμε, ας υποθέσουμε. Πρόφτασε να πει ο Γέροντας. Μαζεύτηκαν γύρω μας κόσμος και εκείνος, έτσι μισός άνθρωπος που ήταν, ξεγλίστρυσε και έφυγε στην Τράπεζα. Με πήραν και εμένα μέσα οι πατέρες και φάγαμε. Μετά την Τράπεζα τα είπαμε με τον άγιο Γέροντα, μέχρι να φύγει στο καλύβι του. Ξεκουράστηκα το βράδυ στο Κουτλουμούσι και τώρα θα γυρίσω με τα πόδια σε όλο το Άγιο Όρος, γιά να ευχαριστήσω την Παναγία και να πω αυτό που έζησα.<br />Η διήγηση τελείωσε. Τα μάτια μας δάκρυσαν και ξαναδάκρυσαν.<br />Ήταν κάπου το 1988, πιο πριν πιο μετά, δεν θυμάμαι, αν και στο μοναστήρι τον βάλαμε να γράψει το γεγονός στο βιβλίο των Εντυπώσεων των Προσκυνητών, αν θυμάμαι καλά. Ακόμα ο γεροΠαΐσιος δεν ήταν τόσο γνωστός. Τι σημασία έχει η χρονολογία; Με έμεινε η δοξολογική χαρά του ανθρώπου και η ευχαριστήρια περιοδεία του στον ιερό Άθωνα, για να δοξάσει τον Κύριο και την Θεοτόκο, και να διαλαλήσει τα θαυμάσια των αγίων του. Να πω και κάτι ακόμα. Δεν με αρέσει, αδερφοί μου, να ερμηνεύω τα πράγματα. Τα καταγράφω, τα διηγούμαι, τα χαίρομαι και αφήνω στον καθένα να βγάλει τα συμπεράσματά του. Αλλά, ένα είναι το δικό μου συμπέρασμα: Δόξα τω Θεώ. Κάθε εποχή έχει τους αγίους της. Ο Παντοδύναμος δεν αφήνει αμάρτυρη την παρουσία του επάνω στην γη, γιά όσους έχουν μάτια να βλέπουν, αυτιά να ακούν και καρδιά που να θέλει να μάθει να αγαπάει. Δόξα τω Θεώ.<br />Να έχουμε την ευχή του γεροΠαΐσιου. Δόξα τω Θεώ.</div><div style="text-align: justify;"><br />Γράφει Αρχιμανδρίτης Πορφύριος<br />https://simeiakairwn.wordpress.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-51089102276763573202024-03-29T10:57:00.001+02:002024-03-29T10:57:24.077+02:00 Ο σταυροαναστάσιμος χαρακτήρας των Ύμνων της Μεγάλης Σαρακοστής<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7k47dlDttnvHkzCDqjW0r31-Tdu8QWXDwbu6jLJlngiq7qd1wEJIXpxbxLcXFpZOW74ihxUvYCfkHYugSIUldexGgfnwZHEwfogGJezPu9r2IQ7sBinY4PGi7cPk2lN8-qHyY-t7yG6V8Kgzm24K9DNlq9x9s2yQuJv7GDCZiESRpBgdOyYf57ASg3FE/s640/%CE%9F%20%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%8E%CE%BC%CE%BD%CF%89%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="396" data-original-width="640" height="198" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7k47dlDttnvHkzCDqjW0r31-Tdu8QWXDwbu6jLJlngiq7qd1wEJIXpxbxLcXFpZOW74ihxUvYCfkHYugSIUldexGgfnwZHEwfogGJezPu9r2IQ7sBinY4PGi7cPk2lN8-qHyY-t7yG6V8Kgzm24K9DNlq9x9s2yQuJv7GDCZiESRpBgdOyYf57ASg3FE/s320/%CE%9F%20%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82%20%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1%CF%82%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%8E%CE%BC%CE%BD%CF%89%CE%BD%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Γράφει ο π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ<br />Σε αυτή τη συνάφεια θα επιχειρήσουμε να δειχθεί με συντομία κι επιλεκτικά πώς η πραγματικά έξοχη Υμνογραφία της Ορθόδοξης Εκκλησίας -που αφορά στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή και με επίκεντρο εδώ τον περίφημο Μεγάλο Κανόνα του Ανδρέα Κρήτης- χειραγωγεί τον πιστό από τα γήινα στα ουράνια, από τα χοϊκά στα πνευματικά, από τα πένθιμα στα διαρκώς αναστάσιμα. Πώς ο υμνολογικός αυτός θησαυρός -ποίηση απαράμιλλη - παρέχει σε όλους μας μοναδικές ευκαιρίες ψυχικής ανάτασης, κατάνυξης, ανάνηψης και χριστοποίησης τελικά.<br />* * *<br />Εισοδεύοντας στις πάνσεπτες ημέρες της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μια περίοδο ιδιαίτερης ετοιμασίας και πνευματικών καθαρμών, εντέλει χειραγωγούμαστε -κατά χάριν- στα φρικτότατα δρώμενα της Μεγάλης Εβδομάδας, οπότε πρόκειται να συντελεσθεί η μυστηριακά εκπληκτική συνάντηση Ανθρώπου και Θεού στο χαροποιό γεγονός της συν-Αναστάσεως και των δύο.<br />Αγωνιζόμαστε, λοιπόν. Ο ορθόδοξος «Χριστιανικός Ναός καί τά τελούμενα ἐν αὐτῷ» γίνονται στίβος αγωνιστικός, όπου παρέχονται οι ευκαιρίες στον προσερχόμενο, για πνευματική άθληση και άνοδο στο βάθρο της βραβεύσεως. Στη φιλόξενη ευρυχωρία του Ναού, καθ' όλες ετούτες τις ημέρες, κατά τις δυνάμεις του ο καθένας, δίνει τη δική του προσωπική μάχη. Μια μάχη διμέτωπη: Από τη μια με τον παλαιό, εφθαρμένο εαυτό του και από την άλλη με τα φρονήματα του κόσμου, που -συχνάκις όντας χαμερπή και αδιέξοδα- συνήθως αντιμάχονται κάθε αρετή και υψηλή πτήση. Οι συχνές και μακρές λατρευτικές συνάξεις των πιστών «ἐπὶ τῷ αὐτῷ» έχουν έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό: Να δώσουν ερεθίσματα βαθύτατης αυτοενδοσκόπησης και εξέτασης του έσω εαυτού μας. Να προσκαλέσουν, ή καλύτερα: να προκαλέσουν σε νήψη και σε προσευχή τις ψυχές μας, ώστε να κάνουμε επιτέλους το σωτήριο εκείνο άλμα, που θα μας ενώσει με τον Ουρανό, με τον οποίο βρισκόμαστε σε διαρκή διάσταση και ακοινωνησία. Να προκαλέσουν -με άλλους λόγους- την πολυποθούμενη αλλαγή μυαλού, μεταβολή νοοτροπίας και θέασης εαυτών και αλλήλων.<br />Ο ορθόδοξος υμνογραφικός πλούτος όλων αυτών των ημερών έχει οπωσδήποτε χαρακτήρα αναγωγικό: Μεταφέρει, δηλαδή, σε μιαν άλλη, νέα πραγματικότητα πέρα και πάνω από την καθημερινή και αναμφισβήτητα τόσο βασανιστική για τον σύγχρονο άνθρωπο. Τον ξεχωρίζει από τη γη, για να τον ανεβάσει στον Ουρανό. Έχει σκοπό να τον συνετίσει. Να τον φέρει (ή, ξαναφέρει), με άλλα λόγια, «εἰς ἑαυτόν». Ταυτόχρονα, τα ψάλματα και τ’ αναγνώσματα ετούτα αποτελούν κραυγές πόθου και πόνου. Πόθου επιστροφής στη χαμένη ευδαιμονία του Παραδείσου. Πενθούμε ταυτόχρονα και πονούμε. Όχι βέβαια για το Πάθος του Χριστού. Εκείνος πρόκειται σύντομα να αναστηθεί. Ανάγκη, λοιπόν, θρήνων δεν έχει. Πενθοφορούμε -εντός και εκτός των ναών και των καρδιών μας- για την δική μας έλλειψη, την δική μας μικρότητα ή μειονεξία, την δική μας παρακοή και πτώση. Αισθανόμαστε κατάβαθα στο είναι μας την δυσφορία από τα «στίγματα τῶν πταισμάτων». Αγωνιούμε για τις δικές μας αλλεπάλληλες πτώσεις και μεταπτώσεις. Αγωνιούμε, εξάλλου, μήπως κατά την ώρα εκείνη τη μεγαλειώδη της Ανάστασης του Χριστού, εμείς ανέλπιδοι, παραμείνουμε ακόμη στον τάφο νεκροί.<br />Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε. Γι’ αυτό και προαγόμαστε στη Μετάνοια. Ο θρήνος μας γίνεται ολοένα γοερότερος: «Πόθεν ἄρξομαι θρηνεῖν, τὰς τοῦ ἀθλίου μου βίου πράξεις;», σύμφωνα με την έξαρση του ποιητικότατου Μεγάλου Κανόνα του οσίου Ανδρέα του Κρήτης, ο οποίος έχει ευστοχότατα ενταχθεί στην Υμνολογία των ημερών.<br />Γονατίζουμε ανίσχυροι κι εξουθενωμένοι μπροστά Του, έχοντας βαθύτατη συναίσθηση του ποίοι στ’ αλήθεια είμαστε. Επικαλούμαστε όμως την Αγάπη Του, το έλεός Του: «Ἡμάρτηκά Σοι, ἱλάσθητί μοι, ἆρον τὸν κλοιόν ἀπ’ ἐμοῦ, τὸν βαρύν, τὸν τῆς ἁμαρτίας». Γνωρίζουμε, ότι δεν αξίζουμε μια τέτοια παμμέγιστη τιμή. Όμως η αγάπη και το έλεος του Θεού έχουν πάντα την εξαιρετική, χαρακτηριστική δύναμη να υπερτερούν και της χειρότερης δικής μας αμαρτίας. Το έλεος του Κυρίου «καταδιώκει» (σύμφωνα με την έκφραση του «πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως» ελεημένου Ψαλμωδού Δαβίδ) τον αποστάτη άνθρωπο, ώστε να τον διασώσει. Αγαπώντας ο Θεός τον άνθρωπο, με τρόπο που δεν μπορεί με τα αδύναμα δικά μας λόγια να περιγραφεί, ο Ίδιος τον επισκέπτεται. Ο Ίδιος τον αναζητά. Ο Ίδιος θυσιάζεται για να μην πειραχθεί στο ελάχιστο το πλάσμα των δακτύλων Του, η κορωνίδα της Δημιουργίας Του.<br />Ιδού, το άπειρο έλεος του Θεού. Κατά συνέπειαν κι εμείς, γνωρίζοντας την αμαρτωλότητα που μας βαρύνει και πλέον μας χαρακτηρίζει, αποκτάμε τη σιγουριά ότι τελικά θα τύχουμε της κοινωνίας Του. Στεκόμαστε εξορισμένοι μακριά και νοσταλγούμε τον χαμένο μας Παράδεισο. Αναλογιζόμαστε τον καιρό της μακαριότητας πριν από την πτώση. Νοιώθουμε ότι, αμαυρώνοντας «τῆς ψυχῆς τὸ ὡραῖον», ἔχουμε απωλέσει πια «τὸ πρωτόκτιστον κάλλος καὶ τὴν εὐπρέπειαν».<br />«Τὸν πρωτόπλαστον Ἀδὰμ τῇ παραβάσει παραζηλώσας, ἔγνων ἐμαυτόν, γυμνωθέντα Θεοῦ, καὶ τῆς ἀϊδίου βασιλείας τρυφῆς, διὰ τάς ἁμαρτίας μου.»<br />Κυριευμένοι από ακατάσχετο εγωισμό κι επιχειρώντας πραξικοπηματικά να φτάσουμε και να υπερβούμε τον Θεό, σχίσαμε «τὴν στολὴν τὴν πρώτην», εκείνο το θεοΰφαντο ένδυμα του Βαπτίσματος και τώρα γυμνοί, χωματένιοι και προσωρινοί όσο ποτέ άλλοτε, χωρίς παρόν και δίχως μέλλον, αισχυνόμαστε για την ακρότατη ετούτη κατάντια μας και με συστολή δείχνουμε τα στίγματα που μας επέφερε η μάκρυνση από την συνάφεια με την ασφάλεια δίπλα στον Πατέρα, ομολογώντας εκ βαθέων: «Ἰδού τὰ τραύματα, τὰ ἕλκη, αἱ πυρώσεις... ὁ βίος νενέκρωται, τὸ τέλος ἐπὶ θύραις». Η χώρα της εξορίας είναι ανυπόφορη. Η ζωή μακριά από την πατρική στοργή δεν έχει νόημα κανένα. Καταντά φρικτότατο κολαστήριο, διαρκής νύχτα, θάνατος αμετάκλητος. Ζητάμε αμνηστία. Ποθούμε την Ανάσταση.<br />«Ἀνάνηψον, ὦ ψυχή μου, τὰς πράξεις σου, ἅς εἰργάσω ἀναλογίζου, καὶ ταύτας ἐπ’ ὄψεσι προσάγαγε, καὶ σταγόνας στάλαξον δακρύων σου· εἰπέ παρῥησίᾳ τὰς πράξεις τὰς ἐνθυμήσεις Χριστῷ καὶ δικαιώθητι.<br />Αὐτείδωλον ἐγενόμην, ταῖς πάθεσι τὴν ψυχήν μου βλάπτων, Οἰκτίρμον· ἀλλ’ ἐν μετανοίᾳ με παράλαβε, καὶ ἐν ἐπιγνώσει ἀνακάλεσαι· μὴ γένωμαι κτῆμα, μὴ βρῶμα τοῦ ἀλλοτρίου, Σωτήρ αὐτὸς με οἴκτειρον». (Τροπάρια από τον Μεγάλο Κανόνα)<br />«Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα τί καθεύδεις;». Τον παρακαλούμε, τα δάκρυα της μετάνοιάς μας να τα μεταποιήσει σε ύδατα θαυματουργά μιας άλλης νέας ιαματικής κολυμβήθρας του Σιλωάμ, ώστε εκεί -όπως άλλοτε ο τυφλός τις κόρες των ματιών του- έτσι κι εμείς «τὰς κόρας τῆς ψυχῆς» να νίψουμε, για ν’ αντικρίσουμε, καθαρμένοι επιτέλους μετά, «τὸ φῶς τὸ πρὸ αἰώνων».<br />Για να κατορθωθεί όμως κάτι τέτοιο, είναι απόλυτα αναγκαίο ν’ αποβάλουμε από πάνω μας το χωματένιο φρόνημα μαζί με όλα τα παρεπόμενά του, με το να ντυθούμε τις αρετές και ν’ ανακτήσουμε την αθωότητα.<br />Αποτασσόμαστε, λοιπόν, κάθε δηλητηριώδες και ψυχοφθόρο «πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας καί ἀργολογίας», ικετεύοντάς Τον να μάς οπλίσει με «πνεῦμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς και ἀγάπης», κατά την εξαίσια προσευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου. Κυρίως, Τον παρακαλούμε: «δώρησαί μοι τοῦ ὁράν τά ἐμά πταίσματα, καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου». Σημειωτέον ότι η προσευχή αυτή αποτελεί καίρια προσευχή της Μεγάλης Σαρακοστής, η οποία θ’ άξιζε να γίνει έμβλημα των ημερών αυτών και όχι μόνον. Μακάρι να γινόταν ο καθημερινός αναστεναγμός ενός εκάστου, όπου και να βρισκόμαστε, ό,τι κι αν κάνουμε. Αξίζει να την λέμε και να την επαναλαμβάνουμε, αποβλέποντας σε (δια)σώζουσα αυτομεμψία και διόρθωση των λαθών και των παθών που μάς κατατρύχουν, ενθυμούμενοι συνάμα και το εξαιρετικό λόγιο του Αγίου Νείλου του Ασκητού: «τό μέν οὖν ἁμαρτῆσαι ἀνθρώπινον ὑπάρχει· τό δέ ἀπελπῖσαι, σατανικόν καί ὀλέθριον».<br />Έχουμε ανάγκη όμως από βοήθεια, επιστηριγμό και μεσιτεία έναντι του μεγάλου Θεού. Πιστεύουμε βέβαια στην άκρα Αγάπη Του, αλλά προστρέχουμε και στην Παναγία Μητέρα Του, «πολλὰ γὰρ ἰσχύει δέησις μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου». Κάθε Παρασκευή μάλιστα αυτής της περιόδου, απευθυνόμαστε με τους Χαιρετισμούς μας στη Μητέρα του Θεού την Πανάχραντη και λαοφίλητη, επειδή είμαστε σίγουροι ότι έχουμε να κάνουμε με «τό φυλακτήριον πάντων και χαράκωμα και κραταίωμα και ἱερόν καταφύγιον», μέσω της οποίας «κατέβη ὁ Θεός», οπότε «ἡ αρὰ διαδέλυται», «ἐλύθη παράβασις», «ἠνοίχθη Παράδεισος», όλοι μας «ἐνεδύθημεν δόξαν» Θεοῦ και «ἐχθροί καταπίπτουσι».