Τῌ ΔΕΥΤΕΡᾼ ΤΗΣ Ζ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
ιδ΄ 27 - 31 - ιε΄ 1 – 7
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω. ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν, ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς· εἰ ἠγαπᾶτέ με, ἐχάρητε ἄν ὅτι εἶπον, πορεύομαι πρὸς τὸν πατέρα· ὅτι ὁ πατὴρ μου μείζων μού ἐστι. καὶ νῦν εἴρηκα ὑμῖν πρὶν γενέσθαι, ἵνα ὅταν γένηται πιστεύσητε. 30οὐκέτι πολλὰ λαλήσω μεθ' ὑμῶν· ἔρχεται γὰρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων, καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν· ἀλλ' ἵνα γνῷ ὁ κόσμος ὅτι ἀγαπῶ τὸν πατέρα, καὶ καθὼς ἐνετείλατό μοι ὁ πατήρ, οὕτω ποιῶ. ἐγείρεσθε, ἄγωμεν ἐντεῦθεν. Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι. πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτὸ, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ. ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διὰ τὸν λόγον ὃν λελάληκα ὑμῖν. μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν. καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ' ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μένῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς, ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μένητε. ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. ἐὰν μή τις μένῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται. ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ῥήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ, ὃ ἐὰν θέλητε αἰτήσασθε, καὶ γενήσεται.
Νεοελληνική απόδοση:
Εἰρήνην σᾶς ἀφήνω, τὴν δικήν μου εἰρήνην σᾶς δίνω· δὲν σᾶς δίνω ἐγὼ ὅπως δίνει ὁ κόσμος. Ἂς μὴ ταράσσεται ἡ καρδιά σας καὶ ἂς μὴ δειλιάζῃ. Μὲ ἀκούσατε νὰ σᾶς λέγω, «Πηγαίνω καὶ θὰ ἔλθω σ’ ἐσᾶς».Ἐὰν μὲ ἀγαπούσατε, θὰ εἴχατε χαρῆ ἐπειδὴ σᾶς εἶπα ὅτι πηγαίνω πρὸς τὸν Πατέρα μου, διότι ὁ Πατέρας μου εῑναι μεγαλύτερος ἀπὸ ἐμέ. Καὶ τώρα σᾶς τὸ εἶπα πρὶν γίνῃ διὰ νὰ πιστέψετε ὅταν γίνῃ. Δὲν θὰ μιλήσω πλέον πολὺ μαζί σας, διότι ἔρχεται ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου, καὶ δὲν ἔχει ἐπάνω μου καμμίαν δύναμιν, ἀλλὰ διὰ νὰ γνωρίσῃ ὁ κόσμος ὅτι ἀγαπῶ τὸν Πατέρα καὶ καθὼς μὲ διέταξε ὁ Πατέρας, ἔτσι κάνω. Σηκωθῆτε, ἂς φύγωμεν ἀπ’ ἐδῶ». «Ἐγὼ εἶμαι τὸ ἀληθινὸ ἀμπέλι καὶ ὁ Πατέρας μου εἶναι ὁ γεωργός. Κάθε κλῆμά μου ποὺ δὲν φέρει καρπόν, τὸ ἀφαιρεῖ καὶ καθένα ποὺ φέρει καρπόν, τὸ καθαρίζει, διὰ νὰ φέρῃ περισσότερον καρπόν. Ἤδη σεῖς εἶσθε καθαροί, ἕνεκα τοῦ λόγου τὸν ὁποῖον σᾶς ἐκήρυξα. Μείνατε ἑνωμένοι μαζί μου καὶ θὰ εἶμαι καὶ ἐγὼ μαζί σας. Καθὼς τὸ κλῆμα δὲν μπορεῖ νὰ φέρῃ καρπὸν μόνο του, ἐὰν δὲν μένῃ εἰς τὸ ἀμπέλι, ἔτσι οὔτε σεῖς, ἐὰν δὲν μένετε ἑνωμένοι μ’ ἐμένα. Ἐγὼ εἶμαι τὸ ἀμπέλι, σεῖς τὰ κλήματα. Ἐκεῖνος ποὺ μένει ἑνωμένος μ’ ἐμένα ὅπως καὶ ἐγὼ μὲ ἐκεῖνον, αὐτὸς φέρει πολὺ καρπόν, διότι χωρὶς ἐμὲ δὲν μπορεῖτε νὰ κάνετε τίποτε. Ὅποιος δὲν μένει ἑνωμένος μ’ ἐμένα πετιέται ἔξω, ὅπως τὸ κλῆμα, καὶ ξεραίνεται καὶ τὰ μαζεύουν καὶ τὰ ρίχνουν στὴν φωτιὰ καὶ καίονται. Ἐὰν μένετε ἑνωμένοι μ’ ἐμένα, καὶ τὰ λόγια μου μένουν μέσα σας, ζητήσετε ὅ,τι θέλετε καὶ θὰ γίνῃ σ’ ἐσᾶς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου