ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

«Μνήμη δικαίου μετ᾽ ἐγκωμίων, σοί δέ ἀρκέ­σει ἡ μαρ­τυ­ρία τοῦ Κυ­ρίου, Πρόδρομε», ψάλ­λει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς ἀποτομῆς τῆς σεπτῆς κεφαλῆς τοῦ Προδρό­μου καί Βαπτιστοῦ τοῦ Κυ­ρίου.
Ἡ διατήρηση τῆς μνή­μης ἐκείνων πού ἀνε­δεί­χθη­σαν δίκαιοι καί ὅσιοι καί ἐνάρετοι, ἀπο­τελεῖ, ἀδελφοί μου, πα­ράδοση, πού συνοδεύ­εται ἀπό τά ἐγκώμια καί τούς ἐπαίνους τῶν ἔργων καί τῆς ζωῆς αὐ­τῶν τῶν ἀνθρώ­πων. Ὅμως ὁ ἑορτα­ζόμενος σήμερα τί­μι­ος Πρό­δρο­μος ὑπερ­βαί­νει τά ὅρια τῆς παραδό­σεως αὐτῆς, διότι δέν ἔχει ἀνά­γκη ἀπό τά ἐγ­κώμια τῶν ἀν­θρώ­πων, δέν ἔχει, θά τολ­μοῦ­σα νά πῶ, ἀνάγ­κη οὔτε ἀπό τά ἐγκώμια τῶν ἀγ­γέλων, γιατί ὑπε­­ρέβη καί τούς ἀν­θρώ­πους καί τούς ἀγ­γέλους. Για­τί ὡς ἄν­θρω­­­πος ὑπε­ρέ­βη τά ἀν­θρώ­πινα μέ­τρα, καί ὡς ἔνσαρκος ἄγ­γελος ὑπε­ρέβη καί αὐτά ἀκόμη τά ἀγ­γε­λικά.
Καί ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ὁ τίμιος Πρόδρο­μος δέν ἔχει ἀνάγκη τά ἐγκώμιά μας εἶναι για­τί τόν ἐγκωμίασε καί τόν ἀναγνώρισε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἐνώ­πιον τῶν μαθητῶν του, βεβαιώ­νο­­ν­τας ὅτι «οὐκ ἐγή­γε­ρ­ται ἐν γεννητοῖς γυ­ναι­κῶν μείζων Ἰωάν­νου τοῦ βαπτιστοῦ».
Ἡ ἀναγνώριση αὐτή τοῦ Χριστοῦ εἶναι μο­να­δική καθ᾽ ὅλη τή διάρκεια τῆς ἐπιγείου ζωῆς καί πα­ρουσίας του, διότι μο­­να­δικός ἦταν καί ὁ τί­μιος Πρόδρομος· γιατί αὐτός ἀξιώθηκε χάρη στήν καθαρότητα τῆς ζωῆς του καί τῆς ψυχῆς του, χάρη στόν ἀσκη­τι­κό καί τέλειο βίο του, νά γίνει ὄχι μόνο Πρό­δρο­μος τοῦ Κυρίου ἀλ­λά καί ὁ μοναδικός ἄν­θρωπος ἐνώπιον τοῦ ὁ­ποίου ὁ ἴδιος ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔκλινε τόν αὐ­χέ­να γιά νά βαπτι­σθεῖ.
Καί ἐάν ὁ Χριστός ἀ­να­­­­­γνώρισε ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων τό με­γα­λεῖο τοῦ ἁγίου Ἰωάν­νου τοῦ Προ­δρό­μου, ἀν­­ταποδί­δο­ντάς του κα­­τά τά ἀν­θρώπινα τή δική του μαρτυρία, ὅτι αὐτός εἶ­ναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί σωτήρας τοῦ κόσμου, ὑποσχέθηκε νά κάνει τό ἴδιο στόν οὐ­ρα­­νό ἐνώπιον τοῦ Πα­τρός του γιά ἐκείνους τούς ἀνθρώπους πού θά ὁμολογήσουν τό ὄνομά του στή γῆ, λέγοντας «ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀν­­θρώπων, ὁμολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπρο­σθεν τοῦ πατρός μου».