<br />Επικαλούμαστε επίσης την ασφαλή πρεσβεία όλων των Επουρανίων Δυνάμεων, του Βαπτιστή Ιωάννη, των Αποστόλων, των Προφητών, των Μαρτύρων, των οσίων Πατέρων και όλων των Αγίων.<br />Ο Τίμιος Σταυρός του Χριστού, που περικαλλέστατος υψώνεται μπροστά μας αποτελεί το προανάκρουσμα της «λαμπρᾶς καὶ κοσμοχαρμοσύνου τοῦ Πάσχα... φωσφόρου ἡμέρας», παρηγορώντας και υποστηρίζοντας όλους μας στη σταυρώσιμη δική μας πορεία προς το πέρασμα (Πάσχα, σημαίνει: πέρασμα) από το πάθος και τη φθορά, στην απάθεια και την αιωνιότητα. Η Σταυροπροσκύνηση βρίσκει τον καθένα από εμάς φορτωμένο με κάποιο δικό του ασήκωτο σταυρό κι ανηφορίζοντας με ψυχικούς γογγυσμούς σε κάποιο προσωπικό του Κρανίου Τόπο. Για τούτο «ὁ ζωοδώρητος Σταυρός προκείμενος, καὶ καθορώμενος, φωτοειδῆ αἴγλην, ἀποπέμπει χάριτος». Άρα το Τίμιο Ξύλο, στα μέσα της Σαρακοστής, αποπνέει παρηγοριά και σιγουριά, διότι ανυψούμενος ανάμεσά μας γίνεται γέφυρα - σκάλα, η οποία θα μάς ενώσει με την πολιτεία των Αγγέλων. Θα τον χρησιμοποιήσουμε ως ναυαγοσωστική σανίδα, που αγκιστρωμένοι εκεί πάνω του και μην υπολογίζοντας τους όσους κλυδωνισμούς και τις απανωτές τρικυμίες των πταισμάτων, θ’ αράξουμε αβλαβείς στον όρμο τον απάνεμο τ’ Ουρανού.<br />Η ποιητική παραδοχή του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου είναι σαφής: «Ἐπ’ ὤμων ὅνπερ κατεδέξω Χριστέ, φέρειν Ἅγιον Σταυρόν, καὶ ἐν τούτῳ ἀρθῆναι, καὶ σταυρωθῆναι σαρκί, προσπτυσσόμενοι, κομιζόμεθα ἰσχύν, κατ’ ἐχθρῶν ἀοράτων» (από την στ΄ ωδή Όρθρου Σταυροπροσκυνήσεως).<br />Ανεβαίνοντας Εκείνος στον Σταυρό, αυτή την ευκαιρία μάς χορηγεί, γι’ αυτό άλλωστε και προσφέρεται ως σφάγιο: Μάς καλεί να σταυρωθούμε μαζί Του, για ν’ αναστηθούμε ένδοξα μαζί. Ν’ αποτάξουμε τον αμαρτωλό μας εαυτό, για να γευθούμε μαζί την έξοχη γλυκύτητα του θριάμβου. Να υποστούμε τη φρικαλέα εμπειρία της Μεγάλης Παρασκευής, για ν’ αξιωθούμε να δούμε τον άδυτο ήλιο της Μεγάλης και Λαμπρής Κυριακής. Με άλλους λόγους, να βιώσουμε σε όλες τις διαστάσεις της την πραγματικότητα, την οποία η Εκκλησία ονομάζει χαρακτηριστικά «Σταυροαναστάσιμο Πάσχα», να κάνουμε δηλαδή το ποθητό και λυτρωτικό πέρασμα από την αλλόκοτη ερημία του θανάτου στη Ζωή με τον Χριστό.<br />* * *<br />Μες από αυτούς τους διαδρόμους διεξόδου βηματίζει τον σύγχρονο λαβυρινθωμένο άνθρωπο η Μεγάλη Σαρακοστή με την πολυδιάστατη Υμνογραφία της. Ο λειτουργικός πλούτος αυτής της ιδιαίτερα κατανυκτικής περιόδου μάς παιδαγωγεί, μάς λαξεύει -θάλεγε κανείς- και μάς μορφώνει, ώστε, σύμφωνα με την Οπισθάμβωνο Ευχή της Θείας Λειτουργίας των Προηγιασμένων Δώρων, «τὸν ἀγώνα τὸν καλὸν ἀγωνίσασθαι, τὸν δρόμον τῆς νηστείας ἐκτελέσαι, τὴν πίστιν ἀδιαίρετον τηρῆσαι, τὰς κεφαλὰς τῶν ἀοράτων δρακόντων συνθλάσαι, νικητὰς τῆς ἁμαρτίας ἀναφανῆναι, καὶ ἀκατακρίτως φθάσαι προσκυνῆσαι καὶ τὴν Ἁγίαν Ἀνάστασιν». Οπότε, με καθαρότατο και διαυγέστατο πρόσωπο πλέον, θα ξαναγίνουμε πολίτες της επουράνιας πατρίδας.</div><div style="text-align: justify;"><br />http://www.nyxthimeron.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-32981647989955064952024-03-29T10:55:00.001+02:002024-03-29T10:55:47.601+02:00 Ο άγιος Μάρκος Αρεθουσίων και οι συν αυτώ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz9EVMVd7I_fZ1axXFks1HT-wlvOX67itKDuSWaogA7e3psO91N9Uo9Bodm7fEw-SZu9_q9QcTBFcm4DCqLjFjGjvcSpzkvQuX8T8T1aqoQj09w0BS80AxG8wabXjbmYk41jKN061G1SxT8XRxQNp8Z91Ja9ql2xrm9w2LfQiUB1feFg5pZmmQViBFDIM/s640/%CE%9F%20%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CF%81%CE%B5%CE%B8%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BF%CE%B9%20%CF%83%CF%85%CE%BD%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8E.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="438" data-original-width="640" height="219" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz9EVMVd7I_fZ1axXFks1HT-wlvOX67itKDuSWaogA7e3psO91N9Uo9Bodm7fEw-SZu9_q9QcTBFcm4DCqLjFjGjvcSpzkvQuX8T8T1aqoQj09w0BS80AxG8wabXjbmYk41jKN061G1SxT8XRxQNp8Z91Ja9ql2xrm9w2LfQiUB1feFg5pZmmQViBFDIM/s320/%CE%9F%20%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82%20%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CF%81%CE%B5%CE%B8%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CF%89%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BF%CE%B9%20%CF%83%CF%85%CE%BD%20%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8E.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου – Καθηγητού<br />Μια από τις ηρωικότερες χρονικές περιόδους της Εκκλησίας μας είναι η, σύντομη ευτυχώς, βασιλεία του Ιουλιανού του Παραβάτη (361-363), κατά την οποία αναδείχτηκαν πλήθος ομολογητών και μαρτύρων. Η απέλπιδα προσπάθεια του ανεδαφικού νεαρού, άπειρου και θρησκομανή αυτοκράτορα να νεκραναστήσει την θνήσκουσα αρχαία ειδωλολατρική εθνική θρησκεία, τον οδήγησε σε πράξεις ανείπωτης θηριωδίας κατά των Χριστιανών. Χιλιάδες Χριστιανοί μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους και έδωσαν τη ζωή τους τη φοβερή εκείνη περίοδο.<br /> Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Μάρκος, επίσκοπος Αρεθουσίων και οι συν αυτώ, Κύριλλος ο διάκονος, αγνώστων ονομάτων ιερωμένοι και νεαρές παρθένες, οι οποίοι μαρτύρησαν και συνεορτάζουν την ίδια ημέρα, στις 29 Μαρτίου. <br /> Ο άγιος Μάρκος έζησε τον 4ο αιώνα, τα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου (312-337, του Κωνστάντιου (337-361) και Ιουλιανού (361-363). Δε γνωρίζουμε δυστυχώς τίποτε για την πρότερη ζωή του. Εκλέχτηκε και χειροτονήθηκε επίσκοπος Αρεθουσίων, η οποία βρισκόταν στα ανατολικά της Θεσσαλονίκης, προφανώς για την ευσέβειά του και το ζήλο του για την Εκκλησία. Φαίνεται ότι άσκησε την επισκοπική του διακονία με συνέπεια και γι’ αυτό απέκτησε τη φήμη του δυναμικού επισκόπου. Το 341 έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Αντιόχειας. Το 343 έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Φιλιππουπόλεως, το 351 στη Σύνοδο του Σιρμίου και το 358 στη Σύνοδο της Σελεύκειας. Ιδιαιτέρως αγωνίστηκε κατά της ειδωλολατρίας, μεταστρέφοντας πλήθος ειδωλολατρών στην Εκκλησία του Χριστού και στη σωτηρία. Είχε όμως αντιπάλους τους σκοταδιστές ειδωλολάτρες ιερείς, οι οποίοι βλέποντας να ερημώνουν τα «ιερά» τους και ως εκ τούτου οι πρόσοδοί τους, φανάτιζαν τους ειδωλολατρικούς όχλους, οι οποίοι βιαιοπραγούσαν κατά των χριστιανών κληρικών, θεωρώντας τους υπεύθυνους για την μεταστροφή των ειδωλολατρών στην χριστιανική πίστη. <br /> Τα πλέον σοβαρά προβλήματα στην ποιμαντική του διακονία άρχισαν όταν ανέβηκε στο θρόνο ο Ιουλιανός το 361. Είναι γνωστό πως ο τελευταίος αυτός παγανιστής αυτοκράτορας, καταγόταν από χριστιανική οικογένεια, είχε λάβει το άγιο Βάπτισμα μικρός και έφηβος είχε χειροθετηθεί αναγνώστης, όπου διάβαζε τα αναγνώσματα στις ιερές ακολουθίες. Όμως άλλαξε στάση όταν διδάχτηκε μαθήματα από κάποιον Σκύθη δάσκαλο ονόματι Μαρδόνιο, ο οποίος τον μύησε στην αρχαιοελληνική ειδωλολατρική θρησκεία και του στάλαξε στην ψυχή μίσος και αποστροφή για τον Χριστιανισμό. Η αποστασία του ολοκληρώθηκε όταν σπούδαζε στην Αθήνα και είχε μυηθεί στα ελευσίνια μυστήρια. Όταν έγινε αυτοκράτορας, με τη βοήθεια μάγων και ειδωλολατρών ιερέων, κατασκεύασε μια υβριδική παγανιστική θρησκεία, με στοιχεία του Παρσισμού, της αρχαιοελληνικής θρησκείας και του Χριστιανισμού. Πρώτη του ενέργεια ήταν να θέσει στο περιθώριο την Εκκλησία, την οποία μισούσε θανάσιμα. Επανέφερε από την εξορία του ορθοδόξους επισκόπους, που είχε εξορίσει ο αρειανόφρονας Κωνστάντιος, για να δημιουργήσει εσωτερικές έριδες. Κατόπιν απαγόρευσε στους Χριστιανούς δασκάλους να διδάσκουν στα σχολεία και στους Χριστιανούς μαθητές να φοιτούν σ’ αυτά, για να αποστερήσει την Εκκλησία από την παιδεία και να την καταδικάσει στην αμάθεια. Ακόμα είχε απαγορεύσει στους χριστιανούς να βρίσκουν το δίκιο τους στα δικαστήρια. Ύστερα άρχισε τις διώξεις και τα μαρτύρια για να αναγκάσει τους Χριστιανούς να ασπασθούν την ειδωλολατρία, αναβιώνοντας τους διωγμούς των ειδωλολατρών αυτοκρατόρων.<br /> Ένας από αυτούς που δεινοπάθησαν ήταν και ο επίσκοπος Αρεθουσίων Μάρκος. Το 363 κατεδάφισε τα ερείπια ειδωλολατρικού ναού και με τα υλικά έχτισε εκκλησία. Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή για συλληφθεί από τις αρχές. Οι φανατικοί ειδωλολάτρες στρατιώτες, αφού έγδυσαν το γέροντα επίσκοπο, τον μαστίγωσαν μέχρι λιποθυμίας και τον έριξαν σε χαντάκι με βρομόνερα. Κατόπιν έβαλαν αλητόπαιδα ειδωλολατρών, τα οποία πήραν σιδερένιες βελόνες και του τρυπούσαν για ώρες το πληγωμένο γέρικο σώμα του. Μετά από αυτό τον άλειψαν με άλμη και μέλι και τον κρέμασαν ανάποδα στον ήλιο, ώστε να υποστεί μαρτυρικό θάνατο από τα τσιμπήματα των σφηκών, των μελισσών και των άλλων εντόμων. Για ώρες ολόκληρες ο ηρωικός επίσκοπος υπόμεινε το φοβερό μαρτύριο με πρωτοφανή ανδρεία και υπομονή, προσευχόμενος και συγχωρώντας τους δημίους του. Βλέποντας οι στρατιώτες τον ηρωισμό και την ανεξικακία του Μάρκου, μετανόησαν για το ανοσιούργημα τους, τον απάλλαξαν από το μαρτύριο, πίστεψαν στο Χριστό και έγιναν μαθητές του. Λίγους μήνες μετά σκοτώθηκε ο Ιουλιανός και έπαψαν οι διωγμοί. Ο επίσκοπος Μάρκος κοιμήθηκε εν ειρήνη λίγο αργότερα. Η μνήμη του εορτάζεται στις 29 Μαρτίου. <br /> Την ίδια ημέρα εορτάζεται και η μνήμη άλλων Μαρτύρων, οι οποίοι μαρτύρησαν επί Ιουλιανού. Εορτάζει ο διάκονος Κύριλλος, το καύχημα της Εκκλησίας των Φοινίκων. Οι φανατικοί ειδωλολάτρες, κατ’ εντολήν του Ιουλιανού, ανέκριναν το Μάρτυρα. Εκείνος ομολόγησε την πίστη του στο Χριστό και καταφρόνησε τα άψυχα είδωλα, με αποτέλεσμα να ανοίξουν την κοιλιά του και να χυθούν τα σπλάχνα του και να στεφθεί με το στέφανο του μαρτυρίου. Με τον ίδιο τρόπο μαρτύρησαν και έδωσαν τη ζωή τους πολλές παρθένες γυναίκες από την Ασκάλωνα και τη Γάζα της Παλαιστίνης και πολλοί ιερείς, που δεν μας διασώθηκαν τα ονόματά τους. Με διαταγή του Ιουλιανού της άνοιξαν τις κοιλιές τους, άδειασαν τα σωθικά τους, τις γέμισαν με κριθάρι και έριξαν τα σώματά τους σε πεινασμένα γουρούνια, τα οποία κατέφαγαν τις σάρκες τους! <br /> Παρ’ όλο που η ιστορία έχει αποφανθεί ότι ο θρησκομανής και ανεδαφικός Ιουλιανός υπήρξε ένας αποτυχημένος ηγέτης σε όλους τους τομείς και κύρια στον θρησκευτικό τομέα, σύγχρονοι χριστιανομάχοι επιχειρούν να τον ωραιοποιήσουν, επειδή υπήρξε χριστιανομάχος. Να τον παρουσιάσουν ως δήθεν ιδανικό βασιλιά, φιλόσοφο, ανθρωπιστή και φιλέλληνα. Λησμονούν προφανώς ότι διακατέχονταν από φρικτά συμπλέγματα και φοβίες, προφανώς κατάλοιπα της παιδικής του ζωής, τα οποία εκδήλωσε ως μίσος κατά του Χριστιανισμού. Λησμονούν ότι υπήρξε φαινόμενο θρησκομανή και δεισιδαίμονα ηγέτη. Τέλος λησμονούν πως η μόνη αγάπη του για την Ελλάδα ήταν ο αρχαιοελληνικός παγανισμός. Ό, τι δεν συμφωνούσε με την αρχαία θρησκεία το μισούσε θανάσιμα, όπως τα συγγράμματα των αρχαίων (των προσωκρατικών φιλοσόφων και των σοφιστών), που έκαναν κριτική στη θρησκεία, τα οποία παρέδωσε στη φωτιά! Αυτός ήταν ο δήθεν «εστεμμένος φιλόσοφος», ο δολοφόνος μυριάδων Χριστιανών Μαρτύρων! </div><div style="text-align: justify;"><br />http://www.nyxthimeron.