«Νεανίσκε, σοί λέγω˙ ἐγέρθητι»

Τήν ἀνάσταση τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας στην πόλη Ναΐν μᾶς περιγράφει τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, συναντᾶ τό θάνατο στο πρόσωπο τοῦ νέου καί τοῦ ἀπευθύνει τήν φράση: «Νεανίσκε, σοί λέγω˙ ἐγέρθητι». Ἐλπιδοφόρα καί γεμάτη ζωή ἡ προσταγή αὐτή τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι μιά πρόσκληση ζωῆς. Ἀποκαλύπτει τὴν ἀλήθεια τῆς ἀναστάσεως. Ὁ θάνατος εἶναι ἡ σημαντικότερη ἀγωνία τοῦ κάθε ἀνθρώπου. «Ὄντως φοβερότατον τό τοῦ θανάτου μυστήριον», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας. Μέ τήν ἀνυπακοή τοῦ Ἀδάμ οἱ προπάτορές μας ἔχασαν τήν ὡραιότητα τῆς ἀθανασίας. Ἔγιναν ὑποκείμενοι στο θάνατο.

 Με τήν σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἀρχίζει ὁ «τῆς κακίας ἀφανισμός καί ἡ τοῦ θανάτου κατάλυσις», ὅπως μᾶς λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης. Μόνο ἡ ἀθανασία τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά ἐγγυηθεῖ τήν ἀθανασία τῆς θνητῆς φύσεως τοῦ ἀνθρώπου. Μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὁ θάνατος εἶναι ἡ ἀληθινή γέννηση πού μᾶς ἀνοίγει τόν δρόμο γιά τήν ἀληθινή ζωή. Ὅποιος βρίσκεται κοντά στον Ἀναστημένο Χριστό καί ζεῖ τήν παρουσία Του μέσα στην Ἐκκλησία, οὐσιαστικά καί ὄχι τυπικά, δέ φοβᾶται τό θάνατο, δέν ἀγωνιᾶ. Διά τῆς μυστηριακῆς ζωῆς μεταδίδεται στούς ἀνθρώπους ἡ νίκη πάνω στήν ἁμαρτία καί στό θάνατο. Με τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, ὁ κάθε πιστός λαμβάνει τήν σφραγίδα τῆς ἀθανασίας. Στό μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως θανατώνουμε τίς ἁμαρτίες μας καί συντρίβουμε τό θάνατο. Στήν Κοινωνία τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι «φάρμακο ἀθανασίας» καί «ἀντίδοτο τοῦ μή ἀποθανεῖν», μετέχουμε στήν ἀθανασία τοῦ Χριστοῦ καί προγευόμαστε τή γλυκύτητα τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ὁ θάνατος γιά τούς χριστιανούς εἶναι ὕπνος καί προσδοκία τῆς μελλούσης αἰωνίου ζωῆς.