Αὐτή τή μεγάλη τιμή, πού προσέφερε στόν Πρόδρομό του, δίνει καί σέ μᾶς ὁ Χριστός τή δυ­νατότητα νά ἀπο­λαύ­σουμε ὑπό μία προϋπό­θεση: νά τόν ὁμολογή­σου­με ἐνώπιον τῶν ἀν­θρώπων.
Ποιά εἶναι ὅμως αὐτή ἡ ὁμολογία πού ζητᾶ ὁ Χριστός; Δέν ζητᾶ ἀ­σφα­λῶς νά γίνουμε ὅ­λοι κήρυκες τοῦ λό­γου καί τοῦ ὀνόματός του, ὅπως ἦταν ὁ τίμιος Πρό­δρομος. Οὔτε ζητᾶ ἀπό ὅλους μας νά γί­νου­­με ὁμολογητές καί μάρτυρες καί νά θυσιά­σου­με τή ζωή μας γιά χά­ρη τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης του. Ἡ ὁμολογία πού ζητᾶ ἀπό ὅλους μας ἀνεξαι­ρέτως εἶναι ὁμολογία ἔρ­­γων καί ζωῆς. Δέν ἀρκεῖ νά ὁμολογοῦμε ὅτι εἴμαστε μαθητές του, ἐάν δέν φερόμεθα ὡς μαθητές του· ἐάν δέν ζοῦμε δηλαδή σύμ­φω­να μέ τίς ἐντολές καί τό θέλημά του, ὥστε ὅσοι μᾶς βλέ­πουν νά καταλαβαί­νουν ὅτι εἴμαστε πιστά καί συνειδητά μέλη τῆς Ἐκκλησίας του.
Τό νά μιλοῦμε γιά τόν Χριστό, ἀλλά οἱ πράξεις μας νά ἀπέχουν πολύ ἀπό τό Εὐαγγέλιό του, δέν ὠφελεῖ οὔτε ἐμᾶς οὔτε τούς ἀνθρώπους, καί μᾶλ­λον δυσφημεῖ καί τόν ἴδιο τόν Χριστό, διό­τι γι­νό­μαστε ἀφορμή σκαν­­­δα­λισμοῦ τῶν συν­αν­θρώ­πων μας.
Τό ἴδιο ὅμως συμβαίνει καί ὅταν δέν ὁμολογοῦμε τή χριστια­νική μας ἰδιό­τητα καί τήν πίστη ἀπό τόν φόβο τῶν ἀν­θρώπων, ὅπως ἔκανε ὁ ἀπόστολος Πέ­τρος, πού ἀρνήθηκε ὅτι εἶναι μαθητής τοῦ Χρι­στοῦ.
Ἡ ἰδιότητα τοῦ χρι­στι­α­νοῦ καί τοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας δέν θά πρέ­­πει νά εἶναι γιά μᾶς ἕνα τυπικό ἀλ­λά οὐ­σια­στικό στοιχεῖο τῆς ζωῆς καί τῆς προσωπι­κό­τητός μας. Θά πρέπει καί νά τό δηλώνουμε εὐ­θαρσῶς, χωρίς νά ἐν­διαφερόμεθα γιά τή γνώ­μη τῶν ἄλλων γύ­ρω μας, ἀλλά καί νά ζο­ῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημά του, ὥστε διά τῶν ἔργων μας καί τῶν πράξεών μας νά ἀντι­λαμ­βάνονται οἱ ἄνθρω­ποι τήν ἰδιότητά μας καί νά δοξάζουν τόν Θεό. «Ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσω­σιν τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς», λέγει ὁ Χριστός. Καί αὐτή ἡ μαρτυρία μπορεῖ νά ἐξα­σφαλίσει καί σέ μᾶς τή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πού θά μᾶς ἀνοί­ξει τήν πύλη τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Αὐτή τή μαρτυρία εὔ­χομαι, ἀδελφοί μου, νά ἀκούσουμε ὅλοι μας κα­τά τήν ἡμέρα τῆς κρί­σεως, διά πρεσβειῶν τοῦ ἁ­γίου ἐνδόξου προ­φή­του Προδρόμου καί βαπτι­στοῦ Ἰωάννου, τόν ὁ­ποῖο τιμοῦμε καί πα­νη­γυρί­ζουμε σήμερα, γιά νά ἀξιωθοῦμε καί τῆς ἀτελευτήτου μακα­ριό­­τη­τος τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
 
 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
http://imverias.blogspot.com/