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-24200930836782391092024-03-29T10:52:00.001+02:002024-03-29T10:52:31.623+02:00Αγιογραφικό ανάγνωσμα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi03mOdKceLzKSVEwncdUNfdu2J6XI0qtVBGgf4ndnZbjuAV3P7_o8NpVhhh6ydOWr09USNAMCbASx4XaodiwYvTC8xP_1kyDS2QZMBs8TXF7LFdXWzD_av5wLS6pPqCBE9HgkV79-dFUmvvxcAQcjV06AS4dBccrXxuRRrJfZPgK7A5Sh4007Ii_MVfy0/s809/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CF%84.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="809" data-original-width="564" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi03mOdKceLzKSVEwncdUNfdu2J6XI0qtVBGgf4ndnZbjuAV3P7_o8NpVhhh6ydOWr09USNAMCbASx4XaodiwYvTC8xP_1kyDS2QZMBs8TXF7LFdXWzD_av5wLS6pPqCBE9HgkV79-dFUmvvxcAQcjV06AS4dBccrXxuRRrJfZPgK7A5Sh4007Ii_MVfy0/s320/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CF%84.jpg" width="223" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ Ϛ´ 8 - 35<br />8 ἑτοιμάζεται θέρους τὴν τροφὴν πολλήν τε ἐν τῷ ἀμητῷ ποιεῖται τὴν παράθεσιν. 8α ἢ πορεύθητι πρὸς τὴν μέλισσαν καὶ μάθε ὡς ἐργάτις ἐστὶ τήν τε ἐργασίαν ὡς σεμνὴν ποιεῖται· 8β ἦς τοὺς πόνους βασιλεῖς καὶ ἰδιῶται πρὸς ὑγίειαν προσφέρονται· ποθεινὴ δέ ἐστι πᾶσι καὶ ἐπίδοξος· 8γ καί περ οὖσα τῇ ρώμῃ ἀσθενής, τὴν σοφίαν τιμήσασα προήχθη. 9 ἕως τίνος, ὀκνηρέ, κατάκεισαι; πότε δὲ ἐξ ὕπνου ἐγερθήσῃ; 10 ὀλίγον μὲν ὑπνοῖς, ὀλίγον δὲ κάθησαι, μικρὸν δὲ νυστάζεις, ὀλίγον δὲ ἐναγκαλίζῃ χερσὶ στήθη· 11 εἶτ᾿ ἐμπαραγίνεταί σοι ὥσπερ κακὸς ὁδοιπόρος ἡ πενία καὶ ἡ ἔνδεια ὥσπερ ἀγαθὸς δρομεύς. 11α ἐὰν δὲ ἄοκνος ᾖς, ἥξει ὥσπερ πηγὴ ὁ ἀμητός σου, ἡ δὲ ἔνδεια ὥσπερ κακὸς δρομεὺς ἀπαυτομολήσει. 12 ᾿Ανὴρ ἄφρων καὶ παράνομος πορεύεται ὁδοὺς οὐκ ἀγαθάς· 13 ὁ δ᾿ αὐτὸς ἐννεύει ὀφθαλμῷ, σημαίνει δὲ ποδί, διδάσκει δὲ ἐννεύμασι δακτύλων. 14 διεστραμμένῃ καρδίᾳ τεκταίνεται κακά, ἐν παντὶ καιρῷ ὁ τοιοῦτος ταραχὰς συνίστησι πόλει. 15 διὰ τοῦτο ἐξαπίνης ἔρχεται ἡ ἀπώλεια αὐτοῦ, διακοπὴ καὶ συντριβὴ ἀνίατος· 16 ὅτι χαίρει πᾶσιν, οἷς μισεῖ ὁ Θεός, συντρίβεται δὲ δι᾿ ἀκαθαρσίαν ψυχῆς. 17 ὀφθαλμὸς ὑβριστοῦ, γλῶσσα ἄδικος, χεῖρες ἐκχέουσαι αἷμα δικαίου 18 καὶ καρδία τεκταινομένη λογισμοὺς κακοὺς καὶ πόδες ἐπισπεύδοντες κακοποιεῖν. 19 ἐκκαίει ψεύδη μάρτυς ἄδικος καὶ ἐπιπέμπει κρίσεις ἀνὰ μέσον ἀδελφῶν. 20 Υἱέ, φύλασσε νόμους πατρός σου καὶ μὴ ἀπώσῃ θεσμοὺς μητρός σου· 21 ἄφαψαι δὲ αὐτοὺς ἐπὶ σῇ ψυχῇ διαπαντὸς καὶ ἐγκλοίωσαι περὶ σῷ τραχήλῳ. 22 ἡνίκα ἂν περιπατῇς, ἐπάγου αὐτὴν καὶ μετὰ σοῦ ἔστω· ὡς δ᾿ ἂν καθεύδῃς, φυλασσέτω σε, ἵνα ἐγειρομένῳ συλλαλῇ σοι. 23 ὅτι λύχνος ἐντολὴ νόμου καὶ φῶς, ὁδὸς ζωῆς καὶ ἔλεγχος καὶ παιδεία 24 τοῦ διαφυλάσσειν σὲ ἀπὸ γυναικὸς ὑπάνδρου καὶ ἀπὸ διαβολῆς γλώσσης ἀλλοτρίας. 25 μή σε νικήσῃ κάλλους ἐπιθυμία, μηδὲ ἀγρευθῇς σοῖς ὀφθαλμοῖς, μηδὲ συναρπασθῇς ἀπὸ τῶν αὐτῆς βλεφάρων· 26 τιμὴ γὰρ πόρνης ὅση καὶ ἑνὸς ἄρτου, γυνὴ δὲ ἀνδρῶν τιμίας ψυχὰς ἀγρεύει. 27 ἀποδήσει τις πῦρ ἐν κόλπῳ, τὰ δὲ ἱμάτια οὐ κατακαύσει; 28 ἢ περιπατήσει τις ἐπ᾿ ἀνθράκων πυρός, τοὺς δὲ πόδας οὐ κατακαύσει; 29 οὕτως ὁ εἰσελθὼν πρὸς γυναῖκα ὕπανδρον, οὐκ ἀθῳωθήσεται, οὐδὲ πᾶς ὁ ἁπτόμενος αὐτῆς. 30 οὐ θαυμαστὸν ἐὰν ἁλῷ τις κλέπτων, κλέπτει γὰρ ἵνα ἐμπλήσῃ τὴν ψυχὴν πεινῶν· 31 ἐὰν δὲ ἁλῷ, ἀποτίσει ἑπταπλάσια καὶ πάντα τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ δοὺς ρύσεται ἑαυτόν. 32 ὁ δὲ μοιχὸς δι᾿ ἔνδειαν φρενῶν ἀπώλειαν τῇ ψυχῇ αὐτοῦ περιποιεῖται, 33 ὀδύνας τε καὶ ἀτιμίας ὑποφέρει, τὸ δὲ ὄνειδος αὐτοῦ οὐκ ἐξαλειφθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα. 34 μεστὸς γὰρ ζήλου θυμὸς ἀνδρὸς αὐτῆς· οὐ φείσεται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως, 35 οὐκ ἀνταλλάξεται οὐδενὸς λύτρου τὴν ἔχθραν, οὐδὲ μὴ διαλυθῇ πολλῶν δώρων.</div><div style="text-align: justify;"><br />Νεοελληνική απόδοση:<br />ἐν τούτοις ἑτοιμάζει καὶ συγκεντρώνει κατὰ τὸ θέρος τὴν τροφὴν ὅλου τοῦ ἔτους καὶ κάμνει πολλὴν προμήθειαν καὶ μεγάλην ἀποθήκευσιν κατὰ τὸν θερισμόν, τοποθετῶν καταλλήλως τὰς ἀπαραιτήτους δι’ ὅλον τὸ ἔτος τροφάς του. 8α Ἢ πήγαινε νὰ παρακολουθήσῃς τὴν μέλισσαν καὶ νὰ μάθῃς πόσον ἐργατικὴ εἶναι καὶ μὲ πόσην προσοχήν, ἐπιμέλειαν καὶ τάξιν ἐκτελεῖ τὴν ἐργασίαν της. 8β Αὐτῆς τῆς μελίσσης τοὺς κόπους, δηλαδὴ τὸ μέλι, τρώγουν ὡς τροφὴν καὶ φάρμακον βασιλεῖς καὶ ἰδιῶται, διότι τὸ μέλι ἐξυπηρετεῖ τὴν ὑγείαν εἶναι δὲ ἡ μέλισσα ἀξιαγάπητος καὶ δοξασμένη εἰς ὅλους. 8γ Διότι, ἂν καὶ εἶναι ἀδύνατη σωματικῶς, ἐν τούτοις ἐτιμήθη καὶ ὑψώθη, διότι ἐπροτίμησε τὸν κόπον τῆς ἐργασίας, τὴν ὁποίαν ἐργάζεται μὲ τόσην τέχνην καὶ σοφίαν. 9 Ἕως πότε, ὀκνηρέ, θὰ κάθεσαι ξαπλωμένος; Πότε θὰ σηκωθῇς ἀπὸ τὸν ὕπνον; 10 Ὀλίγην μὲν ὥραν κοιμᾶσαι, ὀλίγον δὲ κάθεσαι, ὀλίγον δὲ νυστάζεις, ὀλίγον δὲ ἀγκαλιάζεις τὰ στήθη σου μὲ σταυρωμένα τὰ χέρια σου. 11 Κατόπιν αὐτῶν θὰ σὲ καταφθάσῃ ὡσὰν κακὸς συνοδοιπόρος ἡ φτώχεια, καὶ ἡ ἀνέχεια ὡσὰν γρήγορος δρομεὺς θὰ σὲ προφθάσῃ διὰ νὰ δυστυχήσῃς. 11α Ἐὰν ὅμως δὲν εἶσαι ὀκνηρός, ἀλλ’ ἐργατικός, θὰ ἔλθῃ ὡσὰν πηγὴ πλούτου ὁ θερισμὸς καὶ ὁ ἁλωνισμός, ἡ δὲ δυστυχία καὶ ἡ φτώχεια σὰν ἀπαράδεκτος ἐπισκέπτης θὰ φύγῃ μόνη της ἀπὸ κοντά σου. 12 Ὁ ἄνθρωπος ὁ ἀνόητος καὶ παραβάτης τοῦ θείου νόμου δὲν βαδίζει εἰς καλοὺς καὶ εὐθεῖς δρόμους, οὔτε πολιτεύεται καλῶς. 13 Ὁ τοιοῦτος κάμνει νεύματα καὶ νοήματα μὲ τὰ μάτια, κάμνει σημάδια μὲ τὸ πόδι, διδάσκει μὲ κινήματα τῶν δακτύλων καὶ δι’ ὅλων γενικῶς τῶν κινήσεών του συνεννοεῖται μὲ τοὺς κακοὺς συντρόφους του διὰ νὰ κάμουν τὸ κακόν. 14 Φύσις διεστραμμένη ἀπὸ τὸ κακὸν σκευωρεῖ καὶ σχεδιάζει διαρκῶς κακά, καὶ εἰς κάθε ἐποχὴν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δημιουργεῖ ταραχὰς εἰς τὴν πόλιν. 15 Δι’ αὐτὸ ἔρχεται ξαφνικὰ ἡ καταστροφή του. Αἱ σωματικαί του δυνάμεις πίπτουν ἀπότομα καὶ παραλύει ἀπὸ ἀσθένειαν, ἡ δὲ συντριβή του εἶναι ἀνεπανόρθωτος. 16 Διότι ὁ κακὸς αὐτὸς ἄνθρωπος αἰσθάνεται εὐχαρίστησιν καὶ χαρὰν εἰς ὅλα, ὅσα μισεῖ ὁ Θεός, συντρίβεται ὅμως, διότι ἔχει ἁμαρτωλὴν καὶ ἀκάθαρτον ψυχήν. 17 Εἶναι βουτηγμένος ὁλόκληρος εἰς τὴν ἁμαρτίαν. Ἔχει μάτι ὑπερηφάνου καὶ χλευαστοῦ, γλῶσσαν ποὺ ἀδικεῖ τοὺς ἄλλους μὲ λόγους, χέρια ἐγκληματικὰ ποὺ χύνουν τὸ αἷμα τοῦ δικαίου, 18 νοῦν, ὁ ὁποῖος γεννᾷ πάντοτε κακοὺς λογισμοὺς καὶ σχεδιάζει τὸ πονηρόν, καὶ πόδια ποὺ τρέχουν γρήγορα διὰ νὰ κάμουν τὸ κακόν. 19 Χαλκεύει καὶ ἐπινοεῖ καυτερὰ ψεύδη ὡς ψευδομάρτυς εἰς τὰ δικαστήρια καὶ δημιουργεῖ φιλονικίας μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν σπειρῶν μεταξύ των τὴν διχόνοιαν. 20 Παιδί μου, φύλαττε καλὰ σὰν νόμους, ὅσα σὲ συμβουλεύει ὁ πατέρας σου, καὶ μὴ περιφρονήσῃς ποτὲ τὰς συμβουλὰς καὶ ἐντολὰς τῆς μητέρας σου. 21 Τοὺς νόμους αὐτοὺς χάραξέ τους βαθιὰ καὶ κόλλησέ τους εἰς τὴν ψυχήν σου καὶ ἔχε τους πάντοτε κατὰ νοῦν, χωρὶς ποτὲ νὰ τοὺς λησμονῇς, καὶ βάλε τους γύρω ἀπὸ τὸν λαιμόν σου σὰν ἱερὸν περιλαίμιον καὶ σωτήριον κρίκον. 22 Καὶ ὅταν θὰ βαδίζῃς, φέρε μαζί σου τὴν ἐντολήν μου καὶ αὐτὴ ἂς σὲ συντροφεύῃ διαρκῶς. Καὶ ὅταν θὰ κοιμᾶσαι, αὐτὴ ἂς παραμένῃ φρουρὸς καὶ φύλακάς σου, ὥστε, ὅταν θὰ σηκώνεσαι ἀπὸ τὸν ὕπνον, αὐτὴ ἂς συνομιλῇ μαζί σου καὶ αὐτὴ ἂς σὲ καθοδηγῇ. 23 Διότι ἡ ἐντολὴ αὐτὴ τοῦ θείου νόμου εἶναι λύχνος καὶ φῶς, ποὺ φωτίζουν. Εἶναι δρόμος ἀσφαλής, ποὺ ὁδηγεῖ εἰς τὴν εὐτυχισμένην καὶ εἰρηνικὴν ζωήν. Εἶναι ἀκόμη καὶ ἔλεγχος, ὅταν παρεκτρέπεσαι. Αὐτὴ δὲ παιδαγωγεῖ καὶ μορφώνει τὸν χαρακτῆρα σου. 24 Ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ εἶναι καὶ χρυσοῦς χαλινός, διὰ νὰ σὲ προφυλάττῃ ἀπὸ γυναῖκα ὑπανδρευμένην καὶ φαύλην καὶ ἀπὸ διαβολὰς καὶ συκοφαντίας τῆς κακῆς γλώσσης. 25 Πρόσεξε νὰ μὴ σὲ νικήσῃ ἡ ἐπιθυμία τοῦ γυναικείου κάλλους, οὔτε νὰ πιασθῇς αἰχμάλωτος ἀπὸ τὰ μάτια σου, οὔτε νὰ ἐντυπωσιασθῇς καὶ συναρπασθῇς ἀπὸ τὰ βαμμένα καὶ φτιασιδωμένα βλέφαρά της. 26 Διότι ἡ τιμὴ καὶ ἡ ἀξία τῆς πόρνης γυναικὸς εἶναι εὐτελεστάτη, τόσον μικρά, ὅσον καὶ ἡ ἀξία ἑνὸς ψωμιοῦ. Ἡ ὕπανδρος ὅμως γυναῖκα, ἡ ὁποία προδίδει τὴν συζυγικὴν πίστιν, πιάνει εἰς τὰ δίκτυά της ἐντίμους ψυχὰς ἀνδρῶν καὶ κυριολεκτικῶς τὰς ἀπογυμνώνει. 27 Εἶναι ἀναπόφευκτοι οἱ κίνδυνοι ἀπὸ τὰς φαύλας αὐτὰς γυναῖκας· διότι εἶναο ποτὲ δυνατὸν νὰ σφίξῃ κανεὶς τὴν φωτιὰ εἰς τὴν ἀγκάλην του καὶ νὰ μὴ κάψη τὰ ροῦχα του; 28 Ἢ νὰ περιπατήσῃ κανεὶς ἐπάνω εἰς ἀναμμένα κάρβουνα καὶ νὰ μὴ καύσῃ τὰ πόδια του; 29 Τὰ ἴδια θὰ πάθῃ καὶ ἐκεῖνος, ποὺ θὰ ἔλθῃ εἰς ἐνόχους σχέσεις μὲ ὑπανδρευμένην γυναῖκα· δὲν θὰ θεωρηθῇ ποτε ἀθῶος, οὔτε θὰ μείνῃ ἀμόλυντος καὶ ἀνένοχος ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔστω καὶ ἁπλῶς θὰ ἀκουμβήσῃ ἐπάνω της. 30 Δὲν εἶναι παράδοξον, ἐὰν κανεὶς συλληφθῇ νὰ κλέπτῃ, διότι εἰς τὴν κλοπὴν τὸν σπρώχνει ἡ ἀνάγκη καὶ ἡ ἀνέχεια· κλέπτει διὰ νὰ χορτάσῃ τὴν πεῖναν του. 31 Ἐὰν δὲ καὶ συλληφθῇ, θὰ πληρώσῃ διὰ τὴν κλοπήν του κατ’ ἀνώτατον ὅριον τὸ ἑπταπλάσιον, ἀφοῦ δὲ πωλήσῃ ὅλα, ὅσα ἔχει, καὶ τὰ δώσῃ πρὸς ἀποζημίωσιν, θὰ ἀπαλλάξῃ τὸν ἑαυτόν του ἀπὸ τὰς συνεπείας καὶ τὰς ποινὰς τῆς πράξεώς του. 32 Δὲν συμβαίνει ὅμως τὸ ἴδιον μὲ τὸν μοιχόν. Αὐτὸς ἑτοιμάζει καταστροφὴν καὶ ἀπώλειαν εἰς τὴν ψυχήν του ἐξ αἰτίας τῆς ἀφροσύνης του, 33 καὶ ὑποφέρει πόνους, ἐξευτελισμοὺς καὶ ἀτιμώσεις, καὶ τὸ αἶσχος καὶ ἡ ἐντροπή του δὲν θὰ ἐξαλειφθοῦν ποτὲ εἰς τὸν αἰῶνα. 34 Διότι ἡ ὀξεῖα ὀργὴ καὶ ἡ κατ’ αὐτοῦ τρομερὰ ἀγανάκτησις τοῦ συζύγου τῆς μοιχαλίδος εἶναι γεμάτη ἀπὸ ζηλοτυπίαν. Ὁ προσβληθεὶς σύζυγος δὲν πρόκειται νὰ δείξῃ καμμίαν συμπάθειαν κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς δίκης των εἰς τὸ δικαστήριον. 35 Δὲν πρόκειται μὲ κανένα λύτρον νὰ ἀνταλλάξῃ τὸ κατ’ αὐτοῦ μῖσος, οὔτε νὰ διαλύσῃ τὴν ἔχθραν, ἔστω καὶ ἂν τοῦ προσφερθοῦν ὑπὸ τοῦ μοιχοῦ πολλὰ δῶρα.</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-7109638818977381302024-03-29T10:49:00.000+02:002024-03-29T10:49:01.997+02:00ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs5Bt504jHShuGz9bNogipEODFLC_0AIrQl7-Af4Lx8dYPzHP_7HC11_o1TQd8zUECu5RLotxc-DnYxBI6J9irHtMHBz15i-quSAF-ERXoVDtDpUJZMnk5bv-szDUDrdFA7tIPuntE-dmwJovrZh7zZSOk5aRNQs3WUGY-cd9GkmydIfxTY3ZYfdhJ9mM/s849/14%CF%85.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="849" data-original-width="564" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs5Bt504jHShuGz9bNogipEODFLC_0AIrQl7-Af4Lx8dYPzHP_7HC11_o1TQd8zUECu5RLotxc-DnYxBI6J9irHtMHBz15i-quSAF-ERXoVDtDpUJZMnk5bv-szDUDrdFA7tIPuntE-dmwJovrZh7zZSOk5aRNQs3WUGY-cd9GkmydIfxTY3ZYfdhJ9mM/s320/14%CF%85.jpg" width="213" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σύμφωνα με την πάνσοφη ευταξία που έχει θέση ο Θεός σ' αυτόν τον κόσμο, το ένα πράγμα προηγείται του άλλου ή μεταβάλλεται σε κάτι άλλο. Έτσι γίνεται με την τιμή και την ατιμία, τη φτώχεια και τον πλούτο, την υγεία και το χάρισμα. Προτού ο Θεός χαρίσει πλούτο σε κάποιον, τον δοκιμάζει συχνά με άκρα φτώχεια, τον στερεί από όλα τα αγαθά. Πριν από την τιμή, παραχωρεί την ατιμία. Εκείνους που έχουν τιμηθεί, τους δοκιμάζει με την τσπείνωση, γισ να μάθουν την αξία που έχουν τα χαρίσματα του Θεού. Έτσι δεν θα υπερηφανεύονται σε καιρούς ευτυχισμένους, θα έχουν επίγνωση πως όλα αυτά είναι δώρα του Θεού, που οι ίδιοι δεν εκτίμησαν... </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-85441561061424285292024-03-28T12:27:00.001+02:002024-03-28T12:27:39.442+02:00 Εργασία και προσευχή<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPzhQgpF44aXAXqKn96c1gbKIz79_KvE9yLbWAUw6qvQNVtW-WskbMCxv5YRnJehouuIBsMI9L0PuCATvnwKpo2FjqwGorGCwaR06L7pvtlpx9QAIN6Vx_LXPRf_V2D3HmaqM2A47q1fZIuEaKFqwjh-WPyDb5XBHJbpfTBABSgwpu_epkH8svQmtfLG4/s640/%CE%95%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="428" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPzhQgpF44aXAXqKn96c1gbKIz79_KvE9yLbWAUw6qvQNVtW-WskbMCxv5YRnJehouuIBsMI9L0PuCATvnwKpo2FjqwGorGCwaR06L7pvtlpx9QAIN6Vx_LXPRf_V2D3HmaqM2A47q1fZIuEaKFqwjh-WPyDb5XBHJbpfTBABSgwpu_epkH8svQmtfLG4/s320/%CE%95%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE.jpg" width="214" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Ανέβηκε κάποτε στο Σινά ένας μοναχός από μακρινή σκήτη και φιλοξενήθηκε στο ησυχαστήριο του Αββά Σιλουανού.<br />Βλέποντας τους υποτακτικούς του να εργάζονται εντατικά, είπε στον Γέροντα κάπως υπεροπτικά: <br />– Μη εργάζεσθε την απολλυμένην βρώσιν. «Μαρία γαρ την αγαθήν μερίδα εξελέξατο». <br />– Ο Αββάς Σιλουανός δεν του έδωσε απόκριση. Πρόσταξε τον μαθητή του Ζαχαρία να οδηγήσει τον ξένο σ’ ένα αδειανό κελί και να του δώσει ένα βιβλίο να διαβάσει.<br />Διάβασε αρκετά, κλεισμένος στο κελί ο μοναχός, ώσπου κουράστηκε. Άρχισε να βαριέται και να πεινά. Όταν έφτασε η ενάτη, έβλεπε με λαχτάρα την πόρτα, μήπως φανεί κανένας να τον προσκαλέσει για φαγητό. Μα, σαν είδε πως δεν ερχόταν, αποφάσισε να πάει μόνος να εξετάσει. Βρήκε τον Γέροντα στον κήπο να ποτίζει.<br />- Δεν έφαγαν σήμερα οι αδελφοί, Αββά; τον ρώτησε, αφήνοντας κατά μέρος την ντροπή, αφού τον βασάνιζε η πείνα. <br />– Βεβαίως έφαγαν, αποκρίθηκε ο Γέροντας. <br />– Και πως έγινε να λησμονήσετε να φωνάξετε κι εμένα; <br />– Μα εσύ, τέκνον μου, είπε με απλότητα ο Αββάς Σιλουανός, είσαι άνθρωπος πνευματικός και δεν έχεις ανάγκη από υλική τροφή. Εμείς που έχουμε σάρκα, χρειαζόμαστε τροφή και γι’ αυτό το λόγο, αναγκαζόμαστε ν’ ασχολούμεθα και με υλική εργασία. Εσύ που έχεις διαλέξει την «αγαθή μερίδα», διάβαζες όλη μέρα και, χωρίς άλλο, είσαι τώρα χορτασμένος.<br />Ο μοναχός κατάλαβε το σφάλμα του και ζήτησε συγχώρηση από το Γέροντα.<br />- Μάθε τέκνον μου, του είπε ο σοφός Αββάς, πως κι η Μαρία είχε ανάγκη από τη Μάρθα και δια μέσου εκείνης εγκωμιάστηκε αυτή.<br /><br />Από το Γεροντικό<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-66906823750465159972024-03-28T12:22:00.001+02:002024-03-28T12:22:49.070+02:00 Πέλαγος η ψυχή του ταπεινού<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgooB2eA6QIlJ2kj5JS1lWfcG5UKH5iDYGN6j98HqYGae6d81igWH84HHWpczefvWTg15ZfYTaBipGcCK1MyRxFY97CywDDMx7cFgwqdXX7OULN9f7U4U14DoEcx960d27wr22ORFWtNttPICcI1lhhmNxJGBSt4NuY5Aez_aaHz3s3Kv3W4idyz1ue_ys/s400/%CE%A0%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%B7%20%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="400" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgooB2eA6QIlJ2kj5JS1lWfcG5UKH5iDYGN6j98HqYGae6d81igWH84HHWpczefvWTg15ZfYTaBipGcCK1MyRxFY97CywDDMx7cFgwqdXX7OULN9f7U4U14DoEcx960d27wr22ORFWtNttPICcI1lhhmNxJGBSt4NuY5Aez_aaHz3s3Kv3W4idyz1ue_ys/s320/%CE%A0%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%B7%20%CF%88%CF%85%CF%87%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Η ψυχή του ταπεινού μοιάζει με πέλαγος. <br />Ρίξε μια πέτρα στο πέλαγος. Θα ταράξει για λίγο την επιφάνεια και μετά καταδύεται αμέσως στα βάθη. <br />Έτσι καταβυθίζονται στην καρδιά του ταπεινού οι θλίψεις, γιατί η δύναμη του Κυρίου είναι μαζί του.<br /><br />Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-23211768224225203542024-03-28T12:21:00.001+02:002024-03-28T12:21:21.162+02:00 Ο Χριστός είναι ο Μοναδικός Δάσκαλος<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHhDnutvxyVt8Pf3e4tGTzK07T_71Gos4-KOpxK9AqW2bs7zuxM0oBaz3hOPJJH2TLxfgdaKUP14TdId9aiUz8jNB_7mxdmhFSdDdwB-Lye3MIJLutdf5Mj_8WJ3dMAb1KKUuFsu7qXQ3IvuT7O56uuvvpmpDuufgqeydMHV4r_s5qTs2nGwSbZ8gP8rA/s843/%CE%9F%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%BF%20%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%94%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="843" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHhDnutvxyVt8Pf3e4tGTzK07T_71Gos4-KOpxK9AqW2bs7zuxM0oBaz3hOPJJH2TLxfgdaKUP14TdId9aiUz8jNB_7mxdmhFSdDdwB-Lye3MIJLutdf5Mj_8WJ3dMAb1KKUuFsu7qXQ3IvuT7O56uuvvpmpDuufgqeydMHV4r_s5qTs2nGwSbZ8gP8rA/s320/%CE%9F%20%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CE%BF%20%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82%20%CE%94%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Ευλογημένος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν θέλει να κάνει το δάσκαλο ούτε τον αρχηγό. Τρία ουράνια χαρίσματα συνοδεύουν ένα τέτοιο άνθρωπο: <br />το πρώτο ονομάζεται ειρήνη, το δεύτερο ονομάζεται σοφία, και το τρίτο ονομάζεται ευδοξία.<br />Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: «Μηδέ κληθήσετε καθηγηταί· εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός» (Ματθ. 23, 10).<br />Εσείς που ανελλιπώς μελετάτε την Αγία Γραφή ίσως θα βρεθείτε σε αμηχανία, προκειμένου να φέρετε σε συμφωνία την παραπάνω σαφή εντολή με την επόμενη: Πηγαίνετε να κηρύξετε και να διδάξετε όλους τους λαούς. (Ματθ. 28, 19-20).<br />Ο Κύριος στέλνει τους μαθητές Του να διδάσκουν, αλλά τους απαγορεύει να ονομάζονται δάσκαλοι. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πράγματι θα ήταν δύσκολο να το κατανοήσουμε, αν δεν έλεγε στο τέλος: «Εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός». <br />Αυτό σημαίνει: Εγώ είμαι ο Δάσκαλος και η διδασκαλία είναι δική μου. Εγώ είμαι ο μοναδικός αληθινός Δάσκαλος και εσείς είστε μόνο φορείς της διδασκαλίας Μου. Έφερα τη διδασκαλία Μου από τον ουρανό και την αποκάλυψα σε σας. Δεν την ανακαλύψατε εσείς, αλλά την ακούσατε από Μένα και την δεχτήκατε. Εγώ είμαι ο Δάσκαλος. Το έργο σας είναι να διδάξετε τα λόγια μου στους ανθρώπους όπως προσφέρατε εκείνους τους πέντε άρτους, τους οποίους Εγώ ευλόγησα και πολλαπλασίασα. Τότε Εγώ ήμουν ο Οικοδεσπότης και εσείς οι υπηρέτες γύρω από το τραπέζι μου. Τώρα σας λέγω ότι Εγώ είμαι ο Δάσκαλος και εσείς είστε υπηρέτες του θεϊκού λόγου.<br />Με αυτά τα λόγια ο Κύριος ήθελε πρώτον, να επιστήσει την προσοχή στους μαθητές Του, πως μόνον Αυτός είναι ο Δάσκαλος της σωτήριας και ουράνιας διδασκαλίας.<br />Δεύτερον, να προστατέψει τους μαθητές Του από την υπερηφάνεια, γιατί από αυτήν δεν μπορούν να προστατευθούν οι αυτοαποκαλούμενοι δάσκαλοι, επειδή πιστεύουν ότι έχουν δική τους πρωτότυπη διδασκαλία.<br />Τρίτον, οι μαθητές Του, συνειδητοποιώντας πως ήταν μόνο φορείς της διδασκαλίας Του καταλάβαιναν πως έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί. Έπρεπε να παραδίδουν την διδασκαλία Του ακριβώς όπως τη διδάχτηκαν, χωρίς να συμπληρώνουν και χωρίς να αφαιρούν κάτι.<br />Οι Άγιοι Απόστολοι είχαν πλήρη συναίσθηση της διδασκαλικής τους αποστολής. Γι’ αυτό το λόγο ο απόστολος Ιάκωβος προειδοποιεί τους βαπτισμένους χριστιανούς: Αδελφοί μου μη κάνετε όλοι σας το δάσκαλο, γιατί πρέπει να ξέρετε ότι οι δάσκαλοι θα κριθούμε πιο αυστηρά. Όλοι μας κάνουμε πολλά σφάλματα. Αν κάποιος δεν κάνει σφάλματα με τα λόγια, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος και ικανός να χαλιναγωγήσει όλο τον εαυτό του (Ιάκ. 3, 1-2). Τα ψέματα των ψευδοδιδασκάλων προκάλεσαν μεγάλες αιματοχυσίες στον κόσμο. <br />Γι’ αυτό το λόγο ο Άγιος Παύλος προειδοποιεί όλους τους χριστιανούς με τα εξής:<br />«Προσέχετε καλά, μη σας εξαπατήσει κανείς με τους απατηλούς και κούφιους συλλογισμούς της ανθρώπινης σοφίας, <br />α. που στηρίζονται σε ανθρώπινες παραδόσεις και σε μία λανθασμένη πίστη προς τα στοιχεία του κόσμου και όχι στη διδασκαλία του Χριστού (Κολ. 2, 8). <br />β. που συνεχώς μαθαίνουν και ποτέ δεν μπορούν να φτάσουν στην τέλεια γνώση της αλήθειας (Τιμ. Β’, 3, 7). <br />γ. Γιατί θα ‘ρθει καιρός που οι άνθρωποι δε θα ανέχονται τη σωστή διδασκαλία, αλλά θα συγκεντρώνουν γύρω τους πλήθος από δασκάλους, που να ταιριάζουν με τις επιθυμίες τους, για ν’ ακούν αυτά που τους αρέσουν (Τιμ. Β’ 4, 3-4).<br />Αυτά τα λόγια θα μπορούσε να επαναλάβει και σήμερα ο Απόστολος Παύλος στην Ευρώπη. Με τα ίδια λόγια θα περιέγραφε σήμερα την αρρώστια της λευκής φυλής. Είναι η ίδια ακριβώς αρρώστια που υπήρχε και πριν από δύο χιλιάδες χρόνια: Ίδια αρρώστια, ίδια περιγραφή, ίδια συνταγή και ίδιο φάρμακο.<br />Υπάρχει κάποιος άλλος στον κόσμο, εκτός από τον Απόστολο Παύλο, που θα μπορούσε να σας εξηγήσει ποια είναι η αιτία του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου; Κανένας, πραγματικά κανένας.<br />Αμέτρητοι τέτοιοι δάσκαλοι εμφανίστηκαν στους λεγομένους «πολιτισμένους» λαούς στον εικοστό αιώνα. Αυτοί έδιωξαν τον αληθινό δάσκαλο, το Χριστό.<br />Καθημερινά μιλούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ, από το βράδυ μέχρι το πρωί, και κάθε λόγος τους ήταν ένα ψέμα, ένα δόλωμα, για να παρασύρει τον άνθρωπο στον όλεθρο.<br />Διάβαζαν ασταμάτητα, αλλά δεν μπορούσαν να φτάσουν στην αλήθεια με κανένα τρόπο. Δίδασκαν ασταμάτητα στους άλλους, αλλά κανείς από τους μαθητές τους δεν μπορούσε να φτάσει στην αλήθεια.<br />Στην ουσία, όμως, οι χριστιανικοί λαοί, από την μια πλευρά πολέμησαν την μοναδική και σωτήρια αλήθεια του Χριστού, και από την άλλη έψαξαν επανειλημμένα την αλήθεια. Η αλήθεια όμως δεν βρισκόταν στη διδασκαλία των ψευδοδιδασκάλων, αλλά στα απλά σπίτια των ψαράδων και στις χωριάτικες καλύβες. Η αλήθεια κρύφτηκε στους τόπους που ζούσαν οι ασκητές, στα κελιά των θεοσεβών ανθρώπων και στις ερήμους που ζούσαν οι μοναχοί. Ολόκληρη η αλήθεια ήταν κρυμμένη μέσα σε μια μόνο λέξη, στο Χριστό.<br />Η δυσωδία από τις πλανεμένες φιλοσοφίες και τις ψευδοδιδασκαλίες δηλητηρίασαν τον αέρα στην Δύση. Άρχισαν να δηλητηριάζουν και τον αέρα της Ανατολής. Οι λαοί της Ανατολής, που δεν γνώριζαν το Θεό, φοβήθηκαν από τους βαπτισμένους λαούς. Οι δίκαιοι άνθρωποι άρχισαν να θρηνούν, και οι άγγελοι του ουρανού οργίστηκαν πολύ, που ολόκληρη η γη σείστηκε, και όλοι οι λαοί χτυπήθηκαν από την πύρινη καταιγίδα, προς εξαγνισμό τους.<br />Ας ελπίσουμε, ότι μέσα από την πύρινη αυτή καταιγίδα, να μετανοήσουν οι άνθρωποι, να καθαρισθεί η βρώμα και ο ουρανός να ενωθεί με τη γη. Αμήν.<br /><br />Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος<br />Μέσα από το παράθυρο της φυλακής<br />Μηνύματα στο λαό<br />Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-82250837191799717962024-03-28T12:19:00.001+02:002024-03-28T12:19:15.697+02:00 ΠΕΜΠΤΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6IM3qqJPVL4GltQkGPwwQHdBDY6JVLCTP35thCqb9qZUUA1DWYKOyu0YLOzrSztccvZc0lhdLaWRJKD4vZWpppSiZ8hMxTORGPx9esE_ATJG6X40Y3QNEkYmEr53K_C6_flazlfCu2VJqcWK0CCvaTNDR4mkVfiY3bo7ojTcrtHxHh08__buxkW-aivM/s555/%CE%A0%CE%95%CE%9C%CE%A0%CE%A4%CE%97%20%CE%92%CE%84%20%CE%9D%CE%97%CE%A3%CE%A4%CE%95%CE%99%CE%A9%CE%9D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="312" data-original-width="555" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6IM3qqJPVL4GltQkGPwwQHdBDY6JVLCTP35thCqb9qZUUA1DWYKOyu0YLOzrSztccvZc0lhdLaWRJKD4vZWpppSiZ8hMxTORGPx9esE_ATJG6X40Y3QNEkYmEr53K_C6_flazlfCu2VJqcWK0CCvaTNDR4mkVfiY3bo7ojTcrtHxHh08__buxkW-aivM/s320/%CE%A0%CE%95%CE%9C%CE%A0%CE%A4%CE%97%20%CE%92%CE%84%20%CE%9D%CE%97%CE%A3%CE%A4%CE%95%CE%99%CE%A9%CE%9D.jpg" width="320" /></a></div><br /><div><br /></div><div><div>Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ</div><div><br /></div><div>«Μετανοίας ὁ καιρός, καί ζωῆς αἰωνίου πρόξενος ἡμῖν ὁ τῆς Νηστείας ἀγών, ἐάν ἐκτείνωμεν χεῖρας εἰς εὐποιῒαν∙ οὐδέν γάρ οὕτω σώζει ψυχήν, ὡς ἡ μετάδοσις τῶν ἐπιδεομένων∙ ἡ ἐλεημοσύνη συγκεκραμένη τῇ νηστείᾳ, ἐκ θανάτου ῥύεται τόν ἄνθρωπον. Αὐτήν ἀσπασώμεθα, ἧς οὐδέν ἴσον∙ ἱκανή γάρ ὐπάρχει σῶσαι τάς ψυχάς ἡμῶν» (Απόστιχα αίνων).</div><div><br /></div><div>(Η Σαρακοστή ως αγώνας για τη νηστεία είναι πράγματι καιρός μετάνοιας και μας προξενεί την αιώνια ζωή, αν απλώνουμε τα χέρια μας για να ευεργετούμε τους συνανθρώπους μας. Διότι τίποτε δέν σώζει την ψυχή όπως το να προσφέρουμε στους αναγκεμένους. Η ελεημοσύνη συνδεδεμένη με τη νηστεία σώζει απ’ τον θάνατο τον άνθρωπο. Αυτήν την ελεημοσύνη ας αποδεχτούμε, της οποίας δεν υπάρχει ίσο. Διότι είναι ικανή να σώσει τις ψυχές μας).</div><div><br /></div><div>Ο υμνογράφος επανέρχεται στο γνωστό και αγαπημένο θέμα της Σαρακοστής, τη νηστεία, τονίζοντας για μία ακόμη φορά την προϋπόθεση της ορθής ασκήσεώς της: να είναι συνδεδεμένη με την τήρηση των εντολών του Χριστού, κυρίως μάλιστα της αγάπης, αποδεικτικό της οποίας είναι η ελεημοσύνη. Διότι πράγματι, τι φανερώνει με μεγαλύτερη καθαρότητα την ύπαρξη της αγάπης στην καρδιά του ανθρώπου από την ελεημοσύνη; Κι είναι ακριβώς αυτό που σημειώνουμε: η ελεημοσύνη να εκπορεύεται από καρδιά αγαπώσα κι όχι από καρδιά που η ίδια έχει ανάγκη να φανεί στους άλλους για να εισπράξει ως τάχα καλή το «μπράβο» τους ή και να δεχτεί με κενόδοξο πνεύμα την ευγνωμοσύνη του ευεργετουμένου. Κι ασφαλώς όχι από καρδιά που η «ελεημοσύνη» συνιστά ένα ξερό τυπικό θρησκευτικό καθήκον, για να καλύψει τις ενοχές μίας ταραγμένης ίσως συνειδήσεως. Σε όλες τις περιπτώσεις που ελλείπει η αληθινή αγάπη η ελεημοσύνη δεν γίνεται αποδεκτή από τον Θεό και συνεπώς δεν οδηγεί στη σωτηρία του ανθρώπου∙ γιατί στο βάθος εκφράζει τον εγωισμό και το αμετανόητα αμαρτωλό φρόνημά του που και την πιο ενάρετη πράξη τη διαστρέφει και την καθιστά εργαλείο για αύξηση των αμαρτιών!</div><div><br /></div><div>Αλλά αυτό είναι εκείνο που διαφοροποιεί τον γνήσιο χριστιανό από τον κοσμικό άνθρωπο: ο ένας, ο κοσμικός, επειδή η αναφορά του είναι ο εαυτός του και τα πάθη του, ακόμα και την αρετή όπως είπαμε, την «εργαλειοποιεί» για το φούσκωμα του εγώ του∙ ο χριστιανός όμως την όποια αρετή, κατεξοχήν δε το πλήρωμα όλων των αρετών, την αγάπη και την ελεημοσύνη που τη φανερώνει, την εργάζεται ως οφειλή προς τον συνάνθρωπο που είναι ο μυστικός εαυτός του και ο εν ετέρα μορφή Χριστός. «Μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους», σε κανέναν δεν οφείλετε τίποτε, παρά μόνο να τον αγαπάτε, σημειώνει ο απόστολος Παύλος, στοιχώντας βεβαίως στον αποκαλυπτικό λόγο του Κυρίου που επιτάσσει την ανιδιοτελή και θυσιαστική αγάπη προς τον συνάνθρωπο ως αληθινή θυσία προν τον Θεό αλλά και τον ίδιο τον εαυτό.</div><div><br /></div><div>Οπότε για τον άνθρωπο αυτόν, τον άγιο, η ελεημοσύνη ως αγάπη αποτελεί κίνηση όχι ενός πλουσίου προς έναν φτωχό, όχι δηλαδή αφ’ υψηλού προσφορά στον άλλον, αλλά στάση εν ταπεινώσει μπροστά στην εικόνα του Θεού, τον πτωχό αδελφό του Κυρίου, που ενεργοποιεί στο ανώτερο δυνατό τη ζωντανή σχέση με τον Δημιουργό – ευεργετώντας τον συνάνθρωπό του με αγάπη ο πιστός πλουτίζει τον εαυτό του και ανέρχεται στά κράσπεδα της Θεότητας. Ποιος είναι ο αληθινά ελεημένος από την άποψη αυτή είναι περιττό να πούμε: ελεείς και βρίσκεσαι εσύ τελικώς να ελεείσαι! «Η ελεημοσύνη είναι η βασίλισσα των αρετών και έχει τη δύναμη να σε βάλει μέσα στον Παράδεισο» (ιερός Χρυσόστομος). Αρκεί βεβαίως να συμπληρώσουμε ότι μιλώντας για την ελεημοσύνη της ποιότητας αυτής δεν την εξαντλούμε μόνο στην υλική της διάσταση, την απολύτως απαραίτητη και αυτή όταν μπορεί ο άνθρωπος, αλλά και στην πνευματική μορφή της: με την όλη καλόκαρδη συμπεριφορά μας προς τον συνάνθρωπο, με τη χαρούμενη διάθεση εξυπηρετήσεώς του, με την προσευχή μας υπέρ αυτού, με την αναπλήρωση ακόμη του ελλείμματος των προσευχών του με τις δικές μας «επιπλέον» ευχές. Ας μη ξεχνάμε ότι ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης αξιώθηκε μίας μεγάλης εμφάνισης του Κυρίου στον ίδιο, όταν «ελεούσε» τους αδελφούς του στο άγιον Όρος με την υπηρεσία του στην τράπεζα της Μονής του. Το σκεπτικό του ήταν ακριβώς αυτό της ελεήμονος καρδίας: «υπηρετώ τους αδελφούς του Χριστού» - μία διακονία που του λογιζόταν ως μεγίστη προσευχή.</div></div><div><br /></div><div>https://pgdorbas.blogspot.com/</div></div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-47815021945119341752024-03-28T12:10:00.001+02:002024-03-28T12:10:24.499+02:00 Μια διδακτική ιστορία για τη Σαρακοστή από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhlpTjB8a-i_3knhzCafuOTxQwLbGmbLIxTA-oPLLD2vmc9cCeUcjMqP-93wA-ATU7cc_GoH94kYIvx7qS2YAiEMPMNlOsOyJS7zpbapU6KK13Gz-W4vFDyikisFckMdrVIlHGJNqSwuVQP-WZsrlU3zYYKHJ2yMZaISeg9dNzU3DNcw9EfE7Vp0j3xvA/s688/%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%20%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%20%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="516" data-original-width="688" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhlpTjB8a-i_3knhzCafuOTxQwLbGmbLIxTA-oPLLD2vmc9cCeUcjMqP-93wA-ATU7cc_GoH94kYIvx7qS2YAiEMPMNlOsOyJS7zpbapU6KK13Gz-W4vFDyikisFckMdrVIlHGJNqSwuVQP-WZsrlU3zYYKHJ2yMZaISeg9dNzU3DNcw9EfE7Vp0j3xvA/s320/%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%20%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%20%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%20%CE%92%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AF%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82.webp" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Οι διά Χριστόν σαλοί διακρίνονται από μια σπάνια έλλειψη φόβου.<br />Ο μακάριος Νικόλαος έτρεχε ανάμεσα στους δρόμους του Πσκώφ προσποιούμενος τον τρελό, ελέγχοντας τους ανθρώπους για τις κρυφές αμαρτίες τους και προφητεύοντας εκείνα που επρόκειτο να τους συμβούν.<br />Όταν ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός κατέφθασε στο Πσκώφ, ολόκληρη η πόλη διασαλεύτηκε από τον τρόμο για το φοβερό τσάρο. Γιά να τον υποδεχθούν οι κάτοικοι τοποθέτησαν στην είσοδο κάθε σπιτιού ψωμί και αλάτι, αλλά οι ίδιοι, φοβισμένοι, δεν εμφανίστηκαν.<br />Όταν ο κυβερνήτης της πόλης πρόσφερε στον τσάρο ψωμί και αλάτι σ’ ένα δίσκο, ο τσάρος έσπρωξε μακριά τον δίσκο, με αποτέλεσμα να πέσουν καταγής το ψωμί και το αλάτι.<br />Τότε εμφανίστηκε μπροστά του ο όσιος Νικόλαος: ντυμένος με ποδήρη χιτώνα, δεμένο με σκοινί στη μέση, χοροπηδούσε γύρω του μ’ ένα μπαστούνι, σαν παιδί. Τού φώναζε: «Ιβάνουσκα, Ιβάνουσκα, φάε ψωμί κι αλάτι και μην τρως ανθρώπινο αίμα».<br />Οι στρατιώτες έτρεξαν να τον πιάσουν, όμως εκείνος τους ξεγλίστρησε και κρύφτηκε. Ο τσάρος ζήτησε να μάθει για το μακάριο Νικόλαο –ποιός ήταν και τι ήταν– και τον επισκέφθηκε στo φτωχικό του. Ήταν τότε η πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.<br />Ο Νικόλαος, μόλις πληροφορήθηκε ότι ερχόταν ο τσάρος για να τον επισκεφθεί, φρόντισε να εξασφαλίσει ένα κομμάτι ωμό κρέας. Όταν λοιπόν κατέφθασε ο Ιβάν ο Τρομερός, ο όσιος έβαλε μετάνοια και του πρόσφερε το κρέας λέγοντας<br />«Φάε, Ιβάνουσκα, φάε!».<br />Οργισμένος ο τσάρος του απάντησε:<br />«Είμαι χριστιανός και δεν τρώω κρέας τη Σαρακοστή γιατί νηστεύω!».<br />Ο άνθρωπος του Θεού μονομιάς τον αποστόμωσε «Κάνεις πολύ χειρότερα: τρέφεσαι με σάρκα και αίμα ανθρώπων, ξεχνώντας όχι μόνον τη Σαρακοστή, αλλά και τον ίδιο τον Θεό!».<br />Το μάθημα αυτό μπήκε βαθιά μέσα στην καρδιά του τσάρου Ιβάν· ντροπιασμένος έφυγε αμέσως απ’ το Πσκώφ, όπου αρχικώς είχε έλθει με την πρόθεση να κατασφαγιάσει τον πληθυσμό.</div><div style="text-align: justify;"><br />Απόσπασμα από τον Πρόλογο της Αχρίδος του Αγίου Νικολάου Βελιμόροβιτς που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άθως<br />https://www.askitikon.eu/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-30776207935292111272024-03-28T12:08:00.001+02:002024-03-28T12:08:42.793+02:00Γιά ὅλους τούς λογισμούς, πού ξεφυτρώνουν στήν καρδιά μου, πρέπει νά ρωτάω τούς γέροντες;<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRxAHdtq_LJDA8dQxjx8_ZzQIRc8oTOn4elMZ9X10IR9e-Fmb4EesOKbXcvcbQ-dRKttvvvLaDzvIrVrb32UBn4bPi0iYTY-xpaGw7zdcsiB5x_v_ZEjjPJdIK5n3eyw7u6pcw1RZay_Io92bdOYfTW8nBvH49wnKZKd-6P-dWRPTn5mOoQQ6CNZtGouc/s320/%CE%93%CE%B9%CE%AC%20%E1%BD%85%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%82,%20%CF%80%CE%BF%CF%8D%20%CE%BE%CE%B5%CF%86%CF%85%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC%20%CE%BC%CE%BF%CF%85,%20%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9%20%CE%BD%CE%AC%20%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CF%89%20%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82;.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="174" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRxAHdtq_LJDA8dQxjx8_ZzQIRc8oTOn4elMZ9X10IR9e-Fmb4EesOKbXcvcbQ-dRKttvvvLaDzvIrVrb32UBn4bPi0iYTY-xpaGw7zdcsiB5x_v_ZEjjPJdIK5n3eyw7u6pcw1RZay_Io92bdOYfTW8nBvH49wnKZKd-6P-dWRPTn5mOoQQ6CNZtGouc/s1600/%CE%93%CE%B9%CE%AC%20%E1%BD%85%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%82,%20%CF%80%CE%BF%CF%8D%20%CE%BE%CE%B5%CF%86%CF%85%CF%84%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD%20%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BD%20%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%AC%20%CE%BC%CE%BF%CF%85,%20%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9%20%CE%BD%CE%AC%20%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CF%89%20%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%82%20%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82;.jpg" width="174" /></a></div><br /><div><br /></div><div>Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ἰωάννη τὸν προφήτη:</div><div><br /></div><div>– Γιὰ ὅλους τοὺς λογισμούς, ποὺ ξεφυτρώνουν στὴν καρδιά μου, πρέπει νὰ ρωτάω τοὺς γέροντες;</div><div><br /></div><div>– Δὲν εἶναι ἀνάγκη, ἀπάντησε ὁ γέροντας, νὰ ρωτάει κανεὶς γιὰ ὅλους τοὺς λογισμοὺς ποὺ περνοῦν ἀπὸ τὴν καρδιά, γιατὶ φεύγουν καὶ χάνονται. Νὰ ρωτάει μόνο γι᾿ αὐτοὺς τοὺς λογισμοὺς ποὺ ἐπιμένουν καὶ πολεμοῦν.</div><div><br /></div><div>Συμβαίνει, θὰ λέγαμε, μὲ τοὺς λογισμοὺς ὅ,τι καὶ μὲ ἕναν ἄνθρωπο, ποὺ βρίζεται ἀπὸ πολλούς, ἀλλ᾿ ἀγνοεῖ καὶ προσπερνάει τὶς ὕβρεις.</div><div><br /></div><div>Τότε δὲν κάνει καμιὰ ἐνέργεια. Ἂν ὅμως κάποιος (ἀπὸ τοὺς ὑβριστές του) στραφεῖ ἐναντίον του καὶ τὸν πολεμήσει, τότε τὸν καταγγέλλει στὶς ἀρχές. Ἔρχεται δηλαδὴ στὸν ἄρχοντα καὶ ὑποβάλλει μήνυση ἐναντίον ἐκείνου ποὺ τὸν πολέμησε.</div><div><br /></div><div>Ἔτσι γίνεται καὶ μὲ τοὺς λογισμούς:</div><div>Πρέπει νὰ κάνουμε στοὺς γέροντες ἐξαγόρευση ἐκείνων μονάχα ποὺ μᾶς πολεμοῦν ἢ μένουν μέσα μας πολὺν καιρό.</div><div><br /></div><div>Αββάς Βαρσανούφιος</div></div><div style="text-align: justify;">https://www.askitikon.eu/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-87075860873790907992024-03-28T11:09:00.001+02:002024-03-28T11:09:08.917+02:00 Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ ΙΛΑΡΙΩΝ Ο ΝΕΟΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1uNpV0F3hQHki_kKFggt8A4PKHzHj9nTi9SrIsuQVs3aClnCczBsWi0usPMAOhMri09_yKdlgUVfQ8S8Q3mdw9FrxuKGnDTplMnl2MmvV9GTSW41lD6PxPUen4FKnFJoBzHthSFxOiqE4i0GYW0nS6a8txfJDd5Xn1TC7ajznKk7ytkChXYGtqjxmJsY/s415/%CE%9F%20%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%9F%CE%A3%20%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1%20%CE%97%CE%9C%CE%A9%CE%9D%20%CE%99%CE%9B%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%A9%CE%9D%20%CE%9F%20%CE%9D%CE%95%CE%9F%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="397" data-original-width="415" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1uNpV0F3hQHki_kKFggt8A4PKHzHj9nTi9SrIsuQVs3aClnCczBsWi0usPMAOhMri09_yKdlgUVfQ8S8Q3mdw9FrxuKGnDTplMnl2MmvV9GTSW41lD6PxPUen4FKnFJoBzHthSFxOiqE4i0GYW0nS6a8txfJDd5Xn1TC7ajznKk7ytkChXYGtqjxmJsY/s320/%CE%9F%20%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%9F%CE%A3%20%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%97%CE%A1%20%CE%97%CE%9C%CE%A9%CE%9D%20%CE%99%CE%9B%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%A9%CE%9D%20%CE%9F%20%CE%9D%CE%95%CE%9F%CE%A3.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />«Δούς Ἱλαρίων γῇ τό γῆθεν σαρκίον, γῆν μακάρων ᾢκησε τήν μακαρίαν» (στίχος συναξαρίου) (Έδωσε ο Ιλαρίων στη γη τη γήινη σάρκα του και κατοίκησε τη μακάρια γη των μακαρίων αγίων).<br />«Ο Όσιος Ιλαρίων διετέλεσε ηγούμενος της μονής Πελεκητής στην Τριγλία και διακρίθηκε για το ασκητικό του ήθος, το φιλόθεο ζήλο του, το χάρισμα της ελεημοσύνης και τους πνευματικούς αγώνες. Γι’ αυτό ο Άγιος Θεός τον προίκισε με το προορατικό χάρισμα. Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 754».<br />Δεν έχουμε πολλά στοιχεία από τον βίο του οσίου Ιλαρίωνος του νέου, πέραν του γεγονότος ότι υπήρξε ηγούμενος της Μονής Πελεκητής, Μονής που η ίδρυσή της ανάγεται στον όγδοο αιώνα και η ονομασία της σχετίζεται με την τοποθεσία της πάνω σ’ έναν απότομο βράχο. Το πραγματικό όνομα της Μονής είναι του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τη σημερινή Τρίγλια, τη μεσαιωνική Βιθυνία. Η Μονή που και σήμερα διατηρούνται τα ερείπιά της από τη βυζαντινή περίοδο υπήρξε, κατά τους ιστορικούς, κέντρο των ορθοδόξων που μάχονταν κατά της αίρεσης των εικονομάχων, γι’ αυτό και οι μοναχοί υπέστησαν πολλά βασανιστήρια από τους διώκτες τους εικονομάχους, σε σημείο που πολλοί από αυτούς να μαρτυρήσουν για την πίστη τους. Ο άγιος Ιωσήφ ο υμνογράφος λοιπόν κατά φυσικό τρόπο τονίζει και τις διώξεις που υπέστη ο όσιος μάρτυς ηγούμενος Ιλαρίων από τους συγκεκριμένους αιρετικούς. «Τίμιος ο θάνατός σου φάνηκε μπροστά στον Θεό, ιερότατε Πατέρα» σημειώνει, «γιατί τίμησες την Εικόνα Του και υπέφερες θλιβόμενος τους διωγμούς των τυράννων, οπότε έτσι αναδείχτηκες μάρτυς» (ωδή η΄).<br />Ο άγιος Ιλαρίων όμως υπερασπίστηκε σθεναρά την πίστη της Εκκλησίας περί των εικόνων, πίστη που φανέρωνε την αλήθεια περί του Χριστού ως του ενανθρωπήσαντος Θεού, διότι ο ίδιος «μάτωνε» εσωτερικά για να διακρατεί αλώβητη την εικόνα του Θεού στην ύπαρξή του – οι αγώνες του για την πίστη ήταν η συνέχεια των αγώνων του για την ακεραιότητα του φρονήματός του. Και σ’ αυτούς τους εσωτερικούς πνευματικούς αγώνες του αναλώνεται κυριολεκτικά ο άγιος υμνογράφος. Με κάθε τρόπο προβάλλει την ένταση του οσίου ηγουμένου, προκειμένου ο νους του να θεάται μόνο το κάλλος του Ουράνιου Πατέρα. Τα μάτια του οσίου ήταν διαρκώς στραμμένα προς τον Κύριο, κατά το ψαλμικό «οι οφθαλμοί μου διά παντός πρός τον Κύριον» και «προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διά παντός», γεγονός που απεκάλυπτε ότι κυριολεκτικά φλεγόταν από την αγάπη προς Εκείνον που ήταν η πηγή της ζωής του. «Έδωσες φτερά στον νου σου – θα πει – αφού λάμπρυνες την καρδιά σου με ιερές αναβάσεις, προκειμένου να βλέπεις μόνο το κάλλος του Θεού και να καταυγάζεσαι με τις ακτίνες του φωτός Του» (ωδή δ΄).<br />Κι είναι γνωστό στην πίστη μας ότι η «κόλλησις» αυτή προς τον Θεό προϋποθέτει την οδύνη της απεμπλοκής από το εγωιστικό κοσμικό φρόνημα, που λειτουργεί σε κάθε άνθρωπο που έρχεται σ’ αυτόν τον κόσμο τον πεσμένο στην αμαρτία. Ο όσιος από μικρός, «εκ παιδός» (ωδή α΄), στράφηκε προς τον Κύριο και γι’ αυτό με δύναμη και χάρη Θεού σήκωσε τον σταυρό της εγκρατείας και των δεητικών προσευχών ώστε να υπερνικήσει τα όποια πάθη του. «Από παιδί βρέθηκες στον δρόμο της οσιότητας, Πάτερ, και ανέλαβες τον σταυρό της ακολουθίας του Χριστού. Γι’ αυτό και με την εγκράτεια και τις συνεχείς προσευχές σου μάρανες τα πάθη του σώματος» (ωδή α΄). Το αποτέλεσμα έτσι είναι γνωστό: τα δάκρυα της κατανύξεως που τον συνείχαν τον αξίωσαν και της μεγάλης παρηγοριάς που δίνει στους πιστούς Του ο Κύριος, κατά τον γνωστό μακαρισμό: «μακάριοι οι πενθούντες ότι αυτοί παρακληθήσονται» (ωδή η΄), σε σημείο τέτοιο που να γίνει πνευματικά κατά κυριολεξία «αυτοκράτορας» - «έκανες τον νου σου αυτοκράτορα στα πάθη και βασίλεψες σαν άριστος στρατηλάτης» (ωδή ζ΄).<br />Γι’ αυτό και ο Κύριος τον κατέστησε γλυκύ δάσκαλο των ανθρώπων, γιατί ακολούθησε το ορθό σχήμα της διδασκαλίας που προϋποθέτει πρώτα την πράξη και έπειτα τον λόγο, πρώτα δηλαδή τον φωτισμό από Εκείνον που δίνει τη γνώση την αληθή (ωδή δ΄) και έπειτα τη μετάδοση της γνώσης αυτής και σε άλλους. «Η γλυκύτητα των λόγων σου προκαλούσε ιλαρότητα στις καρδιές αυτών που προσέρχονταν σε σένα. Διότι πράττοντας όσα δίδασκες έκανες τον λόγο σου να γίνεται ευαπόδεκτος με συμπαθή διάθεση από τους άλλους» (ωδή δ΄) – μέγα μάθημα για τους κληρικούς, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και καθένα που ασχολείται με τη νεότητα και με τη διδασκαλία των ανθρώπων!<br />Ένας τέτοιος άνθρωπος ασφαλώς, με τόσα χαρίσματα εκ Θεού λόγω των προσωπικών του αγώνων, «τη συμπάθεια, την αγάπη και την ταπείνωση, την ελεημοσύνη και την απλότητα, την αληθινή πίστη και την ελπίδα, τον σεμνό βίο και την ευθύτητα της απονήρευτης γνώμης» (ωδή θ΄), χαριτώθηκε και με το θαυματουργικό χάρισμα. Οι ακτίνες των θαυμάτων του (ωδή θ΄) και στην εποχή του αλλά και στις μετέπειτα εποχές θεράπευσαν πλήθος ανθρώπων, ημέρεψαν ταραγμένες καρδιές, έφεραν το άρωμα του αγίου Πνεύματος στις ζωές των πιστών (ωδή θ΄), σαν την περίπτωση που καταγράφει ο άγιος υμνογράφος: «Έλυσες, Πατέρα όσιε, με τις προσευχές σου την αγανάκτηση των ψαράδων που κοπίαζαν χωρίς αποτέλεσμα, και τους γέμισες από ψάρια εκεί που προηγουμένως αποτύγχαναν» (ωδή η΄) – ένα γεγονός που παραπέμπει στη Γαλιλαία με τον αναστημένο Κύριο και τους αλιείς μαθητές Του! </div><div style="text-align: justify;"><br />https://pgdorbas.blogspot.com/2022/03/blog-post_87.html</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-25100549664914978302024-03-28T11:06:00.000+02:002024-03-28T11:06:53.581+02:00Αγιογραφικό ανάγνωσμα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih1GViuC7XoCkvA0pVTsf4g3WHkBQIvQKWmb__kjZNdu2jwcpCa7vE-s5q_U9GdFCNb5x6OfglYsQkIQFKhjHL_Rk6v3g8CcdbhSmse_rrpmR1Pso4ADVx4R8JA2h1VTpHOqCX2Ych6SCNH2DKlvr6cMWF0t1-NauEC5lvYvPIgK-ekBH_DG6YlVIUp3I/s695/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CF%83.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="695" data-original-width="564" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih1GViuC7XoCkvA0pVTsf4g3WHkBQIvQKWmb__kjZNdu2jwcpCa7vE-s5q_U9GdFCNb5x6OfglYsQkIQFKhjHL_Rk6v3g8CcdbhSmse_rrpmR1Pso4ADVx4R8JA2h1VTpHOqCX2Ych6SCNH2DKlvr6cMWF0t1-NauEC5lvYvPIgK-ekBH_DG6YlVIUp3I/s320/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%204%CF%83.jpg" width="260" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ Ϛ´ 3 - 20<br />3 ποίει, υἱέ, ἃ ἐγώ σοι ἐντέλλομαι, καὶ σώζου· ἥκεις γὰρ εἰς χεῖρας κακῶν διὰ σὸν φίλον. ἴσθι μὴ ἐκλυόμενος, παρόξυνε δὲ καὶ τὸν φίλον σου, ὃν ἐνεγγυήσω. 4 μὴ δῷς ὕπνον σοῖς ὄμμασι, μηδὲ ἐπινυστάξῃς σοῖς βλεφάροις, 5 ἵνα σώζῃ ὥσπερ δορκὰς ἐκ βρόχων καὶ ὥσπερ ὄρνεον ἐκ παγίδος. 6 ῎Ιθι πρὸς τὸν μύρμηκα, ὦ ὀκνηρέ, καὶ ζήλωσον ἰδὼν τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ καὶ γενοῦ ἐκείνου σοφώτερος· 7 ἐκείνῳ γὰρ γεωργίου μὴ ὑπάρχοντος, μηδὲ τὸν ἀναγκάζοντα ἔχων, μηδὲ ὑπὸ δεσπότην ὤν, 8 ἑτοιμάζεται θέρους τὴν τροφὴν πολλήν τε ἐν τῷ ἀμητῷ ποιεῖται τὴν παράθεσιν. 8α ἢ πορεύθητι πρὸς τὴν μέλισσαν καὶ μάθε ὡς ἐργάτις ἐστὶ τήν τε ἐργασίαν ὡς σεμνὴν ποιεῖται· 8β ἦς τοὺς πόνους βασιλεῖς καὶ ἰδιῶται πρὸς ὑγίειαν προσφέρονται· ποθεινὴ δέ ἐστι πᾶσι καὶ ἐπίδοξος· 8γ καί περ οὖσα τῇ ρώμῃ ἀσθενής, τὴν σοφίαν τιμήσασα προήχθη. 9 ἕως τίνος, ὀκνηρέ, κατάκεισαι; πότε δὲ ἐξ ὕπνου ἐγερθήσῃ; 10 ὀλίγον μὲν ὑπνοῖς, ὀλίγον δὲ κάθησαι, μικρὸν δὲ νυστάζεις, ὀλίγον δὲ ἐναγκαλίζῃ χερσὶ στήθη· 11 εἶτ᾿ ἐμπαραγίνεταί σοι ὥσπερ κακὸς ὁδοιπόρος ἡ πενία καὶ ἡ ἔνδεια ὥσπερ ἀγαθὸς δρομεύς. 11α ἐὰν δὲ ἄοκνος ᾖς, ἥξει ὥσπερ πηγὴ ὁ ἀμητός σου, ἡ δὲ ἔνδεια ὥσπερ κακὸς δρομεὺς ἀπαυτομολήσει. 12 ᾿Ανὴρ ἄφρων καὶ παράνομος πορεύεται ὁδοὺς οὐκ ἀγαθάς· 13 ὁ δ᾿ αὐτὸς ἐννεύει ὀφθαλμῷ, σημαίνει δὲ ποδί, διδάσκει δὲ ἐννεύμασι δακτύλων. 14 διεστραμμένῃ καρδίᾳ τεκταίνεται κακά, ἐν παντὶ καιρῷ ὁ τοιοῦτος ταραχὰς συνίστησι πόλει. 15 διὰ τοῦτο ἐξαπίνης ἔρχεται ἡ ἀπώλεια αὐτοῦ, διακοπὴ καὶ συντριβὴ ἀνίατος· 16 ὅτι χαίρει πᾶσιν, οἷς μισεῖ ὁ Θεός, συντρίβεται δὲ δι᾿ ἀκαθαρσίαν ψυχῆς. 17 ὀφθαλμὸς ὑβριστοῦ, γλῶσσα ἄδικος, χεῖρες ἐκχέουσαι αἷμα δικαίου 18 καὶ καρδία τεκταινομένη λογισμοὺς κακοὺς καὶ πόδες ἐπισπεύδοντες κακοποιεῖν. 19 ἐκκαίει ψεύδη μάρτυς ἄδικος καὶ ἐπιπέμπει κρίσεις ἀνὰ μέσον ἀδελφῶν. 20 Υἱέ, φύλασσε νόμους πατρός σου καὶ μὴ ἀπώσῃ θεσμοὺς μητρός σου·</div><div style="text-align: justify;"><br />Νεοελληνική απόδοση:<br /> Κάμε, παιδί μου, ὅσα ἐγὼ σοῦ παραγγέλλω, καὶ σῶζε τὸν ἑαυτόν σου· διότι θὰ πέσῃς εἰς τὰ χέρια κακῶν ἀνθρώπων, θὰ ἐμπλακῇς εἰς δικαστήρια καὶ περιπετείας χάριν τοῦ γνωστοῦ σου, διὰ τὸν ὁποῖον ἐγγυήθης. Μιὰ φορὰ ὅμως ποὺ ἔγινες ἐγγυητής, μὴ χάνῃς τὸ θάρρος σου καὶ μὴ ἀπελπίζεσαι, ἀλλ’ ἐνόχλει διαρκῶς τὸν γνωστόν σου, διὰ τὸν ὁποῖον ἐγγυήθης, νὰ δώσῃ τὰ ὀφειλόμενα. 4 Διὰ τὸ ζήτημα δὲ αὐτὸ μὴ δώσῃς ὕπνον εἰς τὰ μάτια σου, οὔτε νὰ ἀφήσῃς τὰ βλέφαρά σου νὰ νυστάξουν. Νὰ μὴ ἠσυχάσῃς, ἕως ὅτου ἀπαλλαγῇς ἀπὸ τὴν ὑποχρέωσιν τῆς ἐγγυήσεως, 5 διὰ νὰ γλυτώσῃς, ὅπως τὸ ζαρκάδι σώζεται μὲ τὴν ὀξυδέρκειάν του ἀπὸ τοὺς βρόχους καὶ τὶς θηλειὲς τοῦ κυνηγοῦ, καὶ ὅπως τὸ πουλί, τὸ ὁποῖον πετᾷ ὑψηλὰ καὶ σώζεται ἀπὸ τὴν παγίδα. 6 Πήγαινε πρὸς τὸν μύρμηκα, ὀκνηρὲ ἄνθρωπε, καὶ ἀφοῦ παρατηρήσῃς προσεκτικὰ τοὺς τρόπους τῆς ζωῆς του, νὰ τοὺς ζηλεύσῃς καὶ νὰ τοὺς μιμηθῇς καὶ νὰ γίνῃς περισσότερον ἀπὸ αὐτὸν μυαλωμένος καὶ ἐργατικός. 7 Διότι εἰς τὸν μύρμηκα, παρ' ὅλον ὅτι δὲν ὑπάρχουν χωράφια διὰ νὰ τὰ καλλιεργῇ, οὔτε ἔχει κανένα ποὺ νὰ τὸν ἀναγκάζῃ νὰ ἐργασθῇ, οὔτε ἔχει εἰς τὸ κεφάλι του κύριον, ὁ ὁποῖος νὰ τὸν ἐπιβλέπῃ, 8 ἐν τούτοις ἑτοιμάζει καὶ συγκεντρώνει κατὰ τὸ θέρος τὴν τροφὴν ὅλου τοῦ ἔτους καὶ κάμνει πολλὴν προμήθειαν καὶ μεγάλην ἀποθήκευσιν κατὰ τὸν θερισμόν, τοποθετῶν καταλλήλως τὰς ἀπαραιτήτους δι’ ὅλον τὸ ἔτος τροφάς του. 8α Ἢ πήγαινε νὰ παρακολουθήσῃς τὴν μέλισσαν καὶ νὰ μάθῃς πόσον ἐργατικὴ εἶναι καὶ μὲ πόσην προσοχήν, ἐπιμέλειαν καὶ τάξιν ἐκτελεῖ τὴν ἐργασίαν της. 8β Αὐτῆς τῆς μελίσσης τοὺς κόπους, δηλαδὴ τὸ μέλι, τρώγουν ὡς τροφὴν καὶ φάρμακον βασιλεῖς καὶ ἰδιῶται, διότι τὸ μέλι ἐξυπηρετεῖ τὴν ὑγείαν εἶναι δὲ ἡ μέλισσα ἀξιαγάπητος καὶ δοξασμένη εἰς ὅλους. 8γ Διότι, ἂν καὶ εἶναι ἀδύνατη σωματικῶς, ἐν τούτοις ἐτιμήθη καὶ ὑψώθη, διότι ἐπροτίμησε τὸν κόπον τῆς ἐργασίας, τὴν ὁποίαν ἐργάζεται μὲ τόσην τέχνην καὶ σοφίαν. 9 Ἕως πότε, ὀκνηρέ, θὰ κάθεσαι ξαπλωμένος; Πότε θὰ σηκωθῇς ἀπὸ τὸν ὕπνον; 10 Ὀλίγην μὲν ὥραν κοιμᾶσαι, ὀλίγον δὲ κάθεσαι, ὀλίγον δὲ νυστάζεις, ὀλίγον δὲ ἀγκαλιάζεις τὰ στήθη σου μὲ σταυρωμένα τὰ χέρια σου. 11 Κατόπιν αὐτῶν θὰ σὲ καταφθάσῃ ὡσὰν κακὸς συνοδοιπόρος ἡ φτώχεια, καὶ ἡ ἀνέχεια ὡσὰν γρήγορος δρομεὺς θὰ σὲ προφθάσῃ διὰ νὰ δυστυχήσῃς. 11α Ἐὰν ὅμως δὲν εἶσαι ὀκνηρός, ἀλλ’ ἐργατικός, θὰ ἔλθῃ ὡσὰν πηγὴ πλούτου ὁ θερισμὸς καὶ ὁ ἁλωνισμός, ἡ δὲ δυστυχία καὶ ἡ φτώχεια σὰν ἀπαράδεκτος ἐπισκέπτης θὰ φύγῃ μόνη της ἀπὸ κοντά σου. 12 Ὁ ἄνθρωπος ὁ ἀνόητος καὶ παραβάτης τοῦ θείου νόμου δὲν βαδίζει εἰς καλοὺς καὶ εὐθεῖς δρόμους, οὔτε πολιτεύεται καλῶς. 13 Ὁ τοιοῦτος κάμνει νεύματα καὶ νοήματα μὲ τὰ μάτια, κάμνει σημάδια μὲ τὸ πόδι, διδάσκει μὲ κινήματα τῶν δακτύλων καὶ δι’ ὅλων γενικῶς τῶν κινήσεών του συνεννοεῖται μὲ τοὺς κακοὺς συντρόφους του διὰ νὰ κάμουν τὸ κακόν. 14 Φύσις διεστραμμένη ἀπὸ τὸ κακὸν σκευωρεῖ καὶ σχεδιάζει διαρκῶς κακά, καὶ εἰς κάθε ἐποχὴν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δημιουργεῖ ταραχὰς εἰς τὴν πόλιν. 15 Δι’ αὐτὸ ἔρχεται ξαφνικὰ ἡ καταστροφή του. Αἱ σωματικαί του δυνάμεις πίπτουν ἀπότομα καὶ παραλύει ἀπὸ ἀσθένειαν, ἡ δὲ συντριβή του εἶναι ἀνεπανόρθωτος. 16 Διότι ὁ κακὸς αὐτὸς ἄνθρωπος αἰσθάνεται εὐχαρίστησιν καὶ χαρὰν εἰς ὅλα, ὅσα μισεῖ ὁ Θεός, συντρίβεται ὅμως, διότι ἔχει ἁμαρτωλὴν καὶ ἀκάθαρτον ψυχήν. 17 Εἶναι βουτηγμένος ὁλόκληρος εἰς τὴν ἁμαρτίαν. Ἔχει μάτι ὑπερηφάνου καὶ χλευαστοῦ, γλῶσσαν ποὺ ἀδικεῖ τοὺς ἄλλους μὲ λόγους, χέρια ἐγκληματικὰ ποὺ χύνουν τὸ αἷμα τοῦ δικαίου, 18 νοῦν, ὁ ὁποῖος γεννᾷ πάντοτε κακοὺς λογισμοὺς καὶ σχεδιάζει τὸ πονηρόν, καὶ πόδια ποὺ τρέχουν γρήγορα διὰ νὰ κάμουν τὸ κακόν. 19 Χαλκεύει καὶ ἐπινοεῖ καυτερὰ ψεύδη ὡς ψευδομάρτυς εἰς τὰ δικαστήρια καὶ δημιουργεῖ φιλονικίας μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν σπειρῶν μεταξύ των τὴν διχόνοιαν. 20 Παιδί μου, φύλαττε καλὰ σὰν νόμους, ὅσα σὲ συμβουλεύει ὁ πατέρας σου, καὶ μὴ περιφρονήσῃς ποτὲ τὰς συμβουλὰς καὶ ἐντολὰς τῆς μητέρας σου.</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-1790881177280364402024-03-28T11:03:00.000+02:002024-03-28T11:03:08.295+02:00ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXCZq84DLkmltbtx9GYG_l_IpY8mx4qi1Tke-a7a7Pz2M7emj1j-5vgMN8ypYbiXj1JO3T7Rx4_bT6bB_O-IJAXGABkhFpCZ1y0V92uQKcbbxZlScCmo6Z_jR477xdHQFhsVAA_pll1Veji8K1GYEWKhEuV9kqMgYZayaiu_1nAwSjXRy4nO0NUx9asQI/s574/14%CF%84.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="574" data-original-width="563" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXCZq84DLkmltbtx9GYG_l_IpY8mx4qi1Tke-a7a7Pz2M7emj1j-5vgMN8ypYbiXj1JO3T7Rx4_bT6bB_O-IJAXGABkhFpCZ1y0V92uQKcbbxZlScCmo6Z_jR477xdHQFhsVAA_pll1Veji8K1GYEWKhEuV9kqMgYZayaiu_1nAwSjXRy4nO0NUx9asQI/s320/14%CF%84.jpg" width="314" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Οφείλουμε να είμαστε βέβαιοι, ότι η Θεία Πρόνοια πάντοτε σκέπτεται για λογαριασμό μας και ρυθμίζει τα πάντα προς όφελός μας, ακόμα και μέσω γεγονότων, τα οποία μπορεί να έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντά μας. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">(Όσιος Λέων της Όπτινα)</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-80506899860597000872024-03-27T10:25:00.001+02:002024-03-27T10:25:05.449+02:00 Οι Άγιοι ήταν άνθρωποι όμοιοι μ' εμάς<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYVfwHkgi4Xes6RvSY9ZI4iZS144M7-oHFLUoAGNpqalcIkDt4DNOxbn7iM9r77wRaIjC8XR_m2spNMLZ3gTZj69ErGvG2Hu1rJz3TwqzN56NN3JP-D6CN3TY4qr8REoA-U0R9FqKgywqnp6m2JJ9i_iP9aPrZpISldgeLDBcKdBoQHOXKmF_QhXOg1_s/s400/%CE%9F%CE%B9%20%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9%20%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9%20%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CE%B9%20%CE%BC'%20%CE%B5%CE%BC%CE%AC%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="294" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYVfwHkgi4Xes6RvSY9ZI4iZS144M7-oHFLUoAGNpqalcIkDt4DNOxbn7iM9r77wRaIjC8XR_m2spNMLZ3gTZj69ErGvG2Hu1rJz3TwqzN56NN3JP-D6CN3TY4qr8REoA-U0R9FqKgywqnp6m2JJ9i_iP9aPrZpISldgeLDBcKdBoQHOXKmF_QhXOg1_s/s320/%CE%9F%CE%B9%20%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9%20%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD%20%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9%20%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CE%B9%20%CE%BC'%20%CE%B5%CE%BC%CE%AC%CF%82.jpg" width="235" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης<br /><br />«Ἐγώ τούς ἐμέ φιλοῦντας ἀγαπῶ, τούς δέ δοξάζοντάς με δοξάσω», λέγει ὁ Κύριος (πρβλ. Παρ. η’ 17, Α’ Βασιλ. β’ 30).<br />Ὁ Θεός δοξάζεται μέ τούς Ἁγίους Του καί οἱ Ἅγιοι δοξάζονται ἀπό τόν Θεό.<br />Ἡ δόξα πού δίνει ὁ Θεός στούς Ἁγίους εἶναι τόσο μεγάλη, πού ἄν ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι τόν Ἅγιο ὅπως εἶναι, ἀπό τήν εὐλάβεια καί τό φόβο θά ἔπεφταν καταγῆς, γιατί ὁ σαρκικός ἄνθρωπος δέν μπορεῖ ν᾽ ἀντέξη τή δόξα τῆς οὐράνιας ἐμφανίσεως.<br />Μήν θαυμάζετε γι᾽ αὐτό. Ὁ Κύριος ἀγάπησε τόσο τό πλάσμα Του, ὥστε ἔδωσε Ἅγιο Πνεῦμα μ᾽ ἀφθονία στόν ἄνθρωπο, καί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα ὁ ἄνθρωπος ἔγινε ὅμοιος μέ τό Θεό.<br />Γιατί, λοιπόν, ἀγαπᾶ ὁ Κύριος τόσο τόν ἄνθρωπο; Γιατί εἶναι ἡ Αὐτοαγάπη καί ἡ ἀγάπη αὐτή γνωρίζεται μόνο μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα.<br />Μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος τόν Κύριο, τό Δημιουργό του, καί τό Ἅγιο Πνεῦμα γεμίζει μέ τή χάρη Του ὅλο τόν ἄνθρωπο: καί τήν ψυχή καί τό νοῦ καί τό σῶμα.<br />Ὁ Κύριος ἔδωσε στούς Ἁγίους τή χάρη Του κι ἐκεῖνοι Τόν ἀγάπησαν καί προσκολλήθηκαν ὁλοκληρωτικά σ᾽ Αὐτόν, γιατί ἡ γλυκύτητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ὑπερνικᾶ τήν ἀγάπη γιά τόν κόσμο καί τήν ὀμορφιά του.<br />Κι ἄν ἔτσι γίνεται στή γῆ, τότε στόν οὐρανό οἱ Ἅγιοι εἶναι ἀκόμα πιό πολύ ἑνωμένοι μέ τόν Κύριο μέ τήν ἀγάπη. Κι ἡ ἀγάπη αὐτή εἶναι ἀνείπωτα γλυκειά καί ἐκχύνεται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα κι ὅλες οἱ ἐπουράνιες δυνάμεις μ᾽ αὐτήν τρέφονται.<br />Σέ πολλούς φαίνεται πώς οἱ Ἅγιοι εἶναι μακριά μας. Ἀλλά μακριά εἶναι ἀπό ἐκείνους πού οἱ ἴδιοι ἀπομακρύνθηκαν, ἐνῶ εἶναι πολύ κοντά σ᾽ ἐκείνους πού τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ κι ἔχουν τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.<br />Πόσο εὐτυχισμένοι καί καλότυχοι εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, πού μᾶς χάρισε ὁ Κύριος ζωή μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί εὐφραίνονται οἱ ψυχές μας. Πρέπει ὅμως νά φυλᾶμε μέ σύνεση τό Ἅγιο Πνεῦμα, γιατί ἀρκεῖ κι ἕνας ἄσκοπος λογισμός γιά νά ἐγκαταλείψη τήν ψυχή, καί τότε στερούμαστε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἐξαφανίζεται ἡ παρρησία ἀπό τήν προσευχή, χάνεται καί ἡ σίγουρη ἐλπίδα πώς θά λάβουμε αὐτό πού ἐπιζητοῦμε.<br />Οἱ Ἅγιοι χαίρονται γιά τή μετάνοιά μας καί στενοχωριοῦνται ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἐγκαταλείπουν τό Θεό κι ἐξομοιώνωνται ἔτσι μέ τά ἄλογα ζῶα. Λυποῦνται, γιατί οἱ ἄνθρωποι ζοῦν στή γῆ χωρίς νά ξέρουν πώς, ἄν ἀγαποῦσαν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, θά ὑπῆρχε ἐλευθερία ἀπό τήν ἁμαρτία.<br />Οἱ Ἅγιοι ἦταν ἄνθρωποι ὅμοιοι μ᾽ ἐμᾶς. Πολλοί ἀπ᾽ αὐτούς εἶχαν μεγάλες ἁμαρτίες, ἀλλά μέ τήν μετάνοια πέτυχαν τήν Οὐράνια Βασιλεία.<br />Οἱ Ἅγιοι περπατοῦσαν στή γῆ καί τά χέρια τους ἐργάζονταν, ἀλλά τό πνεῦμα τους ἔμενε πάντα κοντά στό Θεό κι ὁ νοῦς τους δέν ἤθελε ν᾽ ἀποσπασθῆ ἀπό τήν μνήμη τοῦ Θεοῦ. Γιά χάρη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ὑπέμειναν ὅλες τίς θλίψεις στή γῆ καί δέν φοβόνταν κανένα πόνο, κι ἔτσι δόξαζαν τόν Κύριο.<br />Γι᾽ αὐτό κι ὁ Κύριος τούς ἀγάπησε καί τούς δόξασε καί τούς χάρισε τήν αἰώνια Βασιλεία μαζί Του.</div><div style="text-align: justify;"><br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-80435715405873626962024-03-27T10:23:00.001+02:002024-03-27T10:23:30.753+02:00 Η θλίψις είναι όργανον, εργαλείον, το οποίον κρατεί ο Θεός εις το χέρι Του, και Αυτός μόνος το εργάζεται, καθώς Του υπαγορεύει η άπειρος σοφία Του<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_A3FLqJ_2aNRVZNmSvadtHXY5WPCoERxzcmIdQzbYVuOK9-tX0We9OQ6OS8YzSEfwrWl3Fwiigr33joMZqBu5CBXUkUGbLd5cKlrXa9J78Tg8f3m7ueO0s3FsKC8yT0yc5w0feuNIG8TF7d9bi6u4tm3wNP90Ly7dEm-VLaanE2-QirDm-PMB9bcXucA/s512/%CE%97%20%CE%B8%CE%BB%CE%AF%CF%88%CE%B9%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%8C%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BD,%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CE%BD,%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%BF%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%82%20%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%B9%20%CE%A4%CE%BF%CF%85,%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%91%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%82%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9,%20%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CF%82%20%CE%A4%CE%BF%CF%85%20%CF%85%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%A4%CE%BF%CF%85.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="512" data-original-width="341" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_A3FLqJ_2aNRVZNmSvadtHXY5WPCoERxzcmIdQzbYVuOK9-tX0We9OQ6OS8YzSEfwrWl3Fwiigr33joMZqBu5CBXUkUGbLd5cKlrXa9J78Tg8f3m7ueO0s3FsKC8yT0yc5w0feuNIG8TF7d9bi6u4tm3wNP90Ly7dEm-VLaanE2-QirDm-PMB9bcXucA/s320/%CE%97%20%CE%B8%CE%BB%CE%AF%CF%88%CE%B9%CF%82%20%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9%20%CF%8C%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%BD,%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CE%BD,%20%CF%84%CE%BF%20%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%BF%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%20%CE%BF%20%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%82%20%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CF%87%CE%AD%CF%81%CE%B9%20%CE%A4%CE%BF%CF%85,%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%91%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%82%20%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9,%20%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CF%82%20%CE%A4%CE%BF%CF%85%20%CF%85%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%AC%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CF%83%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1%20%CE%A4%CE%BF%CF%85.jpg" width="213" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Η θλίψις είναι όργανον, εργαλείον, το οποίον κρατεί ο Θεός εις το χέρι Του, και Αυτός μόνος το εργάζεται, καθώς Του υπαγορεύει η άπειρος σοφία Του.<br />Εις τον κάθε άνθρωπον διαφοροτρόπως το εργάζεται, αναλόγως της ανάγκης που έχει έκαστος.<br />Η θλίψις με την ποικιλομορφία της εξαγνίζει και αγιάζει τον άνθρωπον εκείνον, που με σοφίαν και γνώσιν την δέχεται.<br />Δηλαδή κάθε θλίψις του χριστιανού είναι θεία επίσκεψις έχουσα σκοπόν την σωτηρίαν αυτού και την αποστέλλει η γλυκυτάτη δεξιά του ουρανίου μας Πατρός, αν και απαρέσκεται η φύσις μας εις την τοιαύτην, καθώς και τα πικρά φάρμακα απαρέσκουν εις τον ασθενούντα.<br />Εάν η θλίψις δεν έχει καμμίαν σχέσιν με ημάς, πάντως θα είχαμε την μοίραν του εωσφόρου, διότι και εκείνος ευρισκόμενος εις το ύψος της δόξης και της αναπαύσεως, ελησμόνησε την μεγαλειότητα του Θεού και την εαυτού σμικρότητα και αδυναμίαν, «στήσω τον θρόνον μου επί των νεφελών και έσομαι όμοιος τω Υψίστω».<br /><br />(γέροντας Εφραίμ ο εν Αριζόνα)<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-68385235154104626292024-03-27T10:22:00.000+02:002024-03-27T10:22:00.184+02:00 Συλλογή αποφθεγμάτων, από τη διδασκαλία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaX-vkONpKQ9Xcz5J8viQ99DfOeGOd_oxGAQpZmDP-XU0g_pQcJTwTuNj7L4ANzEtdjA0nlbV-eW5EzYNMlsRqYly1i95BRqyXi1IARX2r7k8dkzYlKIKc_Ou0FIx08ruPG8_dyDQ2hGQDEOBtNvYztygaHRS0nxO9eVGcUhygnGhuaiG2VIKHcKNTFEo/s407/%CE%A3%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%86%CE%B8%CE%B5%CE%B3%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD,%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%20%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="407" data-original-width="262" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaX-vkONpKQ9Xcz5J8viQ99DfOeGOd_oxGAQpZmDP-XU0g_pQcJTwTuNj7L4ANzEtdjA0nlbV-eW5EzYNMlsRqYly1i95BRqyXi1IARX2r7k8dkzYlKIKc_Ou0FIx08ruPG8_dyDQ2hGQDEOBtNvYztygaHRS0nxO9eVGcUhygnGhuaiG2VIKHcKNTFEo/s320/%CE%A3%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE%20%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%86%CE%B8%CE%B5%CE%B3%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD,%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%20%CE%B4%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85%20%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85.jpg" width="206" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Η συναίσθηση της άγνοιας είναι ένα μεγάλο βήμα προς τη γνώση.<br />Τούτο είναι που ανατρέπει όλη την οικουμένη. Η αμέλεια που δείχνουμε για την ανατροφή των παιδιών μας.<br />Η μεν απελπισία αυτόν που έπεσε δεν τον αφήνει να σηκωθεί, η δε αμέλεια τον όρθιο καταφέρνει να τον γκρεμίσει.<br />Η ελπίδα, οδηγεί στη μετάνοια και τη σωτηρία.<br />Όταν δυστυχούμε είναι φυσικό να πλησιάζουμε το Θεό. Το σπουδαίο και θαυμαστό είναι να μας διακρίνει ευλάβεια όταν ευτυχούμε.<br />Η μετάνοια χωρίς ελεημοσύνη είναι νεκρή και χωρίς φτερά.<br />Όποιος ελεεί το φτωχό δανείζει το Θεό, με βέβαιη επιστροφή του δανείου του.<br />Ο πλούσιος μπορεί να δικαιωθεί με την ελεημοσύνη, αλλά και ο φτωχός με τη υπομονή.<br />Με τη μετάνοια σβήνουμε κάθε αμαρτία στο άπειρο πέλαγος της φιλανθρωπίας του Θεού.<br />Όπως το σώμα έχει ανάγκη από υλική τροφή, έτσι και η ψυχή έχει ανάγκη από καθημερινή υπόμνηση και τροφή πνευματική.</div><div style="text-align: justify;"><br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-8281597517413926912024-03-27T10:20:00.001+02:002024-03-27T10:20:20.949+02:00 Για τη λύπη και ηδονή, επιθυμία και φόβο<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4UWYujzTDMlW6WkG1aQrsn9dY4vR5LCaAd07-Dig6zscwDR09r6MiYNxNF6hK0fD1GNr_4qcQdddZCzMTue1QH3GcQ62jttQaqERQOPUJQL6IAlKSW8cYQH3TS5_A_jT8BdSVCRYAH9inWEUT_3iYNKFC4PpnHi6adme0nSrwmSR21MwqP2crd0cGQJA/s700/%CE%93%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%20%CE%BB%CF%8D%CF%80%CE%B7%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AE,%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%86%CF%8C%CE%B2%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="412" data-original-width="700" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4UWYujzTDMlW6WkG1aQrsn9dY4vR5LCaAd07-Dig6zscwDR09r6MiYNxNF6hK0fD1GNr_4qcQdddZCzMTue1QH3GcQ62jttQaqERQOPUJQL6IAlKSW8cYQH3TS5_A_jT8BdSVCRYAH9inWEUT_3iYNKFC4PpnHi6adme0nSrwmSR21MwqP2crd0cGQJA/s320/%CE%93%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%20%CE%BB%CF%8D%CF%80%CE%B7%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AE,%20%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%86%CF%8C%CE%B2%CE%BF.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: "Προς Θαλλάσιον, περί αποριών - Ερώτηση 1"<br />Τα πάθη είναι κακά καθεαυτά ή ανάλογα με τη χρήση τους; Εννοώ την ηδονή και τη λύπη, την επιθυμία και το φόβο και όσα ακολουθούν.<br /><br />Απόκριση<br />Αυτά τα πάθη, όπως και τα λοιπά, δεν συνδημιουργήθηκαν μαζί με την φύση των ανθρώπων, γιατί θα συντελούσαν και στον ορισμό της φύσης του ανθρώπου. Υποστηρίζω αντίθετα, αυτό που έμαθα από το μεγάλο Γρηγόριο Νύσσης, ότι εισήλθαν μετά την έκπτωση από την τελειότητα και προσκολλήθηκαν στο αλογότερο μέρος του ανθρώπου, με τα οποία, αντί της θείας και μακάριας εικόνας, ευθύς αμέσως μετά την παράβαση έγινε φανερή κι ευδιάκριτη στον άνθρωπο η ομοίωσή τουμε τα άλογα ζώα. Γιατί έπρεπε, αφού κατακαλύφθηκε η αξία του λόγου από τα γνωρίσματα της αλογίας που με τη γνώμη του τράβηξε στον εαυτό του, δίκαια να τιμωρείται η ανθρώπινη φύση, οικονομώντας σοφά έτσι ο Θεός να συναισθανθεί ο άνθρωπος το λογικό μεγαλειο του νου του.<br />Ωστόσο γίνονται καλά και τα πάθη στους σπουδαίους ανθρώπους, όταν, αποχωρίζοντας τα σοφά από το σώμα, τα μεταχειρίζονται προς απόκτηση του ουρανού. <br />Για παράδειγμα: την επιθυμία θα τη μετατρέψουν σε κίνηση που ορέγεται τη νοερή έφεση των θείων, ενώ την ηδονή θα την κάνουν αγαθή ευφροσύνη της θελητικής ενέργειας του νου για τα θεϊκά χαρίσματα. <br />Επίσης το φόβο θα τον κάνουν φροντίδα που προφυλάγει από τη μελλοντική τιμωρία εξαιτίας πλημμελημάτων, ενώ τη λύπη, μεταμέλεια που διορθώνει ένα υπάρχον κακό, και μ' ένα λόγο, σύμφωνα με τους σοφούς γιατρούς που αφαιρούν με το δηλητηριώδες σώμα του ερπετού της έχιδνας τη λέπρα που πράγματι υπάρχει ή υποθέτουν, χρησιμοποιούν αυτά τα πάθη για την αναίρεση μιας παρούσας ή αναμενόμενης κακίας για την απόκτηση και τη φύλαξη της αρετής και της γνώσης. <br />Είναι λοιπόν αυτά τα πάθη καλά, όπως είπα, σύμφωνα με τη χρήση τους σε εκείνους "που αιχμαλωτίζουν κάθε σκέψη και την κάνουν να υπακούει στο Χριστό"(Β΄ Κορ. 10,5).<br />Αν κάτι από αυτά λέγεται και για το Θεό από τη Γραφή ή για τους αγίους, για το Θεό για χάρη μας, επειδή κατάλληλα με τα δικά μας πάθη αποκαλύπτει τις σωτήριες για μας κι αγαθοποιές εκδηλώσεις της πρόνοιας, και για τους άλλους, επειδή δεν μπορούν μ' άλλο τρόπο να προσφέρουν τις νοερές σχέσεις τους και διαθέσεις προς το Θεό με σωματική ζωή, χωρίς τα γνωστά πάθη της φύσης μας.<br /><br />Σχόλια<br />1. Τις διάφορες εκδηλώσεις της πρόνοιας, σχετικά μ' εμάς, τις διαμορφώνει η Γραφή ανάλογα με τα γνωστά σ' εμάς πάθη.<br />2. Την όποια σχέση των αγίων με το Θεό η Γραφή τη δηλώνει με τούτα τα ονόματα.<br />----------------------------------------------------<br />πηγή: Μαξίμου του Ομολογητού, Προς Θαλάσσιον, περί απόρων (ερωτήσεις Α΄- ΝΓ΄), Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς», εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια Ελευθέριος Μερετάκης, 1992.<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7156612844024330637.post-6713114100401335552024-03-27T10:18:00.000+02:002024-03-27T10:18:37.173+02:00 Το φάρμακο στην τρέλα των σκέψεων<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDdZ7GwYHi9V7yL0x2_KmXQAJMpqPUZ8MGsxQxVR-wUVlUUQeLwJnoWCEy_3eIk5uTemho_fEfH9DrIBEfN-GfUWKG1EuLnkudFgMnel10gWZIN7mCCkRbsPk1Bd5yraHYZDLn4lBksaaLSx8KM_7R0teg-hLPNQ4lDmUJnUd-_3hhkLN5GMh5L3DdxQo/s256/%CE%A4%CE%BF%20%CF%86%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%BF%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B5%CF%89%CE%BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="197" data-original-width="256" height="197" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDdZ7GwYHi9V7yL0x2_KmXQAJMpqPUZ8MGsxQxVR-wUVlUUQeLwJnoWCEy_3eIk5uTemho_fEfH9DrIBEfN-GfUWKG1EuLnkudFgMnel10gWZIN7mCCkRbsPk1Bd5yraHYZDLn4lBksaaLSx8KM_7R0teg-hLPNQ4lDmUJnUd-_3hhkLN5GMh5L3DdxQo/s1600/%CE%A4%CE%BF%20%CF%86%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CE%BF%20%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD%20%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BB%CE%B1%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CF%83%CE%BA%CE%AD%CF%88%CE%B5%CF%89%CE%BD.jpg" width="256" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;"><br />Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς<br /><br />Για μένα η σκέψη, η κάθε σκέψη, είναι το μεγαλύτερο βάσανο που υπάρχει κάτω από τον ουρανό, μέχρι να μεταμορφωθεί σε Θεο-σκέψη, σε Χριστο-σκέψη, δηλαδή μέχρι να λογοποιηθεί, να νοηματοδοτηθεί.<br />Αλήθεια η σκέψη είναι κόλαση, αν δεν μεταμορφωθεί σε Χριστο-σκέψη.<br />Χωρίς τον λόγο η ανθρώπινη σκέψη βρίσκεται συνέχεια στην άλογη παραφροσύνη, στο παραλήρημα, στη σατανική ανόητη αυτοβεβαίωση, σε εκείνο το σατανικό: η σκέψη για τη σκέψη, σε αναλογία με το l' art pour l' art.<br />Η ανθρώπινη σκέψη μωραίνεται με την αμαρτία, όπως και η αίσθηση.<br />Ο μοναδικός γιατρός και το μοναδικό φάρμακο από αυτή την τρέλα είναι ο Θεάνθρωπος, διότι Αυτός είναι ο Θεός Λόγος που έγινε άνθρωπος.<br />Σε Αυτόν και με Αυτόν δόθηκε και εξασφαλίστηκε στην ανθρώπινη σκέψη η δυνατότητα της άπειρης θείας τελειοποίησης.<br />Αυτός έγινε άνθρωπος ακριβώς για να μη καταντήσει τελικά και ανεπανόρθωτα αυτός ο πλανήτης, αν οδηγηθεί από το γυμνό και «καθαρό» ανθρώπινο λόγο, ένα πλήρες τρελοκομείο.<br /><br />Αρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς. Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.<br />Ε' Εκδ. Αστήρ, Αθήνα. 1987. σελ. 34-35<br />https://inpantanassis.blogspot.com/</div>MONI EPANOSIFIhttp://www.blogger.com/profile/11491025323019379250noreply@blogger.com0